Έρωτας και διπολική διαταραχή
Χαιρετώ όλα τα πλάσματα του forum. Μπήκα στην διαδικασία να σας γράψω γιατί πρόσφατα συνδέθηκα με μία κοπέλα με διπολική διαταραχή και πληγώθηκα. Θα ήθελα να μην σας κουράσω με την ιστορία μου και όποι@ έχει την καλή διάθεση να μου λύσει κάποιες απορίες και να με συμβουλέψει. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη και εν συνεχεία εάν χρειαστεί θα μπω σε λεπτομέρειες να φωτίσω περισσότερες πτυχές.
Αρχίσαμε να μιλάμε διαδικτυακά περίπου τον Οκτώβρη. Ήμουν χαμένη, απογοητευμένη και γενικότερα σε σκοτάδια. Εκείνη την εποχή δεν είχα διάθεση για τπτ και τυχαία αρχίσαμε να μιλάμε με αφορμή μία εικαστική έκθεση. Τα μνμ γίνανε καθημερινά και επειδή γενικότερα δεν το είχαμε και πολύ με το chat, βρεθήκαμε από κοντά μέσα στον επόμενο μήνα. Ήτανε μία πολύ όμορφη συνάντηση με πολλά κοινά πράγματα για συζήτηση, όμορφη χημεία και ακολούθησαν πολλές βόλτες , καλλιτεχνικές δραστηριότητες και ένα πολύ όμορφο φλερτ που εκδηλώθηκε αργά και διστακτικά. Προερχόμαστε από τελείως διαφορετικούς κόσμους( καταγωγή, μόρφωση, βιώματα). Ήμουν πάντα πολύ κοινωνικό πλάσμα, με έντονη ζωή και έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, ελευθεριακή και ασυμβίβαστη. Η ίδια πολύ κλειστή, φοβική με τις σχέσεις, απίστευτα ρομαντική και έψαχνε το για πάντα. Επίσης είχε πολύ τραυματικό backround( παιδική κακοποίηση, bulling λόγω καταγωγής, σωματική βία και περίεργο οικογενειακό περιβάλλον.) Τελικά ενδώσαμε και άρχισε η κατηφόρα. Εγώ στην αρχή ήμουν απροσπέλαστη και φοβική, είχα αποδομήσει τις ανθρώπινές σχέσεις και ήμουν αρκετά κυνική και ισοπεδωτική. Εκείνη με πλησίαζε και μου μιλούσε για έναν άλλον κόσμο. Άρχισα να συνδέομαι και όλο αυτό αργά και σταθερά άρχισε να γλυκαίνει και να στρογγυλεύει. Μου είπε ότι άρχισε να ερωτεύεται και ότι δεν έχει ξαναερωτευτεί, με φρόντιζε με πράξεις, είχε τη πιο γλυκιά αγκαλιά και πάντα όμορφα λόγια για εμένα. Εγώ πιο μαζεμένη αλλά εκεί. Άρχισε να εκφράζεται έντονα και σωματικά γιατί είχε τραύματα λόγω βιασμού, ερχότανε όλο και πιο κοντά μου και εξέφραζε απίστευτα λόγια παντοτινής αγάπης και ρομαντισμού. Eγώ λεκτικά πιο μαζεμένη, όμως την έβαλα μέσα στην καθημερινότητά μου με μεγάλη αγάπη και γνοιάξιμο. Όλα κυλούσαν όμορφα με λόγια ευγνωμοσύνης και από τις δύο πλευρές. Στο διαταύτα. Το προηγούμενο σκ έγινε μία παρεξήγηση από δικό μου λάθος και με άδειασε. Έπαθα σοκ. Την Παρασκευή ήμουν ο έρωτας της ζωής της και την Κυριακή μου είπε ότι δεν νιώθει τπτ και να πάρω αποστάσεις γιατί ενοχλώ. Πληγώθηκα πολύ γιατί ήτανε όλο τόσο απότομο και ξαφνικό που ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω τπτ και να το διαχειριστώ. Η ερώτησή μου είναι εάν όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα και οι πράξεις αγάπης είναι πλασματικά λόγω ασθένειας και όσο έντονα φουσκώνουν ,άλλο τόσο έντονα ξεφουσκώνουν και σε αδειάζουν. Ή εάν κάτι που θα πονέσει διογκώνεται και δημιουργεί συναισθηματικό πάγωμα και απλά χρειάζεται χρόνος και χώρος; Θέλω πολύ να είμαι δίπλα της ως σύντροφος,αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, τι να περιμένω, εάν πρέπει να πλησιάσω ή να απομακρυνθώ. Είναι ένα υπέροχο τραυματισμένο πλάσμα και έχω πολύ μεγάλο απόθεμα αγάπης να δώσω. Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το σεντόνι.