Κάπου να τα πώ. 'Ολα είναι μοιάζουν αδιέξοδος.

Γειά σου forum. Ευχαριστώ προκαταβολικά όλους όσους θα το διαβάσουν και συγνώμη για τη σύνταξη και την ορθογραφία είμαι δυσλεκτικός. Θα περιγράψω την κατάσταση σύντομα. Εχασα τον πατέρα μου στα 18 (τώρα είμαι στα 26). Μεγάλωσα απότομα. Πήρα ευθύνες γρήγορα έπρεπε να τρέξω τα πράγματα και να δουλεύω για να σπουδάζω. Η μάνα μου είχε χρόνια κατάθλιψη αλλά μετά τον πατέρα μου ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Το ότι έπρεπε να δουλευω-σπουδάζω-υποχρεώσεις κλπ με έκαναν να μην αντιλυφθώ τι ακριβώς γινόταν επι 1 χρόνο. Μετα τον 1 χρόνο άρχισα να πενθώ και να νοιώθω θλίψη για τον πατέρα μου. Σε εκίνη τη περίοδο η σχέση με τη μάνα μου άρχισε να γίνεται προβληματική. Εγώ είμαι τέρας οργάνωσης και διαχείρισης θέλω να τα έχω όλα υπο έλεγχο αλλιώς είμαι ικανός να τρελαθώ. Η μάνα μου οικονομικά είναι σκράπας παίρνει 1500 ευρώ δεν κρατάει ούτε ευρώ στην άκρη γιατί εκεί προστίθεται το πρόβλημα που λέγεται "θείος" μου, ο αδερφός της. 'Ενας προβληματικός άνθρωπος πρώιν αλκοολικός με προβλήματα υγείας που αρμέγει την μάνα μου χρόνια καθώς οικογένεια δεν έχει. Δεν θα περιγράψω την κατάσταση άλλο αλλά θα πώ πως νοιώθω εγώ. Παλεύω να φτιάξω το μέλλον μου στιβάζωντας τραπουλόχαρτα ( κυρίως οικονομικά ) και έρχεται η μάνα μου τα φυσάει και πέφτουν. Δουλεύω 11 ώρες την μέρα έχω αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις της οικογένειας και δεν λαμβάνω καμία βοήθεια πέρα απο το "είμαι περίφανη για εσένα που τα καταφέρνεις". Η μάνα μου είναι σχεδόν ανάπηρη με θέματα υγείας μυοσκελετικά και πάει στο χωράφι να βοηθήσει τον θείο μου γιατί δεν έχει λεφτά να πληρώνει εργάτες. Κάθε φορά που προσπαθώ να σηζητήσω μαζί της ακούω φράσεις όπως "τώρα είμαι κουρασμένη, όλο στην παρατήρηση με έχεις, αδελφός μου αίμα μου είναι, μην ασχολίσε μαζί μου κάνε τη ζωή σου θα τα βγάλω πέρα, παράταμε σε ίδρυμα" και πολλά ακόμη. Νοιώθω τόσο ψυχολογικά στριμωγμένος για το παρόν και το τι έρχεται στο μέλλον που νοιώθω ότι δεν έχω καμία ελπίδα να καταφέρω κάτι στη ζωή μου έχοντας άγκυρες να με κρατάνε. Σε κάθε προσπάθεια να γίνω πιο σκληρός έχω τρομερές τήψεις. Χωρίς εμένα είναι καταδικασμένοι και οι δύο. Αδέλφια δεν έχω άλλη οικογένεια γενικά δεν έχω κανέναν. Δεν ξέρω τι να κάνω απομακρίνωμε απο τους φίλους μου γιατί θέλω να είμαι μόνος, η μόνη μου παρέα είναι ο πατέρας μου όταν κλείνω τα μάτια στο κρεβάτι και αναπαράγω κουβέντες σε θέματα που κάναμε παλιά.

Quote:

---

Originally Posted by teopaodim

Γειά σου forum. Ευχαριστώ προκαταβολικά όλους όσους θα το διαβάσουν και συγνώμη για τη σύνταξη και την ορθογραφία είμαι δυσλεκτικός. Θα περιγράψω την κατάσταση σύντομα. Εχασα τον πατέρα μου στα 18 (τώρα είμαι στα 26). Μεγάλωσα απότομα. Πήρα ευθύνες γρήγορα έπρεπε να τρέξω τα πράγματα και να δουλεύω για να σπουδάζω. Η μάνα μου είχε χρόνια κατάθλιψη αλλά μετά τον πατέρα μου ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Το ότι έπρεπε να δουλευω-σπουδάζω-υποχρεώσεις κλπ με έκαναν να μην αντιλυφθώ τι ακριβώς γινόταν επι 1 χρόνο. Μετα τον 1 χρόνο άρχισα να πενθώ και να νοιώθω θλίψη για τον πατέρα μου. Σε εκίνη τη περίοδο η σχέση με τη μάνα μου άρχισε να γίνεται προβληματική. Εγώ είμαι τέρας οργάνωσης και διαχείρισης θέλω να τα έχω όλα υπο έλεγχο αλλιώς είμαι ικανός να τρελαθώ. Η μάνα μου οικονομικά είναι σκράπας παίρνει 1500 ευρώ δεν κρατάει ούτε ευρώ στην άκρη γιατί εκεί προστίθεται το πρόβλημα που λέγεται "θείος" μου, ο αδερφός της. 'Ενας προβληματικός άνθρωπος πρώιν αλκοολικός με προβλήματα υγείας που αρμέγει την μάνα μου χρόνια καθώς οικογένεια δεν έχει. Δεν θα περιγράψω την κατάσταση άλλο αλλά θα πώ πως νοιώθω εγώ. Παλεύω να φτιάξω το μέλλον μου στιβάζωντας τραπουλόχαρτα ( κυρίως οικονομικά ) και έρχεται η μάνα μου τα φυσάει και πέφτουν. Δουλεύω 11 ώρες την μέρα έχω αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις της οικογένειας και δεν λαμβάνω καμία βοήθεια πέρα απο το "είμαι περίφανη για εσένα που τα καταφέρνεις". Η μάνα μου είναι σχεδόν ανάπηρη με θέματα υγείας μυοσκελετικά και πάει στο χωράφι να βοηθήσει τον θείο μου γιατί δεν έχει λεφτά να πληρώνει εργάτες. Κάθε φορά που προσπαθώ να σηζητήσω μαζί της ακούω φράσεις όπως "τώρα είμαι κουρασμένη, όλο στην παρατήρηση με έχεις, αδελφός μου αίμα μου είναι, μην ασχολίσε μαζί μου κάνε τη ζωή σου θα τα βγάλω πέρα, παράταμε σε ίδρυμα" και πολλά ακόμη. Νοιώθω τόσο ψυχολογικά στριμωγμένος για το παρόν και το τι έρχεται στο μέλλον που νοιώθω ότι δεν έχω καμία ελπίδα να καταφέρω κάτι στη ζωή μου έχοντας άγκυρες να με κρατάνε. Σε κάθε προσπάθεια να γίνω πιο σκληρός έχω τρομερές τήψεις. Χωρίς εμένα είναι καταδικασμένοι και οι δύο. Αδέλφια δεν έχω άλλη οικογένεια γενικά δεν έχω κανέναν. Δεν ξέρω τι να κάνω απομακρίνωμε απο τους φίλους μου γιατί θέλω να είμαι μόνος, η μόνη μου παρέα είναι ο πατέρας μου όταν κλείνω τα μάτια στο κρεβάτι και αναπαράγω κουβέντες σε θέματα που κάναμε παλιά.

---

Τα 18 σου χρόνια είναι η χειρότερη ηλικία να χάνεις γονιό. Είναι η περίοδος που έρχεται η ενηλικότητα και τους χρειάζεσαι δίπλα σου. Είναι λογικό να νιώθεις θλίψη και να σου έρχονται αναμνήσεις. Γράφεις ότι η μητέρα σου έχει χρόνια κατάθλιψη. Έχει κάνει κάτι γι αυτό, ψυχοθεραπεία, ή έχει απλώς μάθει να ζει με αυτό; Η μητέρα σου δεν μπορεί να διαχειριστεί τα οικονομικά ή οργανωτικά ζητήματα, γιατί έτσι έμαθε. Τα είχε αναλάβει ο πατέρας σου κι εκείνη δεν πήρε ποτέ μια πρωτοβουλία, έτσι έχει συνηθίσει. Επίσης, η σχέση της με τον αδερφό της είναι εξηγήσιμη, ιδίως αν είναι ο μοναδικός της συγγενής εκτός από εσένα. Η μητέρα σου τον βλέπει ως αδύναμο που χρειάζεται προστασία. Είναι κάποια πράγματα στον χαρακτήρα κάποιου που δεν αλλάζουν.
Εσύ λες ότι βάζεις λεφτά στην άκρη, επειδή παλεύεις να φτιάξεις το μέλλον σου. Πιστεύεις ότι μόνο η δουλειά και η εξοικονόμηση χρημάτων θα σου φτιάξουν το μέλλον; Είναι σημαντικό και το οικονομικό, αλλά το συναισθηματικό, το οικογενειακό, το φιλικό περιβάλλον παίζουν εξίσου ρόλο. Είπες μόνος σου ότι "δεν έχεις κανέναν". Ούτε καμιά κοπέλα να δημιουργήσεις μια καινούργια οικογένεια και να μοιράζεσαι τα προβλήματα. Από τους φίλους σου μην απομακρύνεσαι και αν έχεις κανέναν καλό συγγενή, έστω μακρινό, όπως δεύτερα-τρίτα ξαδέρφια, κράτα μια επαφή.
Βάλε τα πράγματα σε μια τάξη, αφού το σημαντικότερο προσόν σου είναι η οργάνωση. 1) Δείτε τι θα κάνετε με την κατάθλιψη της μητέρας σου, είτε με κίνητρα να βγει έξω και να αρχίσει ένα χόμπι, να ασχοληθεί με κάτι που της αρέσει (με κηπουρική ίσως ή να ξεκινήσει φυσικοθεραπείες για τα μυοσκελετικά), είτε με ειδικό. Να δεις ποια πράγματα αλλάζουν στη μητέρα σου και να τα αλλάξετε μαζί. Να δεις ποια πράγματα δεν αλλάζουν και να την αποδεχτείς. Η μητέρα σου χρειάζεται τη βοήθειά σου. 2) Πλήρωσε εργάτες για τα χωράφια, καθώς η υγεία είναι πάνω απ' όλα. 3) Βάλε όρους στον θείο σου να μην περιμένει τίποτα από το σπίτι σου, αλλά να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ και να πιάσει δουλειά, αλλιώς δεν έχει άλλα λεφτά. 4) Βρες τρόπο να ισορροπήσεις επαγγελματική, προσωπική, οικογενειακή ζωή και σε καμιά περίπτωση μην απομακρυνθείς από φίλους. Προσπάθησε να έχεις επικοινωνία ακόμα και με μακρινούς συγγενείς και ποτέ δεν ξέρεις. 11 ώρες δουλειά τη μέρα (σε 7ήμερη βάση) είναι εξουθενωτικό, άλλο να έχεις 2 μέρες ρεπό. 5) Αφού είσαι οργανωτικός, κάνε ανάθεση καθηκόντων στη μητέρα σου και τον θείο σου ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Δες τι μπορεί να αναλάβει ο καθένας για να σε ξεκουράσει και βάλε τους να συνεισφέρουν στο σπίτι. Η μητέρα σου μπορεί να αναλάβει καθαριότητα, μαγείρεμα, πληρωμή λογαριασμών; Να τα αναλάβει. Ο θείος σου, θέλει να μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης; Να μπει. Μπορεί να αναλάβει τα χωράφια, τη φροντίδα τους και να βρίσκει εργάτες και να κρατάει αυτά που βγάζει και δικαιούται; Να το κάνει.

O θείος μου ένα καλό που έχει κάνει είναι να κόψει το αλκοολ βέβαια μετά απο 190 μέρες νοσηλείας. Η μάνα μου έτσι έμαθε να ζεί. Εχει χόμπι έχει τα σκυλάκια της έχει πράγματα να ασχοληθεί. Το οικονομικό είναι η μεγάλη μου ανασφάλεια. Γιατί είμαι ξεκρέμαστος. Αν αύριο μεθαυριο χρειαστεί η μάνα μου χειρουγίο ή ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας δικό μου αυτό θα με καταστρέψει. Το ταρακούνημα μετά τον χαμό του πατέρα μου μου δημιούργησε αρκετές ανασφάλειες σε θέμα ότι δεν ξέρεις τι συμβαίνει αύριο πρέπει για όλα να έχεις σχέδιο αλλιώς είσαι καταδικασμένος έχει ριζωθεί μέσα μου αυτό. Πολλά απο αυτά τα σχέδια δυστυχώς απαιτούν χρήματα. Τις κυριακές που έχω ρεπό κάνω ταξίδια με τη μηχανή μου μόνος είναι το ξέσπασμα μου. Η μάνα μου είναι 60 χρονόν και κάθε φορά στη προσπάθεια μου να της επικοινωνήσω τα όποια προβλήματα μου δεν ακούει δεν είναι εκεί. Αρχίζει τις κλάψες και τις φράσεις που είπα. ΠΑΝΤΑ! Πλεον δεν μιλάω καν γιατί έχω ξεσπάσματα θυμού μετά μόνος μου. Θα πάω με τη μηχανή μου 280 στην εθνικη θα πάω για τρέξιμο θα βαράω τον τοίχο ή θα κλαίω στο κρεβάτι μόνος μου. Για τους φίλους μου νοιώθω ότι είμαι κακή παρέα, δεν γελάω δεν χέρομε παρα μόνο σκέφτομαι τα προβλήματα μου οπότε όταν με ρωτάνε πως είσαι απλά σιωπή και αλλάζω θέμα. δεν έχω να μοιραστώ κάποιο νέο οπότε τι να πώ? να τους χαντακώσω τη διάθεση με την δική μου?

Quote:

---

Originally Posted by teopaodim

O θείος μου ένα καλό που έχει κάνει είναι να κόψει το αλκοολ βέβαια μετά απο 190 μέρες νοσηλείας. Η μάνα μου έτσι έμαθε να ζεί. Εχει χόμπι έχει τα σκυλάκια της έχει πράγματα να ασχοληθεί. Το οικονομικό είναι η μεγάλη μου ανασφάλεια. Γιατί είμαι ξεκρέμαστος. Αν αύριο μεθαυριο χρειαστεί η μάνα μου χειρουγίο ή ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας δικό μου αυτό θα με καταστρέψει. Το ταρακούνημα μετά τον χαμό του πατέρα μου μου δημιούργησε αρκετές ανασφάλειες σε θέμα ότι δεν ξέρεις τι συμβαίνει αύριο πρέπει για όλα να έχεις σχέδιο αλλιώς είσαι καταδικασμένος έχει ριζωθεί μέσα μου αυτό. Πολλά απο αυτά τα σχέδια δυστυχώς απαιτούν χρήματα. Τις κυριακές που έχω ρεπό κάνω ταξίδια με τη μηχανή μου μόνος είναι το ξέσπασμα μου. Η μάνα μου είναι 60 χρονόν και κάθε φορά στη προσπάθεια μου να της επικοινωνήσω τα όποια προβλήματα μου δεν ακούει δεν είναι εκεί. Αρχίζει τις κλάψες και τις φράσεις που είπα. ΠΑΝΤΑ! Πλεον δεν μιλάω καν γιατί έχω ξεσπάσματα θυμού μετά μόνος μου. Θα πάω με τη μηχανή μου 280 στην εθνικη θα πάω για τρέξιμο θα βαράω τον τοίχο ή θα κλαίω στο κρεβάτι μόνος μου. Για τους φίλους μου νοιώθω ότι είμαι κακή παρέα, δεν γελάω δεν χέρομε παρα μόνο σκέφτομαι τα προβλήματα μου οπότε όταν με ρωτάνε πως είσαι απλά σιωπή και αλλάζω θέμα. δεν έχω να μοιραστώ κάποιο νέο οπότε τι να πώ? να τους χαντακώσω τη διάθεση με την δική μου?

---

Άρα ο θείος σου μπορεί να αναλάβει πλήρως τα χωράφια και να σου δίνει το ποσοστό της μητέρας σου αν έχουν κοινή περιουσία. Αξιοποίησέ τον και δώσε του καθήκοντα που θεωρείς ότι μπορεί να αναλάβει, αφού είσαι οργανωτικός. Η μητέρα σου μπορεί να βγαίνει έξω για περπάτημα με τα σκυλάκια και η γυμναστική βοηθά τα μυοσκελετικά. Το οικονομικό είναι σημαντικό στις μέρες μας, καλά κάνεις και εξοικονομείς λεφτά. Αλλά για τα σοβαρά προβλήματα υγείας, σε καλύπτει και το ασφαλιστικό ταμείο. Υπάρχουν έξοδα, δε λέω, αλλά δεν είσαι εντελώς ξεκρέμαστος. Επίσης στην ηλικία σου, αν σταματήσεις να πηγαίνεις τέρμα τα γκάζια στην Εθνική, τίποτα δε θα σου συμβεί. Αν νιώθεις ότι οι φίλοι είναι άτομα μόνο για να κάνετε καλή παρέα και να μην τους μαυρίζεις με τα προβλήματά σου, τότε μήπως δεν έχεις φίλους; Έχεις απλά άτομα που θέλουν να βγαίνουν και να περνάνε καλά. Φίλος είναι αυτός που γνωρίζει τα προβλήματα του άλλου και προσπαθεί να του σταθεί, γιατί κάτι αντίστοιχο θα έκανε και ο φίλος του γι αυτόν. Έχεις πιεστεί πολύ και πιστεύω ότι η 11ωρη εργασία σε 6ήμερη βάση συντελεί σε αυτό. Δεν είναι μόνο η απώλεια του πατέρα. Είναι ότι προσπαθείς να μετατραπείς σε ρομπότ και ο οργανισμός σου αντιδρά. Σου είπα ότι κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα αλλάξεις και κάποια άλλα είναι αναπόφευκτα. Αυτή είναι η απάντηση στο "αν αύριο πάθεις κάτι". Η ίδια απάντηση με αυτό που έκανες όταν έχασες τον πατέρα σου: "Μπαίνεις στον χορό και χορεύεις", "σε πετάει η ζωή στα βαθιά, κολυμπάς". Πολλά νέα παιδιά βιώνουν την απώλεια γονέα. Θα μπορούσες να ενταχθείς σε μια ομάδα μέσω social και να συνομιλήσεις με άτομα που έχασαν κάποιον από τους δύο γονείς και πώς το βίωσαν όλο αυτό. Θα μπορούσες να αναζητήσεις έναν ψυχοθεραπευτή που θα σε βοηθήσει με τα ξεσπάσματα θυμού και τις υπερβολικές ανησυχίες για το μέλλον. Το να κάνεις σχέση με μια κοπέλα που έχει κατανόηση και θα σου σταθεί, είναι επίσης πολύ σημαντικό για την ισορροπία στη ζωή. Μόνο που πρώτα να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, για να μη χρειαστεί αύριο-μεθαύριο να ξεσπάς στη σχέση σου. Τότε θα χειροτερεύσει τα πράγματα, αντί να τα βελτιώσει.

Σε εχει κανει ναρκισσο η μανα σου για να σε ελεγχει, αμα σε παιρνει πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη, αν οχι βρες τροπο να κοψεις καθε επαφη με την μανα σου και πολεμησε το μονος σου. Διαβασε τα βιβλια της γερμανη ψυχολογο Εστερ Βιλαρ, υπαρχουν και στο ΥΤ.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Σε εχει κανει ναρκισσο η μανα σου για να σε ελεγχει, αμα σε παιρνει πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη, αν οχι βρες τροπο να κοψεις καθε επαφη με την μανα σου και πολεμησε το μονος σου. Διαβασε τα βιβλια της γερμανη ψυχολογο Εστερ Βιλαρ, υπαρχουν και στο ΥΤ.

---

βλέποντας τα χαρακτηριστικά ενός νάρκισσου δεν καταλαβαίνω πως το συμπερένεις αυτό. Να κόψω επαφή όχι αυτό δεν θα γίνει συναισθηματικά αλλά και πρακτικά γιατί είναι μόνη της θα την αφήσω να πεθάνει? Εχει και αυτή τους δικούς της δαίμονες να αντιμετωπήσει. Το θέμα είναι να τα βρώ εγώ με τον εαυτό μου και να κάποια στιγμή να καταφέρω να βρούμε με τη μάνα μου έναν τρόπο επικοινωνίας.

Quote:

---

Originally Posted by teopaodim

βλέποντας τα χαρακτηριστικά ενός νάρκισσου δεν καταλαβαίνω πως το συμπερένεις αυτό. Να κόψω επαφή όχι αυτό δεν θα γίνει συναισθηματικά αλλά και πρακτικά γιατί είναι μόνη της θα την αφήσω να πεθάνει? Εχει και αυτή τους δικούς της δαίμονες να αντιμετωπήσει. Το θέμα είναι να τα βρώ εγώ με τον εαυτό μου και να κάποια στιγμή να καταφέρω να βρούμε με τη μάνα μου έναν τρόπο επικοινωνίας.

---

Το πρωτο και βασικο χαρακτηριστικο του ναρκισσου ειναι ο εξωτερικος ελεγχος των συναισθηματων του επειδη λειπει ο αυτονομος πυρηνας της προσωπικοτητας του. Εσαι δεκανικι της και αυτος ηταν ο προορισμος σου απο την ωρα που γεννηθηκες και οσο το καταλαβαινεις θα πεφτεις στην καταθλιψη επειδη η ζωη σου δεν βγαζει νοημα. Οσο περιμενεις να σου πουν "καλο παιδι" θα σε ελεγχουν και θα σε εκμετταλευονται.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Σε εχει κανει ναρκισσο η μανα σου για να σε ελεγχει, αμα σε παιρνει πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη, αν οχι βρες τροπο να κοψεις καθε επαφη με την μανα σου και πολεμησε το μονος σου. Διαβασε τα βιβλια της γερμανη ψυχολογο Εστερ Βιλαρ, υπαρχουν και στο ΥΤ.

---

Ρε βλάκα, έχεις κάνει πάνω από 3.000 σχόλια στο forum και τουλάχιστον δε λες και κάτι χρήσιμο, εκτός από το να τρολάρεις για να πάρεις εσύ δύναμη. Δε δίνεις καμιά συμβουλή, καμιά προτροπή στους άλλους και το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις χολή και πικρία, προσβάλλοντας και μειώνοντας τους άλλους. Ποιο είναι τέλος πάντων το πρόβλημά σου;

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Ρε βλάκα, έχεις κάνει πάνω από 3.000 σχόλια στο forum και τουλάχιστον δε λες και κάτι χρήσιμο, εκτός από το να τρολάρεις για να πάρεις εσύ δύναμη. Δε δίνεις καμιά συμβουλή, καμιά προτροπή στους άλλους και το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις χολή και πικρία, προσβάλλοντας και μειώνοντας τους άλλους. Ποιο είναι τέλος πάντων το πρόβλημά σου;

---

Εμενα δεν με προσβαλει η πραγματηκοτητα, εσενα σε προσβαλει για αυτο αντιδρας ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Εμενα δεν με προσβαλει η πραγματηκοτητα, εσενα σε προσβαλει για αυτο αντιδρας ετσι.

---

Το καταλαβαίνω ότι είσαι κοινωνιοπαθής: έλλειψη συνείδησης, ψευτιά, χειραγώγηση, εγωκεντρισμός.
Αίτια: έλλειψη ανατροφής, προβληματική παιδική ηλικία, τραυματικές διαπροσωπικές σχέσεις, ιστορικό κακοποίησης.
Μπαίνεις εδώ για να σπάσεις πλάκα με τα προβλήματα των άλλων, γιατί νιώθεις ότι έτσι παίρνεις δύναμη. Βρήκες το διαδίκτυο ως υποκατάστατο των ανθρώπινων σχέσεων, επειδή όλοι οι άνθρωποι σου γύρισαν την πλάτη στην αποτυχημένη σου ζωή και σε παράτησαν. Όμως τα σχόλια που κάνεις δε χρησιμεύουν σε τίποτα και είναι λάθος. Κάνεις προβολή. Δηλαδή τα δικά σου θέματα τα θεωρείς ότι τα έχουν οι άλλοι. Όταν κάνεις πάνω από 3000 σχόλια για να πεις βλακείες, σημαίνει ότι κοιτάς μόνο την πάρτη σου και πώς εκδηλώσεις κάπου την κοινωνιοπάθειά σου. Δεν αξίζει τον κόπο να παίρνει κανείς στα σοβαρά τις κοτσάνες που πετάς εδώ μέσα. Κοίτα εσύ να κάνεις ψυχοθεραπεία, αν και η κοινωνιοπάθειά σου δεν αντιμετωπίζεται.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Το καταλαβαίνω ότι είσαι κοινωνιοπαθής: έλλειψη συνείδησης, ψευτιά, χειραγώγηση, εγωκεντρισμός.
Αίτια: έλλειψη ανατροφής, προβληματική παιδική ηλικία, τραυματικές διαπροσωπικές σχέσεις, ιστορικό κακοποίησης.
Μπαίνεις εδώ για να σπάσεις πλάκα με τα προβλήματα των άλλων, γιατί νιώθεις ότι έτσι παίρνεις δύναμη. Βρήκες το διαδίκτυο ως υποκατάστατο των ανθρώπινων σχέσεων, επειδή όλοι οι άνθρωποι σου γύρισαν την πλάτη στην αποτυχημένη σου ζωή και σε παράτησαν. Όμως τα σχόλια που κάνεις δε χρησιμεύουν σε τίποτα και είναι λάθος. Κάνεις προβολή. Δηλαδή τα δικά σου θέματα τα θεωρείς ότι τα έχουν οι άλλοι. Όταν κάνεις πάνω από 3000 σχόλια για να πεις βλακείες, σημαίνει ότι κοιτάς μόνο την πάρτη σου και πώς εκδηλώσεις κάπου την κοινωνιοπάθειά σου. Δεν αξίζει τον κόπο να παίρνει κανείς στα σοβαρά τις κοτσάνες που πετάς εδώ μέσα. Κοίτα εσύ να κάνεις ψυχοθεραπεία, αν και η κοινωνιοπάθειά σου δεν αντιμετωπίζεται.

---

Μπα, προβαλλεις τα προβληματα σου σε μενα, εγω αναπαρχθηκα μια χαρα - εσυ εμεινες στο ραφι. Πες μας κατι παραπανω για την ομοιοπαθητηκη που ξερεις, θα μας σωσει απο τον καρκινο;

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Μπα, προβαλλεις τα προβληματα σου σε μενα, εγω αναπαρχθηκα μια χαρα - εσυ εμεινες στο ραφι.

---

Δε φταίω εγώ που είσαι κοινωνιοπαθής. Αναπαράχθηκες ή όχι, μαγκούφης εξακολουθείς να είσαι και όλοι σου γύρισαν την πλάτη. Όλη σου η ζωή είναι να αφήνεις πάνω από 3.000 σχόλια σε ένα φόρουμ ψυχολογίας, με μοναδικό σκοπό να εκδηλώσεις την κοινωνιοπάθειά σου κι όχι να βοηθήσεις ή να βοηθηθείς. Προβάλλεις ακριβώς στον άλλο τη σχέση που έχεις εσύ με τη μάνα σου και οδηγείσαι σε λάθος συμπεράσματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που σε τσούζει.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Δε φταίω εγώ που είσαι κοινωνιοπαθής. Αναπαράχθηκες ή όχι, μαγκούφης εξακολουθείς να είσαι και όλοι σου γύρισαν την πλάτη. Όλη σου η ζωή είναι να αφήνεις πάνω από 3.000 σχόλια σε ένα φόρουμ ψυχολογίας, με μοναδικό σκοπό να εκδηλώσεις την κοινωνιοπάθειά σου κι όχι να βοηθήσεις ή να βοηθηθείς. Προβάλλεις ακριβώς στον άλλο τη σχέση που έχεις εσύ με τη μάνα σου και οδηγείσαι σε λάθος συμπεράσματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που σε τσούζει.

---

Μηπως ηρθα εγω εδω περα να βρω κανα χαζο να μου δωσει 100 χιλιαρικα για εξωσωματηκες και να του το πουλησω πως ηταν δικια του ιδεα; Οχι κοπελα μου εσυ εισαι η εγωκεντρικη κοινωνικοπαθης.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Μηπως ηρθα εγω εδω περα να βρω κανα χαζο να μου δωσει 100 χιλιαρικα για εξωσωματηκες και να του το πουλησω πως ηταν δικια του ιδεα; Οχι κοπελα μου εσυ εισαι η εγωκεντρικη κοινωνικοπαθης.

---

Βρήκαμε την αιτία του προβλήματος κοινωνιοπάθειάς σου "Εσαι δεκανικι της και αυτος ηταν ο προορισμος σου απο την ωρα που γεννηθηκες και οσο το καταλαβαινεις θα πεφτεις στην καταθλιψη επειδη η ζωη σου δεν βγαζει νοημα. Οσο περιμενεις να σου πουν "καλο παιδι" θα σε ελεγχουν και θα σε εκμετταλευονται". Αυτή ήταν η σχέση σου με τη μάνα σου. Και τώρα θες να μας πείσεις ότι είναι μια διάγνωση που έκανες για κάποιον άλλο. Άσε ρε πονηρέ!

Quote:

---

Originally Posted by teopaodim

Γειά σου forum. Ευχαριστώ προκαταβολικά όλους όσους θα το διαβάσουν και συγνώμη για τη σύνταξη και την ορθογραφία είμαι δυσλεκτικός. Θα περιγράψω την κατάσταση σύντομα. Εχασα τον πατέρα μου στα 18 (τώρα είμαι στα 26). Μεγάλωσα απότομα. Πήρα ευθύνες γρήγορα έπρεπε να τρέξω τα πράγματα και να δουλεύω για να σπουδάζω. Η μάνα μου είχε χρόνια κατάθλιψη αλλά μετά τον πατέρα μου ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Το ότι έπρεπε να δουλευω-σπουδάζω-υποχρεώσεις κλπ με έκαναν να μην αντιλυφθώ τι ακριβώς γινόταν επι 1 χρόνο. Μετα τον 1 χρόνο άρχισα να πενθώ και να νοιώθω θλίψη για τον πατέρα μου. Σε εκίνη τη περίοδο η σχέση με τη μάνα μου άρχισε να γίνεται προβληματική. Εγώ είμαι τέρας οργάνωσης και διαχείρισης θέλω να τα έχω όλα υπο έλεγχο αλλιώς είμαι ικανός να τρελαθώ. Η μάνα μου οικονομικά είναι σκράπας παίρνει 1500 ευρώ δεν κρατάει ούτε ευρώ στην άκρη γιατί εκεί προστίθεται το πρόβλημα που λέγεται "θείος" μου, ο αδερφός της. 'Ενας προβληματικός άνθρωπος πρώιν αλκοολικός με προβλήματα υγείας που αρμέγει την μάνα μου χρόνια καθώς οικογένεια δεν έχει. Δεν θα περιγράψω την κατάσταση άλλο αλλά θα πώ πως νοιώθω εγώ. Παλεύω να φτιάξω το μέλλον μου στιβάζωντας τραπουλόχαρτα ( κυρίως οικονομικά ) και έρχεται η μάνα μου τα φυσάει και πέφτουν. Δουλεύω 11 ώρες την μέρα έχω αναλάβει όλες τις υποχρεώσεις της οικογένειας και δεν λαμβάνω καμία βοήθεια πέρα απο το "είμαι περίφανη για εσένα που τα καταφέρνεις". Η μάνα μου είναι σχεδόν ανάπηρη με θέματα υγείας μυοσκελετικά και πάει στο χωράφι να βοηθήσει τον θείο μου γιατί δεν έχει λεφτά να πληρώνει εργάτες. Κάθε φορά που προσπαθώ να σηζητήσω μαζί της ακούω φράσεις όπως "τώρα είμαι κουρασμένη, όλο στην παρατήρηση με έχεις, αδελφός μου αίμα μου είναι, μην ασχολίσε μαζί μου κάνε τη ζωή σου θα τα βγάλω πέρα, παράταμε σε ίδρυμα" και πολλά ακόμη. Νοιώθω τόσο ψυχολογικά στριμωγμένος για το παρόν και το τι έρχεται στο μέλλον που νοιώθω ότι δεν έχω καμία ελπίδα να καταφέρω κάτι στη ζωή μου έχοντας άγκυρες να με κρατάνε. Σε κάθε προσπάθεια να γίνω πιο σκληρός έχω τρομερές τήψεις. Χωρίς εμένα είναι καταδικασμένοι και οι δύο. Αδέλφια δεν έχω άλλη οικογένεια γενικά δεν έχω κανέναν. Δεν ξέρω τι να κάνω απομακρίνωμε απο τους φίλους μου γιατί θέλω να είμαι μόνος, η μόνη μου παρέα είναι ο πατέρας μου όταν κλείνω τα μάτια στο κρεβάτι και αναπαράγω κουβέντες σε θέματα που κάναμε παλιά.

---

Καλησπέρα. Να μην απομακρυνεσαι από τους φίλους σου, εκτός κι αν δεν σε γεμίζουν, ζήσε σαν άνθρωπος της ηλικίας σου. Μην αφήνεις τα χρόνια να περνάνε από δίπλα σου, επειδή τη δεδομένη στιγμή δεν ξέρεις πως θα χειριστείς μια κατάσταση.
Μπορείς να φέρεις μια γυναίκα η οποία θα φροντίζει τη μητέρα σου, να κοιμάται στο σπίτι μαζί της και να φύγεις από εκεί και να μείνεις μόνος; Χρήματα έχει η μητέρα σου, μπορεί να την πληρώνει. Ίσως η λύση του προβλήματος είναι να φύγεις από εκεί και να σταματήσεις να ζεις για να προσφέρεις μόνο στους άλλους και να αρχίσεις να δίνεις και στον εαυτό σου. Σίγουρα ένας καλός ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τη θλίψη και όλα τα τραύματα που κουβαλάς για να δεις τη ζωή από άλλη ματιά.