Γεια σας!
Ειμαι σε φαρμακευτικη αγωγη 12 χρονια. Παιρνω αντιψυχωσικο και ζαναξ.
Εχω κανει 3 αποπειρες αυτοκτονιας. Η τελευταια φορα οδηγηθηκα στο αστυνομικο τμημα, (με πηγαν οι δικοι μου ) γιατι μετα την αποπειρα εξαφανιστικα.
Δεν εχω παραπονο , οι αστυνομικοι με αντιμετωπισαν με ιδιαιτερη ευαισθησια. Αλλα την επομενη μερα ολο το χωριο εμαθε το συμβαν. Πως ζεις σε εναν κοσμο που ολοι σε θεωρουν τρελο?
Δεν εχω νοσηλευτει ποτε, και παιρνω το αναπηρικο επιδομα των 338 ευρω.
Η ζωη μου ειναι τραγικη. Ειμαι μονος. Με εχουν εγκαταλειψει ολοι. Η οικογενεια μου εκανε οτι μπορουσε. Οι φιλοι οι γνωστοι με παρατησαν. Ζωντας σε μια μικρη κοινωνια σε μια κομωπολη της Ελλαδος.
Εχει βγει η φημη του ¨τρελου¨ του χωριου. Ειμαι σε αδιεξοδο και δεν μπορω να το αλλαξω αυτο. Μιας και εχω αποσυρθει απο το χωρο εργασιας παρα πολλα χρονια.
Οι ανθρωποι αντιμετωπιζουν τελικα με γιουχαρισμα και οχι με αγαπη την κατασταση μου , μιας και περιμενα να εισπραξω την στιρηξη τους.
Τωρα...
Δεν εχω σκοπο να αυτοκτονησω, ειμαι 36 ετων. Αλλα οταν φτασω 50 η 60 χρονων και ειμαι το ιδιο, ισως η αυτοκτονια σε εκεινο το σταδιο να ειναι λυτρωση.
Αυτα απο εμενα... Εγραφα παλαιοτερα στο φορουμ και εχω κανει αποχη αρκετο καιρο...
