Originally Posted by
wanderer010
Δεν είναι διαγωνισμός ποιος τα λέει καλά και ποιος όχι. Και σκοπός δεν είναι να κατηγορήσουμε το θύμα, αν και σίγουρα υπάρχει ευθύνη.
Δεν είναι ένα απλό φεύγω ή ένα απλό όχι, γιατί ποτέ μα ποτέ μην ξεχνάτε ότι δεν ξεκινάει έτσι, δεν βλέπεις την βόμβα στην αρχή, είναι κρυμμένη πίσω από την πλάτη. Την φανερώνει αρκετά αργότερα. Στην αρχή έχεις τελείως άλλη εικόνα, και μετά δημιουργείται εξάρτηση του εγκεφάλου από την ντοπαμίνη και την έλλειψη αυτής, ανάλογα το στάδιο της κακοποίησης. + Την τρομερή ενοχοποίηση που νιώθεις πως θα φταις (απειλές κ αναφορές αυτοκτ. και άλλα...). Είναι κάτι σαν τα ναρκωτικά, δεν μπορείς να πεις σε κάποιον εθισμένο, έλα μωρέ γιατί δεν τα κόβεις.
Δεν είναι ότι σου αρέσουν οι άσχημες στιγμές. Δεν μου αρέσει να πνίγομαι ή να απειλουμαι, ή οι κρίσεις πανικού. Σε ποιον αρέσουν. Μου αρέσουν οι όμορφες στιγμές της αρχής που έγιναν σπάνιες έως να γίνουν και μηδαμινές.