Originally Posted by
rainbow96
Καλησπέρα σας!
Λοιπον με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό η σχεση μου με μια φιλη μου. Με αυτην την φίλη μου τον προηγούμενο χειμωνα καναμε πολλη παρέα. Μου εστελνε καθε βδομαδα να βγούμε και γενικά ειχαμε μια συχνη επικοινωνία. Αυτή δεν ηταν και τοσο καλα ψυχολογικά, μου ελεγε συχνα οτι ενιωθε οτι δεν ειχε αρκετους φιλους επειδή πολλοί φύγανε. Γενικα είμαστε καλες φιλες εδω και 9 χρονια, απλώς επειδη περυσι αυτη ισως ειχε περισσοτερη ανάγκη, μου πρότεινε πολυ συχνά και ένιωθα οτι της ημουν σημαντική. Μεχρι που υπηρχαν και φορές που μπορεί να ενιωθα κουρασμενη να βγω και ένιωθα ασχημα να της πω οχι ή αν της ελεγα φαινοταν να ξενέρωνε.
Εν πασει περιπτώσει, εγω εφυγα σεζον τον Μάρτιο (αρκετά μεγάλη σεζον γιατι γυρισα πισω αρχές Νοέμβρη) . Παρ ολα αυτα επειδη πηγα σε ενα πολυ κοντινο μερος, προσπάθησα να κρατήσω επαφή, πηγαινοερχόμουν κάποιες φορες μονο και μονο για να βγω πχ με αυτην την φίλη μου. Αυτή ομως, οπως και αλλα ατομα δεν έδειξαν τοση ευελιξία, δεν επιδιωξαν ουτε μια φορα να με επισκεφτουν (γιατι πήγα σε ενα μερος , 1 ωρα απόσταση με το αμάξι). Να σημειώσω οτι και αυτη εχει δικό της αμαξι και ειναι εξοικειωμένη με την οδήγηση. Δεν είναι οτι χαθηκαμε τελειως αυτό το διάστημα απλα εγω ενιωσα οτι με "διεγραψαν" κάπως επειδή έφυγα σεζον. Νταξει εκ των υστερων καταλαβαινω πως και μια ωρα αποσταση μπορει σε κάποιους να φαινεται πολυ. Το θεμα ειναι ομως οτι δεν με ρωτούσε καν ποια μερα εχω ρεπο, ωστε να κανονίσουμε πχ να ρθω εγω με το αμαξι για να βγουμε..
Τελος πάντων, τωρα που γυρισα εγω νιωθω περίεργα γιατι όσο ελειπα αυτη η φίλη μου ηρθε πολυ κοντα και με ενα αλλο παιδι της παρεας. Θα τους χαρακτήριζε κανεις και κολλητουμπινακια..Γενικα εχουν εναν ενθουσιασμό λες και γνωριστηκαν τωρα ενω κάνουμε ολοι μαζι παρεα εδω και 9 χρονια. Δεν ειναι κατι ερωτικο, ειναι φιλικο, αλλα οπως ειπα κανουν σαν κολλητοι, best friends forever και τέτοια.. Έχουν αποκτησει και κάποιες συνήθειες, καποιες ρουτίνες ας το πούμε, οπως να βγαίνουν καθε Σαββατο κλπ κλπ. Δηλαδη πλέον κανονιζουν μεταξυ τους, μετα μου λεει και η φιλη μου να παω και εχω φτασει να λεω και ευχαριστώ που μου ειπε..Και μετα σκεφτομαι ειναι δυνατον να λεω ευχαριστώ?? Θα επρεπε να ειναι δεδομενο!
Δεν ξερω έχω χαλαστει λιγο γιατί νιώθω οτι εχουν κατι δικο τους και εγω ειμαι το εξτρα ατομο πχ. Ενώ πέρυσι δεν ηταν καθολου ετσι. Χαιρομαι για την φίλη μου, την βλέπω πως ειναι πολυ πιο χαρούμενη απο πέρυσι γιατι γενικα έχουν βελτιωθει διαφορα στη ζωή της.. Αλλα με στεναχωρεί που κάπως με παραγκωνισαν στο μυαλο τους επειδη εφυγα για ενα διαστημα. Δηλαδη δεν μ αρέσει να κανονιζουν μεταξυ τους και να μου λενε εκ των υστέρων. Μου φαίνεται τραγικο. Θέλω να το πω στη φιλη μου, αλλα μετα και μπορει να ειναι περίεργο το κλιμα, και αν μου δειχνει ενδιαφέρον δεν θα ξερω αν ειναι γνησιο ή αν θα το κανει επειδη "το ζητησα".
Σόρρυ για το σεντονι. Απλώς γενικά εχω εναν φοβο μοναξιας, εγκατάλειψης κλπ. Δεν θέλω να νιώθω κομπάρσα.. Έχω συνεχώς αναγκη απο επιβεβαιωση, δεν θεωρω τιποτα δεδομενο στις σχεσεις, ουτε τις φιλικές. Και γενικα μου αρεσει να νιωθω οτι εχω μια αξία σε μια φιλία..Για να ειμαι ειλικρινης τους ζηλευω κι ολας που περνανε τοσο καλα μεταξύ τους