Ζηλεύω τον μπαμπά του μωρού μου και έχω πέσει σε κατάθλιψη

Δεν είμαι στα καλά μου ειλικρινά....είναι δυνατόν 2 μηνών νεογέννητο να έχει προτίμηση μόνο στον πατέρα του? Είμαι νέα μαμά και έχει σχεδόν από την αρχή ενώ τα πηγαίναμε καλά το μωρό να μην ηρεμεί μαζί μου να κλαίει να μην βολεύεται στην αγκαλιά μου και στον μπαμπά του όλα μια χαρά...έχω πέσει σε κατάθλιψη νιώθω απόρριψη ότι δεν με θέλει ότι δεν με γνωρίζει σαν μάνα του ότι έχει μπερδευτεί με τους ρόλους μας του δικού μου και του άντρα μου ...δεν ξέρω τι να κάνω και τι να σκεφτώ ζηλεύω τόσο που δεν θέλω να τους βλέπω μαζί και αναρωτιέμαι τι λάθος κάνω πόσο άχρηστη είμαι και θέλω να πεθάνω

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

Δεν είμαι στα καλά μου ειλικρινά....είναι δυνατόν 2 μηνών νεογέννητο να έχει προτίμηση μόνο στον πατέρα του? Είμαι νέα μαμά και έχει σχεδόν από την αρχή ενώ τα πηγαίναμε καλά το μωρό να μην ηρεμεί μαζί μου να κλαίει να μην βολεύεται στην αγκαλιά μου και στον μπαμπά του όλα μια χαρά...έχω πέσει σε κατάθλιψη νιώθω απόρριψη ότι δεν με θέλει ότι δεν με γνωρίζει σαν μάνα του ότι έχει μπερδευτεί με τους ρόλους μας του δικού μου και του άντρα μου ...δεν ξέρω τι να κάνω και τι να σκεφτώ ζηλεύω τόσο που δεν θέλω να τους βλέπω μαζί και αναρωτιέμαι τι λάθος κάνω πόσο άχρηστη είμαι και θέλω να πεθάνω

---

Να σου ζήσει το μωράκι σου..
Δεν έχω γεννήσει ποτέ :).. Αλλά φαντάζομαι ότι η γέννηση ενός παιδιού μπορεί να επηρεάζει την ψυχολογία της μητέρας. Εννοώ, ότι δεν χρειάζεται να θυμώνεις με τον εαυτό σου που σκέφτεσαι έτσι αλλά να βρεις τρόπους να το αντιμετωπίσεις αφού βλέπεις ότι δεν είναι λογική συμπεριφορά σου (ή ο τρόπος που σκέφτεσαι).
Τα μικρά απλά επιλέγουν τι τους ηρεμεί με βάση κάποια δικά τους κριτήρια που σε εμάς στους μεγάλους δεν έχουν λογική. Δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπά. Εξάλλου η σχέση ανάμεσα σε ένα παιδί και ένα γονιό κτιζεται καθημερινά..
Αν νιώθεις ότι σε βασανίζει έντονα όλο αυτό, ας το συζητήσεις με κάποιον ειδικό.

Αααα να σου ζήσει και πάλι :)

Ευχαριστώ πολύ πολύ Γιώργο μου...άσε είναι όμορφη αλλά και σκοτεινή περίοδος...ίσως κάποια πράγματα τα είχα δεδομένα στο μυαλό μου και τελικά δεν είναι....να είσαι καλά

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

Ευχαριστώ πολύ πολύ Γιώργο μου...άσε είναι όμορφη αλλά και σκοτεινή περίοδος...ίσως κάποια πράγματα τα είχα δεδομένα στο μυαλό μου και τελικά δεν είναι....να είσαι καλά

---

Είναι όλα καινούργια για σένα. Μακάρι να υπήρχε ένα βιβλίο με οδηγίες και να ήξερες πώς να αντιδράσεις ή τι να σκεφτείς για ό,τι εμφανίζεται μπροστά σου...
Όταν σιγά σιγά ηρεμήσεις.. Και αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του παιδιού σου, θα δεις πόσο διαφορετικος είναι. Πόσο όμορφος..
Στη φάση που είσαι χρειάζεσαι υπομονή και κατανόηση.. Και ένας καλός ψυχολόγος..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είναι όλα καινούργια για σένα. Μακάρι να υπήρχε ένα βιβλίο με οδηγίες και να ήξερες πώς να αντιδράσεις ή τι να σκεφτείς για ό,τι εμφανίζεται μπροστά σου...
Όταν σιγά σιγά ηρεμήσεις.. Και αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του παιδιού σου, θα δεις πόσο διαφορετικος είναι. Πόσο όμορφος..
Στη φάση που είσαι χρειάζεσαι υπομονή και κατανόηση.. Και ένας καλός ψυχολόγος..

---

ψαχνω για ραντεβου με ψυχιατρο αλλα εξω ολα ειναι πανακριβα και δυσκολευομαι οικονομικα...:( σε ευχαριστω για την προσοχη σου στο μηνυμα μου και που απαντησες ειμαι ευγνωμων γιατι στον οικογενειακο μου κυκλο δεν με ακουνε ουτε με καταλαβαινουν

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

ψαχνω για ραντεβου με ψυχιατρο αλλα εξω ολα ειναι πανακριβα και δυσκολευομαι οικονομικα...:( σε ευχαριστω για την προσοχη σου στο μηνυμα μου και που απαντησες ειμαι ευγνωμων γιατι στον οικογενειακο μου κυκλο δεν με ακουνε ουτε με καταλαβαινουν

---

Με τον άντρα σου? Τα συζητάς?
Ψάξε το λίγο περισσότερο, σίγουρα θα έχει και οικονομικες επιλογές.

του μιλαω αλλα λεει οτι ειμαι υπερβολικη και οτι το παιδι με αγαπαει παραπανω απο τον ιδιο γιαυτο και κλαιει στην αγκαλια μου...θα το ψαξω οσο μπορω δεν θελω να το αφησω μου τρωει την ψυχη και δεν νιωθω χαρα ειναι κριμα για τον οποιονδηποτε ανθρωπο δεν θα το ευχομουν ουτε στον εχθρο μου

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

του μιλαω αλλα λεει οτι ειμαι υπερβολικη και οτι το παιδι με αγαπαει παραπανω απο τον ιδιο γιαυτο και κλαιει στην αγκαλια μου...θα το ψαξω οσο μπορω δεν θελω να το αφησω μου τρωει την ψυχη και δεν νιωθω χαρα ειναι κριμα για τον οποιονδηποτε ανθρωπο δεν θα το ευχομουν ουτε στον εχθρο μου

---

Κι αυτό που λέει ο άντρας σου, καλό είναι..
Ναι ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος θα σε βοηθήσει να το "πολεμήσεις".. Απλά μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου.

αχ αυτο το τελευταιο....παντα αυστηρη με μενα και απολυτη και ποτε δεν με αγαπησα....

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

αχ αυτο το τελευταιο....παντα αυστηρη με μενα και απολυτη και ποτε δεν με αγαπησα....

---

Να το δουλέψεις αυτό.. Μπορεί κι να ενισχύει τον φόβο που έχεις όσο αφορά το παιδί σου.. Ότι δεν σε αγαπά.

Ευχαριστώ για όλα ειλικρινά

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

Δεν είμαι στα καλά μου ειλικρινά....είναι δυνατόν 2 μηνών νεογέννητο να έχει προτίμηση μόνο στον πατέρα του? Είμαι νέα μαμά και έχει σχεδόν από την αρχή ενώ τα πηγαίναμε καλά το μωρό να μην ηρεμεί μαζί μου να κλαίει να μην βολεύεται στην αγκαλιά μου και στον μπαμπά του όλα μια χαρά...έχω πέσει σε κατάθλιψη νιώθω απόρριψη ότι δεν με θέλει ότι δεν με γνωρίζει σαν μάνα του ότι έχει μπερδευτεί με τους ρόλους μας του δικού μου και του άντρα μου ...δεν ξέρω τι να κάνω και τι να σκεφτώ ζηλεύω τόσο που δεν θέλω να τους βλέπω μαζί και αναρωτιέμαι τι λάθος κάνω πόσο άχρηστη είμαι και θέλω να πεθάνω

---

καλησπερα.
γονεις του ειστε και οι δυο, δεν εχει διαφορετικο ρολο ο ανδρας σου...
απο την στιγμη που γεννηθηκε και απογαλακτιστηκε, εχετε τον ιδιο ρολο απεναντι του..
δεν υπαρχει διαγωνισμος, ποιον προτιμαει το παιδι. το ξερω οτι το ξερεις, αλλα αντιδρας σαν να μην το ξερεις κι αυτο και σε τρελαινει και βγαινει και προς το παιδι..

πιθανολογω, οτι εισαι στρεσαρισμενη και δεν σε αισθανεται ηρεμη γιατι του προκαλεις κι εκεινου αγχος, γιαυτο κλαιει και ηρεμει στην αγκαλια του μπαμπα του γιατι πιθανως ειναι πιο ηρεμος.
μην κατατρωγεσαι με τις σκεψεις ποιον προτιμα το μωρο (!!!) και κανε οτι μπορεις να ισορροπησεις μεσα σου, πρωτα για την δικη σου ηρεμια και μετα για να μεγαλωσεις ενα ηρεμο και ισορροπημενο παιδι...

Καλησπέρα ευχαριστώ για την απάντηση σου! Δυστυχώς θεωρούσα δεδομένο ότι αφού είμαι η μαμά του κάποια πράγματα δεν χρειάζεται να τα συζητώ καν και δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζηλέψω τον άνθρωπο μου που τον λατρεύω γενικά...απλά νιώθω ότι κάτι κάνω λάθος ότι φταίω εγώ που το μωρό δεν ηρεμεί το ίδιο μαζί μου και μετά αγχώνομαι πολύ να μείνω μόνη μαζί του είναι περίεργο και κακό συναίσθημα....

Quote:

---

Originally Posted by babygirl

Καλησπέρα ευχαριστώ για την απάντηση σου! Δυστυχώς θεωρούσα δεδομένο ότι αφού είμαι η μαμά του κάποια πράγματα δεν χρειάζεται να τα συζητώ καν και δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζηλέψω τον άνθρωπο μου που τον λατρεύω γενικά...απλά νιώθω ότι κάτι κάνω λάθος ότι φταίω εγώ που το μωρό δεν ηρεμεί το ίδιο μαζί μου και μετά αγχώνομαι πολύ να μείνω μόνη μαζί του είναι περίεργο και κακό συναίσθημα....

---

το προβλημα δεν ειναι το οτι τα συζητας, αλλα το οτι τα σκεφτεσαι...
ειναι οντως δεδομενα καποια πραγματα εφοσον εισαι η μαμα του και το αγαπας και το φροντιζεις.
αλλα εσυ το αμφισβητεις αυτο. κανεις δευτερες σκεψεις κι ετσι αγχωνεσαι και μεταφερεις το αγχος και την αγωνια σου και στο βρεφος που ανησυχει και κλαιει....
καλα θα κανεις να αναζητησεις βοηθεια ψυχοθεραπευτη, κατα την γνωμη μου.

"babygirl", αποκαλεις το μωρο ή τον εαυτο σου;