Δεν έχω όρεξη να υποκριθώ

Θέλει η κοπέλα του αδερφού μου να πάμε για καφέ και δεν έχω όρεξη να πάω πουθενά πέρα από το πάρκο. Όπως είχε πει και η φίλη που τώρα είναι φυλακή, έχω ένα σκοινακι που με τραβάει πίσω σπίτι όταν φτάνω το χιλιόμετρο.

Πρέπει και να υποκρίνομαι γιατί δεν ξέρει τίποτα για την ΣΚΠ και για τα ψυχιατρεία, γενικά δεν, και δεν μπορώ να πω τίποτα, και νιώθω πως πρέπει να υποκρίνομαι, να χαμογελάω,

Συνάντησα και μια κοπέλα από το γυμνάσιο στον δρόμο και μου έλεγε για το πτυχίο της, τη σχέση, πως ήταν σε άλλο μέρος και εγώ είχα μόνο να της πω "ήμουν νοσοκομείο", αλλά πάντα με ψέματα, πως ήταν για τον Διαβήτη.

και λέω άστο μην το πεις, θα σε κλείσει ψυχιατρείο πάλι.

Είναι το μόνο πράγμα που θέλω να πω σε όλους. Φοβάμαι πλέον να το πω, αλλά παραμένει μέσα μου, απλά σιωπηλό και κρυμμένο τώρα.

Αυτό μου άρεσε με τους άκυρους στο tinder, μπορούσα να τους το πω. Και δεν είχε καμία συνέπεια.

Δεν μπορώ να πω σε καμία από τις δύο τι σκέφτομαι.

Είναι σαν να μην μπορώ να συζητήσω τίποτα άλλο

Γούντερερ, όλοι μας δεν διατυμπανίζουμε αυτά που περάσαμε γιατί υπάρχει το στίγμα και η αρνητική εισφορά. Δεν χρειάζεται να τα πεις και μόνο κακό θα σου κάνει αν τα πεις. Κάποια πράγματα πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας γιατί ο κόσμος δεν τα δέχεται κι εμείς πρέπει να προστατευθούμε. Και για' μένα μόνο η οικογένεια μου ξέρει και οι κολλητοί μου. Και με αποδέχονται όπως είμαι. Κανείς άλλος και δεν έκανα ποτέ την μαλκια να εκμυστηρευτώ το τι είμαι πραγματικά σε κάποιον που δεν ξέρω.

Εγώ θα σου πρότεινα να πας για καφέ, να πείτε άσχετα και να γελάσετε. Να κοινωνικοποιηθείς και λίγο. Είδες. Μόνη σου μένεις στην μοναξιά.

Η ψυ είχε δίκιο - βγάζω πόνο στους άλλους, θέλω να τους πω πως πονάω, και είχε πει πως όμως οι άνθρωποι δεν είναι έτσι, τους ενδιαφέρει η ρηχότητα και με τι ντύνονται, αλλά όχι τι έχουν ή τι έχεις μέσα στην ψυχή τους/σου.

Χάρλεϊ εγώ πάντα τα έλεγα παντού. Δεν έκρυβα ποτέ τίποτα. Ότι σκεφτόμουν, το έλεγα.

Έπρεπε να ακούσεις τις συνομιλίες μου με αυτόν που κάλεσε την αστυνομία, όποτε του μιλούσα, του έλεγα πως πονάω, του είχα πει πολλές φορές για το τέλος, ήμουν πόνος.

Έλεγες ότι πήρες το μάθημα σου. Μην μιλάς. Λέγε όσα χρειάζονται. Τα υπόλοιπα είναι δικά σου. Για' σενα μόνο. Οι άλλοι δεν θα δείξουν κατανόηση, δύσκολα θα βρεις τέτοιους ανθρώπους αν δεν έχουν μπει στα παπούτσια σου να σε αποδεχτούν.

Ποτέ δεν φοβήθηκα το στίγμα, ποτέ δεν φιμώθηκα, πάντα ήμουν ειλικρινής. Ποτέ δεν έπαιξα ρόλο.

Ακόμη και στις απειλές στα νοσοκομεία, ποτέ δεν το βούλωσα, πάντα μιλούσα, φώναζα, διεκδικούσα. Ποτέ δεν έσκασα. Πάντα ειλικρίνεια και πάλευα. Δεν παίζω ρόλους και δεν υποκρίνομαι.

Ή θα είμαι ειλικρινής, ή δεν θα είμαι γενικά καθόλου παρούσα. Δεν έχει νόημα το να υποκρίνομαι. Αν θα βγω με κάποιον, θα βγω με την αλήθεια μου, δεν θα βγω με ψέμα και φίμωτρο.

Δεν σου λέω να παίξεις ρόλο. Σου λέω να κρατάς κάποια πράγματα δικά σου. Δηλαδή όταν θα πάτε για καφέ με την φίλη του αδελφού σου, δεν είναι ανάγκη να της πεις τι έχεις περάσει. Όπως σου είπε η ψυ. δεν θα σε καταλάβει και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να την ρίξεις και να την κάνεις να σε βλέπει weird. Άσε που αυτό θα στιγματίσει και τον αδελφό σου ταυτόχρονα. Ότι έχει μια άρρωστη αδελφή.

Πρέπει να το παίζουμε έξυπνα. Η ειλικρίνεια είναι ωραία, κι εγώ γουστάρω αλλά κάποιες φορές σου γυρίζει μπούμερανγκ.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Έπρεπε να ακούσεις τις συνομιλίες μου με αυτόν που κάλεσε την αστυνομία, όποτε του μιλούσα, του έλεγα πως πονάω, του είχα πει πολλές φορές για το τέλος, ήμουν πόνος.

---

Ένας άσχετος που γνώρισες στο τιντερ με σκοπό να βρεθείτε ερωτικά δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να σε ακούσει ούτε να σε βοηθήσει. Δηλαδή εσυ πως το είχες στο μυαλό σου? Θέλω πραγματικά να ακούσω

Κι εγώ έβριζα τους μπάτσους όταν με συνέλαβαν με την εισαγγελική στο τμήμα. Τους έλεγα όλους σκατόμπατσους και κωλόμπατσους μες στη μούρη μες στα νεύρα μου και δεν μου απάντησε κανείς να μου πει πχ πρόσεξε πώς μιλάς. Και το ευχαριστήθηκα πολύ!

Αλλά αυτά δεν θα τα πω στον γκόμενο μου ή στην δουλειά μου.

Όλοι όσοι με είδαν ερωτικά, ήταν όλοι άτομα που το πρώτο - και ίσως το μόνο - πράγμα που ήξεραν για εμένα ήταν πονούσα, ότι θεωρούσα τον εαυτό μου αηδιαστικό, εμετικό και αποκρουστικό και γενικά αυτές τις γραμμές.

Έκαναν swipe, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ την κατάστασή μου - δεν τους το έπαιξα καλά και μετά τους έβγαλα μαυρίλα. Την μαυρίλα είδαν πρώτα από όλα. Θα καταλάβαινες τι εννοώ αν έβλεπες το προφίλ μου στο τιντερ.

Και εδώ είναι το παράδοξο - ΕΤΣΙ τραβήχτηκαν προς εμένα. Αυτό τους έλκυε. Ο πρώτος που γνώρισα - στην "αγγελία" που είχα βάλει σε φόρουμ - στο αρχικό του μήνυμα μου είπε ότι είδε το προφίλ μου στο φόρουμ και τις δημοσιεύσεις μου και πως πίστευε θα τα πάμε καλά γιατί ήμουν "πολύ αυτοκαταστροφική και τρελή". Τους έλκυε το ότι έβγαζα πόνο. Τους έλκυε το "θέλω να με πονέσεις".

Ήξεραν σε τι άτομο μιλούσαν και σε τι θέση βρισκόμουν. Δεν ήταν υποχρεωμένος να με ακούσει αλλά όταν κάνεις swipe σε άτομο που λέει αυτά που έλεγα εγώ στο προφίλ μου, είναι πασιφανές ότι γνωρίζεις με τι έχεις να κάνεις.