Εκτός συνεξαρτησης μετά από όλη μου την ζωή σε αυτήν.
Όλη μου τη ζωή είμαι τέρμα συνεξαρτησιακη, με την παιδική μου φίλη ήμουν, μετά έγινα με έναν φίλο έτσι, αλλά σε πολύ extreme βαθμό - λιποθυμούσα όταν τσακωνομασταν, έπεφτα στο πάτωμα με ψυχογενείς επιληπτικές αν με έκανε μπλοκ, έσπαγε το κινητό, έπεφτα στα αυτοκίνητα, και μετά με την κοπέλα που τώρα είναι φυλακή. Εγώ είχα παραπάνω συναισθήματα για τον φίλο, εκείνος όχι, είναι κοινωνιοπαθης σύμφωνα με εκείνον, εγώ αναγνώριζα σε εκείνον ναρκισσιστικά στοιχεία, καθώς ασχολιομουν πολύ τότε με τους νάρκισσους και προσπαθούσα να καταλάβω το trauma bonding (που ακολουθώ σε όλες μου τις σχέσεις με τους άλλους, δεν είχα σχέση που να μην ήταν απλά μια αλυσίδα γύρω από τραύματα) και την συνεξαρτηση. Ο συγκεκριμένος με τρέλανε, γιατί με προσβαλε ότι και να έκανα για εκείνον, μου έλεγε πως δεν αξίζω, απειλές, ήταν πολλά. Του έκανα κάποιες εκπλήξεις για τα γενέθλιά του, του έφτιαχνα βιντεάκια, δωράκια, και ενώ μπορεί στην αρχή να έκλαιγε, μετά τα πέταγε, με κατηγορούσε για όλα, πως τα έκανα αυτά για να τον χειριστώ, μου έλεγε πως θα τα πετάξει, πιάνονταν από λέξεις μικρές λεπτομέρειες, με πολύ θυμό - οργή - και με προσβαλε κάθε φορά πολύ άσχημα, πως δεν καταλάβαινα τίποτα. Έπινε τότε και κατηγορούσε εμένα, πως εγώ το προκαλώ και εγώ φταίω. Αν δεν μπορούσε να κοιμηθεί πάλι έφταιγα εγώ. Με δούλευε πως δεν είχε επαφή με άλλους, ενώ στην ουσία είχε με πρώην του και κάποια στιγμή μου έστελνε screenshot με τα μηνύματα - η κοπέλα να του λέει πως ανησυχεί, εκείνος να έχει κλείσει τα read receipts και να κάνει πως δεν τα βλέπει, και μετά να αρχίζει να την προσβάλει πως τον κοροϊδεύει κλπ. Την έκανε μπλοκ την συγκεκριμένη, γιατί του εγραψε πως νοιάζεται για εκείνον. Σε αντίθεση με εμένα, δεν τον κυνήγησε η κοπέλα.
Μετά γνώρισε μια άλλη από ένα site και μιλούσαν μέσω Snapchat και μου μιλούσε καααθε μέρα για αυτήν, μου έδειχνε πόσο όμορφα της μιλούσε στα μηνύματα, ενώ εμένα μου έλεγε τα ακριβώς αντίθετα, εκείνη, έλεγε, ήταν αληθινή και καταλάβαινε και είχε συναισθήματα, και εγώ ήμουν άχρηστη και ανίκανη και χαζή και άδεια και ψεύτρα. Ήταν σαν να ήθελε να βλέπω πως της συμπεριφέρεται καλά, κι εμένα σαν σκουπίδι.
Και καθόμουν και έβλεπα. Κάποια στιγμή έπαιρνα φάρμακα όσο μου τα έδειχνε τότε και ήταν λες και τον ικανοποιούσε ότι με πονούσε. Και συνέχιζε.
Το συζητούσα σε φόρουμ τότε, μου έλεγαν μην νομίζεις, τα ίδια θα κάνει και σε εκείνη. Και lo and behold, η κοπέλα ήταν διεγνωσμένη οριακή, και πήγαινε με πολλούς και του έστριψε βίδα όταν είδε ότι ενώ του είπε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του, συνέχισε να πηγαίνει να κοιμάται με άλλους και, τα ίδια έκανε και σε εκείνη, δεν μπορώ να γράψω τι πράγματα της είπε και γενικά τι σκοπό είχε. Μου έστειλε και τον λογαριασμό της στο Snapchat, για να με μπλέξει.
Του έκανε ένα ωραίο ghosting, το ευχαριστήθηκα. Κάποια στιγμή επικοινώνησα μαζί της, και μου είπε ότι τον θεωρεί πολύ επιζήμιο άνθρωπο για την ψυχική της υγεία, για αυτό τον ξεκοψε. Αναρωτήθηκα γιατί εκείνη μπορούσε να φύγει κι εγώ όχι; Αλλά χάρηκα για εκείνη που έφυγε. Αν και, πολλές φορές είχα ευχηθεί να μείνει (και προσπάθησα να την πείσω να του στείλει πάλι), για να μπορέσω να φύγω εγώ.
Έκανε το silent treatment πολλές φορές, πάρα πολλές φορές, και εγώ του έκανα κλήση αν δεν απαντούσε, γιατί όντως με είχε αγχωσει τόσο με αυτά που έλεγε που πίστευα πως είχε πάθει κάτι. Έτσι πήρα το μοτίβο να είμαι ανυπόφορη αν δεν απαντούσε αμέσως, ήταν σε ακραίο βαθμό, αλλά το βελτίωσα με τον καιρό και δεν με πείραζε πλέον να μην απαντήσει για ώρες.
Ειμασταν γενικά on off σε rollercoaster και έπαθα εξάρτηση. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, τί πο τα απολύτως αν δεν μιλούσαμε. Όταν μιλούσαμε, ήταν σαν να έπαιρνα την δόση μου, και πετούσα, και κρατούσε κάποιες ώρες αυτό, μεχρι την επόμενη "δόση". Ήμουν εξαρτημένη. Αλλά με άνθρωπο, όχι με ουσία. Έφτασα να αντέχω μέχρι 12ωρο χωρίς επικοινωνία. Μετά δεν άντεχα, ξέφευγα.
Είχα και μοτίβα παλιά του τύπου σε παρακαλώ μπλόκαρε με, φυγε, και μετά κλάμα, σε παρακαλώ γύρνα πίσω, δεν μπορώ. Το έκανα στην αρχή, μετά το έκοψα.
Με είχε κάνει μπλοκ 145789 φορές, εγώ έβρισκα άλλους τρόπους, άλλους αριθμούς, έστελνα gift cards του ενός για να γράφω μηνύματα στην κάθε gift card (...) και μου μπλόκαραν την τραπεζική κάρτα τότε. Τέλος πάντων και να μην έκανα τίποτα, γυρνούσε πάντα.
Ειναι εκείνος που με μπλόκαρε και σήμερα, είχαμε να μιλήσουμε πάνω έναν μήνα.
Για εκείνον έκανα τα πάντα, άφηνα την δουλειά μου όταν δεν ήταν καλά, όταν πχ μου έστελνε ανησυχητικά μηνύματα στην δουλειά. Εκείνος τότε δεν δούλευε και με ζήλευε πάρα πολύ και δεν σεβόταν γενικά ποτέ ότι δούλευα. Απλά με θεωρούσε τυχερή που είχα δουλειά και που μπορούσα να πάω.
Δεν κοιμόμουν το βράδυ, πεταγομουν σε κάθε ήχο του κινητού μήπως θέλει κάτι. Αν κοιμόμουν, είχα επίθεση πως δεν νοιάζομαι και πως τον αγνοω. Έτσι και έχανα μήνυμά του, βυθιζόμουν σε φόβο και απελπισία.
Μου έλεγε ότι θα χωριστουμε όταν κάποιος από τους δύο πεθ@νει.
Σήμερα έπεσα όταν με μπλόκαρε. Μου είπε, άντε **** , κοίτα τώρα τι θα γίνει, του λέω τι θα γίνει; Και με μπλόκαρε. Και έπεσα.
Πάντα με κατηγορούσε ότι εγώ θα τον παρατήσω και γενικά ποτέ δεν τον παράτησα. Για ότι με κατηγόρησε πως θα κάνω ή πως έκανα, τα έκανε όλα αυτός.
Μετά από 6 χρόνια, είναι τόσο ήσυχα. Μετά από 6 χρόνια, μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να πετάγομαι, μπορώ να αφήσω το κινητό σπίτι και να πάω κάπου χωρίς αυτό, μπορώ να πάω τουαλέτα ή να κάνω μπάνιο χωρίς να τρέμω να έχω το κινητό μαζί μου, χωρίς να μου κόβεται η αναπνοή επειδή άκουσα μια ειδοποίηση. Είναι ήρεμα, είναι λες και είχα έναν όγκο και μου τον αφαίρεσαν, αλλά πονάω πολύ. Και δεν ξέρω γιατί.
