Printable View
Πρόσφατα επισκέφθηκα ψυχολόγο και μου είπε ότι έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και μου πρότεινε να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. Μπορεί κάποιος να θεραπευτεί/δει διαφορά μόνο με τη ψυχοθεραπεία, χωρίς φάρμακα; Αυτά σε τι βοηθούν; Μήπως τη διαφορά τελικά την κάνει η προσωπική προσπάθεια, η θέληση; Από εμπειρία τι λέτε για τις σκέψεις μου;
ελα ντε...
και γω το χω απορια αυτο και επειδη ρωταω τους γιατρους θα σου πω ποια ηταν η απαντηση τους.
τα χαπια μου εχουν πει χαρακτηριστικα ειναι η θεραπεια σου,αν δεν τα παρεις δεν ξερεις που αλλου μπορει να σε χτυπησει το αγχος και ετσι οπως τα λενε σαν να χουν δικιο.σκεψου πχ καποιον ο οποιος εχει μονο κρισεις πανικου.περναει ο καιρος,πρναει μηνας...εξακολουθει να εχει κρισεις...ε το πιο πιθανο ειναι να μην την γλυτωσει τη καταθλιψη.
εχω περιπτωσεις ανθρωπων,φιλων,που εχουν δει βελτοωση μονο απο την ψυχοθεραπεια ΑΛΛΑ μετα απο καιρο και ειδικα αν προκειται για ψυχαναλυση αστα να πανε....
αυτο κατα τη γνωμη μου ειναι μεγαλο ρισκο γιατι σκεψου να περιμενεις εσυ να δεις αποτελεσματα κανα 2μηνο 3 μηνο να μην ερχονται για τον Α η Β λογο και να σου ξημερωσει κατι χειροτερο...φρικη!
αν σκοπευεις λοιοπν να κανεις ψυχοθεραπεια καλο θα ητν προκειμενου να εισαι και εσυ περισσοτερο λειτουγικος να παρεις τα χαπια.σε τι βοηθουν λοιπον..
μειωνουν,ξεθωριαζουν η ακομα και εξαφανιζουν τα θεματα που εχεις μεσα στο μυαλο σου.δεν ειναι η λυση ου προβληατος ομως ειναι μια \'\'οαση\' μεσα στην \'\'ερημο\'\'(τι εχω παθει σημερα???)
τελος,η προσωπικη προσπαθεια ΠΑΝΤΑ παιζει ρολο εννοειται ομως οχι τοσο σημαντικο σε σημειο να μπορεσει μονο αυτο να σε κανει καλα,δυστυχως...
Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τα φάρμακα βοηθούν ιδιαίτερα τον πάσχοντα, όχι βέβαια όπως μία αντιβίωση σε μία γρίπη, αλλά σταδιακά και με προσπάθεια όπως είπε η μελενε από το ίδιο το άτομα που φέρει τη διαταραχή. Μακροπρόθεσμα θεωρώ ότι βοηθούν σημαντικά τα φάρμακα ώστε να σταθεροποιήθεί η κατάσταση ενώ ο κίνδυνος να επιστρέψει εκ νέου είναι μικρότερος στην φαρμακευτική αγωγή.
Θεωρώ πως είναι απαραίτητα.
Φιλε μου δεν υπάρχει απάντηση ναι η οχι αλλά το γνωρίζεις αυτο.
Για μένα εαν δεν είναι βιώσιμη η καθημερινότητα σου ,όπως ήταν εμένα παλαιά ,κάτι πρέπει να κάνεις,δηλαδή για άμεση βοηθεια μονο τα φάρμακα υπάρχουν ή αλλοι τροποι εναλακτικών θεραπειών.
Απο εκεί και πέρα μένεις εσυ με τον ευατό σου... Τωρα το πως θα οδηγηθείς στην αυτογνωσία είναι δικό σου θέμα πάλι.. Με ψυχοθεραπεία,μονος σου , με αλλους τρόπους κτλ..
Προσωπικά έχοντας βρει τους λόγους για τους οποίους είχα φτάσει σε αυτη τη κατασταση και έχοντας αποκτήσει αρκετη αυτογνωσία πάνω στο κομμάτι εκεινο είμαι απολυτα σιγουρος πως δεν πρόκειται να ξαναβιώσω τα ίδια.Γιατι γνωρίζω.
Ομως αυτα που γνωριζω ειναι για τη δική μου πορεία και όχι για τη δικιά σου η οποιουδήποτε αλλου και επομένως δεν γινεται να σου πω τι να κάνεις.
Πάντως πρέπει να εχεις υπόψην:
-Οτι δεν ειναι ολοι οι ψυχολογοι/ψυχίατροι ικανοί να βοηθήσουν
-Δινουν πολυ ευκολα φάρμακα μιας και έτσι εκπαιδεύονται .Μη ξεχνάς οτι ενα κουτι χαπιών ειναι πανακριβο .Ο μεσος ορος ειναι πανω απο 100 ευρώ(αν δεν εχεις ταμειο).
-Να εισαι προετιμασμένος για τυχον παρενέργειες και να μη φοβάσε
Quote:
Originally posted by Polarjetstream
Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τα φάρμακα βοηθούν ιδιαίτερα τον πάσχοντα, όχι βέβαια όπως μία αντιβίωση σε μία γρίπη, αλλά σταδιακά και με προσπάθεια όπως είπε η μελενε από το ίδιο το άτομα που φέρει τη διαταραχή. Μακροπρόθεσμα θεωρώ ότι βοηθούν σημαντικά τα φάρμακα ώστε να σταθεροποιήθεί η κατάσταση ενώ ο κίνδυνος να επιστρέψει εκ νέου είναι μικρότερος στην φαρμακευτική αγωγή.
Θεωρώ πως είναι απαραίτητα.
συμφωνω απολυτα...επισεισ εχω να πω πωσ τα φαρμακα σε φερνουν σε μια \'\'καλη\'\'ψυχικη κατασταση.. ετσι ωστε να μπορεισ οχι μονο να ακουσεισ αυτο που εχει να πει ο γιατροσ σου..αλλα και να τα αξιωποιησεισ...να τα σκευτεισ...επεξεργαστεισ... και να προχωρησεισ...
κι εγω ημουν πολυ αντιθετη στα φαρμακα μου..αλλα μετα απο 1 μηνα που τα επαιρνα..ειδα μεγαλη διαφορα
...σταθεροποιηση συναισθηματικη... και πλεον μπορουσα να συγκεντρωθω στην ιαση..και οχι στο προβλημα...
φυσικα..μετα απο λιγο καιρο με φαρμακα...αντιλαμβανεσαι..π� �σ πρεπει να δωσεισ προσωπικη προσπαθεια...για να ξεπερασεισ το προβλημα σου.
ένας καλός ψυχοθεραπευτής σε τι βοηθά, από την εμπειρία σας, στο να ξεπεράσεις τη διαταραχή και να προχωρήσεις; συνδυάζεται με τα φάρμακα καθόλου;
Η αναγκαιότητα ή μη της φαρμακευτικής αγωγής έχει να κάνει με την αξιολόγηση από τον γιατρό πάνω στην ψυχική κατάσταση του κάθε ανθρώπου.Ο ψυχολόγος δεν χορηγεί φάρμακα.Ο ψυχίατρος το κάνει.Τι σε φοβίζει ioanni ακριβώς;Βλέπω πως επανέρχεσαι στο θέμα των φαρμάκων.Αν σε ανησυχεί κάτι πάνω στη φύση της ψυχικής σου υγείας,δεν είναι καλύτερο να ρωτήσεις έναν ψυχολόγο πάνω σε αυτά που σε προβληματίζουν;
Quote:
Originally posted by ioannis2
ένας καλός ψυχοθεραπευτής σε τι βοηθά, από την εμπειρία σας, στο να ξεπεράσεις τη διαταραχή και να προχωρήσεις; συνδυάζεται με τα φάρμακα καθόλου;
ioannis2 θα σου πω τι ξέρω και όχι από την εμπειρία μου. Στην ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή η ποιο αποτελεσματική ψυχοθεραπεία είναι μια συμπεριφορική μέθοδος γνωστή ως \"Έκθεση και Πρόληψη Αντίδρασης\" (Exposure and Response Prevention). Σε αυτή το άτομο με ΙΔΨ εκτίθεται στο ερέθισμα που τον κάνει να απαναλαμβάνει την σκέψη/συμπεριφορά (π.χ. να αγγίξει μια στην αρχή λίγο βρώμικη επιφάνεια που συνήθως θα τον έκανε να πλένει τα χέρια του πολλές φορές) και ίστερα με την άμεση υποστήριξη του θεραπευτή να προσπαθήσει να μην κάνει την συμπεριφορά καθώς και να διαχειριστεί το άγχος και την ένταση που θα έχει μια τέτοια κατάσταση. Το άτομο σταδιακά εκτίθεται όλο και ποιο πολύ και όλο και ποιο πολύ εμποδίζεται και προσπαθεί να τιθασεύσει την σκέψη του μέχρι που στην κυριολεξία το πρόβλημα εξαφανίζεται εντελώς.
Μερικές φορές η συμπεριφορική αυτή θεραπεία συνδιάζεται με γνωστική θεραπεία (γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία) στην οποία το άτομο προσπαθεί να καταλάβει κάθε πότε και γιατί κάνει αυτές τις σκέψεις (π.χ. μόλυνσης) και σε συνεργασία με τον θεραπευτή προσπαθεί να αναδομήσει το όλο σκεπτικό του.
Η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία όπως κατάλαβες είναι μια θεραπεία που επικεντρώνεται στο πρόβλημα και κυρίως στο εδώ και τώρα και δεν ανατρέχει σε προηγούμενες εμπειρίες/εμπειρίες της παιδικής ηλικίας όπως η ψυχοδυναμική/ψυχαναλυτική. Ωστόσο σε προχωρημένα στάδια στο γνωστικό μέρος της θεραπείας-αν το θέλει και το άτομο βέβαια-μπορεί να πάει ποιο \"αναλυτικά\" και σε προηγούμενες εμπειρίες. Η Γ-Σ θεραπεία αποτελεί την πρώτη γραμμή αντιμετώπισης σε όλες τις διαταραχές άγχους (διαταραχή κρίσεων πανικού, μετατραυματική διαταραχή άγχους κλπ.) και αυτό σύμφωνα με τον NICE (με η χωρίς φαρμακευτική αγωγή). Το πρόβλημα είναι ότι λόγω της \"δύσκολης διαδικασίας\" της έκθεσης κλπ. ένα μεγάλο ποσοστό της τάξης του 40-50% φεύγει κατά την διάρκεια της θεραπείας. Όσοι όμως παραμένουν είναι ελεύθεροι από συμπτώματα για τουλάχιστον 2 χρόνια μετά σύμφωνα με έρευνες (πιθανών για πάντα αφού οι έρευνες δεν τους ακολουθούν μετά τα 2 χρόνια). Πρέπει να προσέξεις όμως να μην βρεις θεραπευτή που να κάνει άλλη προσέγγιση (π.χ. ψυχανάλυση) γιατί κάτι τέτοιο-και εκ πείρας μιλάω-μπορεί να σε μπερδέψει και να σε κάνει χειρότερα. Αυτές οι ποιο \"βαθειές\" ψυχοθεραπείες είναι καλές στα πλαίσια πχ.. αυτοβελτίωσης και θεραπείας κάποιων διαταραχών της προσωπικότητας, αλλά όχι στα πλαίσια τέτοιων διαταραχών όπως της ΙΨΔ. Επίσης παίζει μεγάλο ρόλο για τον ποιο Γ-Σ θεραπευτή θα διαλέξεις αφού η εμπειρία και κάποιες προσωπικές ποιότητες μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Η φαρμακευτική αγωγή βαζίσεται κυρίως στα άτυπα αντικαταθλιπτικά. Ναι μπορούν να βοηθήσουν και συνήθως αποτελούν μια καλή ανακούφιση πριν και κατά τη διάρκεια μιας ψυχοθεραπείας όπως της Γ-Σ που θέλουν και μια παραπάνω προσπάθεια που το άτομο μπορεί να μην είναι διατεθειμένο να κάνει. Το θέμα είναι ότι τα φάρμακα συνήθως δεν απαλάσουν από το πρόβλημα και το ποιο πιθανό είναι ότι μετά την διακοπή των φαρμάκων το ποιο πιθανό είναι να υπάρξει παλινδρόμηση. Βέβαια αμα κάποιος μπορεί και θέλει να τα παίρνει για μια ζωή no probs. Ένα άλλο κακό είναι για να κάνουν δουλειά τα αντικαταθλιπτικά στην ΙΨΔ, χρειάζονται συνήθως σε 2-3πλάσιες ποσότητες από αυτές που δείνονται π.χ. στην μείζωνα κατάθλιψη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ΙΨΔ είναι \"ποιο βαριά\" από την κατάθλιψη-σε καμιά περίπτωση- αλλά ότι για κάποιο λόγο ο προβληματικός μηχανισμός που εμπλέκεται στην ΙΨΔ τυχαίνει να \"ησυχάζει\" μς τέτοιες μεγάλες ποσότητες από τα SSRI (τα φάρμακα που γράφονται στην ΙΨΔ). Αυτό όπως κατάλαβες σημαίνει ότι σε περίπτωση που έχεις ΄κάποιες παρενέργειες αυτές πιθανών να είναι σε μεγαλύτερο βαθμό (όμως δεν είναι απραίτητο να έχεις). Αγχολυτικά φάρμακα-βενζοδιαζεπίνες όπως το xanax είναι καλά για κάποια άμεση αγχόλυση αλλα λόγου της γρήγορης ανοχής (εξάρτησης) που προκαλούν αυτά χρησιμοποιούνται αυστηρά και μόνο βραχυπρόθεσμα. Επίσης καλά off-label φάρμακα για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων είναι κάποια αντιεπιληπτικά αυτά όμως δεν ξέρω αν χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα. Επίσης το wiki ενημερώνει ότι το αντιβιωτικό \"d-cyclonerase\" έχει καλή αποτελεσματικότητα σε συνδιασμό με την Γ-Σ θεραπεία. Να ξέρεις ότι τα SSRI που χρησιμοποιούνται στην ΙΨΔ δρουν αθροιστικά και θέλει κάποιο καιρό (π.χ. εώς και ένα μήνα) για να αρχίζεις να βλέπεις αποτελέσματα.
http://en.wikipedia.org/wiki/Obsessive-compulsive_disorder#Treatment
Σε κάθε περίπτωση να ξέρεις ότι τα φάρμακα δεν θα σε απαλάξουν αλλά μπορούν να ηρεμήσουν από κάποια δύσκολα συμπτώματα της ΙΨΔ. Σε κάθε περίπτωση όμως δοκίμασε Γ-Σ θεραπεία. Γενικά η επιστήμη έχει κάνει προόδους και μπορούν να καταπολεμηθούν αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται να απελπίζεσαι. Αρκεί και εσύ να το ψάξεις και να το θέλεις.
αποψη μου
85% τα φαρμακα.
και μετα ψυχοθεραπεια.
χωρις φαρμακα δυσκολα τα πραγματα. στη θεση σου θα επαιρνα τα φαρμακα και αν δεν εβλεπα αλλαγη, θα περιμενα αλλο συνδιασμο.
ψυχοθεραπεια του στυλ τι εφταιξε στους ψυχαναγκασμους σε κανει χειροτερα. εμενα με πεθανε.
ψυχοθεραπεια που βασιζεται στο να ξεχασεις τους ψυχναγκασμους σου με 1000.!!!!!!
λιγοι ομως κανουν.
τωρα επισκεψεις σε ψυχολογο στο να λες τα προβληματα σου , (χωρις ομως να σου σκαλιζει τους ψυχαναγκασμους του στυλ....τι ειναι αυτα που σκεφτεσαι δεν εχουν λογικη..κτλπ.)αν σε κανει να νιωθεις καλυτερα θα σου ελεγα ναι...
αλλα μην πειραζεις τους ψυχαναγκασμους, προσπαθωντας να τους κανεις λογικους. μονο τους ξεχνας.
geia kai apo mena...! egw diavasa me arketo endiaferon osa grafontai st site ayto thelontas na miliso kai gia tn diki m empeiria... vasika egw dn pasxo apo ΙΨΔ alla pasxei to agori m...eimaste edo kai ena xrono mazi kai tou stekomai panta se oles tis diskoles stigmew t....tn agapo trela kai thelo na tn kano na kseperasei aytin tn asthenia tou kathos xaris aythn xanoume para polla komatia ts zwhs mas....skeftomoun an i farmakeytikh agogi mporei na tn voithisei...einai sta 20 kai pasxei pano kato 2 xronia apla tn teleythaio xrono eixe parei megales diastaseis...tora einai se kalitero epipedo! eyxaristo gia tn xrono sas...apantiste m an theletai...psaxno na t sizitiso me kapoion alla kanenas apo tn steno m kiklo dn kserei opote oti exo to kratao mesa m... exei emmones me tn kathariotita...prepei na akolouthoume panta kapoio teletourgiko...dn vgainoume ekso...akoma kai sts poli prosopikes mas stigmes prepei kamia fora na stamatame gia na paei na plithei... ti na tn simvoulepso? pige se giatro alla dn voithise katholou... isos vevaia kai na min itan katallilos..
Εγώ που έχω αγοραφοβία και φοβάμαι μην με δούνε παλιοί μου συμμαθητές στον δρόμο,ποιά πιστεύετε ότι θα ήτανε η ιδανική θεραπεία για εμένα???
Quote:
Originally posted by Asterix
Εγώ που έχω αγοραφοβία και φοβάμαι μην με δούνε παλιοί μου συμμαθητές στον δρόμο,ποιά πιστεύετε ότι θα ήτανε η ιδανική θεραπεία για εμένα???
Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας, που μέσω της συζήτησης αλλα και των βιωμάτων αλλάζουν οι σκέψεις σου (π.χ. θα γίνω ρεζίλι σους παλιούς μου συμμαθητές), οπότε και τα συναισθήματα σου (μεγάλος φόβος για να μην γίνω ρεζίλι) οπότε και η συμπεριφορά σου (οπότε αποφεύγω να βγαίνω έξω).
Στο \"γνωσιακό\" κομμάτι μέσω της συζήτησης θα καταλάβεις γιατί φοβάσαι να δεις τους παλιούς σου συμμαθητές και τι σημαίνει αυτό για σένα. Πιθανών να ξεδιπλωθούν διάφορα \"πιστεύω\" σου που ούτε και εσύ ο ίδιος δεν είχες συνειδητοποιήσει και που σε κάνουν δυσλειτουργικό και τροφοδοτούν αυτά τα άσχημα συναισθήματα και τον φόβο. Σκοπός είναι στο τέλος να αποκτήσεις νέα \"ποιο υγιή\" \"πιστεύω\" και \"σκέψεις\", πράγμα που πιθανών θα μειώσει αρκετά τον φόβο σου να βγεις έξω. Στο \"συμπεριφορικό\" κομμάτι δίνεται έμφαση στην εμπειρία η στο βίωμα, οπότε αν εσύ φοβάσαι να βγεις έξω, τότε με την βοήθεια του θεραπευτή θα αρχίσεις να βγαίνεις όλο και ποιο συχνά και σε καταστάσεις που σε αγχώνουν. Με την βοήθεια ασκήσεων χαλάρωσης και διαφορων τεχνικών, σιγά σιγά ο εγκέφαλος σου θα \"ξεμάθει\" την σύνδεση \"έξοδος-πανικός\" και η αγοραφοβία θα αποδυναμωθεί σημαντικά. Ανάλογα πόσο έντονο είναι το πρόβλημα, παίρνει γύρω στις 12-18 συνεδρίες (ίσως και περισσότερο ίσως και λιγότερο ανάλογα την περίπτωση) για να φύγει. Η θεραπεία γίνεται σε ψυχολόγο που έχει εκπαιδευτεί στην γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.
Φάρμακα οκ μπορείς να πάρεις, αλλά πιθανών να μην σου αλλάξουν τις σκέψεις σου για το πρόβλημα. Αυτά που συνταγογραφούν είναι άτυπα αντικαταθλιπτικά και η θεραπεία διαρκεί τουλάχιστον κάποιους μήνες, αν όχι περισσότερο από χρόνο. Το πρόβλημα είναι ότι μετά την πάυση της θεραπείας υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξαναγυρίσουν τα συμπτώματα ενώ υπάρχει και το πρόβλημα των αντενδείξεων. Υποτίθεται ότι όσο τα παίρνεις δεν έχεις τόσο φόβο/άγχος κλπ. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιους πιάνουν περισσότερο από άλλους και ο μόνος τρόπος για να μάθεις θα είναι να πας σε ένα ψυχίατρο να το συζητήσετε και αν είναι να στα συνταγογραφήσει.
Φυσικά αν το πρόβλημα είναι έντονο και επιμένει μπορείς να δοκιμάσεις και τα δύο ;).
Συμπεριφορική θεραπεία κάνουνε μόνο οι ψυχολόγοι ή και οι ψυχίατροι???
νευρωση ειναι και την νευρωση την ξεχναμε...και θα τα ξεχασεις ολα αυτα....απλα θελει χρονο...αν σου εχουν προκαλεσει καταθλιψη δεν ειναι κακο να παρεις και ενα αντικαταθλιπτικο.ισως ειναι απαραιτητο..θα σε κανει να φοβασαι λιγοτερο...και να σιγα σιγα με λιγο xanax να αρχισεις να βγαινεις και εξω.ολα αυτα φυσικα με τον ψυχιατρο.
και μετα αμα θες πας και για ψυχοθεραπεια.
μαγικη λυση δεν υπαρχει...τα φαρμακα ομως φερνουν την λυση πιο κοντα...χωρις φαρμακα πρεπει να εισαι ο superman.
οσο για ψυχοθεραπεια του τυπου τι εφταιξε......
το μονο που θα σου κανει ειναι να σου μεγαλωσει τους ψυχαναγκασμους και τιποτα περισοτερο.
ψυχοθεραπεια του τυπου τι να κανω ωστε να τα σκεφτομαι λιγοτερο και σιγα σιγα να φυγουν με 1000!!
δεν ειναι κατι που εκανες εσυ, η αδυναμια...η λαθος χειρισμος...
ειναι μια παθηση.αλλα ευτυχως για εσενα ειναι νευρωση που σημαινει γινεσαι εντελως καλα και λες μεχρι και τις ειδησεις..
δες εδω
Kim Basinger
American, Oscar winning actor, Kim Basinger is reported to suffer from panic, agoraphobia and social phobia.
When she accepted her Oscar, again the words wouldn\'t come, even though she had been practising a response for days.
Basinger related how she could trace her anxiety disorders back to childhood. As a child her worst fear was being asked to read aloud to the class. Her fear of school was such that teachers thought she as having a nervous breakdown.
Basinger has had psychological therapy for her anxiety and apparently it has been the solution to her problems.
για μενα μην κανεις ψυχοθεραπεια ακομα..πηγαινε σε εναν γιατρο να σου γραψει φαρμακα και αν θες πηγαινε για υποστηριξη σε εναν ψυχολογο να λετε αυτα που σε αγχωνουν...και τα προβληματα σου.
σωστη ψυχοθεραπεια οχι του τυπου τι εφταιξε κλυτερα μετα.