Είναι παράλογο το ξέρω, αλλά... HELP!!!

Παιδιά είναι παράλογο, παρανοϊκό και το ξέρω αλλά... Τι μου συμβαίνει? Παντα ειχα σχεσεις με μεγαλυτερους. Τωρα είμαι στα 25 κι εχω σοβαρη σχεση αλλά... εχω κολλήσει με ένα παιδί στη γειτονιά μου που είναι 14...τον βλεπω και με βλεπει καθε μερα μιας και αυτος πηγαινει σχολειο κι εγω στη δουλεια. Χαιρετιόμαστε κι αυτό ειναι ολο.. Μιλάμε τυπικά και ειναι ευγενικος. Εγω ομως εχω κολλήσει. Τον σκεφτομαι συνεχεια. Γενικά είναι πολύ αλάνι, πηγαινει στο γηπεδο και σκαρφαλωνει στα καγκελα, βγαινει εξω και γυριζει στις 4 (τον βλεπω απ'το παραθυρο) και οι γονεις του δε μπορουν να τον κουμανταρουν. Εν τω μεταξυ μου τα εχει πει και η μανα του, με την οποια μιλαω και μου λεει τον πονο της . Με ρωταει μάλιστα και τι να κάνει, πως να τον συμμαζεψει. Ντρεπομαι παρα πολυ, που η γυναικα με εμπιστευεται κι εγώ νιώθω ό,τι νιώθω γι'αυτον. Δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κατι μεταξυ μας και το ξερω καλά. Αυτος εν τω μεταξυ μου έκανε friend request στο facebook χωρις να εχουμε κοινο φιλο. Αυτο σημαινει οτι εψαξε το όνομά μου. Κάνω λάθος; Εγω δεν τον εχω δεχτει σαν φίλο και ούτε θα τον δεχτώ, σε μια προσπάθεια να αυτοσυγκρατηθώ. Επειδη τρωγωμουν ομως να μαθω περισσοτερα για το χαρακτηρα του δημιουργησα ψευτικο λογαριασμο με ψευτικο ονομα και φωτο και του εκανα αιτημα φιλιας. Αρχισαμε να μιλάμε και με απογοητευσε πολυ η συμπεριφορα του. Μου ειπε τη μια και μοναδικη φορα που μιλησαμε- ελα απο το σπιτι μου τωρα, οι γονεις μου δεν ειναι εδω,θα περασουμε καλα κτλ. Στον ψευτικο λογαριασμο εβαλα οτι ειμαι 25 χρονων για να δω αν θα τον ενοχλήσει η ηλικία. Δεν περιμενα να προσκαλέσει στο σπιτι του μια "ξενη" που γνωρισε στο ιντερνετ και μιλησε μαζι της μια φορα.Τελικά μονο εγω χαλάστηκα απ'αυτη τη συμπεριφορα αλλά τελοσπαντων...Το θεμα ειναι ότι τον σκεφτομαι ακομη.. Τον βλεπω συνεχως μπροστα μου καθε μερα και πολλες μερες και δυο φορες... Ειναι τρελο και ντρεπομαι παρα πολυ... HELP!!!

Τι είναι αυτό(ή αυτά)που λείπουν από την πραγματικότητά σου ώστε να αισθάνεσαι καλύτερα από την αντικατάστασή της με φαντασιακά;

Δεν ξερω τι μου λειπει, αλλά σιγουρα κάτι μου λείπει.
Γενικώς πάντα ΄κάτι με απασχολεί ή θέλω να με απασχολεί και ποτέ δεν είμαι απόλυτα ευτυχισμένη. Εχω μια σχέση και περνάμε πολύ καλά, μου δίνει τα πάντα, αλλά εγώ εκεί....... κόλλησα με τον μικρό...

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Γενικά είναι πολύ αλάνι, πηγαινει στο γηπεδο και σκαρφαλωνει στα καγκελα, βγαινει εξω και γυριζει στις 4 (τον βλεπω απ\'το παραθυρο) και οι γονεις του δε μπορουν να τον κουμανταρουν.

---

Περισσοτερο απο την διαφορα ηλικιας, που σιγουρα δεν ειναι κατι φυσιολογικο, θα πρεπει να σε απασχολει αυτη η προταση σου γιατι αν αυτος ειναι ο λογος που σου αρεσει ενας αντρας τοτε κατι δεν παει καλα

Πως ηταν η δικη σου εφηβεια?Ησουν \"καλη\" κ \"υπακουη\" η αντιδραστικη ?
Υπαρχουν πραγματα που θα ηθελες να ζησεις κ δεν τα εζησες?

Οι γονεις μου ηταν πολυ αυστηροι, ηθελα να κανω πραγματα που δεν μπορουσα, ή τα εκανα στα κρυφα... Μαλλον με ενοχλει που εχω μεγαλώσει, που εχω μια δουλεια που πρεπει να ειμαι καθωςπρεπει, ενω εγω νιωθω ακομα την παιδικη τρελα...Αχ τι να πω...μαλλον τον ζηλευω εκει εχω καταλήξει...τον ζηλευω που αυτος ζει οσα εγω δεν εχω ζησει??? δεν ξερω...ισως.

ποσο καιρο εχεις την τωρινη σου σχεση?
τι ηλικια εχει ο συντροφος σου?
λες, στα δινει ολα, περνας καλα...ποια ειναι αυτα τα \"ολα\"??? τι σου δινει?
σε καλυπτει οικονομικα ας πουμε?
εισαι ερωτευμενη?

Πιστευω οτιο δεν ειναι ερωτικη ελξη για τον μικρο αλλα ζηλεια. οπως ειπες.Με το να τον πλησιασεις ομως ειναι σαν να θελεις να \'κλεψεις\'λιγο απο την τρελλα του,ειναι κ μια πολυ καλη δικαιολογια για τον εαυτο σου,για οτι κανεις.
Ξανακοιταξε την ζωη σου κ τις καθωσπρεπει αρχες σου.Ειναι συγουρα δικες σου?Εισαι ευτυχισμενη?Μηπως ειναι πολυ βαριες για τους ωμους σου?

mariafound : Το ξερω Μαράκι μου, έτσι είναι και ζηλεύω τρελά όταν ερχονται φίλοι να τον πάρουν για να πάνε στο γηπεδο ή για καφε. Μου εχει γινει εμμονη ιδεα και την βγαζω στο παραθυρο με τις ωρες να δω ποτε θα φυγει, ποτε θα γυρισει, τι θα φορεσει κ΄τλ. Κοντευω να τρελαθω.
Εγω πάλι εχω μια πολυ υπευθυνη δουλεια, αλλά ακομα κι αν δε μ΄\'αρεσει, δε μπορω να παραιτηθω και να κανω κατι αλλο...Αυτο σπουδασα, αυτο κανω κι απ\'αυτό πληρώνομαι.....
Ramedy :Ειμαστε μαζι σχεδον 3 χρονια. Είναι ό,τι μπορούσα να φανταστώ γιατι εχω περασει πολυ δυσκολα με άλλες σχεσεις που ειχα με πολυ μεγαλύτερους. Με το συντροφο μου εχουμε 2 χρονια διαφορά. Μου κανει ολα τα χατιρια, μ\'αγαπαει, με προσεχει, μου φερεται ομορφα και γενικά ολος του ο κοσμος ειμαι εγω. Κι εγω τον αγαπάω, τον λατρευω θα ελεγα, αλλά........ ειναι αυτός ο αλλος που με εχει τρελανει.Δεν ξερω τι να κανω.

Δεν θα σου προτεινα να αφησεις την δουλεια σου.Ομως το παιδι μεσα σου ζηταει διεξοδο ,πρεπει να το αφησεις να εκφραστει.Υπαρχουν τρελλα ονειρα που θα ηθελες να κανεις κ τωρα ειναι απαγορευμενα?Με τι θα ηθελες να σχοληθεις τις ελευθερες ωρες σου?
Εισαι πολυ νεα ακομα μπορεις να τα κανεις.Φερεσαι σαν να γερασες νωρις.
Ο συντροφος σου τι χαρακτηρας ειναι?Θα συμμεριζοταν τα ονειρα σου?Θα ηθελε να συμμετεχει κ αυτος?

τον αγαπας, τον λατρευεις, αλλα εισαι ερωτευμενη?????


δεν εχω καταλαβει κατι...
οκ, με την υπευθυνη δουλεια σου, αλλα μου φαινεται περιεργο να νοιωθεις αισθηματα ζηλειας επειδη ο αλλος ....στην ουσια διασκεδαζει με τους φιλους του....εσυ δεν εχεις ενδιαφεροντα και διασκεδασεις περα απο την δουλεια σου?
εσυ, δεν εχεις φιλους/ες? δεν πας για καφεδες και διασκεδαση χωριστα απο τον συντροφο σου? τι ειναι αυτο που εχεις να ζηλεψεις απο μια εξοδο του παιδιου αυτου?
η υπευθυνοτητα που απαιτει η δουλεια μας, δεν βλεπω σε τι μας εμποδιζει απο το να εχουμε αλλες στιγμες ξενοιαστες και διασκεδαστικες..

Κουτσομπολίτσα...εγώ θεωρώ πως αρνείσαι να μεγαλώσεις. Είσαι 25 χρονών, λες πως κάνεις μια υπεύθυνη δουλεια στο αντικείμενο σου, έχεις μια τρίχρονη σχέση και μάλλον όλο αυτό σου δημιουργεί ένα αίσθημα πρόωρης ωρίμανσης.
Ξέρεις, εγω θυμάμαι όταν έκλεισα τα 25, (αιώνες πριν), που με έπιασε ένα άγχος πως μεγάλωσα. Σκεφτόμουν, ¨ποτε έφτασα τόσο\"?
Και φυσικά όπως και συ, αναπολούσα τα χρόνια στο σχολείο που δεν με απασχολούσε τίποτα, παρά να περνάω καλά, να κλέβω ώρες ανεξαρτησίας, να σκαρώνω πράγματα που τρελλαίναν τους γονείς μου.
Πιστεύω πως αυτά σου λείπουν γι αυτό \"ερωτεύτηκες\" ένα αγόρι στην εφηβεία, ασυμβίβαστο, αλητάκι, μακριά απ την ήρεμη και στρωμένη ζωή σου.
Μια μικρή επανάσταση που αντί να σε πάει στα 26 σε πάει στα 16. Δεν νομίζω πως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, θα σου περάσει και θα καταγραφεί σαν μια εμπειρία στο προσωπικό σου βιογραφικό. Πρόσεχε όμως γιατί αν δεν έχει κλείσει τα 16 πας και για ποινικο αδίκημα. Κατά τα άλλα κράτα τη φάση εκεί που είναι, για όσο είναι και ο χρόνος από μόνος του θα αποδυναμώσει την όλη κατάσταση.

Με το συντροφό μου ετοιμαζόμαστε να παντρευτουμε και φτιαχνουμε και σπίτι. Τρεχω λοιπον για επιπλα, κουρτινες κ.τ.λ. όπως και για τις ετοιμασιες του γάμου. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου και κανενα σινεμα ή ταξίδι. Ποιες διασκεδάεις, όταν εχω καθημερινα να ξυπνήσω στις 6 και πολλές φορες και πιο νωρίς...Εν τω μεταξυ το εχω κρυφό απ\'αυτόν ότι θα παντρευτώ και βγαζω και τη βερα μου όταν προκειται να τον δω... Δεν ξερω τι να κάνω και που αποσκοπω με αυτό, αλλά όλος μου ο κόσμος γυρίζει γυρω από εκείνον.. Είναι μάταιο αλλά... Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ζητήσω τη βοήθεια ψυχολόγου γιατί κάνω και σκεψεις του τυπου \"μηπως είμαι παιδ....\" κάτι που ούτε το μυαλό μου το χωράει.

Θεοφανία μου δεν προκειται να κάνω κατι μαζι του και το ξερω. Ούτε οταν μου εκανε αιτημα φιλιας στο facebook δεν τον δεχτηκα, γιατι φοβηθηκα μηπως αρχισουμε να μιλάμε και καταληξει αλλου το θεμα... Δεν ειναι ότι δεν το θελω, η αληθεια ειναι ότι φοβαμαι πως αν μαθευτει κατι τετοιο θα ειναι καταστροφικο για μενα απο ολες τις αποψεις.. Απ\'την αλλη ομως κανω τα παντα για να με προσεξει και καθε πρωι ειμαι στην τριχα για να του αρεσω... Αστα...την εχω πατησει για τα καλά...

Quote:

---

Originally posted by koutsompolitsa
Με το συντροφό μου ετοιμαζόμαστε να παντρευτουμε και φτιαχνουμε και σπίτι. Τρεχω λοιπον για επιπλα, κουρτινες κ.τ.λ. όπως και για τις ετοιμασιες του γάμου. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου και κανενα σινεμα ή ταξίδι. Ποιες διασκεδάεις, όταν εχω καθημερινα να ξυπνήσω στις 6 και πολλές φορες και πιο νωρίς...Εν τω μεταξυ το εχω κρυφό απ\'αυτόν ότι θα παντρευτώ και βγαζω και τη βερα μου όταν προκειται να τον δω... Δεν ξερω τι να κάνω και που αποσκοπω με αυτό, αλλά όλος μου ο κόσμος γυρίζει γυρω από εκείνον.. Είναι μάταιο αλλά... Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ζητήσω τη βοήθεια ψυχολόγου γιατί κάνω και σκεψεις του τυπου \"μηπως είμαι παιδ....\" κάτι που ούτε το μυαλό μου το χωράει.

---

Αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο ότι σου έγραψα παραπάνω. Είσαι 25 χρονων και ετοιμάζεσαι για γάμο. Θεωρώ πως είσαι πολύ μικρή για κάτι τέτοιο, αλλα φυσικά αυτό είναι δική σου απόφαση.
Ζεις για να ψάχνεις έπιπλα, να δουλεύεις και να προετοιμάζεις το γάμο.
Ανναρωτήθηκες καθόλου πως αν τώρα, πριν καν παντρευτείς, ψάχνεσαι ερωτικά και βιώνεις συναισθήματα με ένα άλλο άτομο, (ασχετως ηλικίας, τι θα γίνει μετά απο 2-3 χρόνια γάμου?
Λεςπως δεν έχεις κανένα πρόβλημα στη σχέση σου. Θα διαφωνήσω. Αν δεν είχες πρόβλημα δεν θα ένιωθες τώρα τόσα πράγματα για κάποιον άλλο.
Και όχι, δεν είσαι παιδόφιλη, μπερδεμένη είσαι και έχεις πάρει αποφάσεις που δεν μπορείς να σηκώσεις σε αυτή την ηλικιά.