Μιμητισμος.

Ολοι εχουμε τις προσωπικοτητες μας. Ειμαστε ομως και μιμητικα ζωα και προσπαθουμε να βελτιωσουμε τους εαυτους μας καθως και να βρουμε καποιες ακρες στα προβληματα που μας βασανιζουν.
Οταν βλεπουμε μια προσωπικοτητα να εκπεμπει θετικα στοιχεια ή τελοσπαντων στοιχεια που μας βοηθαν να ξεπερασουμε ή να δουμε με αλλο ματι διαφορες καταστασεις, προσπαθουμε και εμεις να τον μιμηθουμε.
Αυτο διαφαινεται ακομα και σε μια φτωχικη μορφης επικοινωνια οπως ειναι το φορουμ.
Ειναι κατι φυσιολογικο και θεμιτο...αλλα πολλες φορες δεν φερνει τα αναμενομενα αποτελασματα ουτε στον \"δεκτη\" ουτε στον \"πομπο\" την εκαστοτε στιγμη, γιατι αυτες ειναι αμφιδρομες καταστασεις και εναλλασονται οι ρολοι.
Απλως μερικες σκεψεις.

Οφείλουμε να δοκιμάζουμε στη ζωή Keep,να ψάχνουμε μέσα σε όσα θεωρούμε μονόδρομους την έξοδο και να επιστρέφουμε στην αγάπη.Μπορούμε να το κάνουμε,μπορούμε να δοκιμάζουμε και νέες τακτικές,να βελτιώνουμε τους όρους της επικοινωνίας μας.Πάντα με θετικό βλέμμα(είμαι ιδεαλίστρια η ρουφιάνα,λολ).
Σήμερα θα σε στηρίξω εγώ,αύριο εσύ,έτσι κυλάει η ζωή,τό΄να χέρι νίβει τ\'άλλο.
Είναι επιλογή η θετικότητα,όχι μιμητισμός.Αποτελεί στάση ζωής,πολύ χρήσιμη για την επιβίωση και όχι μόνο.:)

Κηπ, προσωπικά, παλιότερα κυρίως, όταν δεν είχα βρει πολύ τον εαυτό μου, είχα μια ροπή προς τον μιμιτισμό.
Γενικώς πιστεύω οτι η \"αντιγραφή\" στοιχείων παίζει στις ανθρώπινες σχέσεις και δεν είναι κάτι μεμπτό απο τη στιγμή που όσα επίκτητα δεν ταιριάζουν με την όλη δομή καποιου, ο οργανισμός τα αποβάλλει σταδιακά.
Ποτέ δεν \"κράτησα\" στοιχεία που δεν ταίριαζαν με αυτό που πραγματικά είμαι.
Επιπλέον, η ενσωμάτωση στην προσωπικότητα κάποιου στοιχεών εξωγενών, περιλαμβάνει και την αφομοίωση αυτών στην όλη δομή του εαυτού του, δηλαδή την αλλοίωσή τους μέχρι να ταιρίάζουν, να δένουν, με το όλον.
Έτσι ο μιμιτισμός δεν αναιρεί την έννοια της προσωπικότητας αφού οτιδήποτε είναι στοιχείο της, έχει υποστεί \"προσωπική προσαρμογή\".
Σε ευχάριστους προβληματισμούς με έβαλες, όπως πάντα :)

Τι θα γινοταν πιστευεις αμα χρησιμοποιουσες την δύναμη του μιμητισμου (μοντελοποιησης θα προτιμουσα) πανω σε δυνατους,εξυπνους και επιτυχημενους ανθρωπους?

:)

Κοιτα δεν ξερω γιατι ειμαι εξυπνος δυνατος και πετυχημενος λολ.

Περα απο αυτο πηγα να ανοιξω συζητηση με καποιον για αυτο, οχι ακριβως το ιδιο θεμα αλλα περι ζηλιας.

Του λεω πολλες φορες ζηλευω τους αλλους ανθρωπους.
Ναι μου λεει και εγω...βλεπω τον αλλο που εχει το ταδε αυτοκινητο ,τον αλλο που εχει το ταδε σπιτι...ντραπηκα να συνεχισω την κουβεντα γιατι εγω ζηλευω κυριως χαρακτηριστικα απο τους αλλους.

Οχι οτι θεωρω τον εαυτο μου υπερβολικα ανεπαρκη σε συγκριση με τα αλλα μοντελα λολ αλλα μερικες μετατροπες στο turbo μπορω να τις παρω ακομα:P

Keep, εγώ τουλάχιστον θεωρώ πιο επιφανειακό χαρακτηριστικό το να ζηλεύουμε τα υλικά αγαθά των άλλων, και πιο ευεργετικό το να ζηλεύω (με την καλή την έννοια) τα καλά χαρακτηριστικά του άλλου...
Μη ντρέπεσαι γιατί δεν είναι θεμα ντροπής. Είναι θέμα εξέλιξης, επιθυμίας για αλλαγή, προβληματισμού και προσπάθειας.
Αν ζήλευα αποκλειστικά τα υλικά αγαθά των άλλων το πολύ πολύ να τα είχα αποκτήσει...Μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα θα παρέμενα ο/η ίδιος/α.

Ναι και ο αλλος μπορει να σκεφτεται το ιδιο με μενα αλλα...δεν το αναφερει ειναι λιγο ταμπου.
Ειναι πιο ευκολο να πεις οτι σου λειπουν υλικα αγαθα.

Είμαι αντίθετη γιατί το συνάντησα έντονα 2 φορές στην ζωή μου. μια είναι με τον άνδρα μου που σαν σφουγγάρι ρουφούσε στάσεις και τρόπο ομιλίας άλλου και το αποτέλεσμα ήταν καταστροφή.ναι να μιμηθούμε κάτι καλό να γίνει παράδειγμα για εμάς αλλά να προσσπαθήσω να μιλήσω σαν τον τάδε και να γίνομαι αστείος δεν το μπορώ.Δεύτερη περίπτωση συναντησα μια γυναίκα στο νοσοκομείο πριν χρόνια που νοσηλεύονταν τα παιδιά μαε σε διπλανά κρβάτια.Είχε περάσει η γυναίκα καρκίνο και βγήκε παλληκάρι απο αυτή την περιπέτεια.Σαν πρότυπό της (καλα να είναι οπου βρίσκεται)είχε την ηθοποιό Βάσια Τριφύλλλη που ως γνωστον εχει μιλήσει για το προσωπικό της πρόβλημα και των αδελφών της σχετικά μάυτή την αρρώστεια.Είχε ταυτιστεί τόσο πολύ που μιλούσε με τον ιδιο τρόπο και χιούμορ.Προσωπικά, γιατί καθήσαμε 10 μέρες στο ιδιο δωματιο με τα παιδιά μας, με κούρασε γιατί δεν ήταν ο εαυτός της και αυτό φαίνεται όσο και αν προσπαθήσεις.Εξ αλλου όλοι είμαστε μοναδικοί ετσι δεν είναι;Θυμήθηκα την αγαπημένη μου εξαδέλφη που παντρεύτηκε πριν 35 χρόνια στην Αμερική.Εφυγε απο Ελλάδα 27 χρόνων και γύρω δτα 35 μιλούσε σπαστά ελληνικά.Το εκανε γιατί μόνο ευτυχία δεν συνάντησε και ΄΄ηθελε κάτι να δείξει.Η ζωή της ήταν και είναι ενας αγώνας.Τα πράγματα ήλθαν ετσι που αναγκάστηκε να χωρίσει και να μείνει μόνη.δεν γύρισε Ελλάδα,αλλά κατάφερε να γίνει δασκάλα σε ελληνικά σχολεία.Η ξαδελφούλα μου μίλησε σε κανάλια σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και άλλαξε.πίστεψε στις δυνάμεις της και τον εαυτο της.μετά απο τόσα χρόνια μιλάει με την προφορά του νησιού της μιας και κατάγεται απο Ιόνιο.Πάει και η΄αμερικανικη προφορά μετά απο 35 χρόνια ζωής εκεί.Αυτό δεν σημαίνει ότι πίστεψε στον εαυτό της και την αξία της;

O μιμητισμος υπαρχει πιο πολυ στα παιδια, που τα παιδια θελουν να μοιασουν στη μαμα ή στον μπαμπα, με τα ρουχα, τον χαρακτηρα ακομα και με τον λογο...

Τωρα για τους μεγαλους, ναι ακομα και οι μεγαλοι μιμουντα. Η φιλη ζηλευει την πιο ομορφη φιλη, ενας φιλος ζηλευει καποιον που εχει ενα πιο ακριβο αυτοκινητο και παει λεγοντας... ακομα και στις σχεσεις μπορει να μιμομαστε τον αλλον γιατι αυτον εχουμε προτυπο.

Αλλα προσωπικα προτιμω να ειμαι ο εαυτος μου, και σε οποιον αρεσω :)

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ναι και ο αλλος μπορει να σκεφτεται το ιδιο με μενα αλλα...δεν το αναφερει ειναι λιγο ταμπου.
Ειναι πιο ευκολο να πεις οτι σου λειπουν υλικα αγαθα.

---

Τελικά η ειλικρίνεια είναι ταμπού στις μέρες μας. Πόσο δίκιο έχεις...

Ένα από τα πράγματα που μπορεί να απελευθερώσει απο ένα μεγάλο βάρος έναν άνθρωπο, είναι να αντέχει αυτή την ειλικρίνεια.
Κι εγώ κάποτε ντρεπόμουν πολύ keep μου να εκφράσω βαθύτερα πράγματα για τον εαυτό μου, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου.

Το πιο εύκολο δεν είναι πάντα και το καλύτερο. Και αν ο άλλος σε καταλάβει, θα έρθεις πιο κοντά, θα ανακαλύψεις πράγματα που θα σε πάνε πιο πέρα.
Και αν δεν καταλάβει, αυτό δε σημαίνει πάντα ότι είσαι λάθος εσύ.

Quote:

---

O μιμητισμος υπαρχει πιο πολυ στα παιδια, που τα παιδια θελουν να μοιασουν στη μαμα ή στον μπαμπα, με τα ρουχα, τον χαρακτηρα ακομα και με τον λογο...

Τωρα για τους μεγαλους, ναι ακομα και οι μεγαλοι μιμουντα. Η φιλη ζηλευει την πιο ομορφη φιλη, ενας φιλος ζηλευει καποιον που εχει ενα πιο ακριβο αυτοκινητο και παει λεγοντας... ακομα και στις σχεσεις μπορει να μιμομαστε τον αλλον γιατι αυτον εχουμε προτυπο.

Αλλα προσωπικα προτιμω να ειμαι ο εαυτος μου, και σε οποιον αρεσω :)

---

Μμμμ Μαρια ναι αλλα δεν βλεπεις τον εαυτο σου σαν ενα εξελισιμο \"προϊον\"?
Σαφως και το βλεπεις...νομιζω ετσι το βλεπουν ολοι.

Όσον αφορά για το θέμα της ζήλιας που τέθηκε, ζηλεύω και γω πράγματα σε άλλους.
Πχ, έχω φίλους που είναι οργανωτικές, δεν ξεφεύγουν απ τους στόχους τους, έχουν απίστευτη δύναμη και πιστεύουν στον εαυτό τους. Εγω απ όλα αυτά μόνο το τελευταίο έχω και μερικές φορές σε μια απογοητευση, (σκόμη και τη μικρότερη), μπορεί να χάσω το στόχο μου γιατί σταματώ να τον πιστεύω. Ευτυχώς επανέρχομαι γρήγορα.
Καλά για υλικά θέματα δεν το συζητώ, δεν έχω ζηέψει ποτέ γιατί πιστεύω πως όλα μπορεί να τα έχουμε ερκεί να τα θέλουμε μέχρι το τελευταίο μας κύτταρο.

Για τα υλικά και εγώ δεν ζηλεύω θεοφανία αλλά δεν μπορούμε να τα εχουμε όσο και αν το θέλουμε.Εδώ πολεμάμε ια τα αυτονόητα.Σήμερα ακούω απο τον εξάδελφό μου ότι μου έλειψαν πραγματα που τα εχει και ο πιο φτωχός γύφτος (χωρίς να υποτιμώ την φυλή).Και είναι αλήθεια μια αγκαλία και ενα σκαμνάκι κατά τον κρίνο μου έλειπαν για να ακουμπήσω όχι το σώμα αλλά την ψυχή.Δεκτές οι προτάσεις θεοφανία και για τα υλικά τόσο όσο να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή μας.

για μένα ο μιμητισμός έχει αρνητική σημασία. μας κάνει πρόβατα, λειτουργεί ύπουλα και ασυνείδητα ίσως.

αυτό που περιγράφεις εσύ, δεν μου φαίνεται κακό, δηλαδή όταν βλέπουμε μια καλή και λειτουργική συμπεριφορά να προσπαθούμε να την υιοθετήσουμε για να βελτιώσουμε τη ζωή μας

Ο μιμητισμος δεν ειναι κατι αρνητικο...πολλοι ισως το βλεπουν εγωιστικα,οτι δεν επηρεαζονται ή δεν μιμουνται προτυπα αλλα αυτο δεν ισχυει κατα την γνωμη μου.
Σιγουρα βεβαια δεν μιλαμε για ακραιες περιπτωσεις στυλ κανω τον ελβις πρισλευ κλπ.