Καταθλιψη και προβληματισμός
Καταρχάς να σας χαιρετισω.
Μετά απο 40 κύματα αποφάσισα να τα βάλω όλα κάτω και κατέληξα σε γιατρό απλά για να πιστοποιήση την κατάθλιψη. Ξεκίνάω τώρα την αντιμετώπιση της αλλά υπάρχει ένα θέμα το οποίο με τρώει.
Τα τελευταία 2,5 χρόνια περίπου ήμουν σε μία σχεση στην οποία συνεχώς χωρίζαμε και ξαναείμασταν μαζί. Πάντα ήταν δική μου απόφαση ο χωρίσμός και πάντα "είχα τους λόγους μου".
Κατανοόντας αυτή τη στιγμή οτι έχω καταρχάς ο ίδιος πρόβλημα, κάνω την αυτοκριτική μου για τις συμπεριφορές μου και τις αντιδράσεις μου από άλλη σκοπιά. Νοιώθω για ακόμα μία φορά αυτό που ένοιωθα κάθε φορά που χώριζα μαζί της ... οτι δεν μπορώ χωρίς αυτήν ... μετά ήμουν μαζί της και ένοιωθα οτι με κάνει δυστιχισμένο και αυτός ο κύκλος συνεχιζότανε μέχρι πριν λίγο καιρό που χωρίσαμε.
Μου έλεγε οτι κάτι δεν πάει καλα με μένα άλλα δεν μπορούσα να το χωνέψω. Η αλήθεια είναι οτι κατανοόντας το δικό μου πρόβλημα τώρα μπορώ να δω το πόσο δύσκολες καταστάσεις έχει περάσει δίπλα μου και εκτιμώ απεριόριστα το οτι ποτέ δεν έφυγε.
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής.... η θεραπεια από ότι μυο είπε ο γιατρός θα αρχίσει να έχει κάποια αποτελέσματα μετά από 20 μερες περίπου... Είναι ένα διάστημα στο οποίο όμως η κοπελα πολύ πιθανόν να έχει προχωρήσει μπροστά ... (με αυτά που τράβηξε και την επόμενη μέρα να προχωρούσε δεν θα την κατηγορούσα). Εγώ όμως τι κάνω ... ; κάθομαι και περιμένω ρισκάροντας να την χάσω (αν δεν την έχω χάσει ήδη) η κάνω μία προσπάθεια να της εξηγήσω την κατάσταση; Κάνω την προσπάθεια τώρα, ή μετά από ένα διάστημα και βλέπουμε; και αν τελικά το οτι δεν ήμουνα καλά σε αυτή τη σχέση δεν οφειλότανε μόνο στην καταθλιψη αλλά και στην ίδια την σχέση; ...