4 xronia meta eimai pio arrwswth k pio aukatatastrrofikh apo pote
Printable View
4 xronia meta eimai pio arrwswth k pio aukatatastrrofikh apo pote
eleipasa apo to forum sxedon 3mish xronia k telika auto pou exw na pw einai auto pou eipa
exw metaixmiakh diataraxh proswpoikothtas
admin se parakalw boh8eia!!!!!!!!!!!
oloi kainourgioi eiste edw???kanenas palios?????
inter...οταν πριν δυο χρόνια και κάτι μπήκα εδώ μέσα, τα μνμ που με κόλλησαν και τα διάβασα όλα, ήταν τα δικά σου.
Μου έκανε εντύπωση το κουράγιο σου μέσα απ την αρρώστια και το θάνατο να προσπαθείς να προχωρήσεις.
Είχα μείνει στο ότι αλλαξες σπίτι και κάπως είχαν στρώσει τα πράγματα.
Πως είσαι τώρα?
θεοφανια σε ευχαριστω σπιτι αλλαξα τα πηγαινα καλα αλλα τωρα ειμαι πιο αρρςστη πιο αδυναμη απο ποτε ολεσ οι προσπαθειες απλα πατωσανε!
Γιατι? Πάτωσαν πραγματικά ή κουράστηκες να παλεύεις?
ΥΓ. Από παλιούς μόνο ο keep walking, ο κρίνο, καμιά φορά ο λεφ ή ο πελάριρι (παλιο ραψωδος). Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλους.
κουραστηκα να παλευω οταν ειδα οτι με το που πατηθηκαν οι ευαισθητες χορδες μου εγινα ακομα πιο χειροτερα απο οτι ημουν στην αρχη
Τέσσερα χρόνια πριν σαν και σήμερα είδα τον θάνατο για πρώτη φορά.Μόνη,η μάνα δίπλα να είναι τραυματισμένη απο ατύχημα και να πέφτει σε κώμα ο πατέρας μου.Τέτοια ώρα \'ετρεμα για αυτό που θα αντιμετώπιζα.Πως ήταν δυνατόν αφού πριν λίγο με καταλάβαινε.Που είναι ενας άνθρωπος να μου κρατήσει το χέρι.Φοβάμαι έλεγα στον γιατρό είναι η πρώτη φορά δεν εχω ξαναδεί άνθρωπο να πεθαίνει.Μου είπε για όλους είναι η πρώτη φορά.Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που άκουσα. Μετά ενα βράδυ τρομακτικό, με μια κουβέρτα τυλιγμένη.Νόμιζα ότι με προστάτευε απο την τρεμούλα απο τον φόβο, μια κουβέρτα.Ξημέρωνε πια και τις 7 το πρωί ο πατέρας μου ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.Τέσσερα χρόνια μετά, έχω αναθεωρήσει σχεδόν όλη μου την ζωή.Τίποτε δεν εχει μεγαλύτερη αξία απο την ιδια την ζωή.Γιατί να κακοποιούμε μόνοι την ψυχή μας;Γιατί καταστρέφουμε την υγεία μας με ανοησίες;
interappted πόσο καιρό έχεις που νιώθεις έτσι?μήπως απλά θες χρόνο για να συνεχίσεις ξανά και να νιώσεις πιο δυνατή?...μετά από κάποια γεγονότα που συνέβησαν...?Quote:
Originally posted by interappted
κουραστηκα να παλευω οταν ειδα οτι με το που πατηθηκαν οι ευαισθητες χορδες μου εγινα ακομα πιο χειροτερα απο οτι ημουν στην αρχη
εχθες κατεληξα στα επειγοντα του ψυχιατρειου δεν ξερω ποσο καιρο \"δουλευε απο πισω\"το ξεσπασμα
Quote:
Originally posted by interappted
εχθες κατεληξα στα επειγοντα του ψυχιατρειου δεν ξερω ποσο καιρο \"δουλευε απο πισω\"το ξεσπασμα
θες να μιλησουμε για οτι σε οδηγησε στο ξεσπασμα?
πρεπει να σου πω οτι κι εγς στις 1 φεβρουαριου του 2006 το χω πει πολλες φορες εδς μεσα εχασα τον αντρα μου.πε8ανε μολις στα 27 του κι εμεινα με το παιδι μας μονη κ με μια διαταραχηQuote:
Originally posted by giwta2
Τέσσερα χρόνια πριν σαν και σήμερα είδα τον θάνατο για πρώτη φορά.Μόνη,η μάνα δίπλα να είναι τραυματισμένη απο ατύχημα και να πέφτει σε κώμα ο πατέρας μου.Τέτοια ώρα \'ετρεμα για αυτό που θα αντιμετώπιζα.Πως ήταν δυνατόν αφού πριν λίγο με καταλάβαινε.Που είναι ενας άνθρωπος να μου κρατήσει το χέρι.Φοβάμαι έλεγα στον γιατρό είναι η πρώτη φορά δεν εχω ξαναδεί άνθρωπο να πεθαίνει.Μου είπε για όλους είναι η πρώτη φορά.Αυτά ήταν και τα τελευταία λόγια που άκουσα. Μετά ενα βράδυ τρομακτικό, με μια κουβέρτα τυλιγμένη.Νόμιζα ότι με προστάτευε απο την τρεμούλα απο τον φόβο, μια κουβέρτα.Ξημέρωνε πια και τις 7 το πρωί ο πατέρας μου ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.Τέσσερα χρόνια μετά, έχω αναθεωρήσει σχεδόν όλη μου την ζωή.Τίποτε δεν εχει μεγαλύτερη αξία απο την ιδια την ζωή.Γιατί να κακοποιούμε μόνοι την ψυχή μας;Γιατί καταστρέφουμε την υγεία μας με ανοησίες;
σε νιω8ω ομως τωρα καταλαβα περισσοτερο οτι το να εχεις μια διαταραχη σε δευτερη μοιρα(οπως εκανα εγω μετα το θανατο του αντρα μου)μπορει να εξελειχ8ει σε κατι πολυ επικυνδυνο
ναι.να το συζητήσουμε αν θες,και εν τέλει μπορεί να ήταν απλά ένα ξέσπασμα,μια κρίση,ένα εμπόδιο στον αγώνα σου ίσως και σε φάση που πίστευες ότι όλα είναι παρελθόν....ίσως επειδή είμαστε άνθρωποι και μερικές φορές τα γεγονότα μας \'προλαβαίνουν\' ή ίσως γιατί η ασθένεια μας επισκέπτεται που και που ή ίσως κ.λ.π., αλλά καμιά φορά κάνουμε λάθος και γενικέυουμε μια τέτοια κρίση.μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν,τους αγώνες και τους φόβους μας σχετικά με το αν τα καταφέραμε ή όχι.αυτά από προσωπική εμπειρία..
Εχεις απόλυτο δίκιο δεν ξέρω την ιστορία σου απλά το έκανα γιατί η σημερινή νύχτα μου φέρνει πολλά στο μυαλό.Απο τα λίγα που διάβασα καταλαβαίνω πόσο δύσσκολα περνάς και πως είσαι νέος άνθρωπος.Σου εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα, καλή δύναμη στον αγώνα σου και εγώ όπως όλοι εδώ είμαστε να σε ακούσουμε.
Θεοφανεια σε ευχαριστω καταρχην
εκανα χρονια ψυχοθεραπεια κ φαρμακευτικη κ ηταν ο λογος που σταματησα να ειμαι εδω στο φορουμ.τα 2 τελευταια χρονια με παρακολοθουσε ενασ πολυ καλος γιατρος ποθ με βοηθησε κ ενιωσα να στεκομαι για πρωτη φορα στα ποδια μου με φαρμακα μεν αλλα καλα δε
πριν 5 μηνες εληξε η συμβαση του μου ειπε να συνεχισω με εναν αλλο γιατρο στο ιδιο κεντρο
κι εκει την πατησα νομιζα οτι ειχα ως δια μαγειας θεραπευτει.κι αλλωστε 4 χρονια συνολικης ψυχοθεραπειασ μου φανηκαν αρκετα.κι ετσι απλα πηγαινα να μου γραφουν τα χαπια
τις οποιες δυσκολιες φαινοταν να τισ αντιμετωπιζα καλα..ομως ενιωθα να πιεζομαι να κουραζομαι που πολεμαω στα πιο δυσκολα κλαταρα εντελως οπως πολυ σωστα μου ειπε ο εφημερευων γιατρος \"υποτιμησα τη διαταραχη μου\"και βρεθηκα σε πιο μεγαλο κενο..γτ απλα νομιζα οτι ειχα γινει καλα κι οτι μπορς να τα καταφερω μονο με φαρμακα