οι δαίμονές μου...

Δεν θ'αναφερθώ σε κάτι καινούριο....θ'αναφερθώ στην ανάγκη μου να εκφραστώ γι'αυτά που αισθάνομαι και ν'ακουστώ σε άτομα που σαφώς καταλαβαίνουν το μπέρδεμα που υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου....με πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις ανά τα χρόνια τις οποίες απλά προσδιόριζα σαν "ανάποδος γονιδιακός προσδιορισμός" ή κοινώς παραξενιά, οδηγήθηκα με μαθηματική ακρίβεια, ύστερα και από την πίεση της "λευκής βίας" που υπέστησα στον γάμο μου, σε ένα διαζύγιο....στο καινούριο σπίτι, με δύο παιδιά που έπρεπε να υποστηρίξω και με ψυχολογία που έπρεπε με οποιοδήποτε τρόπο να "ανεβάσω", έπιασα κόκκινο...η πίεση ήταν αφόρητη και μετά από 3 μήνες σαν σε νιρβάνα, άρχισαν οι αυτοκτονικές τάσεις...όχι, ποτέ δεν είχα την δύναμη να πραγματοποιήσω τέτοιου είδους σχέδια, όμως αισθανόμουν ανήμπορη, αδύναμη, αποτυχημένη και μόνη...δίπλα μου κάποιος που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να με καταλάβει..και μέσα στις προσπάθειες αυτές, με οδήγησε στην καρέκλα της ψυχιάτρου μου...στο πρώτο άκουσμα, θεώρησα ότι τελικά ο πρώην σύζυγος είχε απόλυτο δίκιο όταν με φώναζε τρελή...αυτό ήμουν..? βαριά χρόνια κατάθλιψη η πρώτη διάγνωση της Χαράς (η ψυχίατρος-συμβολικό όνομα)...η βεβαιότητά της ότι μαζί θα βρούμε την λύση, μ'έκανε να αισθάνομαι για πρώτη φορά ίσως στην ζωή μου αισιοδοξία...η πρώτη φαρμακευτική αγωγή (deprevix) μ'έβγαλε λίγο στην επιφάνεια...άρχισε σιγά-σιγά το μυαλό μου να καθαρίζει, να δέχεται τα εξωγενή μηνύματα χωρίς υπερανάλυση και απόδοση ευθυνών μονάχα σε μένα...η ηλιακτίδες με είχαν επιτέλους αγγίξει....
Η αυθυποβολή, μετά από 8 μήνες αγωγής, μεγάλη...πίστευα ότι χωρίς τα φάρμακα θα ξαναγύριζα πίσω, στην θλίψη, στο σκοτάδι...συνέχιζα την ζωή μου "υποβασταζώμενη" από τα φάρμακα, με μικρές πλέον ψυχολογικές μεταπτώσεις...και όταν αυτές μεγάλωναν, φοβόμουν να αποτανθώ στην γιατρό μου, από φόβο μην κοπεί η αγωγή και γίνω χειρότερα...φυσικά στα μεσοδιαστήματα, η συζητήσεις μεταξύ μας συνεχίζονταν κανονικά, βγάζοντας στην επιφάνεια πολλές καλά κρυμμένες πτυχές μου, δίνοντας εξήγηση σε πολλά στραβά της ζωής μου...όμως δεν μπορούσα να κοιτάξω μπροστά...πάντα πίσω...αν είχα καταλάβει πιο νωρίς τί μου συνέβαινε, ίσως είχα καταφέρει να σώσω τον γάμο μου από τον οποίο εγώ αποχώρησα...πάντα το φταίξιμο ήταν δικό μου μέσα στο "δικαστήριο" που είχα οργανώσει μέσα στο μυαλό μου...δεν αισθανόμουν ανάλαφρη...στις μικρές αναλαμπές ευτυχίας, έψαχνα το μαύρο κομμάτι...γιατί θεωρούσα ότι πάντα κάπου εκεί κρυβόταν...γιατί να μην μπορώ να χαρώ??? κόντευα να τρελλαθώ...άρχισα σιγά-σιγά να πιάνω πάλι πάτο...σαν να μην ήθελα να ευτυχίσω, να χαρώ, να ζήσω...Διπολική διαταραχή και ήπια μανιοκατάθλιψη η απόφαση της Χαράς...είχα έναν καινούριο εχθρό τώρα ν'αντιμετωπίσω...τί ήταν πάλι αυτό..?? γιατί τώρα..??? γιατί σε μένα..??? από πού ξεκινάει..?? τί κληρονομιά θα περάσω άραγε στα παιδιά μου..??? θα ζω πάντοτε έτσι, απογοητευμένη, με χιλιάδες ερωτηματικά στο μυαλό μου να χορεύουν τρελά..???
πέρασα στα zalasta...για λίγο πάλι άρχισα να βλέπω φως στο σκοτάδι...και μετά πάλι τίποτα...σαν κάποιος να παίζει με τον διακόπτη του μυαλού μου και να αναβοσβήνει τα φώτα...κόψιμο και το zalasta μετά από λίγο...χωρίς τίποτα για κάποιες μέρες και μετά σταθεροποιητικό διάθεσης...αλήθεια..? μαθαίνει ποτέ κανένας να ζει με αυτό...??:(

αν δεν πεθάνεις, μαθαίνεις να ζεις με αυτό. βλέπεις εσύ κάποιο άλλο ενδεχόμενο;

Είμαι που \'μαι, με αποτελείωσες....σαν να λες σε κάποιον που πάσχει απο μία σοβαρή,θανατηφόρα ασθένεια \"άστα φίλε, όσο κι αν ελπίζεις, για φύτεμα θα πας τελικά...\"

δεν σου ειπε κατι τετοιο....
διαβασε τι σου εγραψε ο pelariry πιο προσεκτικα.

Απλά δεν μου ακούγεται και τόσο ελπιδοφόρο αυτό το μήνυμα.....θα μου πεις \"και τί? να σου δώσει ψεύτικες ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις και όλα θα είναι παρελθόν??\" Καλύτερα η ωμή αλήθεια, αλλά θα ήθελα κάτι πιο αισιόδοξο....

Νεκταρία, το \"θα μάθεις να ζεις με αυτό\" είναι εν πρώτης αισιόδοξο. Στο γράφει ένας άνθρωπος που παλεύει με την ασθένεια και απ ότι φαίνεται τα καταφέρνει.
Θα πολεμήσεις την ασθένεια, θα την ψάξεις και δεν θα απελπίζεσαι. Ξέρεις γιατί?
Γιατί με το να πέφτεις κάθε μέρα σκεπτόμενη τι είναι αυτό που έπαθες, τόσο θα γίνεται και χειρότερο.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ έχω άσθμα. Τους πρώτους μήνες δεν έπαιρνα φάρμακα γιατί δεν ήθελα να πιστέψω πως ήταν τόσο σοβαρό. Είχα φρικάρει με την ιδέα και αντί να γίνομαι καλύτερα γινόμουν χειρότερα. Το αποτέλεσμα ήταν να πηγαίνω κάθε τρεις και λίγο στο νοσοκομείο για μάσκες.
Όταν αποφάσισα εκ των πραγμάτων να το παραδεχτώ και να κοιτάξω την ίαση απ την απελπισία μου, που μου έτυχε κάτι τέτοιο, η ζωή μου έγινε καλύτερη.
Σκέψου το.

nektaria78, για να γράφεις σε ένα φόρουμ σχετικό με την ασθένεια σου σημαίνει πως έχεις καλή σχέση με το internet.
η απορία είναι η εξής : μιλάς για τη διπολική σαν να μην γνωρίζεις τίποτα.
πότε έμαθες πώς πάσχεις?
και πότε σου έγινε η πραγματική διάγνωση και άρχισες να παίρνεις σταθεροποιητή?
ξέρεις για όποιον πάχσει από διπολική, δεν έρχεται το τέλος του κόσμου.
αν και αρκετοί κάποια στιγμή κατέφυγαν και σε αυτή τη λύση...άλλοι με επιτυχία, άλλοι όχι...

Quote:

---

Originally posted by nektaria78
Απλά δεν μου ακούγεται και τόσο ελπιδοφόρο αυτό το μήνυμα.....θα μου πεις \"και τί? να σου δώσει ψεύτικες ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις και όλα θα είναι παρελθόν??\" Καλύτερα η ωμή αλήθεια, αλλά θα ήθελα κάτι πιο αισιόδοξο....

---

εγώ απάντησα σε μια ερώτηση, δεν ήξερα πως έπρεπε να δώσω ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. επίσης, δεν ήξερα πως ενώ έχω κάνει ένα ανοιχτό κάλεσμα προς όλους τους πάσχοντες από διαταραχές διάθεσης και δη τους διπολικούς και προθυμοποιήθηκα να προσφέρω πολλά περισσότερα ως άτομο μέσα σε μια ευρύτερη ομάδα ανθρώπων με τη γνώση και την εμπειρία μου όσοι μπαίνουν εδώ μέσα σφυρίζουν αδιάφορα και παρόλα αυτά ζητούν ελπιδοφόρα μηνύματα. δηλαδή εσύ νεκταρία78, πιστεύεις πως η ον-λάιν υποστήριξη θα σου πρόσφερε περισσότερα από τις ομάδες αυτοβοήθειας που στην τελική αυτό το μικρό ουσιαστικό ελπιδοφόρο μήνυμα που ψάχνουμε όλοι μας δίνουν;

πολύ αμφιβάλλω όμως αν μπήκες καν στον κόπο να διαβάσεις το θέμα μου. πολύ το αμφιβάλλω και λυπάμαι ειλικρινά γι\' αυτό.
ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο κι όμως ουσιαστικά αδιαφορούμε ο ένας για τον άλλον. το θέμα σου ήταν απλά η αφορμή, μην το πάρεις προσωπικά.

Άρκτε...σε αυτό το φόρουμ πρωτομπήκα πριν 2 χρόνια περίπου, όταν, όντας ψυχολογικά πιεσμένη για τον αποτυχημένο γάμο μου, θέλησα να παραθέσω κι εγώ την εμπειρία μου σε κάποιους που δεν είχα καμία προσωπική σχέση μαζί τους για να είναι προκατειλλημένοι υπέρ μου. Θέλησα απλά ν\'ακούσω την ωμή αλήθεια....στα \"άδυτα\' της ψυχιατρικής εισχώρησα μετά το φευγιό μου από την κοινή εστία, τότε που έφαγα το μεγάλο χαστούκι και βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα ψυχονευρωτικά μου σύνδρομα...όπως είπα, αρχικά η ψυχίατρός μου απεφάνθη ότι πάσχω από χρόνια κατάθλιψη....πριν από 2 εβδομάδες περίπου, η κατάθλιψη μετατράπηκε σε διπολική διαταραχή και τα σταθεροποιητικά ξεκίνησα να τα παίρνω πριν 5 ημέρες...είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα...θέλησα να πιστέψω ότι όπως όταν έχεις πονοκέφαλο, παίρνεις παυσίπονο και περνάει, έτσι και με την διπολική διαταραχή, κάτι ανάλογο θα συνέβαινε...φυσικά βαθιά μέσα μου ήξερα την αλήθεια..
Πελάριρυ....δεν απαίτησα το ελπιδοφόρο μήνυμά σου, ούτε και την ον-λάιν όπως αποκαλείς ψυχοθεραπεία...θέλησα απλά ν\'ανταλλάξω κάποιες εμπειρίες για να μπορέσω να κατανοήσω καλύτερα αυτό που μου συμβαίνει και επαναλαμβάνω, μου είναι εντελώς πρωτόγνωρο...δεν έχω παλέψει με αυτό το σύνδρομο για 5-10 χρόνια...πριν από λίγες ημέρες το πρωτοάκουσα...όσο για το θέμα σου, που τόσο κατηγορηματικά αναφέρεις ότι δεν μπήκα καν στον κόπο να διαβάσω, κάνεις λάθος...σίγουρα θα εννοείς αυτό με τον νεοσυσταθέν σύλλογο (ή κάπως έτσι)...ή μήπως είναι κάποιο άλλο...συγνώμη αν δεν ισχύει αυτό...
το αν αδιαφορώ για τους άλλους, αυτό είναι σίγουρα λάθος και στο επιβεβαιώνω η ίδια...γιατί την ήδη πάσχουσα κατάστασή μου την επιβάρυνε το ενδιαφέρον μου για τους άλλους και μόνο και καθόλου για μένα...τώρα μπαίνω στην διαδικασία να με παρατηρώ, να με αφουγκράζομαι και να με μαθαίνω...τώρα με νοιάζομαι λίγο παραπάνω και σε αυτό θέλω αρρωγούς και όχι επικριτές...

nektaria78, στο πρώτο σου πόστ δεν διευκρινίζεις ( αν δεν κάνω λάθος δηλαδή ) πριν πόσο καιρό σου έγινε διάγνωση για διπολική.
είναι πολύ νωρίς για να συνηθίσεις την ιδέα, αλλά δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο ( λέμε τώρα ;).
εμένα μου πήρε ένα χρόνο να διαβάζω ότι υπήρχε στο νετ σε ελληνικά και αγγλικά.
μέχρι να συμφιλιωθώ με την ιδέα.
το ότι σου έκαναν λάθος διάγνωση είναι πολύ συνηθισμένο.
κι εμένα στην αρχή το ίδιο μου έκαναν.
θα σου πρότεινα να διαβάσεις βιβλία της καραπάνου που έπασχε κι αυτή από διπολική.
εδώ είμαστε και θα τα λέμε.
ό,τι θέλεις να ρωτήσεις, να μάθεις και το γνωρίζουμε, μετά χαράς να σε ενημερώσουμε.

άρκτε σ\'ευχαριστώ πολύ...:)

από ότι κατάλαβες εσύ δηλαδή νεκταρία αυτό που επιζητώ είναι η αντιπαράθεση, αυτός είναι ο λόγος που απάντησα στο θέμα σου. ΟΚ. καλή τύχη στην αναζήτηση σου.

nektaria78, αυτά είναι δύο μηνύματα μου όταν πρωτομπήκα στο φόρουμ.
τώρα ελπίζω να κατάλαβες γιατί πήρες αυτές τις απαντήσεις από τον pelariry.






arktos

Posting Freak




--------------------------------------------------------------------------------



Μηνύματα: 1.082
Registered: 28-9-2005
Member Is Online


Εστάλη στις 29-9-2005 στις 08:37 AM

δε πίστευα ότι έχω πρόβλημα



γεια σας!χάρηκα πολύ που βρήκα κι άλλους ανθρώπους με διπολική διαταραχή για να μπορώ να μιλάω γι΄αυτό.πριν ένα χρόνο με έβαλαν με τη βία στη Γαλήνη γιατί από το αλκοόλ κόντευα να πεθάνω.δε παραδεχόμουν ότι έχω κάποιο πρόβλημα, αλλά όλοι το έβλεπαν.έπειτα μπήκα στο Αιγινήτειο.βγήκα μετά από 4 1/2 μήνες.τώρα παίρνω depakine & ladose και είμαι αρκετά καλά.αυτά προς το παρόν. Μαίρη




arktos

Posting Freak




--------------------------------------------------------------------------------



Μηνύματα: 1.082
Registered: 28-9-2005
Member Is Online


Εστάλη στις 3-10-2005 στις 09:30 AM

δε βλέπω να μιλάμε και πολύ



πόσοι είμαστε τελικά με διπολική διταραχή? εγώ περίμενα ότι θα μιλούσαμε περισσότερο μετξύ μας. Μαίρη

Quote:

---

Originally posted by nektaria78



και σε αυτό θέλω αρωγούς και όχι επικριτές...

---

δεν υπαρχουν ουτε αρωγοι, ουτε επικριτες.
Υπαρχουν ανθρωποι (με τα προβληματα και τα ελλατωματα τους) που εχουν ομοια προβληματα.

Αν δεν μπορεις να συνεννοηθεις ουτε και με αυτους,
τοτε δεν θα μπορεσεις με κανενα.
Εισαι φρεσκια στο \"κουρμπετι\" οποτε θα πρεπει να κανεις υπομονη μεχρι να φερεις το πραγμα σε ενα λογαριασμο.

δεν θέλησα ποτέ να έρθω σε αντιπαράθεση με κανέναν εδώ μέσα....αλίμονο αν δεν καταλαβαίνω με το λειψό μου το μυαλό ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε \"ομοιοπαθείς\" και \"συναγωνιστές\" ...pelariry μπορεί να έλεγαν οι λατίνοι scripta manen, αλλά το κακό με τα γραπτά είναι ότι δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το ακριβές ύφος των λόγων του άλλου...ούτε να σε αμφισβητήσω θέλησα, ούτε να σε αντικρούσω, μα πάνω απ\'όλα να σε ειρωνευτώ...ενδεχομένως δεν μου είναι και τόσο εύκολο να καταλάβω το ύφος σου...όπως είπε και ο krinos είμαι φρέσκια στο \"κουρμπέτι\"...αν λοιπόν έγραψα κάτι που σε θύμωσε, σου ζητώ ειλικρινά συγνώμη...
arktos και πάλι σ\'ευχαριστώ...όλους τους ευχαριστώ δηλαδή, αλλά δίνω έμφαση σε σένα, για τον απλό και λιτό λόγο σου...και φυσικά για την πρότασή σου για την Καραπάνου...ήδη παρήγγειλα το βιβλίο της \"ναι\"