Η ευθύνη της πορείας μας..

Εχει προκύψει αυτο το θέμα, συχνά-πυκνά μπαίνει σφηνα σε άλλα θεματα,αρα ενδιαφέρει..

Ποιος οριζει την ζωή μου?Εχω τον απόλυτο έλεγχο σε αυτα που μου συμβαίνουν?
Ποσο σημαντικο ρολο παίζουν οι εξωτερικοί παράγοντες,ειναι ικανοί να αλλαζουν τη στάση μας ?
Η σκεψη ειναι ευπλαστη και προσαρμόζεται αναλογα με τις περιστάσεις ή μενει σε μια τροχιά και απλως αποδεχεται ή απορρίπτει?
Ο ρόλος του Θείου?Μας δίνει κουράγιο ή μας βοηθά να αποποιούμαστε των ευθυνών μας?

Βασιζομαι σε σας για μια ωραία συζήτηση..:):)

ε...ναι:) σχετιζεται με καθε θεμα το θεμα της προσωπικης ευθυνης, οντως.
οριζουμε την ζωη μας, αν το παλεψουμε. Αλλα οπως κ οτι κι αν συμβει τον απολυτο ελεγχο ποτε δεν μπορουμε τον εχουμε. εκτος αν πιστευουμε οτι τα οριζουμε ολα. ψευδαισθηση...

Σε οτι αφορα τους εξωτερικους παραγοντες, τις συνθηκες, τα γεγονοτα, πιστευω οτι καλο ειναι να στεκονται αιτιες ή αφορμες να επαναπροσδιοριζουμε κ αν χρειαζεται να αλλαζουμε τη σταση μας.

Αυτο που λες για την σκεψη: νομιζω πώς δυσκολα αλλαζει η σκεψη μας, οι συνηθειες μας, αυτα που μαθαμε καποτε ως σωστα, αποδεκτα κ πάει λεγοντας. Πιστευω πώς ειμαστε αρκετα ακαμπτοι κ πώς η δυναμη της συνηθειας κ του οικειου ειναι τεραστια. Παρολα αυτα, αλλαγες γινονται. Οχι παντα ουτε σε ολους. Εξαρταται καθε φορα. Εγω εχω προσπαθησει πολυ, για την περιπτωση μου. Κι ακομα προσπαθω....

Για το Θειο: εχω δει ανθρωπους να χρησιμοποιουν ενα στηριγμα με διαφορους τροπους. Ετσι λοιπον πιστευω πώς δεν καθοριζει το θειο τη σταση των πιστων, αλλα ο πιστος τη θεση του θειου στη ζωη του. Αλλοι το χρησιμοποιουν ως βολεμα, ως δικαιολογια, ως αλλοθι, κι αλλοι σαν πηγη δυναμης κ καθρεφτισμα της ψυχης τους.

πιστεύω ότι στην ουσία είμαστε πιόνια. τις βασικές και ουσιαστικές αποφάσεις τις παίρνουν άλλοι για εμάς. (και δεν εννοώ ο θεός)

υπέυθυνοι είμαστε σε πιο στενά πλαίσια.

Ακόμα και τα πιόνια μπορούν, αν φτάσουν στο τέλος της σκακιέρας, να γίνουν βασίλισσες ;)

Πάντως πιστεύω οτι όλα σχεδόν ελέγχονται απο το άτομο, όσα δηλαδή είναι απαραίτητο να ελέγχονται. Φυσικά κανείς δε μπορεί να ζει σε ένα περιβάλλον που είναι απόλυτα όπως το θέλει, μόνο τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας νομίζουν οτι έτσι είναι το περιβάλλον τους, διότι το παρερμηνεύουν ολότελα.

Quote:

---

Originally posted by Ιωάννης
Ακόμα και τα πιόνια μπορούν, αν φτάσουν στο τέλος της σκακιέρας, να γίνουν βασίλισσες ;)

---

Πολύ ωραίο αυτό :)

Νομίζω ότι πολλά πράγματα είναι στο χέρι μας. σαφώς όχι όλα, δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. (τον εαυτό μας αρκεί!)
Απλώς αν δεν δοκιμάσεις... πως θα ξέρεις.
Η γνωστή παροιμία με το ελεφαντάκι του τσίρκου.
Δεμενο σε ενα μικρο πασαλο με μια αλυσιδα οταν ηταν μικρο. Πηγαινε να φυγει αλλα δεν μπορουσε γιατι η αλυσιδιτσα το τραβαγε πισω.
μετα απο χρονια οταν ειχε γινει 300 κιλα ελεφαντας, νομιζε ακομα οτι δεν μπορει να φυγει. ενω ενα ετσι να εκανε θα επαιρνε μαζι και αλυσιδιτσα και πασαλο και τη τεντα ολοκληρη.

Είμαστε υπεύθυνοι μέχρι ενός σημείου ναι....είμαστε υπεύθυνοι για τον άνθρωπο που θα παντρευτούμε για τα όρια που θα βάλουμε, για τις σπουδές μας, για την δουλειά μας και ότι έχει να κάνει με τις επιλογές μας.Αλλά μόνο αυτά είναι η ζωή;μακάρι δηλαδή να ήταν έτσι για να μπορούσαμε πολλοί, να διορθώσουμε ή να καλυτερεύσουμε την ζωή μας.Ο παράγοντας τύχη που υπάρχει;το αναπάντεχο;ξεκινάς με χαμόγελο και αισιοδοξία και σου έρχονται οι κεραμίδες η μια πίσω απο την άλλη.Ακόμη και εκεί φταίς;Εκτός και κάνεις πως δεν τρέχει τίποτε και ότι θέλει ας γίνει και όπου πάει και όσο πάει.Μήπως φτάνουμε στο άλλο άκρο;μήπως χάνουμε την ανθρωπιά μας;Εγώ φωνάζω θέλω να ζήσω αλλά η ζωή έχει άλλα σχέδια πόσο ευθύνομαι εγώ;στο πως θα τα διαχειριστώ ναι, στο πως θα κάνω καλύτερη την ζωή με τα νέα δεδομένα ναι, αλλά για το πρόβλημα που βάζει απαγορευτικά σε τι ευθύνεται ο καθένας;

Μεχρι πρόσφατα πίστευα οτι ο έλεγχος ειναι το πιο σημαντικό προσόν,να \"βλεπεις\" δηλαδη ανα πασα στιγμη προς τα που πηγαινει μια κατάσταση,να την τραβάς στα όρια σου ,να εισαι ο κυρίαρχος του εαυτού σου..
Αυτο ομως με εκανε να ασχολούμαι μονο με αυτο που συμβαίνει μεσα μου,και οχι σε συνάρτηση με τους αλλους.Οποτε το παρε δωσε μου ηταν φτιαγμένο μονο για μενα..
Οσο για το Θείο,
λειτουργει σαν βαλσαμο για μενα..δεν ασχολουμαι με παπαδες και ιεραχες,τιποτα αγνο δεν βρισκω σε αυτούς.
Νιωθω ομως γαλήνη μέσα μου,κρατω αυτα που νομιζω οτι εχουν βαση,μπορω να αγαπω τους αλλους,να μην κανω κακο,μπορω να μην μισω κτλ αυτα που πρεσβευει η καθε θρησκεια (εξαλλου τα περισσοτερα ειναι κοινα), ειναι η ιδεολογία που με εκφράζει.

Λένε οτι η μοίρα μας, είναι ο χαρακτήρας μας.

Πάντα υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες που δεν ελέγχουμε και συναντούμε στον δρόμο μας.
Το πώς αντιδρούμε σε αυτούς,πως τους αφήνουμε να μας επηρεάσουν, είναι δική μας απόφαση.( έστω και μη συνειδητή).

Με αυτή την έννοια, πιστεύω στην παραπάνω φράση.

Ειναι ατοπο αν κρινεις την πορεια σου.
Εαν εχεις λαμπρη πορεια ή εισαι χαμηλων πτησεων ή οτιδηποτε απο τι στιγμη που καθεσαι και την κρινεις τοτε τι νοημα εχει?

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Εχει προκύψει αυτο το θέμα, συχνά-πυκνά μπαίνει σφηνα σε άλλα θεματα,αρα ενδιαφέρει..

Ποιος οριζει την ζωή μου?Εχω τον απόλυτο έλεγχο σε αυτα που μου συμβαίνουν?
Ποσο σημαντικο ρολο παίζουν οι εξωτερικοί παράγοντες,ειναι ικανοί να αλλαζουν τη στάση μας ?
Η σκεψη ειναι ευπλαστη και προσαρμόζεται αναλογα με τις περιστάσεις ή μενει σε μια τροχιά και απλως αποδεχεται ή απορρίπτει?
Ο ρόλος του Θείου?Μας δίνει κουράγιο ή μας βοηθά να αποποιούμαστε των ευθυνών μας?

Βασιζομαι σε σας για μια ωραία συζήτηση..:):)

---

Ποιος οριζει την ζωή μου?Εχω τον απόλυτο έλεγχο σε αυτα που μου συμβαίνουν?

----νομίζω ο χαρακτήρας μας ορίζει τα πράγματα όμως είναι μάλλον γοητευτική πρόκληση ο μή απόλυτος έλεγχος. Αυτός ακριβώς είναι που μας μεταφέρει σε άλλες δυνατότητες που νομίζαμε ή νομίζουμε ότι δεν διαθέτουμε.


Ποσο σημαντικο ρολο παίζουν οι εξωτερικοί παράγοντες,ειναι ικανοί να αλλαζουν τη στάση μας ?

----όταν πεινάς ή διψάς ή απειλείται η ζωή σου, από εξωτερικούς παράγοντες, τότε αλλάζεις γιατί υπάρχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πετάς δηλ.τα πρέπει και τα καθώς πρέπει, και τρέχεις. Οπως και κατά την ωριμότητα, δεν επαναλαμβάνεις λάθη που έκανες. Η πείρα αλλάζει τον άνθρωπο.


Η σκεψη ειναι ευπλαστη και προσαρμόζεται αναλογα με τις περιστάσεις ή μενει σε μια τροχιά και απλως αποδεχεται ή απορρίπτει?


----ο καθένας μπορεί να απαντήσει σε αυτό, αν σκεφτεί πώς η ζωή του οδηγήθηκε μέχρι το παρόν αυτό. Η πορεία είναι ο μοναδικός μάρτυρας των σκέψεων.



Ο ρόλος του Θείου?Μας δίνει κουράγιο ή μας βοηθά να αποποιούμαστε των ευθυνών μας?


---- θα έλεγα ότι μας βοηθά περισσότερο στο να καλυτερεύουμε τον εαυτό μας. Αντίθετα από την αποποίηση, όταν πιστεύεις στο θεό,γνωρίζεις τί κακό έχεις κάνει άρα το διορθώνεις, και παράλληλα δεν αυτοπυρπολείσαι. Νομίζω ότι η χριστιανική αγάπη είναι μοναδική.

Quote:

---

Originally posted by liberchild

θα έλεγα ότι μας βοηθά περισσότερο στο να καλυτερεύουμε τον εαυτό μας. Αντίθετα από την αποποίηση, όταν πιστεύεις στο θεό,γνωρίζεις τί κακό έχεις κάνει άρα το διορθώνεις, και παράλληλα δεν αυτοπυρπολείσαι. Νομίζω ότι η χριστιανική αγάπη είναι μοναδική.

---

ο θεος να σε φυλαει απο το αδικο και απο κακια γυναικα....

:P:P:P:P


αλλα το εχει πει και ο θεος,
http://www.youtube.com/watch?v=s84Q4LIzsjY&feature=related

παντα ομως οταν υπαρχει θεος, υπαρχει και θεα,
http://www.youtube.com/watch?v=rTi1MOrHUlQ&feature=related

http://www.sherv.net/cm/emo/kiss/passionate.gif

A ρε Φωτεινή σαίνι,πως πιάνεις στον αέρα τα θέματα!:P

Liberchild,επιτέλους,καλώς ήρθες.Καιρό περίμενα να αποφασίσεις να συμμετέχεις ξανά.Μπράβο,πολύ χαίρομαι που σε έχουμε μαζί μας κορίτσι.:)

Λοιπόν,η κομβική λέξη για μένα είναι η γνώση.Όταν γνωρίζω μέχρι πού φτάνει η ευθύνη μου,όταν μπορώ να ξεχωρίσω τους τρόπους που κατασκευάζω και επηρεάζω καταστάσεις,όταν μαθαίνω να αναλύω τα μοντέλα των συμπεριφορών που επηρεάζουν τη δράση και το λόγο μου,όσο πιο κοντά φτάνω στο να κατανοώ,τόσο πιο κοντά είμαι στην αποδοχή των ευθυνών μου.Και η αποδοχή των ευθυνών μου είναι το δυσκολότερο,αυτό που όλοι μας φοβόμαστε γιατί μας φέρνει σε θέση να εξετάσουμε πάλι παλιές και τωρινές πληγές.Κι όμως,το να βλέπουμε καθαρά είναι τόσο σημαντικό.
Όχι βέβαια,δεν εξαρτώνται τα πάντα από τη θέλησή μου.Θα γίνουν και πράγματα στη ζωή που πάνω τους δεν έχουμε επιρροή.Ο θάνατος είναι από αυτά και όχι μόνο.Ωστόσο πώς εγώ αντιλαμβάνομαι την ευθύνη μου,έχει πάντα να κάνει με διάφορους παράγοντες.Όσο πιο πολύ πλησιάζω την αλήθεια,τόσο η αλήθεια με απελευθερώνει.
Σε έξωθεν κυριαρχίες δεν πιστεύω,πίστευα παλιότερα και βρήκα πως το έκανα από φόβο.Ήταν ένα από τα δεκανίκια που μου κληροδοτούσε η κοινωνία και η μάθησή μου.H πείρα αλλάζει τον άνθρωπο όπως ανέφερε η liber.Θα συμπληρώσω,όταν ο άνθρωπος θέλει να αλλάξει.;)

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Liberchild,επιτέλους,καλώς ήρθες.Καιρό περίμενα να αποφασίσεις να συμμετέχεις ξανά.Μπράβο,πολύ χαίρομαι που σε έχουμε μαζί μας κορίτσι.:)

---

αμ εγω?
μου εσκασε και ενα φιλι, που ειδα αστρακια.....

:cool:

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Liberchild,επιτέλους,καλώς ήρθες.Καιρό περίμενα να αποφασίσεις να συμμετέχεις ξανά.Μπράβο,πολύ χαίρομαι που σε έχουμε μαζί μας κορίτσι.:)

---

αμ εγω?
μου εσκασε και ενα φιλι, που ειδα αστρακια.....

:cool:

---

και ναι...ο Κρινο και ο Κηπ συμφωνούν!!!
Ερωτας ειναι η αιτια..

Quote:

---

και ναι...ο Κρινο και ο Κηπ συμφωνούν!!!
Ερωτας ειναι η αιτια..

---

xaxaxa...φωτογραφισε το Αφωτεινη γιατι δεν θα το ξαναδεις λολ:)