Κριτική

Παλιότερα ημουν πολύ ευαίσθητη στην κριτική των αλλων.Επαιρνα βαρέως τα σχόλια κυρίως των δικών μου προσώπων,γιατι ειχα ,αφελως, εμπιστοσυνη στις προθέσεις τους.
Τελευταία παρατηρώ τον εαυτό μου να εξακολουθεί να αναζητά την κριτική,σαν εργαλείο βελτίωσης.
Δεν με "πονάει" η κριτική ,πάντως οχι οσο αλλοτε.
Ομως δεν ειναι λεπτα τα ορια της αποδοχής της?Δεν προυποθετει εμπιστοσυνη,τουλαχιστον στην κρίση του αλλου,η κριτική?
Με πιάνω να κριτικάρω καταστάσεις και μετανιώνω για αυτό,γιατι ενω δεν εχω διαθεση επικριτική καθεαυτή,αλλα προσφοράς,ισως να κάνω στους άλλους αυτο που δεν θελω να μου κάνουν..

Ντεν καταλαμπα ;p

Ποιο ειναι ακριβως το θεμα που σε απασχολει?
Αν ειναι γενικο περι \"κριτικης\" τοτε χμμ.. να πω κατι και εγω ο έρμος, την κριτικη πιστευω ειναι καλυτερο να την δεχομαστε απο ατομα που ενδεχομενως...να ξερουν κατι παραπανω απο εμας... περα του να τα εμπιστευομαστε.

Στο κατω κατω συμβουλες/κριτικες μπορει να σου δωσει ο οποιοσδηποτε κυριολεκτικα, αλλα καλες και ωφελιμες -για εσενα- συμβουλες/κριτικες εεε.. εκει ισως να μην μπορει ο οποιοσδηποτε \"οπως να ναι\" απο το \"τρεχα γυρευε\" της επαρχιας \"περα βρεχει\".

μια χαρα κατάλαβες..:)
Περι κριτικής ο λογος..
Απλά εγω διαπιστώνω μια δυσκολία να δω \"αυτον που ξέρει κατι παραπάνω\"..δυσκολευομαι να τον παραδεχτώ,ποιος ειναι αυτός που ξέρει κατι παραπάνω?Δεν εννοω οτι εγω τα ξερω ολα,ουτε κατα διανοια..

μα ειναι πολυ απλο,
ενα τριτο ματι, σαφως διακρινει πραγματα που δεν μπορεις να δεις εσυ,
αν δεν στα πει αυτος που τα εχει δει και δεν μπορεις εσυ, τοτε πως θα τα μαθεις?

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Παλιότερα ημουν πολύ ευαίσθητη στην κριτική των αλλων.Επαιρνα βαρέως τα σχόλια κυρίως των δικών μου προσώπων,γιατι ειχα ,αφελως, εμπιστοσυνη στις προθέσεις τους.
Τελευταία παρατηρώ τον εαυτό μου να εξακολουθεί να αναζητά την κριτική,σαν εργαλείο βελτίωσης.
Δεν με \"πονάει\" η κριτική ,πάντως οχι οσο αλλοτε.
Ομως δεν ειναι λεπτα τα ορια της αποδοχής της?Δεν προυποθετει εμπιστοσυνη,τουλαχιστον στην κρίση του αλλου,η κριτική?
Με πιάνω να κριτικάρω καταστάσεις και μετανιώνω για αυτό,γιατι ενω δεν εχω διαθεση επικριτική καθεαυτή,αλλα προσφοράς,ισως να κάνω στους άλλους αυτο που δεν θελω να μου κάνουν..

---

Αυτό είναι το θέμα, που με έχει και εμένα απασχολήσει πολύ.
Κατά την γνώμη μου,
υπάρχουν κάποια λεπτά όρια ανάμεσα στο κάνω κριτική και στο εισβάλλω στην περιοχή του άλλου.

Όταν κάνεις κριτική, ο ΤΡΟΠΟΣ που θα την εκφέρεις, είναι αυτός που έχει σημασία.
Φυσικά και μιλούμε για κριτική μέσα σε σχέσεις, όπου η αμφιβολία για την πρόθεση του άλλου απέναντί σου δεν είναι θέμα, άρα για σχέσεις εμπιστοσύνης και άρα καλοπροαίρετης κριτικής.
Και φυσικά για σχέσεις που η γνώμη του άλλου, έχει για εσένα μια ορισμένη βαρύτητα και εγκυρότητα, απο το πώς τον έχεις σκιαγραφήσει σαν προσωπικότητα και αντίληψη.

Επομένως, όσον αφορά τον τρόπο.
Είναι διαφορετικό να πείς στον άλλο \"είσαι ........\", δηλ να τον χαρακτηρίσεις, και άλλο να του πεις \" νιώθω να ενοχλούμαι απο αυτή σου την συμπεριφορά, γιατί ....\".
Στο πρώτο, εστιάζεις στο να τον χαρακτηρίσεις, πράγμα που μπορεί να το εκλάβει σαν κατηγορία, αν πετύχεις ευαίσθητο σημείο, οπότε και να μπει σε θέση άμυνας.
Στην δεύτερη περίπτωση, μένεις σε εσένα και εκφράζεις τι βλέπεις και τι νιώθεις.

Θέλει προσοχή στο μέγεθος της αλήθειας που αποκαλύπτουμε στους άλλους, κατά την άποψή μου πάντα.
Να αφουγκράζεσαι, τα όριά τους, μέχρι πού σου δίνουν το περιθώριο να ανακατευτείς και να τους \"δείξεις\" πράγματα που ίσως δεν μπορούν να δούνε εκείνη την στιγμή.

Όταν η κριτική γίνεται συνεχής και με απρόσεχτο τρόπο, μήπως τελικά, ξεφεύγει απο το να είναι προσφορά και δείχνει την αδυναμία σου να δεχθείς τον άλλο όπως είναι? Και στην τελική, αδυναμία αποδοχής, του ίδιου σου του εαυτού?

Μην νομίζεις οτι τα τηρώ όλα αυτά, προσπαθώ και εγώ να τα θέσω στον εαυτό μου σαν βάση καθώς έχω και εγώ την τάση να λέω ότι υποπίπτει στην αντίληψή μου,να δίνω γερό feedback, στην προσπάθειά μου να εκφράζω τι με ενοχλεί ή και τι μου αρέσει, αλλά είδα οτι αυτό δεν ωφελεί πάντοτε.

Και εμένα θα με κούραζε, ακόμα και η καλοπροαίρετη και προσεγμένη κριτική - καθρέπτισμα, αν έμπαινε μέσα σε ζητήματα που είναι άκρως ιδιωτικά για μένα, αν ο άλλος δηλ δεν σεβαστεί τον ρυθμό ή το όριό μου.

Τέλος, κριτική και επιδοκιμασία πάνε πακέτο,
και ενώ όταν γίνονται χωρίς την συγκατάθεση του άλλου,
παίρνουν μια αρνητική χροιά, αν ο άλλος δώσει το οκ,
είναι πολύτιμα εργαλεία για τις ανθρώπινες σχέσεις :))


υγ. ένα ακόμα \"λεπτό\" σημείο, κατά την γνώμη μου, στα θέματα της κριτικής, είναι να δίνεις στον άλλο το περιθώριο να ανακαλύψει κάποια πράγματα μόνος του και ο ίδιος εκείνος να διαλέξει τι θα κάνει με αυτά.
Αν εσύ σκύβεις όλη την ώρα απο πάνω του και του λες τι βλέπεις, του στερείς την δυνατότητα, να τα δει μόνος του, όταν θα είναι πραγματικά έτοιμος για αυτά.
Εσύ μπορείς, ενίοτε να είσαι πιο διακριτική και να δείχνεις κάποια πραγματάκια ( όχι όλα) , αλλά μέχρι εκεί, να μην \"ξεγυμνώνεις\". Ολο αυτό φυσικά απαιτεί την ικανότητα να νιώθεις και να ακούς τον άλλο.
Αν ο άλλος διψά να του πεις την γνώμη σου, εννοείται, τα παραπάνω δεν ισχύουν.

Επιπλέον, όταν του δείχνεις το στραβό του πχ. , να μένεις εκεί και να μην το συνοδεύεις απο το τί θα έπρεπε να κάνει.
Αυτό είναι καθαρά δική του υπόθεση, αν δεν σου ζητήσει την γνώμη σου και μπορεί και να θέλει να μείνει με το στραβό του.
Εννοώ η κριτική σου, να μην είναι κατευθυντική, να δείχνει, χωρίς να υποδεικνύει.

Yup , +1 στον απο πάνου. Υπηρχε νομιζω και ενας αρχαιος ελληνικος μυθος με τον Προμηθέα(?) που εβαλε λεει τα ελατωματα στις πλατες των ανθρωπων ωστε ο ενας να μπορει να βλεπει των αλλων αλλα οχι τα δικα του και το αντιστροφο.

Οσο για αυτη την δυσκολία..μμμ.. ασε μια απο τα ιδια και εγω, θελω να ειμαι αρκετα σιγουρος οτι ο αλλος θα ξερει οντως κατι παραπανω και δε θα ειναι απλα ενας οτι-να-ναι-συμβουλατορας. Αλλα αυτο δε το θεωρω απαραιτητα κατι κακο . Καλυτερα, ειμαστε πιο προστατευμενοι ετσι με τοσο υψηλα στανταρ ;D
Εγγυηση ;d

Χμ…. Πιστεύω πως τα όρια είναι λεπτά.
Κριτική ναι. Αλλά ….από ποιον?
Σε μεγάλη ηλικία κατάλαβα πως υπάρχουν περισσότεροι ξερόλες απ’ ό, τι νόμιζα. Κριτική λοιπόν από κάποιον που τα «ξέρει» όλα? Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Γιατί ακόμα και αν έχει ψήγματα αλήθειας, η κριτική αυτή θα μου κάνει ένα καλό και δέκα κακά. Γιατί ο ξερόλας συνήθως είναι και αλάνθαστος, οπότε δεν δέχεται και αυτός με τη σειρά του τη καλοπροαίρετη κριτική μου. Οπότε το αποτέλεσμα θα είναι να κρίνομαι μονόπλευρα εγώ.
Όχι λοιπόν, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Κάτι άλλο που κατάλαβα σε μεγάλη ηλικία είναι ότι δεν έχουν όλοι αγνές προθέσεις. Υπάρχουν θέματα από πίσω, π.χ. ζήλιας, φθόνου, κλπ, και αν είμαστε αγαθοί και εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια, εν προκειμένω τις προθέσεις των άλλων, πάλι μπορεί να βρεθούμε με δυσάρεστες εκπλήξεις. Αρα, ναι στην κριτική, αλλά όταν μας πληγώνει συχνά η κριτική κάποιου ατόμου, τότε όχι στη κριτική του.
Το λάθος τότε είναι στον κρίνοντα και όχι στον κρινόμενο.
Μακριά από τέτοιους κριτές!
Πιστεύω ότι με την κοινωνική εμπειρία και την ψυχολογική ωρίμανση, μπορούμε να διακρίνουμε τα όρια.

Quote:

---

Originally posted by nature
Χμ…. Πιστεύω πως τα όρια είναι λεπτά.
Κριτική ναι. Αλλά ….από ποιον?
Σε μεγάλη ηλικία κατάλαβα πως υπάρχουν περισσότεροι ξερόλες απ’ ό, τι νόμιζα. Κριτική λοιπόν από κάποιον που τα «ξέρει» όλα? Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Γιατί ακόμα και αν έχει ψήγματα αλήθειας, η κριτική αυτή θα μου κάνει ένα καλό και δέκα κακά. Γιατί ο ξερόλας συνήθως είναι και αλάνθαστος, οπότε δεν δέχεται και αυτός με τη σειρά του τη καλοπροαίρετη κριτική μου. Οπότε το αποτέλεσμα θα είναι να κρίνομαι μονόπλευρα εγώ.
Όχι λοιπόν, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Κάτι άλλο που κατάλαβα σε μεγάλη ηλικία είναι ότι δεν έχουν όλοι αγνές προθέσεις. Υπάρχουν θέματα από πίσω, π.χ. ζήλιας, φθόνου, κλπ, και αν είμαστε αγαθοί και εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια, εν προκειμένω τις προθέσεις των άλλων, πάλι μπορεί να βρεθούμε με δυσάρεστες εκπλήξεις. Αρα, ναι στην κριτική, αλλά όταν μας πληγώνει συχνά η κριτική κάποιου ατόμου, τότε όχι στη κριτική του.
Το λάθος τότε είναι στον κρίνοντα και όχι στον κρινόμενο.
Μακριά από τέτοιους κριτές!
Πιστεύω ότι με την κοινωνική εμπειρία και την ψυχολογική ωρίμανση, μπορούμε να διακρίνουμε τα όρια.

---

Ετσι είναι Φύση, όταν τον άλλο τον πληγώνεις...
Η μελινα Τανάγρη είχε πει κάτι που μου άρεσε πολύ : δείξε σε αυτόν που αγαπάς κάτι που δεν βλέπει, αλλά χωρίς να τον ταπεινώνεις.

Όσο για την κακοπροαίρετη κριτική, όντως, συχνά κρύβονται απο πίσω φθόνος, ζήλια, ανασφάλεια, κόμπλεξ. Ετσι και οι πληροφορίες που σου παρέχει είναι ( όχι πάντα βέβαια) αναξιόπιστες.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Παλιότερα ημουν πολύ ευαίσθητη στην κριτική των αλλων.Επαιρνα βαρέως τα σχόλια κυρίως των δικών μου προσώπων,γιατι ειχα ,αφελως, εμπιστοσυνη στις προθέσεις τους.
Τελευταία παρατηρώ τον εαυτό μου να εξακολουθεί να αναζητά την κριτική,σαν εργαλείο βελτίωσης.
Δεν με \"πονάει\" η κριτική ,πάντως οχι οσο αλλοτε.
Ομως δεν ειναι λεπτα τα ορια της αποδοχής της?Δεν προυποθετει εμπιστοσυνη,τουλαχιστον στην κρίση του αλλου,η κριτική?

---

Φωτεινή μου ένα απ\'τα θέματα που άφησα στη μέση κι εγώ....
Κάποτε είχα ανοίξει ένα θέμα,τους \'καθρέφτες\' όπου εκεί περιγραφόταν ακριβώς η δυσκολία μου στην κριτική.Δλδ όταν μια κριτική γίνεται καθρέφτης για την υπόστασή σου τότε πονάει γιατί σε πηγαινοφέρνει ανάλογα με το ποιος σε κρίνει.
Έτσι κι εγώ παλιά είχα μεγάλη ευαισθησία στην κριτική,ακριβώς γιατί εξαρτόταν η υπόστασή μου από αυτήν.
Σε κάποια φάση κατέληξα να δω τα οφέλη της και είναι ανεξάρτητα απ\'το άτομο που σου την κάνει.

Γιατί απλά οποιαδήποτε κριτική δε θεωρείται δεδομένη.Απλά ερεθίσματα παίρνω για να επεξεργαστώ κατά πόσο ισχύει,να παρατηρήσω ίσως κάτι που δε βλέπω,να υποψιαστώ.
Απο κει και πέρα άλλες κριτικές όντος θα έχουν αλήθεια,άλλες θα είναι ελλιπείς,άλλες κακοπροαίρετες αλλά ότι κι αν είναι δεν αρκούν για να αλλάξουν τη βάση αυτού που είμαι ώστε να πονάνε..

Αλλά ως ένα ποσοστό κι αν πονάνε πάλι ωφέλιμες είναι γιατί μπορεί να κρύβουν μια σκληρή αλήθεια αλλά και ψευδείς να είναι κρύβουν ένα ευαίσθητο σημείο μου.

εμενα δεν με πονα η κριτικη

αλλα η κακια

η το να προσπαθει καποιος να σε υποβιβασει με μοναδικο σκοπο να σε υποβιβασει

ιδιαιτερα αν αυτος ο καποιος ειναι πολυ σημαντικος αλλα πολυ ανασφαλης


εχω ανακαλυψει πως απο τον καιρο που εμαθα να μη χανω εμενα

μπορω και δε με χανω οταν δεχομαι κριτικη

και παρα πολυ χαιρομαι οταν το καταφερνω. παρα πολυ!

Πολύ συχνά ζητάω από καλούς μου φίλους να μου πουν τη γνώμη τους για μένα.
Πώς με κρίνουν, τι τους αρέσει, τι δεν τους αρέσει?
Με άτομα που εμπιστεύομαι και σέβομαι τη γνώμη τους, πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ επικοδομητικό.
Την κακοπροαίρετη κριτική την αντιλαμβάνομαι και συνήθως δε δίνω σημασία, ειδικά όταν καταλαβαίνω ότι ο βασικός σκοπός του άλλου είναι να με μειώσει - πληγώσει ή να με χειριστεί.
Συνήθως είναι αυτή που γίνεται χωρίς να το ζητήσεις.

Και από τις δύο περιπτώσεις μπορεί κανείς να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα και για τον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο για αυτόν που ασκεί την κριτική.

Quote:

---

Originally posted by marian_m
Και από τις δύο περιπτώσεις μπορεί κανείς να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα και για τον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο για αυτόν που ασκεί την κριτική.

---

+++

Υπαρχει η καλοπροαιρετη κριτικη και η κακοπροαιρετη κριτικη.
Υπαρχει η σωστη κριτικη και η λαθος κριτικη.
Υπαρχει η κριτικη σηκωθηκα στραβα σημερα και τα βλεπω ολα στραβα λολ.
Ας βαλουμε και την μουρμουρα μεσα ...οταν καποιος σε κριτικαρει συνεχεια οποτε τον αντιμετωπιζεις με πολυποικιλους τροπους:) (βλεπε γονεις και κοντινα προσωπα κυριως το κανουν αυτο).

Αυτο που σε ενδιαφερει βεβαια ειναι πως την αντιμετωπιζεις και ως εργαλειο βελτιωσης .Προσωπικα δεν δεχομαι ευκολα κριτικη ως...αλανθαστος που ειμαι λολ και δεν θα ελεγα οτι μου αρεσει αλλα ειμαι πολυ καλυτερα απο οτι παλιοτερα που αναρωτιομουν για τα παντα και ακουγα τους παντες.

Μου θυμιζει το μυθο του Aισωπου με το γαϊδουρι ,το παιδι και τον πατερα που πηγαιναν στην αγορα ,ελπιζω να τον ξερετε γιατι βαριεμαι να τον γραφω λολ , ο αγαπημενος μου μυθος παρεπιπτοντως:)

Quote:

---

Originally posted by marian_m

Και από τις δύο περιπτώσεις μπορεί κανείς να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα και για τον εαυτό του, αλλά πολύ περισσότερο για αυτόν που ασκεί την κριτική.

---

σαφώς η κριτική που ασκεί κάποιος μας λέει πολλά για τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα αυτός ο κάποιος, δε σημαίνει απαραίτητα ότι προσεγγίζει κάποια αλήθεια (αν υπάρχει η έννοια της αληθειας).

όμως το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι το τι σημαίνει αυτή η κριτική για εμάς. αυτό εξαρτάται από το πως εμείς λαμβάνουμε την κριτική.

εγώ παλιότερα νομίζω δεχόμουνα πολύ πιο δύσκολα την κριτική από ότι σήμερα και πιστεύω ότι αυτό ήταν έντονα συνδεδεμένο με μια απαίτηση τελειομανίας που είχα εγώ από τον εαυτό μου. όταν σταδιακά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ούτε είμαι τέλεια, ούτε πρέπει να είμαι τέλεια και ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα ξέρει περισσότερα από εμένα σε κάποιο θέμα, όπως ότι πολλές φορες θα έχω και ανάγκη την συνεισφορά των άλλων, άλλαξε μαζί και ο τρόπος που δέχομαι την κριτική των άλλων.