Θα ήθελα να ρωτήσω, όσους ξέρουν, σε ποιες περιπτώσεις οι ψυχολόγοι/ ψυχίατροι σπάνε το ιατρικό απόρρητο του ασθενούς. Μπορεί αυτό να γίνει ακόμα και για άσχημες σκέψεις μοναχά (δίχως δηλαδή οι σκέψεις να έχουν μετουσιωθεί σε πράξεις);
Διάβασα σε μια εφημερίδα ότι το ιατρικό απόρρητο ισχύει εδώ και δέκα χρόνια και ότι ένας ψυχολόγος μπορεί να σπάσει το ιατρικό απόρρητο σε περίπτωση που θεωρήσει ότι ο πάσχων είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του ή για άλλους, ακόμα και στην περίπτωση οπού ο πάσχων έχει αυτοκτονικές ιδέες, να το καταγγείλει στις αρχές δηλαδή. Το κείμενο βέβαια αφορούσε τους Αμερικάνους στρατιώτες και την άρνηση τους να ανοιχτούν σε ψυχολόγο, φοβούμενοι την παραπομπή τους στον εισαγγελέα, για κακουργήματα πολέμου.
Αλήθεια πάνω σε τι μπορεί να κρίνει ένας ψυχίατρος ή ένας ψυχολόγος ότι ο ασθενής είναι επικίνδυνος; Αν εγώ για παράδειγμα, πω στον ψυχολόγο μου ότι μέσα στις ιδεοληψίες μου κάνω και άσχημες σκέψεις ότι θα συμβεί κάτι κακό μπαίνω αυτόματα στην μαύρη λίστα;
Εσείς; εμπιστεύεστε πλήρως τους ψυχολόγους/ ψυχιάτρους σας;