φοβαμαι για το σκυλακι μου

γεια σας,εχω ενα σκυλακι στο διασμερισμα 16 χρονια τωρα.ειναι γεννημενο το 94:)
τον τελευταιο καιρο εχει αρχισει να μη περπαταει καλα,η οραση και η οσφρηση του ολο μειωνονται,καθεται συνεχεια και κοιμαται.
δεν μπορω να διανοηθω παιδια οτι καποια στιγμη θα το χασω.μπορει μερικοι να γελασουν μαζι μου αλλα το σκυλακι αυτο το θεωρω αδερφο μου,οχι δεν αντεχω την ιδεα οτι μπορει σε λιγο καιρο να μην υπαρχει οτι τα θα ερθει η στιγμη που τα υγρα του ματακια δεν θα με κοιτανε¨
συγνωμη αν σας κουρασα γιατι ξερω πως για καποιους ισως ειμαι υπερβολικη ,μπορει να μη το θεωρειτε σοβαρο αλλα για μενα ειναι:(

οχι αρκετα σοβαρο ειναι γιατι να γελασει κανεις?

Αλλα εφτασε αισιως 16 και ειναι σχεδον γερος.....
Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τον βοηθας να βγαλει καλα γεραματα.

Εγω με τον γατο μου που βεβαια δεν ειναι ουτε μεσηλικας,
του αλλαξα τροφη γιατι οι χυμα τροφες δεν εξασφαλιζουν καλη υγεια και ευκολα γεραματα.
Οποτε νομιζω οτι αμα κανεις οτι μπορεις απο κει και περα τιποτα δεν ειναι στο χερι μας.

τi τροφες,πηγαμε στον κτηνιατρο και μου πε να τη δινω μονο κονσερβες ειδικες με βιταμινες που ναι για μωρα.τa γερικα σκυλακια λεει τρωνε οτι τα κουταβια.εχει χασει και τα δοντακια του και δεν μπορει να φαει κατι αλλο.
ναι θα το βοηθησω οσο μπορω να χει μια ομορφη ζωη και να μη με βλεπει λυπημενη γιατι αντιλαμβανεται πληρως την ψυχικη μου διαθεση απλα ειναι μερικες φορες που σπαω το παιρνω αγκαλια και κλαιω.
ειμαι χαρουμενη που το εχω διπλα μου και ποιος ξερει ισως ζησει και μεχρι τα 18 του υπαρχουν και σκυλακια που εζησαν τοσο πολυ..ας μη το κλαιω απο τωρα επειδη το βλεπω σε αυτη την κατασταση δεν ειναι σωστο το ξερω..
να σαι καλα για την απαντηση,καλη μερα να εχεις:)

κοιτα αφου εφτασε 16 ισως να μην αντεξει να παει 17 η 18 που λεει ο λογος....

απο κει και περα κρατας τις αναμνησεις σου και αν το κρινεις σκοπιμο βρισκεις αλλο.
Αν οχι μενεις με τις αναμνησεις.

Καλημερα.

αφιερωμενο σε οσους εχουν σκυλακια αλλα και γενικοτερα σε ολα τα ζωακια που τοσο πολυ ομορφαινουν τη ζωη μας

ΟΙ 10 ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ
1)Καθε στιγμη που με αφηνεις μονο ακομη και για λιγο ειναι δυσκολο για μενα,σε παρακαλω να το σκεφτεις αυτο πριν με υιοθετησεις

2)μη με παραμελεις και μη με τιμωρεις.εσυ εχεις τη δουλεια σου,τα χομπι,τους φιλους σου ενω εγω εχω μονο εσενα

3)σε παρακαλω δινε μου αρκετο χρονο για να καταλαβω τι περιμενεις απο μενα

4)πριν με χτυπησεις πανω στο θυμο σου,παρακαλω θυμισου πως θα ηταν ευκολο να σου δαγκωσω το χερι αλλα δεν θα εκανα ποτε κατι τετοιο

5)σε παρακαλω να μου μιλας γιατι ακομη και αν δεν καταλαβαινω παντα τι μου λες,γνωριζω τη φωνη σου και τις αποχρωσεις της πολυ καλα

6)σε παρακαλω να με αφηνεις που και που να τρεχω στη εξοχη.ειναι καλο και για σενα

7)σε παρακαλω να εισαι γενναιοδωρος με το φαγητο μου ,εχει καλυτερη γευση οταν μου το προσφερεις εσυ και ειμαι προθυμος να δουλεψω σκληρα για αυτο

8)εσυ και κανεις αλλος εισαι το αφεντικο μου.σε παρακαλω μη με αναγκαζεις να υπακουω σε ξενους η να τους αποδειξω την εξυπναδα μου και μη με ταπεινωνεις μπροστα τους

9)σε παρακαλω να θυμασαι πως με τον καιρο εξελισσομαι σε μια μοναδικη προσωπικοτητα με τα δικα της χαρακτηριστικα και συναισθηματα.δεξου πως ειναι τοσο σημαντικα για μενα οσο και τα δικα σου για σενα

10)σε παρακαλω να με φροντιζεις οταν αρρωσταινω και οταν γερασω και εσυ μια μερα θα γερασεις

επειδη εγω δεν μπορω να τηρω τις δεκα εντολες (καμποσες απο αυτες δηλαδη)
για αυτο εχω γατο....

Quote:

---

Originally posted by krino
επειδη εγω δεν μπορω να τηρω τις δεκα εντολες (καμποσες απο αυτες δηλαδη)
για αυτο εχω γατο....

---

γιατι οι γατες ειναι πιο ανεξαρτητες:):):)
ας τηρουμε μερικες απο αυτες. τουλαχιστον να δειχνουμε σε καθε ζωο που παιρνουμε σπτι μας τον σεβασμο και την αγαπη που του αξιζει..

σαφως και ειναι πιο ανεξαρτητες.


Κατα πρωτο δεν μπορω τις εξαρτησεις, κατα δευτερο, δεν μπορω να το κανω και για τεχνικους λογους.

Ούτε εγώ σε θεωρώ καθόλου υπερβολική.Κι εγώ έχω σκυλάκι και τους τελευταίους μήνες έχω παρόμοιους συναισθηματισμούς και σκέψεις πως γερνάει και πρέπει να προετοιμάζομαι ψυχικά για το θάνατό του.Δεν είναι τόσο γέρικο σαν το δικό σου,ωστόσο έχει κι αυτό ξεπεράσει τα δέκα του χρόνια,παρατηρώ σιγά σιγά τις αλλαγές στις σωματικές δυνάμεις να γίνονται όλο και περισσότερες,δυσκολεύεται να ανεβαίνει όπως άλλοτε σε καναπέδες,ζορίζεται,τα δοντάκια έχουν αρχίσει να τα παίζουν κι αυτά,η μυτούλα αποχρωματίστηκε,σημάδια στο σώμα σαν τις καφετιές κηλίδες γήρατος στα ανθρώπινα χέρια κι άλλα.
Στη θέση σου θα προσπαθούσα να με περάσω από την διαδικασία να σκεφτώ πάνω στο ζήτημα της ευθανασίας επίσης.Είναι εγωιστικό να θέλουμε να κρατάμε στη ζωή ένα πλάσμα που υποφέρει,δεν μπορεί πλέον να τρέφεται,να κινείται ελεύθερα,το βλέπω λίγο διαφορετικά από κάποιους άλλους φαντάζομαι,αλλά την ευθανασία την θεωρώ κάποιες φορές μία ηθικότερη επιλογή από τη ζωή με το ζόρι.Τέσπα,καλά μας κουράγια όσους αγαπάμε τα ζώα,είναι σχέσεις ζωής ανάμεσα σε συντρόφους,όχι σε αφεντικά-ιδιοκτήτες και υπηρέτες.;)

μου ναι δυσκολο ακομη να σκεφτω την ευθανασια γιατι ακομη κουτσα στραβα χαιρεται τη βολτα του,τρωει με ορεξη και δειχνει πως να το πω μια ανεξαντλητη δυναμη για ζωη για ενα σκυλακι 16 χρονων.οσο αφορα τα σημαδια του γηρατος ναι υπαρχουν πανω του και ολοενα χειροτερευουν.αν παψει ομως να περπαταει,να τρωει κτλπ ναι τοτε τοτε θα πρεπει να το σκεφτω γιατι θα τυρρανιεται.δεν ξερω οταν φτασει εκεινη η ωρα,ισως,φοβαμαι,ειλικρινα δεν ξερω.
καλο μας κουραγιο λοιπον...

Quote:

---

Originally posted by olgaki82
γεια σας,εχω ενα σκυλακι στο διασμερισμα 16 χρονια τωρα.ειναι γεννημενο το 94:)
τον τελευταιο καιρο εχει αρχισει να μη περπαταει καλα,η οραση και η οσφρηση του ολο μειωνονται,καθεται συνεχεια και κοιμαται.
δεν μπορω να διανοηθω παιδια οτι καποια στιγμη θα το χασω.μπορει μερικοι να γελασουν μαζι μου αλλα το σκυλακι αυτο το θεωρω αδερφο μου,οχι δεν αντεχω την ιδεα οτι μπορει σε λιγο καιρο να μην υπαρχει οτι τα θα ερθει η στιγμη που τα υγρα του ματακια δεν θα με κοιτανε¨
συγνωμη αν σας κουρασα γιατι ξερω πως για καποιους ισως ειμαι υπερβολικη ,μπορει να μη το θεωρειτε σοβαρο αλλα για μενα ειναι:(

---

Δεν είσαι υπερβολική.Σε καταλαβαίνω απόλυτα...

Είχα γάτα για 12 χρόνια....

Μου φαινόταν και ήταν μοναδική όπως κάθε ζωάκι.

Έχοντας πάρει κάποια απόσταση πια κατάλαβα πως αυτό που έχει σημασία είναι να έχει μια καλη ζωή,πως όλα έχουν τον κύκλο τους κ τελικά....δέχεσαι και το τέλος όταν φτάσει όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται...

Το δέσιμο που είχα εγώ δεν περιγράφεται...κ την έχω στην καρδιά μου ακόμη κι ας έφυγε...κ ποτέ δε μετάνιωσα(όπως παθαίνουν μερικοί) εξ αιτίας του μετά πόνου της απώλειας.

Μέσα απ\'την εμπειρία μου αυτή κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι ένα ζωάκι και πάντα θέλω να έχω κ ειδικά γάτα(γιατί τώρα έχουμε σκυλάκι-αρο κ έτσι αναβάλλεται γι\'αργότερα η παρουσία γάτας..)

φιλάκια και μην ανησυχείς για το μετά,απόλαυσε τις στιγμές με το σκυλάκι σου ολγάκι μου και που ξέρεις μπορεί να έχει μπροστά του άλλα 2-3 χρόνια...

Quote:

---

Originally posted by olgaki82
μου ναι δυσκολο ακομη να σκεφτω την ευθανασια γιατι ακομη κουτσα στραβα χαιρεται τη βολτα του,τρωει με ορεξη και δειχνει πως να το πω μια ανεξαντλητη δυναμη για ζωη για ενα σκυλακι 16 χρονων.οσο αφορα τα σημαδια του γηρατος ναι υπαρχουν πανω του και ολοενα χειροτερευουν.αν παψει ομως να περπαταει,να τρωει κτλπ ναι τοτε τοτε θα πρεπει να το σκεφτω γιατι θα τυρρανιεται.δεν ξερω οταν φτασει εκεινη η ωρα,ισως,φοβαμαι,ειλικρινα δεν ξερω.
καλο μας κουραγιο λοιπον...

---

Ευθανασία δεν έκανα.
Την είχα σκεφτεί όμως.
Ευτυχώς ήταν πάρα πολύ μικρό το διάστημα που υπέφερε το ζωάκι στο τέλος.Δε μπορούσα να το κάνω,ένιωθα πως θα του στερούσα τη ζωή εγώ η ίδια κ με τρέλαινε.
Είχα γίνει νοσοκόμα κανονικά κ έλπιζα ως τέλος ότι θα επανέλθει.
Τα θυμάμαι κ τρελαίνομαι γμτ,μετά από εγχείρηση για καρκίνο στήθους έπαθε σηψαιμία από λάθος γιατρού...γατί δεν έβαλε σωληνάκι για τα υγρά.
Γιατρός:έχει άλλα 2-3 χρόνια σίγουρα
αποτέλεσμα:se 2-3 μήνες γεια σας.

Καλημέρα Όλγα. Πολλές φορές είπα στον εαυτό μου ότι μιας και είμαι σε... κοινωνία με τα ζώα απ\' τα 5 μου χρόνια, κάποια στιγμή θα \'συνηθίσω\' στο θάνατο. Άπειρα είναι τα ζώα που έζησα μαζί τους το τέλος τους, και δυστυχώς είναι πολλές φορές σκληρό το τίμημα συναισθηματικά για μένα, όταν έρχομαι τετ - α - τετ μέσα από τους βίαιους θανάτους τους. Ακόμη και κει όμως, και κυρίως σε αυτές τις περιπτώσεις, το τέλος ίσως και να παίρνει μια ανεπαίσθητα έστω \'γλυκύτερη\' μορφή καθώς το βλέμμα τους θα γίνει ένα με το ανθρώπινο χάδι... τα ζώα το εισπράττουν αμέσως αυτό και αν μη τί άλλο δε φεύγουν τελείως μόνα.
Ακόμη και στις ευθανασίες που πολλές φορές χρειάζεται να πάρω την απόφαση να προχωρήσω, δε τ\' αφήνω απ\' την αγκαλιά μου μέχρι την τελευταία σιγμή. Κι ακόμη κι όταν έχω για φιλοξενία κάποιο ζώο για το οποίο έχουν γίνει και εξαντληθεί όλα τα περιθώρια, συνεχίζω να το φροντίζω ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα χαθεί. Αυτή η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Ήταν τεράστιο το δίλημμα ως προς το συναισθηματικό κόστος που έχω κάθε φορά να πληρώσω μετά την απώλεια. Επέλεξα όμως πως έχουν το δικαίωμα στην αγάπη ειδικά στις τελευταίες στιγμές και ακόμη κι αν έζησαν μέσα στην ταλαιπώρια για μια ζωή... Ολγάκι, μακάρι ο φιλαράκος σου να φτάσει πολύ παραπάνω χωρίς να υποφέρει. Και να ξέρεις, είναι πολύ ευτυχισμένος μέσα του ακόμη κι όταν σε βλέπει να κλαις. Το θάνατο τον δέχονται πολύ πιο ήρεμα από μας τους ανθρώπους κι όσο τον έχεις αγκαλιά δε φοβάται τίποτα... :) ...
... ο μόνος θάνατος που δε θα συνηθίσω ποτέ, είναι αυτός που νιώθω κάθε φορά όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα της αδιαφορίας και βίας των ανθρώπων. Αλλά μόνο έτσι τον \'ξορκίζω\'... κάποτε έλεγα πόσο \'τυχερά\' είναι τα ζωάκια που βρίσκω κάθε φορά και απολαμβάνουν της φροντίδας μου. Σήμερα λέω πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι που συνεχίζουν να μου κάνουν την τιμή να εισβάλλουν στη ζωή μου... ;) ...
Εύχομαι να είστε καλά μέχρι το τέλος του και πάντα αγκαλίτσα!... γιατί...
... \'αν δεν έχει σκυλιά στον Παράδεισο, εγώ δε πάω!...\'

:)

Μια χαρα σοβαρο ειναι το θεμα και καλα τα λες. Σαν φιλοζωος και εγω μια χαρα λογικοτατο βρισκω το γεγονος οτι βλεπεις σαν παραπανω απο ενα \"ζωο\" το σκυλακι σου.Εχεις μεγαλωσει με αυτο,εχετε περασει ωραια,το εχεις φροντισει, σου εχει κρατησει συντροφια την ωρα που αλλοι ανθρωποι σε ειχαν αφησει κτλ κτλ Ξερεις και εσυ οτι ειναι κατι πολυ παραπανω απο ενα απλο \"κατοικιδιο\" στο σπιτι το οποιο πας σε ενα pet shop (BOYCOTT THEM!!!!!) και το αντικαθιστας με ενα αλλο.

Την ευθανασια δεν θα την σκεφτομουνα ποτε. Την ευθανασια την σκεφτομαι μονο για ανθρωπους που εχουν κανενα τερματικο σταδιο του καρκινου και υποφερουν απιστευτα , αφου τους ρωτησεις ομως πρωτα. Το σκυλακι πως θα το ρωτησεις ομως? Μπορει να θελει να ζησει....και οσο αντεξει.Τουλαχιστον ετσι το σκεφτομαι.

Εχουν περασει απο τα χερακια μου και εμενα καποια ζωακια στο παρελθον. 2 μικρα γατακια τα οποια ειχαν...εμμ... περιεργο τελος..... ,ενα κουνελακι το οποιο το εφαγε μια αλεπου που τρυπωσε εκει στο σπιτακι-φραχτη που του φτιαξαμε (δεν μπορω να διανοηθω εκεινα τα μικροσκοπικα ΚΛΟΥΒΙΑ που σου δινουν ως \"σπιτακι\") καθως και ενα λευκο περιστερακι. Με το τελευταιο ειχα δεθει παρα πολυ , δεν το ειχα σε κλουβι, αλλα σε μπαλκονι οπου του εβαζα τροφη και νερο.Τα μεσσημερακια εφευγε απο εκει και πεταγε μακρυα και γυρναγε τα απογευματακια. Ναι, γυρναγε, το ειχα \"ελευθερο\" να παει οπου θελει μιας και απεχθανομαι τα κλουβια αλλα παρολα αυτα ηξερε οτι εκει ηταν το σπιτι του. Σε αφηνε να το πιανεις κιολας και να το παιρνος αγγαλια. Μερικες φορες καθοταν και στον ωμο σου, οκ αυτο ηθελελιγο εξασκηση πρωτα μιας και απο τον φοβο του μην πεσει γραπωνοταν με δυναμη πανω σου και οκ..ποναγες λιγακι ^_^.


..

Ενα μεσσημερακι ακουσα 3 συνεχομενες καραμπινιες στον αερα. Σκεφτηκα οτι θα ηταν κανενα πανηγυρι ή καμια γιορτη. Το βραδυ βρηκαμε το περιστερακι μεσα στα αιματα νεκρο σε εναν καδο με 2 σφαιρες μεσα απο καραμπινα μεσα του...

.
Ενας γ@*&λ γειτονας το χτυπησε για \"πλακα\" ή απο ζηλια ή επειδη τον \"ενοχλουσε\" επειδη πεταγε πανω απο το σπιτι του.
Το ειχα παρει πολυ ασχημα και στεναχωρηθηκα παρα πολυ. Θυμαμαι τοτε ο συγχωρεμενος ο παππους μου ,ενας ανθρωπος που δεν συγκινουταν ευκολα και ηταν απο τους κλασικους \"παραξενους γκρινιαρηδες παππουδες\" ,ελεγε \"ενα πραγμα ειχαμε και εμεις και μας το πηραν μακρυα..\"
.

Γενικα πιστευω οτι με τα ζωα δενομαστε και οτι μπορει να μας διαχωριζει το ειδος μας απο αυτα -και οι 2 στο ζωικο βασιλειο ανηκουμε- αλλα μας ενωνουν αλλα πραγματα ^_^


.

Ολγακι ογδοντα δυο, οι ωρες πλησιαζουν που το σκυλακι σου θα παει στο dog heaven μαζι με ολα τα υπολοιπα σκυλακια ,εζησε μια καλη και γεματη ζωη πιστευω , και πρεπει λιγο λιγο να αρχισεις να το συνηδητοποιεις αυτο.

Μπορεις να παρεις αλλο σκυλακι καινουριο, οχι ομως με την προοπτικη του να το αντικαταστησεις, αλλα με την προοπτικη του να \"συνεχισεις την δυναστεια\". Δυναστεια , ναι , μια χαρα μου ακουγεται . Θυμαμαι μια παλια μου λιγο ηλικιωμενη γειτονισα που απο μικρο παιδακι που την θυμαμαι ηταν ολο με γατες, ειχε φτιαξει ολοκληρη δυναστεια, ολα ξεκινησαν απο μια γατα , αυτη μεγαλωσε,πεθανε, μετα ηρθε μια αλλη μικρουλα , εκανε γατακια, τα δωσανε κρατησανε 1 ,μετα ηρθε αλλη, εφυγε αλλη κτλ κτλ. Υπηρχε παντα στο σπιτι ενας πλυθησμος απο 2-4 γατες, οχι παραπανω ομως. Σιγουρα μπορω να πω οτι το σπιτι της κυριας Σμαραγδιας (χηρας) εχει συνδιαστει με γατοτροφη ^_^

Quote:

---

Originally posted by Boltseed

Ενας γ@*&λ γειτονας το χτυπησε για \"πλακα\" ή απο ζηλια ή επειδη τον \"ενοχλουσε\" επειδη πεταγε πανω απο το σπιτι του.
Το ειχα παρει πολυ ασχημα και στεναχωρηθηκα παρα πολυ.

---

Μα πόσο ΒΛΑΚΕΣ άνθρωποι υπάρχουν!!!!!!!!!!!!!!



Μου άρεσε που το περιστέρι σου ήταν ελεύθερο.
Αγαπάω πολύ τα ζώα.Τόσο που πολλές φορές τρυγιρίζει στο μυαλό μου η σκέψη για τη στέρηση της ελευθερίας στα κατοικίδια.
Ας πούμε η δικιά μου ζούσε σε πολυκατοικία,δλδ έξω απ\'το φυσικό της περιβάλλον.
Αλλά μετά λέω πως ούτος ή άλλος κάπου εκεί θα ζούσε...έξω απ\'το φυσικό της περιβάλλον κ με περιορισμένη ελευθερία..