Πείτε μου την γνώμη σας

Καλησπερα είμαι και εγώ καινούργια στην σελίδα.

Ήθελα την βοήθεια σας σε ορισμένα θέματα. Έχω σχέση εδώ και 5 χρόνια με ένα αγόρι. Εγώ είμαι 29 και εκείνος 28, μέχρι τώρα δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στην σχέση μας. Πολύ αγαπημένοι, περνάμε πολλές ώρες μαζί κτλ. Είχε πάντα ένα θέμα με την καθαριότητα έπλενε τα χέρια του πάρα πολλές φορές σε σημείο που τα χέρια του άρχισαν να "ανοίγουν" να κάνουν εξίματα (δεν ξέρω αν το έγραψα σωστά). Πήγαμε σε δερματολόγους κτλ και του είπαν ότι από το πολύ πλύσιμο χάλασε το ph των χεριών του και θα πρέπει να βάζει αλοιφές, κρέμες κτλ. Εκτός από αυτό πάντα είχε μια εμμονή ότι είναι άρρωστος, ότι είχε ταχυκαρδίες ενώ όταν μετράγαμε τους παλμούς δεν είχε, ότι είχε πίεση ενώ δεν είχε και τέτοια. Πριν από έναν μήνα αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, νοικιάσαμε σπίτι όλα καλά και 4 μέρες πριν μετακομίσουμε στο σπίτι, έπαθε κρίση πανικού (κατά τα λεγόμενα της μητέρας του) και από τον πανικό της τον πήρε και τον πήγε σε ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλέυτηκε για 14μέρες. Εκεί τον επισκεπτόμουν συνέχεια κάθε μέρα ανεληπέστατα.Ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς τον λόγο που ήταν εκεί. Με τα πολλά μου εξήγησε ότι έχει κάποιες έμμονες ιδέες του τύπου : ότι ζούμε δεν είναι αληθινό, δεν υπάρχει θεός, ο κόσμος θα καταστραφεί και τέτοια. Επίσης, εκεί του δίναν αντικαταθλιπτικά,αγχωλιτι� �ά και ηρεμιστικά.
Την 14η ημέρα του έδωσαν εξιτήριο με την διάγνωση : ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Όπως καταλαβαίνεται ένοιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Πώς γίνετε να είμαι με κάποιον 5 χρόνια και να μην έχω καταλάβει τίποτα? Πώς γίνεται η μάνα του επειδή της είπε σε παρακαλώ βοήθησε με είμαι μπερδεμένος να τον πάει κατευθείαν στο ψυχιατρείο?Υπάρχει άραγε ιστορικό?Υπάρχει παρελθόν?Με πόση ευκολία σε πάει ο γονιός σου εκεί?
Τώρα που έχει βγεί, ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τί έχει συμβεί. Πέρνει 3 φορές την μέρα από τα 3 χαπάκια που προανέφερα μόνο το tavor θυμάμαι τα άλλα δύο δεν τα θυμάμαι, είναι διαρκώς σε μια nirvana ότι και να του λέω δεν του προκαλεί ούτε χαρά ούτε λύπη, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Είμαι μαζί του και τον νιώθω σαν ξένο. Τίποτα δεν μου θυμίζει τον παλιό μου φίλο. Δεν με ελκύει καθόλου σεξουαλικά και όταν είμαι μόνη μου μαζί του νιώθω ανασφαλής. Δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση, δεν ξέρω τι να κάνω να τον βοηθήσω. Από εκείνη την μέρα που μπήκε στην κλινική νιώθω να πάγωσα, όλη την μέρα κλαίω και βλέπω την ζωή μου σαν παλάτι στην άμμο σαν να καταστράφηκαν όλα. Νιώθω να έχω μηδενίσει το κοντέρ της ζωής μου.

Σας παρακαλώ πείτε μου την γνώμη σας.

may,

καλως ήρθες:)

Θα σου πω τι θα εκανα εγω: θα συμβουλευομουν καποιον ειδικο, σχετικα με ποιο τροπο μπορω να συμπαραστεκομουν στον φιλο μου.

Σε οτι αφορα τα ερωτηματα που θετεις οπως ας πουμε πώς δεν καταλαβες τιποτα επι 5 χρονια που σιγουρα δεν ειναι λιγα...μπορει να παιζουν πολλα. Καταρχην οταν ειμαστε ερωτευμενοι (και οχι μονο) αλλα ειδικα τοτε, βλεπουμε επιλεκτικα. Επιπλεον, δεν μενατε μαζι απο οτι καταλαβα. Στη συμβιωση, ερχομαστε πιο κοντα στην καθημερινοτητα του αλλου κ ειναι πιο ευκολο να εντοπισουμε τυχον δυσλειτουργιες.

Φανταζομαι πώς ο φιλος σου δεν θα ειναι συνεχως ετσι. Κ προφανως χρειαζεται ενα διαστημα προσαρμογης στη νεα φαρμακευτικη αγωγη του.

Πιστεύω με τα νεα αυτα, πολυ σημαντικα δεδομενα, τοσο για την ζωη του, οσο προφανως και για την δικη σου, θα βοηθουσε το να μιλησεις σε εναν ειδικο για ολες αυτες τις αγωνιες σου κ οτι αλλο σκεφτεσαι κ φοβασαι. Η αγνοια πολλες φορες ειναι κακος συμβουλος κ δημιουργει φοβους ακομα κ εκει που δεν υπάρχει λογος να υπάρχουν. Καποιος που γνωριζει μπορει να σου πει τί απο ολα οσα υποθετεις, εχουν βαση κ τι οχι. Τοτε νομιζω θα μπορεις να σταθεις στα ποδια σου κ να βοηθησεις τον συντροφο σου πιο αποτελεσματικα.

Καλή δυναμη:)

επισκέφτηκα μία ψυχολόγο, η οποία μου πρότεινε να συμπαρασταθώ στον φίλο μου όσο μπορώ αλλά όλο αυτό είναι κάτι που δεν υποχωρεί αντιθέτως \"οργανώνεται\" δηλαδή θα αρχίσει να δημιουργεί διαφόρων ειδών ψυχαναγκασμούς που δεν θα είναι εύκολοι και διάφορες κρίσεις που θα πρέπει να υπομένω.

Έχω μπλοκάρει γιατί τον αγαπάω πάρα πολύ έχω συνδέσει την ζωή μου μαζί του σε ότι κάνω και νομίζω πως αν του πώ να χωρίσουμε θα πάθουμε κακό και οι δύο.....

may,

δεν ειμαι ειδικος κ δεν γνωριζω τι σημαινει η διαταραχη του φιλου σου. Ωστοσο αλλα μελη εδω, ειναι ειδικοι κ ισως θελησουν να σου γραψουν σχετικα μ αυτο.

Απο οσα λιγα ξερω, νομιζω οτι η διαταραχη αυτη, δεν ειναι κάτι που φευγει ή περναει με τον χρονο. Υποθετω οτι η ειδικος εννοει, οτι μπορει να εχει κ εξαρσεις (αυτα στα γραφω με επιφυλαξη). Κι αυτο ειναι κάτι με το οποιο, αν θελεις κ μπορεις, θα πρεπει να μαθεις να ζεις.

Το ερωτημα λοιπον που τίθεται, ειναι αν θες, σε πρωτη φαση τουλαχιστον, να προσπαθησεις?

Γεια σου Μει...

συνηθωσ εδω εμεισ που μιλαμε ειμαστε στην αντιπερα οχθη..στην μερια που ειναι ο συντροφοσ σου..

καλωσ ηρθεσ λοιπον..

δεν υπαρχει μια μονο απαντιση σε καθε ενα απο τα ερωτηματα που εθεσεσ...

θα προσπαθησω να σου πω την αποψη μου παντως..


Είχε πάντα ένα θέμα με την καθαριότητα έπλενε τα χέρια του πάρα πολλές φορές σε σημείο που τα χέρια του άρχισαν να \"ανοίγουν\" να κάνουν εξίματα (δεν ξέρω αν το έγραψα σωστά). Πήγαμε σε δερματολόγους κτλ και του είπαν ότι από το πολύ πλύσιμο χάλασε το ph των χεριών του και θα πρέπει να βάζει αλοιφές, κρέμες κτλ. Εκτός από αυτό πάντα είχε μια εμμονή ότι είναι άρρωστος, ότι είχε ταχυκαρδίες ενώ όταν μετράγαμε τους παλμούς δεν είχε, ότι είχε πίεση ενώ δεν είχε και τέτοια.

ολα αυτα που μολισ περιεγραψεσ ..ειναι ιδεοψυχαναγκασμοι... απλωσ εσυ δεν ηξερεσ πωσ ετσι ονομαζεται, και δευτερον προφανωσ θεωρουσεσ πωσ ειναι φυσιολογικο απλωσ πωσ ο συντροφοσ σου ηταν λιγο υπερβολικοσ..

ιδεοψυχαναγκασμοι εχουν σχεδον ολοι..πρεπει να ξερεισ.. διαφορετικουσ και με διαφορετικη ενταση... το κατα ποσο χρειαζεται φαρμακα η γιατρο στηριζεται στο κατα ποσο σου δυσκολευει την ζωη ο εκαστοτε ιδεοψυχαναγκασομοσ -εμμονη...

δεν ειναι κατι που πρεπει να φοβασαι..τοσα χρονια που το ειχε.. μην κανοντασ κατι γι αυτο..μην προσπαθωντασ να βοηθησει τον εαυτο του.. ειναι λογικο καπου οι εμμονεσ του να χειροτερεψαν...συμβαινει και στα καλητερα τα σπιτια.. εκεινοσ δεν θεωρουσε προφανωσ πωσ χρειαζεται βοηθεια..κι εσυ προφανοσ δεν το σκευτηκεσ... δεν πειραζει..:):)


Πριν από έναν μήνα αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, νοικιάσαμε σπίτι όλα καλά και 4 μέρες πριν μετακομίσουμε στο σπίτι, έπαθε κρίση πανικού (κατά τα λεγόμενα της μητέρας του) και από τον πανικό της τον πήρε και τον πήγε σε ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλέυτηκε για 14μέρες.


τοσο περιπου κρατανε κατα βαση τα ατομα... οποιο προβλημα και αν εχουν εκτοσ βεβαια αν ειναι κατι πολυ σοβαρο και κυνδυνευει η ζωη του..οπου τουσ κρατανε περισσοτερο...
καταλαβαινω το οτι σε τρομαζει το ψυχιατρειο...
το οτι εκει που δεν ειχεσ καμοια σχεση με αυτο..ξαφνικα ο μελλον συζηγοσ..σου.. ο συντροφοσ σου .βρεθηκε μεσα σε ενα απο αυτα...

αλλα δεν ειναι τοσο τραγικο οσο το νιωθεισ αληθεια σου λεω..



ειναι οπωσ με το σωμα.. αν σπασεισ ενα ποδι..δεν θα πασ στο νοσοκομειο??? θα πασ.. επειδη οσο απλο και αν ειναι το σπασιμο..αν δεν εχει σωστη φροντιδα και νοσηλια.. μπορεισ να το χειροτερευσεισ ..και πανω απ ολα θα πασ γιατι δεν ξερεισ να το φροντισεισ μονη σου ετσι δεν ειναι?

ετσι επραξε προφανωσ και η μητερα του.. ενιωσε πωσ δεν μπορει να τον βοηθησει , ηρεμησει.. να τον κανει να νιωσει ασφαλεια... και θεωρισε σωστο να τον παει στον γιατρο.. μονο που στην συγκεκριμενη περιπτωση απλωσ αυτοσ ο γιατροσ ονομαζεται ψυχιατροσ .



Εκεί τον επισκεπτόμουν συνέχεια κάθε μέρα ανεληπέστατα.Ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς τον λόγο που ήταν εκεί.


δεν το καταλαβαινω αυτο..δεν ρωτησεσ? δεν μιλησεσ με τουσ γιατρουσ? ο συντροφοσ σου δεν σου ειπε τι εγινε?.....



Με τα πολλά μου εξήγησε ότι έχει κάποιες έμμονες ιδέες του τύπου : ότι ζούμε δεν είναι αληθινό, δεν υπάρχει θεός, ο κόσμος θα καταστραφεί και τέτοια. Επίσης, εκεί του δίναν αντικαταθλιπτικά,αγχωλιτι� �ά και ηρεμιστικά.

Ο Ιδιοσ τι σου ειπε..τι σου λεει..?

εχει αποδειχτει πωσ ο καθενασ μασ σε καταστασεισ και περιοδους πολυ εντονου συναιχωμενου στρεσ..και πιεσησ..αγχουσ η λυπησ... μπορουμε να εχουμε τετοιεσ ιδεεσ.. ακομη κι εσυ.. ιδικοτερα αν καποιοσ ειναι και πολυ ευαισθητοσ..


την αισθηση του πωσ οτι ζουμε δεν ειναι αληθηνο την εχω ζησει... και ηταν λογο καταθλιψης να φανταστεισ.. δεν νομιζω πωσ ειναι συναιχωμενεσ ιδεεσ.. ισωσ κρατανε εβδομαδεσ..αλλα μηνεσ δεν νομιζω..πιστευω πωσ οταν ηρεμησει θα φυγουν πολλεσ απο τισ ιδεεσ αυτες... και η αισθηση αυτη μαζι φυσικα..
σε αυτο μονο οι γιατροι του μπορουν να απαντησουν..

το οτι δεν υπαρχει θεοσ... εμενα μου δινει την αισθηση.. πωσ νιωθει πολυ μετεωροσ..σαν να μην εχει πουθενα να πιαστει.. σαν να νιωθει μικροσ και ισωσ ευαλωτοσ..αδυναμοσ η μπερδεμενοσ.. μπορει βεβαια να μην ειναι τιποτα απο αυτα και να ειναι μια απλη φιλοσοφικη και πολυ προσωπικη αποψη... υπαρχουν πολλοι αθεοι αναμεσα μασ.. οι οποιοι πιστεουν σε μια ανωτερη δυναμη απλωσ γι αυτουσ μπορει να ειναι η φυση..ο αερασ.. κλπ.. και να μην ειναι ο θεοσ


.....το οτι ο κοσμοσ θα καταστραφει ..ειναι γεγονοσ..ναι καααποτε θα καταστραφει..
το προβλημα στην συγκεκριμενη περιπτωση του συντροφου σου ειναι το αγχοσ η πιεση και ο τρομοσ που του προκαλει αυτη η ιδεα και η σκεψη... κατα την γνωμη μου παλι μου λεει ολα αυτα που μου δηλωνει το \'\'δεν υπαρχει θεοσ\'\'.Αλλα φησικα και παλι οι γιατροι του θα σου πουν..τι πραγματικα συμβαινει..

πρεπει να ξερεισ πωσ ολοι μασ μπορουμε να τα χασουμε για λιγο καιρο απο την εντονη και συναιχησ πιεση απο παντου.. δεν σημαινει πωσ πχ δεν ηθελε ολα αυτα που του συναιβαιναν.. μπορει να τα ηθελε ολα πολυ..αλλα αυτο δεν παυει να προκαλει ναι φοβουσ...

δεν εχουμε ολοι τισ ιδιεσ αντοχεσ..
οπωσ και το οτι ιδεεσ η συναισθηματικεσ διαταραχεσ μπορει να ειναι και αποτελεσμα οχι μονο εξωτερικων παραγοντων αλλα και αλοιωσησ τησ χημειασ του εγκεφαλου.. αυτο μπορει να συμβει ειτε για καποιο λογο που εμεισ δεν γνωριζουμε ..ειτε ακομη απο ναρκωτικα.. επειρεαζεται ακομη και απο την λανθασμενη κακη διατροφη..




Την 14η ημέρα του έδωσαν εξιτήριο με την διάγνωση : ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.


Διαταραχη ειναι και θα γινει καλα...
ειναι διαταραχη οπωσ ειναι και η διαταραχη προσληψησ τροφησ πχ η βουλιμια..η η ανορεξια..
η η διαταραχη τησ ορασησ που λεγεται και μοιωπια...δεν ξερω αν θα γινει ποτε εντελωσ καλα..αλλα συγουρα οπωσ και αν ειναι μπορει να γινει καλητερα.. και να ζησει φυσιολογικα κι εσυ μαζι του αν το επυθυμεις..

..Όπως καταλαβαίνεται ένοιωσα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.



..η εισαγωγη στο ψυχιατρειο δεν σε πειραξε και σε πειραξε η διαγνωση??????
.. μια χαρα θα γινει το παιδι..θα δεις..



Πώς γίνετε να είμαι με κάποιον 5 χρόνια και να μην έχω καταλάβει τίποτα? ..το εξηγω αυτο στην αρχη.. δεν ηξερεσ ποια ειναι τα φυσιολογικα και τα μη φυσιολογικα ορεια μιασ συνηθειασ..η μιασ πραξησ.. γι αυτο.. στην τελικη κατι που για εμενα μπορει να φανταζει φυσιολογικο δενε ιναι απαρετητο να ειναι και για εσενα φυσιολογικο.. γενικα δεν υπαρχει φυσιολογικο..ειναι αυτο που σου προκαλει προβληματα και φθωρα..και το υγιεσ .


Πώς γίνεται η μάνα του επειδή της είπε σε παρακαλώ βοήθησε με είμαι μπερδεμένος να τον πάει κατευθείαν στο ψυχιατρείο?

εισαι σιγουρη πωσ τον πηγε κατευθειαν? μηπωσ το παιδι επαιρνε φαρμακα και δεν σου το ειχε πει?αν ναι τοτε σκεψου γιατι δεν σου το ειπε..μηπωσ φοβοταν την αντιδραση σου?....

μηπωσ εβλεπε ψυχολογο?η μανα του ετσι ενιωσε πωσ θα τον βοηθησει και αυτο επραξε.. για να τον κρατησανε πιστευω πωσ επραξε και σωστα.. προσωπικα σου ξαναλεω.πιστευω πωσ ενιωσε πωσ δεν ηξερε πωσ να τον βοηθησει..


Υπάρχει άραγε ιστορικό?
αυτο ο συντορφοσ σου θα σου το πει...

Υπάρχει παρελθόν?

ναι τουλαχιστον τα τελευταια 5 χρονια που ειστε μαζι.. απλωσ η συμπτωματολογια ηταν σε κανονικη μικρη ενταση.. στα δικα σασ φυσιολογικα ορια... ειμαι σιγουρη πωσ αν σκευτεισ θα δεισ πωσ κι εσυ κι εγω και ολοι μασ εχουμε καποιεσ εντονεσ συνηθειες... που μπορουν να κεφυγουν απο τον ελεγχο μασ και να χρειαστουμε στηριξη ψυχολογικη..

Με πόση ευκολία σε πάει ο γονιός σου εκεί

σου απαντησα ειδη..σε αυτο :):) επεισεισ εχει να κανει και με την ψυχραιμια του γονιου.. και την προσωπικη κριση τησ βαρυτητασ τησ καταστασησ που εχει ο γονιοσ....

το να παει καποιοσ καποιον σε ψυχιατρειο δεν το κανει για κακο του .. αλλα για να τον βοηθησει.. μην το βλεπεισ σαν τιμωρια.. μπορει να χρειαστει ο καθενασ μασ καποια στιγμη στην ζωη του.. ψυχιατρικη φροντιδα η στηριξη... απλωσ στο νοσοκομειο αυτο... μπορουν να σε φροντισουν πιο εντατικα..:)





ποσο καιρο εχει που εχει γυρισει???

Τώρα που έχει βγεί, ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τί έχει συμβεί. Πέρνει 3 φορές την μέρα από τα 3 χαπάκια που προανέφερα μόνο το tavor θυμάμαι τα άλλα δύο δεν τα θυμάμαι, είναι διαρκώς σε μια nirvana ότι και να του λέω δεν του προκαλεί ούτε χαρά ούτε λύπη, ούτε κρύο ούτε ζέστη.


ΟΙ γιατροι του δωσανε προφανωσ καποια αγωγη με φαρμακα ..για καποιο καιρο ετσι ωστε να προσαρμωστει και παλι στο σπιτι και την ζωη του..λαου λαου..σιγα σιγα.. και πανω απ ολα για να ηρεμισει το κεφαλι του.προφανωσ υπερφορτοθηκε και ..τωρα χρειαζεται λιγο χρονο ..και ξεκουραση.. τα φαρμακα αυτα ολα.. μπορουν να του δωσουν αυτη την ηρεμια για να ηρεμισει και το νευρικο του συστημα.. και το κεφαλι του..

προφανωσ ειναι πολυ ευαισθητοσ τωρα και με τα ηρεμιστικα πχ καταφερνουν να ειναι ο φιλοσ σου.. σε μια κατασταση ωστε να μην μπορεσει να περναει μεγαλεσ εντασεισ..μεγαλα αγχη..κουραση.. συγχυση.. το κακο ειναι δυστυχωσ πωσ μαζι με τα ασχημα συναισθηματα.. τα φαρμακα αυτα ηρεμουν και τα καλα συναισθηματα...

για να καταλαβεισ.. τα φαρμακα του δινουν την δυνατοτητα για οσο καιρο θα τα παιρνει και ειδικα τωρα που ειναι αρχη να κανει ενα διαλλειμα απο το αγχοσ του...




Είμαι μαζί του και τον νιώθω σαν ξένο.

Ειναι λογικο να νιωθεισ ξενη.. ηταν ενα σοκ και για εσενα μα και για εκεινον.. θυμησου..πωσ μπορει εσυ να τον εβλεπεσ στο νοσοκομειο..αλλα αυτοσ ηταν μεσα..ηταν και γι αυτον ενα μεγαλο σοκ..κανενασ δεν θελει να μπει σε ενα ψυχιατρειο ..οσο πολυ και αν χρειαζεται μια νοσηλεια.. και σιγουρα κανενασ δεν θελει ουτε να στιγματιστει ουτε να ντροπιαστει μπροστα στον συντροφο του.. οχι φυσικα οτι η νοσηλια ειναι ντροπη..ισα ισα..αλλα οσοι δεν εχουν σχεση η δεν εχουν ενημερωθει μπορει να νιοσουν ντροπη για τον αλλον..

ειμαι σιγουρη πωσ ετσι νιωθει μπροστα σου τωρα.. ντροπιασμενοσ.. λυπημενοσ.. και πολυ μονοσ.. αφου νιωθει την οποια αποστροφη σου.. την οποια αποδοκιμασια σου..και σιγουρα φοβαται ολα αυτα που ισωσ εχεισ σκεφτει για εκεινον.. πωσ ειναι αρρωστοσ..πωσ πχ δεν θελεισ να εχεισ καμια σχεση με καποιον που περασε μια περιπετεια ψυχικησ διαταραχησ...

ειμαι σιγουρη πωσ δεν καταλαβαινει ουτε ο ιδιοσ γιατι τα σκευτεται ολα αυτα.. ειναι θυμομενοσ και πολυ λυπημενοσ που συνεβησαν ολα αυτα σε αυτον..μα και σε εσενα..σε εσασ..φοβατε πωσ θα τον αφησεισ..πωσ δεν θα τον θελεισ τωρα πια...

φοβαται πωσ διαλυεται η ζωη του και μαζι η ζωη σασ...
ακομη και αν αυτο ποτε δεν γινει... σκεψου πωσ θα ενιωθεσ και τι θα σκευτοσουν εσυ στην θεση του... αν συναιβενε στην ζωη σου κατι τοσο ενονο τοσο ξαφνικο.. και αναπαντεχο..κατι τοσο ανεπιθυμητο.. ποσο φοβο μπορει να διμιουργησει στον οποιοδηποτε..

..

Τίποτα δεν μου θυμίζει τον παλιό μου φίλο.

και σιγουρα τιποτα δεν του θυμιζει την παλια του φιλη...




Δεν με ελκύει καθόλου σεξουαλικά και όταν είμαι μόνη μου μαζί του νιώθω ανασφαλής.

Ειναι απολυτοσ λογικα αυτα που λεσ...εισαι σε σοκ ακομα... δωσε λιγο χρονο..

εξαλου ειπαμε τωρα πρεπει να ηρεμησει λιγο να ξεκουραστει.. ειναι σαν να εχει γριπη..οταν εχεισ πυρετο..δεν σκευτεσαι το σεξ... σκευτεσαι μονο το οτι εισαι εξαντλημενοσ και θελεισ να ξεκουραστεισ...


Δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση,

Να εισαι διπλα του.Και να μην τον κρινεισ σαν εναν ξενο...

ειναι ο ιδιοσ.. ειναι ο αντρασ σου.. ο συντροφοσ σου.. ειναι εκεινοσ που σε λατρευει..και εκεινοσ που σε πειραζει, που γελατε μαζι.. που κοιμαστε μαζι..μονο που περναει μια ασχημη φαση στην ζωη του.. και χρειαζεται ακομη περισσοτερη αγαπη και κατανοηση.. δεν φταιει αυτοσ γι αυτο που του συμβαινει... δεν το θελει ουτε αυτοσ πιστεψε με...

υπομονη , αγαπη και χρονο χρειαζεται.. τιποτα αλλο..


δεν ξέρω τι να κάνω να τον βοηθήσω. Από εκείνη την μέρα που μπήκε στην κλινική νιώθω να πάγωσα, όλη την μέρα κλαίω και βλέπω την ζωή μου σαν παλάτι στην άμμο σαν να καταστράφηκαν όλα.
Νιώθω να έχω μηδενίσει το κοντέρ της ζωής μου.

Κι εκεινοσ νιωθει πωσ τα νιωθεισ ολα αυτα... και αυτο τον κανει χιλια κομματια ακομη περισσοτερο..
θελει να ειναι σιγουρα εκεινοσ που θα μπορει να σου δωσει αγαπη, σιγουρια προστασια και ασφαλια.. αλλα δεν μπορει αυτη την στιγμη.. νομιιζεισ πωσ αυτο δεν τον τρελενει?το οτι δεν εχει τον ελεγχο του εαυτου του?...

ολα θα γινουν ..θελει μονο χρονο...και ηρεμια.. ολα θα πανε καλα...
Και να δεισ που ολα θα γινουν οπωσ ηταν ..και πολυ καλητερα..γιατι θα εχετε ανοιχτει και θα εχετε δεχτει ο ενασ τον αλλον ετσι οπωσ πραγματικα ειστε..με τουσ φοβουσ και τισ αδυναμιεσ σασ...

ολα συμβαινουν για καποιο λογο και ολα για καλο.. ισωσ εγινε ολα αυτο για να αρχησετε να μιλατε ανοιχτα ο ενασ στον αλλον χωρισ φοβο απορριψησ..ισωσ εγινε για να δοκιμασετε το αν αντεχει η αγαπη σασ στα δυσκολα..σκεψου να συνεβαινε σε εσενα ολο αυτο..πωσ θα ηθελεσ να σου φερθει..και να σου φερετε....ετσι θα ξερεισ τι να κανεισ :):)




ελπιζω να σε βοηθησα..καλη σου δυναμη και καλο κουραγιο στον συντροφο σου.. πεσ του πωσ δεν ειναι μονοσ..
και πωσ ειναι καλοδεχουμενοσ στην μεγαλη μασ παρεα εδω... απλωσ αν δεν θελεισ μην του πεισ το νικ σου..και ολα καλα..

May,
καλησπέρα.
Σίγουρα είναι μια δύσκολη περίπτωση περισσότερο ως προς την διαχείρησή της από σένα. Θα προσπαθήσω να σου πω την άποψή μου όσο πιο απλά μπορώ για να την καταλάβεις. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το αν η διάγνωση είναι σωστή ή όχι, γιατί θεωρώ ότι εφόσον νοσηλεύθηκε τόσες μέρες του έκαναν όλα τα απαραίτητα τεστ/εξετάσεις που προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Θα κάνω μια παρένθεση να σου πω, χωρίς να γνωρίζω τι συμβαίνει στο σπίτι του φίλου σου, ότι μπορεί κ η μητέρα του να τα έχασε κ να μην ήξερε πως ακριβώς να χειριστεί την κατάσταση κ να σκέφθηκε την πιο ασφαλή λύση... Νοσοκομείο!.. Αυτό το λέω σαν μια εναλλακτική σκέψη.
Σχετικά με την συγκεκριμμένη διαταραχή: Ολα ξεκινούν από την ανάγκη του ατόμου να έχει τον έλεγχο πάνω σε αντικείμενα, γιατί για κάποιον λόγο θεωρεί ότι δεν μπορεί να ελέγξει τα σοβαρά θέματα της ζωής του. Πολύ απλοϊκή εξήγηση, αλλά το συμαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο ΕΛΕΓΧΟΣ. Θέλω να ελέγξω την πιθανότητα να μην κολλήσω κανένα μικρόβιο, άρα θα πρέπει να πλένω τα χέρια συνέχια.
Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να μιλήσεις μαζί του για την εικόνα που βλέπεις, με ήρεμο τρόπο, όχι απορριπτικό. Να συζητήσεις μαζί του πως νιώθει, προσπάθησε να κάνεις την συζήτηση μαζί του με υπομονή κ επιμονή. Δεν θα είναι εύκολο στην αρχή ειδικά. Πες του ότι αυτό που θέλεις είναι να βρείτε ένα τρόπο να επικοινωνείται. Αυτό νομίζω είναι κ το πιο σημαντικό κ για τους δύο σας.
Δεν κατάλαβα εξακολουθείται να μένετε μαζί??

Καταρχην Μay δεν ξερω πολλα για την διαταραχη και ουτε ειμαι ειδικος.

Αυτο που μου φαινεται δυσκολο ειναι η αλλαγη που επιτελεστηκε σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα.
Ενταξει παιρνει καποια φαρμακα , περασε κατι σαν σοκ δεν ξερω αλλα αλλαξε τοσο ριζικα προσωπικοτητα?

Ή μηπως αλλαξε ο τροπος που βλεπεις εσυ τα πραγματα?

Αν θες παντως να μεινεις θα χρειαστει προσπαθεια και δωστου ισως λιγο χρονο...τι να πω ,δεν ξερω εσυ ποσο θες να προσπαθησεις και τι θυσιες εισαι διαθετειμενη να κανεις.

δεν γραφεις αν ο φιλος σου σημερα περα απο την αγωγη του,
αν εχει επαφη με καποιο ειδικο.

Η ψυχ, νομιζω σωστα σου ειπε για τις κρισεις,
και πιστευω οτι το μελλον σου μαζι με τον φιλο σου, θα ειναι βαρυτερο απο οσο το ειχες συνηθισει.

Για να τον βοηθησεις,
θα πρεπει να σου εχει εμπιστοσυνη και να νιωθει οτι εισαι με το μερος του.... ειναι ετσι?
Δεν θα ελεγα να χωρισεις, ωστοσο πρεπει με ψυχραιμια να κανεις μια εκτιμηση και να ζυγισεις τι αντεχεις και τι οχι.
Επισης θεωρω παρα πολυ κρισιμο να ενημερωθεις απο την ψυχ. που πηγες με λεπτομεριες για οτι περναει ο φιλος σου.


Απο κει και περα,
αν δουλεψετε μαζι, πιστευω οτι ολα θα πανε καλα.

--καλα 5 χρονια δεν μπορει να μην παρατηρησες τιποτε αλλο εκτος απο το πλυσιμο των χεριων ! Επεσες απ τα συνεφα δηλαδη ? Μηπως εκανες και συ πως δεν εβλεπες ? ....επειδη ισως δεν θαθελες ναναι αλλιως ? μηπως δεν ηθελες να το πιστεψεις ? ....δικια σου ιδεα ηταν η αποφαση για συγκατοικιση ?................δηλαδη μετα απο 5 χρονια δεν ειναι και τοσο απλο να πεις : α εγω δεν ξερω τιποτα ! φοβαμαι και το βαζω στα ποδια , και ολα αυτα τα χρονια δεν ειμουνα εδω ,δεν φερω καμια ευθυνη...................................... .................................................. .. Οπωσδηποτε νομιζω πως οφειλεις να δωσεις χρονο στο φιλο σου πια (μιας και ο ερωτας ειναι ευαισθητο πραγμα ,και μπορει να χει παει ..περιπατο ) , εστω και παθητικα ακομα και αν δεν το νοιωθεις καθαρα , μια ευκαιρια για μια πιθανη ανασυνταξη των δυναμεων ,, για να μπορεσεται εστω να κανεται μια ανασκοπηση, μια ανακαιφαλαιωση αυτου που συναιβει ,,,,και μετα να προχωρησεται παρακατω , οπως μπορεσεται να προχωρησεται ......____________________________________________ _____________Επισης καπου λες : ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΑΝ ΠΑΛΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ. ,,,μηπως εσυ εχτιζες πυργους στην αμμο ολα αυτα τα χρονια ?

σας ευχαριστώ όλους για όσα μου λέτε..

Την περασμένη εβδομάδα που βγήκε πήγαμε να κοιμηθούμε στο σπίτι που έχουμε νοικιάσει και εκείνος κοιμήθηκε κανονικά στο κρεβάτι και εγώ όλη νύχτα ήμουν στον καναπέ γιατι φοβόμουν. Πήγα να ξαπλώσω δίπλα του και φοβόμουν μην γίνει κάτι και δεν ξυπνήσω, μην κάνει κακό στον εαυτό του, μην κάνει κακό σε εμένα είναι το διαμέρισμα στον 6ο όροφο και φοβόμουν πολύ. Οπότε την άλλη μέρα και δεδόμενου ότι και εγώ δεν είμαι σε καλή κατάσταση με όλο αυτό του ζήτησα να μένουμε ο καθένας σπίτι του γιατί δεν μπορώ αυτή την στιγμή να του παρέχω την φροντίδα που χρειάζεται λόγο και της δικής μου ψυχολογικής κατάστασης.

Το να μείνουμε μαζί το αποφασίσαμε από κοινού δεν το αποφάσισα εγώ ή εκείνος. Ψάχναμε μαζί κανονικά να συγκατοικήσουμε με σκοπό να αρραβωνιαστούμε κτλ.

Το πρόβλημα μου είναι πρώτον πως γίνετε τόσα χρόνια να έχει κάτι τέτοιο και να μην το έχω καταλάβει..πως γίνετε η μοναδική ένδειξη να είναι αυτή με το πλύσιμο των χεριών...το οποίο να σας πω ότι ακόμη το κάνει και νόμιζα ότι επειδή πέρνει τα φάρμακα δεν θα το έκανε αλλά εκείνος ακόμη το κάνει.

Προσπαθώ να δώσω δύναμη σε εμένα για να δώσω δύναμη και σε εκείνον. Αυτό που με βασανίζει είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι ο φίλος μου εδώ και 5 χρόνια αν εγώ πω ότι θα τον παντρευτώ πως ξέρω ότι αυτό το πράγμα δεν θα ξαναγίνει με άλλη μορφή?πώς θα νιώθω ασφαλής αφού από τώρα νιώθω ανασφάλεια?

Τα φάρμακα έχουν αλλοιώσει την προσωπικότητα του..είναι υπερευαίσθητος ήταν και πριν ευαίσθητος αλλά τώρα είναι πολύ παραπάνω από πριν, είναι ευσυγκίνητος, είναι διαρκώς αφηρημένος..του μιλάω και το βλέμμα του είναι σαν να κοιτάει πίσω από εμένα..μάλλον για το βλέμμα θα φταίνε τα φάρμακα...

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να αποδεχτώ το πρόβλημα του φίλου μου για τον λόγο ότι δεν είχα καταλάβει τίποτα.....Νιώθω πάρα πολύ μεγάλη εξάντληση και αδυναμία να στηρίξω και εμένα και εκείνον ταυτόχρονα.....

Δεν θέλω να πιστεύω ότι έχτιζα πύργους στην άμμο τόσα χρόνια..ότι 5 χρόνια ήταν ένα παραμύθι όλα....δεν μιλάμε για 5 μήνες αλλά για 5 χρόνια...
Σας ευχαριστώ όπως και να έχει.

Quote:

---

Originally posted by may
σας ευχαριστώ όλους για όσα μου λέτε..

Την περασμένη εβδομάδα που βγήκε πήγαμε να κοιμηθούμε στο σπίτι που έχουμε νοικιάσει και εκείνος κοιμήθηκε κανονικά στο κρεβάτι και εγώ όλη νύχτα ήμουν στον καναπέ γιατι φοβόμουν. Πήγα να ξαπλώσω δίπλα του και φοβόμουν μην γίνει κάτι και δεν ξυπνήσω, μην κάνει κακό στον εαυτό του, μην κάνει κακό σε εμένα είναι το διαμέρισμα στον 6ο όροφο και φοβόμουν πολύ. Οπότε την άλλη μέρα και δεδόμενου ότι και εγώ δεν είμαι σε καλή κατάσταση με όλο αυτό του ζήτησα να μένουμε ο καθένας σπίτι του γιατί δεν μπορώ αυτή την στιγμή να του παρέχω την φροντίδα που χρειάζεται λόγο και της δικής μου ψυχολογικής κατάστασης.

Το να μείνουμε μαζί το αποφασίσαμε από κοινού δεν το αποφάσισα εγώ ή εκείνος. Ψάχναμε μαζί κανονικά να συγκατοικήσουμε με σκοπό να αρραβωνιαστούμε κτλ.

Το πρόβλημα μου είναι πρώτον πως γίνετε τόσα χρόνια να έχει κάτι τέτοιο και να μην το έχω καταλάβει..πως γίνετε η μοναδική ένδειξη να είναι αυτή με το πλύσιμο των χεριών...το οποίο να σας πω ότι ακόμη το κάνει και νόμιζα ότι επειδή πέρνει τα φάρμακα δεν θα το έκανε αλλά εκείνος ακόμη το κάνει.

Προσπαθώ να δώσω δύναμη σε εμένα για να δώσω δύναμη και σε εκείνον. Αυτό που με βασανίζει είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι ο φίλος μου εδώ και 5 χρόνια αν εγώ πω ότι θα τον παντρευτώ πως ξέρω ότι αυτό το πράγμα δεν θα ξαναγίνει με άλλη μορφή?πώς θα νιώθω ασφαλής αφού από τώρα νιώθω ανασφάλεια?

Τα φάρμακα έχουν αλλοιώσει την προσωπικότητα του..είναι υπερευαίσθητος ήταν και πριν ευαίσθητος αλλά τώρα είναι πολύ παραπάνω από πριν, είναι ευσυγκίνητος, είναι διαρκώς αφηρημένος..του μιλάω και το βλέμμα του είναι σαν να κοιτάει πίσω από εμένα..μάλλον για το βλέμμα θα φταίνε τα φάρμακα...

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να αποδεχτώ το πρόβλημα του φίλου μου για τον λόγο ότι δεν είχα καταλάβει τίποτα.....Νιώθω πάρα πολύ μεγάλη εξάντληση και αδυναμία να στηρίξω και εμένα και εκείνον ταυτόχρονα.....

Δεν θέλω να πιστεύω ότι έχτιζα πύργους στην άμμο τόσα χρόνια..ότι 5 χρόνια ήταν ένα παραμύθι όλα....δεν μιλάμε για 5 μήνες αλλά για 5 χρόνια...
Σας ευχαριστώ όπως και να έχει.

---

May...σίγουρα δεν είναι ότι και πιο ευχάριστο θα μπορούσε να σου συμβει.
Όμως, εδώ δεν μπορείς να λειτουργήσεις μεσοβέζικα.
Ο άνθρωπος εχει πραγματική ανάγκη από άλλους ανθρώπους, οπότε πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά και να ψάξεις για την ασθένεια του, ώστε να μπορείς να ανταπεξέλθεις.
Μη στέκεσαι σε ένα γιατρό. Μίλησε και με άλλους. Μάθε.
Αν τον αγαπάς μείνει μαζί του και παλαιψε το.

may διαισθανομαι οτι δεν εχεις την ψυχικη δυναμη, να μπορεσεις να σταθεις διπλα στον φιλο σου,καθολου κατακριτεο,απο μεριας μου,γιατι θελει αρκετη δυναμη,και πληροφορηση σωστη,για τη σταση σου απεναντι του,αλλα αν δεν μπορεις να σταθεις εσυ,δεν μπορεις να στηριξεις καποιον,και οταν αναφερεις οτι φοβασαι μην σου κανει κακο.Απολυτα κατανοητο ,και να μην νιωσεις καθολου οτι πρεπει να απολογηθεις γ αυτο Δεν μπορεις να ζεις μεσα στο φοβο για την σωματικη σου ακεραιοτητα.
Τα φαρμακα δεν αλλοιωνουν την προσωπικοτητα,απλος ξεκουραζουν για λιγο το μυαλο απο τις πολλες σκεψεις που κανει ,για να το πω λιγο απλα,που ειναι σαν μαυρος ανεμοστροβιλος :)

αυτές οι καταστάσεις μπορεί να είναι σε λανθάνουσα κατάσταση και ένα αγχωτικό γεγονός να πυροδοτήσει μια κρίση, ίσως αυτό έπαθε ο φίλος σου. αγχώθηκε με την συγκατοίκηση και όλα αυτά και είχε μια κρίση. ίσως να είχε πάθει και παλιότερα πιο ήπιας μορφής και να μην στο είχε πει για να μην σε τρομάξει, ή ίσως να είχε πάθει κάτι πριν κάνετε σχέση. δεν έχει και τόσο σημασία αυτό, όσο το τι θα κάνεις από εδώ και στο εξής.

για αρχή, πρέπει να ενημερωθείς καλά για την κατάσταση. για να μην φοβάσαι κυρίως. τι σημαίνει αυτό που έχει, τι συμπτώματα έχει, πως μπορεί να καταπολεμηθεί κτλ κτλ. συμβουλεύσου κάποιον ειδικό.

γενικά δεν θα πρέπει να φοβάσαι, πρέπει να είσαι δυνατή για να στηρίξεις κι εκείνον. νομίζω πως ίσως να έχει ανάγκη να νιώσει ότι η ζωή συνεχίζεται κανονικά, μην κοιμάσαι στον καναπέ, προσπάθησε να του δείξεις τρυφερότητα.

μην πάρεις τώρα αποφάσεις για το μέλλον. απλά στήριξέ τον αυτή τη στιγμή που το έχει ανάγκη. αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να ενημερωθείς για αυτό που θα αντιμετωπίσεις.

\"Πήγα να ξαπλώσω δίπλα του και φοβόμουν μην γίνει κάτι και δεν ξυπνήσω, μην κάνει κακό στον εαυτό του, μην κάνει κακό σε εμένα είναι το διαμέρισμα στον 6ο όροφο και φοβόμουν πολύ. \"

ERΩΤΗΣΗ?? οταν φοβασαι ο ιδιος ,και νιωθεις ανασφαλεια,και καμια εμπιστοσυνη με τον ανθρωπο που εισαι μαζι
Πως μπορεις να στηριξεις,αφου ο ιδιος θελεις στηριξη??

Quote:

---

Originally posted by may

Δεν θέλω να πιστεύω ότι έχτιζα πύργους στην άμμο τόσα χρόνια..ότι 5 χρόνια ήταν ένα παραμύθι όλα....δεν μιλάμε για 5 μήνες αλλά για 5 χρόνια...

---

may,

αλήθεια τι αλλάζει στα 5 χρόνια που ήδη έζησες με την εμφάνιση των νέων δεδομένων? καταλαβαίνω ότι είναι πολύ πιθανόν να αλλάξει η σχέση σου στο παρόν και το μέλλον, αλλά το παρελθόν?
αν με αυτόν τον φίλο σου πέρασες 5 καλά χρόνια, πώς αλλάζει αυτό?
εσύ την σχέση την κάνεις μόνο για κάποιο σκοπό? (γάμο?)
η πορεία μιας σχέσης δεν έχει αξία για σένα?