Γεια σου Αμελί.:)
Κρίμα,ναι.Αλλά ωστόσο πολλά κρίματα συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο.Μπορεί κάποιες φορές να σκεφτόμαστε πως τα δικά μας είναι too serious για να τα ξεπεράσουμε,σκέψου όμως πως αν οι απαιτήσεις σου από τους γονείς σου άλλαζαν θα έπαυε να σε πονάει το κρίμα αυτό.Σταδιακά θα μπορούσες να περάσεις σε άλλο τρόπο σκέψης,δηλαδή να δεχτείς πως οι γονείς σου κάπως είναι,όπως κάπως είσαι κι εσύ και πως μπορείς να περάσεις τις μέρες σου στον κόσμο παύοντας να θλίβεσαι για ό,τι δεν γίνεται να αλλάξει,γιατί δεν εξαρτάται από εσένα(ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά των δικών σου).Μπορείς όμως να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου στο να περιμένεις λιγότερα απ\'αυτούς,κι αυτό θα είναι πιστεύω πολύ ανακουφιστικό συναισθηματικά για σένα.Δε θα θυμώνεις και δε θα πληγώνεσαι τόσο εύκολα όταν οι συμπεριφορές τους έρχονται σε κόντρα με όσα πιστεύεις πως θα έπρεπε να είναι οι γονείς για τα παιδιά τους.