ΤΙΠΟΤΑ δεν βοηθαέι...!

Εντάξει ναι...έγινε αυτό με το μετατραυματικό...και το πέρασα ...συνήλθα και συνέχισα...έχω μόνο να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου και να προσπαθήσω να συνεχίσω σαν άνθρωπος ρε πούστη μου....σαν 26 χρονών άνθρωπος...Η μάνα μου δεν μου μιλάει γιατι βαρέθηκε λέει να φέρομαι έτσι και να κλείνομαι στο δωμάτιο με το που γυρνάω και να πάω να εμπιστεφτώ, λέει το ψυχολόγο μου αφού δεν της λέω τι έχω...της χρωστάω λέει και 75 ευρό...(μην το ξεχάσω) ωραία με στηρίζεις της απάντησα....ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΣ ΟΥΡΛΙΑΞΩ ΠΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ...αλλά την αγαπάω και δεν μπόρεσα πάλι να το πώ.....Προσπαθώ λοιπόν να συνεχίσω..να δραστηριοποιηθώ...να κοινωνικοποιηθώ..να φροντίσω την εμφανισή μου...κάθε μέρα αλήθεια προσπαθώ...Και κάπου εκεί σκέφτομαι οτι θα υπήρχαν χίλια πράγματα να κάνω..ΑΝ ΕΙΧΑ ΛΕΦΤΑ...γιατί χθές με πληρώσαν μόνο 400 ευρω...λόγω κρίσης...και γιατί πηγαίνοντας να τραβίξω αυτά τα λεφτά, για να τα δώσω φυσικά σε λογαριασμούς....έπρεπε να πάρω λεωφορείο...για το οποίο λεωφορείο,δεν είχα λεφτα για εισητήριο...(μέχρι να φτάσω στη τράπεζα) και στο οποίο λεωφορείο ΦΥΣΙΚΑ...μπήκε ελενκτής και μου έκοψε κλήση 60 ευρό..! Και πάλι σκέφτηκα θετικά...αγνόησα ΟΛΟΥΣ αυτούς τους γέρους που σιχαίνομαι να βλέπω και που αν με ακουμπήσυν καταλάθος σε κάποιο λεωφορείο, με πιάνει ταχυκαρδία και δύσπνοια...και συνέχισα...Και σήμερα ξύπνησα να συνεχίσω να παω στη δουλειά μου και φυσικα είχε απεργία....και φυσικά πλήρωσα ταξί....Και όσο και αν προσπαθώ ΤΙΠΟΤΑ μα τίποτα δεν βοηθαέι!! δεν ξέρω γιατί τα γράφω....εδώ...αλλά τίποτα...ούτε το παραμικρό δεν με βοηθαέι να μην σκέφτομαι αρνητικά...να μην σκέφτομαι αυτό που μού χει συμβεί ...και να ζήσω! μπάς και καταφέρω να φτάσω στο σημείο να μπορέσω να με ακουμπήσει και κανείς....μπάς και....μπορέσω....να...Text

mwahahaha συγνωμη κιολας αλλα τα βρηκα καπως αστεια τα παραπανω :D

φανταζομαι εχεις να λες τετοιες ιστοριες συχνα χεχε

ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ?

Ελα Σεπια, παραδεξου το!!

Με τετοια ιστορια υπερβολικης ατυχιας.....

οκ οκ, το σταματαω. ισως να εχεις δικαιο.!



ισως ομως να βοηθαει πιο πολυ να γελας με τετοιες ιστοριες απο το να εχεις νευρα. ή οπως θα ελεγες και εσυ \"ΑΠΟ ΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΝΕΥΡΑ!!!!\" .

Εγω τουλαχιστον ετσι λειτουργω σε τετοιες καταστασεις. Θα μου πεις ομως οτι δεν ειναι το ιδιο ολοι οι ανθρωποι και θα εχεις δικαιο παρολο που στην τελικη μετραει η τελικη πραξη και οχι η διαδικασια μεχρι αυτην.

Στο κατω κατω σημασια δεν εχει τι σου συμβαινει, αλλα το πως αντιδρας εσυ σε αυτο που σου συμβαινει!!

μαλλον τοτε δεν εχεις καταλαβει τι εχει συμβει φιλε.....αντε πρωι πρωι....

Οχι μαλλον. Σιγουρα δεν καταλαβα τι εχει συμβει. Και δεν με ενδιαφερει τι εχει συμβει κιολας. Παρολα αυτα η αρχη του πως αντιδρας ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ στις καταστασεις ισχυει παντα , ειτε σου αρεσει ειτε οχι. Μαθε να ζεις με αυτο ^^

καλη σου μερα.

αμα δεν σε ενδιαφερει τι εχει συμβει...ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΟΣΤ! γιατι αυτη η \"υπερβολικη ατυχια\" τυχαινει να ναι η ζωη μου.... και την μοιραζομαι εδω για να νιωσω καλυτερα και οχι για να μου γαμησεις και αλλο τη ψυχολογια....εσυ και τα bullshit σου! οκ? καλη σου μερα λοιπον!

λυπαμαι αλλα δεν ευθυνομαι εγω για το αν εκανες εσυ ο ιδιος τον εαυτο σου να νοιωσει χειροτερα τωρα...




μπάι...

κ βέβαια τίποτα δεν μας βοηθάει όταν μας σκεπάσει αυτό το μαύρο πέπλο της δυσφορίας, της στεναχώριας. όλα μοιάζουν μάταια κ καταραμένα. στάσου ένα λεπτό, κοίτα γύρω σου, όλα κινούνται, όλα κατευθύνονται προς το δρόμο τους. πάρε μια ανάσα, ένα λεπτό, δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να αδειάσει απο σκέψεις.
ξέρω, περνάς μια πολύ δύσκολη περίοδο, δώσε όμως χρόνο στον εαυτό σου, ίσως σ αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή μέχρι να περάσει.

ρε ειπα κατι παράλογο? φαινεται τοσο αστειο? πραγματικα......πεσ μου αληθεια δεν θα με πειραξει..αλλα ειναι τοσο αστειο?

τώρα γκαντεμιές.. χτυπάει το ξυπνητήρι, το κλείνω, με παίρνει ο ύπνος, αργώ να ξεκινήσω για τη δουλειά, πίτα το λάστιχο στο αυτοκίνητο, το φουσκώνω όπως όπως να πεταχτώ μέχρι το βουλκανιζατερ, 3 αυτοκίνητα μπροστά μου κ περιμένω, δεν με παίρνει η ώρα, πέφτει η κάφτρα απ το τσιγάρο κ μου καίει το πουκάμισο, χύνεται ο καφές πάνω μου μες τ αμαξι κ τα κάνω όλα μπου@#%%, φτιάχνω το λάστιχο κ ξαναπάω σπίτι να αλλάξω, χτυπάει το τηλέφωνο, απ την τράπεζα, έχετε καθυστερήση την πληρωμή σας, ξαναχτυπάει το γαμ%$# ποτε έχεις σκοπό να έρθεις στη δουλειά; τρέχω, σκοντάφτω, χτυπάω το πόδι μου, πονάω, συνεχίζω. φτάνω στη δουλειά κ έχω ξεχάσει την τσάντα μου, διψάω, θελω να πιω καφέ, πως να φύγω να ξαναπάω σπίτι τώρα, δανεικά θα πάρω; κ πρέπει να πεταχτώ μέχρι την τράπεζα.. πφφφ πρέπει να ξαναπάω σπίτι, πετάγομαι, ευτυχώς είναι κοντά κ φτου σου δεν βρίσκω παρκινγ, το αφήνω με αλαρμ, κληση απ τη δημοτική αστυνομία, δεν πειράζει 20 ευρω ειναι. φτάνω στη δουλειά, τι να πρωτοκάνω, έχω ήδη πελαγώσει..

Quote:

---

Originally posted by Sepia
ρε ειπα κατι παράλογο? φαινεται τοσο αστειο? πραγματικα......πεσ μου αληθεια δεν θα με πειραξει..αλλα ειναι τοσο αστειο?

---

όχι δεν είναι αστείο.
ίσως ο μπολτ ήθελε να σου δείξει κ την άλλη πλευρά της όλης γκαντεμιάς.
ίσως αν το έβλεπες χιουμοριστικά, χωρίς να επηρεάζει άμεσα τη ζωή σου, όπως εσένα αυτή τη στιγμή, να γελούσες με την γκαντεμιά που σε δέρνει.
θα φτιάξουν όμως τα πράγματα, στατιστικά να το πάρεις δεν γίνεται να συνεχιστεί όλο αυτό.
κ προσθέτουμε στην γκαντεμιά: κάνω ένα ποστ κ περιμένω να με καταλάβουν κ το μόνο που έγινε είναι να μου σπάσουν κ αλλο τα νεύρα.. όμως cool ήταν ένα ατυχές αστείο τη δεδομένη στιγμή.
γράψε να ξεδώσεις.. να τα πεις, να ανασάνεις

εντάξει μπορεί να εχεις και δίκιο...δεν λεω για τον μπολτ...γενικά μιλάω φενεται αστείο...και γω μπορεί να γέλαγα για τα λεφτα και τα λεωφορεία ....αλλα για το αλλό θέμα στο οποιο με επηρεάζουν ολα αυτά.... συγνώμη δεν θα κανα ποτέ πλάκα....και εσύ ξέρεις οτι δεν έχει μεσα πλάκα.....για κανέναν.....δεν έχει πλάκα...

Sepia,για το θέμα του οικονομικού,πολλά άτομα μοιράζονται το άγχος και την αγωνία σου.Κι εγώ μαζί τους.Οι περικοπές,η σταδιακή κατάργηση δικαιωμάτων,η καθημερινή μάχη να τα βγάλει κάποιος πέρα με τις ανάγκες του,που δεν είναι μόνο να πληρώνουμε λογαριασμούς ή να τα βγάζουμε απλώς πέρα με τα έξοδα για διατροφή,έχει αντίχτυπο στην ψυχολογία μας.Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι θυμωμένη.Σχεδόν όλοι οι συμπολίτες μας εκτός από όσους ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες περνάνε τα ίδια.Και μην ξεχνιόμαστε,χειρότερα.Άλλο ι βιώνουν εποχές πείνας και στέρησης των στοιχειωδών για την επβίωση.

Δε σκέφτονται εσένα και την επιβίωσή σου,αλλά την επιβίωση του κράτους ως έννοιας και εξουσίας.Έχουμε να κάνουμε με μηχανισμούς.Κράτος για μένα σημαίνει μία μηχανή,που οι τακτικές και οι σκοποί της δεν έχουν καμία σχέση με ανθρωπιά.Στο δρόμο του μπροστά δεν αναγνωρίζονται άτομα και οι ανάγκες τους,τα συντρίβει.
Τώρα,αυτά για να έχουμε σαφή εικόνα του τι σημαίνει οικονομική κρίση και πως το κράτος θα συμπεριφερθεί σε σένα και σε μένα.Θα μας γράψει.:P

Όμως σε προσωπικό επίπεδο,στο τι μπορείς να κάνεις για να νιώσεις πως έχεις δύναμη να ανταπεξέλθεις,εκεί χρειάζεσαι στήριξη,βοήθεια και πηγές τροφοδότησης.Να κάνεις πράγματα που θα σου δίνουν χαρά και θα σε χαλαρώνουν,να φορτίζεις τις μπαταρίες σου γελώντας με φίλους,να κάνεις διαλείμματα από τη σκέψη των δυσάρεστων για να επανέρχεσαι σε θετικότερες διαδρομές.

Έχεις άτομα να σε στηρίζουν σε προσωπικό επίπεδο;Σύντροφο,φίλους,συ� �γενείς που να τα πας καλά μαζί τους,κάποιο χόμπυ,κάποιες δραστηριότητες που σε ικανοποιούν;Πηγαίνεις σε κάποιον ψυχολόγο,για να μάθεις κάποιους τρόπους να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα διαφορετικά,να μαθαίνεις να τα επεξεργάζεσαι αλλιώς;