κακοποιηση της κολιτης μου απο αδελφο και φιλους του.
Γεια σας,
Εδω και καιρο κανω παρεα με μια κοπελα που ειχα γνωρισει μεσω facebook. γενικα δειχνει καλο κοριτσι, ηπιων τονων, αλλα πολλες φορες ειχα παρατηρησει οτι το μυαλο της συχνα ηταν καπου αλλου, ειχε σημαδια θλιψης η καταθλιψης, γενικα συχνα αφαιροταν και ταξιδευε καπου μονο που ενιωθα οτι αυτο που σκεφτομουν σιγουρα δεν ηταν κατι ευχαριστο η θετικο. το αντιθετο.
τη γνωρισα πριν 4 χρονια. τωρα πια ειναι κατι σαν τη κολιτη μου (ειδικα τα τελευταια 2 χρονια κανουμε πολυ παρεα).
Το προβλημα τωρα ειναι οτι πανω στις συζητησεις που καναμε, επειδη ενοιωθα οτι εχει αναγκη απο καποιου ειδους βοηθεια, οτι κατι την απασχολουσε , τελευταια φορα που μιλησαμε (σημερα μεσημερι) μου εκμυστηρευτηκε αυτο που τη προβληματιζει.
Η φιλη μου εχει υποστει σοβαρη κακοποιηση απο τον αδελφο της.και πιθανοτατα και απο φιλους του. αυτα εχω καταλαβει απο οτι μου ειπε χωρις λεπτομερειες (γενικα σαν ανθρωπος δε θελω να ειμαι διακριτικη δε κανω ερωτησεις αφηνω τον αλλο αν θελει να μου μιλησει και για οσο θελει να μου μιλησει). αυτη η κακοποιηση (δε ξερω τη εκταση εχει αλλα αυτη τη λεξη χρησιμοποιησε) της εχει κοστισει στη ζωη της οπως μου ειπε τη ζωντανια, το χαμογελο, την αυτοπεποιπηθηση, τον υπνο, και την εχει οδηγησει σε αποπειρα αυτοκτονιας με χαπια οταν ηταν στην εφηβεια και αλλη μια φορα μου ειπε οτι για να ξεφυγει απο τους φιλους του αδελφου της πηδηξε απο το μπαλκονι απο τον πρωτο (ευτυχως) οροφο.κατεληξε στο νοσοκομειο φυσικα.
Το θεμα ειναι οτι παρολη την εκπληξη μου απο αυτα που ειπε, την ακουσα χωρις να δειχνω τιποτα, σα να μου ελεγε κατι που μπορει να συμβει καθημερινα, κατι απλο, κατι οχι τοσο σοβαρο. (το πως ενοιωθα μεσα μου αφηστε το). τη μονη ερωτηση που της εκανα ειναι αν εχει ξαναμιλησει καπου γι αυτα που μου ειπε (εννοουσα καποιον ειδικο). Η απαντηση της ηταν οτι οχι δεν εχει μιλησει καπου εκτος απο μια παλια παιδικη της φιλη με την οποια τωρα πια δε κανουν παρεα.
Το θεμα μου ειναι οτι δε ξερω πως να το χειριστω αυτο που εγινε, αυτα που μου ειπε. και δε θελω να την αφησω θελω να την βοηθησω αν γινεται. αλλα πως? εχω γνωσεις ψυχολογιας απο το πανεπιστημιο και το μεταπτυχιακο μου αλλα δενε χω εξειδικευση! ουτε πτυχιο ψυχολογου.
Δε ξερω τι να κανω, δεν τηνε χω παρει τηλ ακομα απο το μεσημερι. θα την παρω αυριο. αλλα τι να της πω και πως να φερθω? να ξαναφερω τη κουβεντα εκει? να φερομαι οπως φερομουν και πριν μαθω?αν θελησει αυτη να μου πει κι αλλα πανω σε αυτα που εχει μεσα της? να την ενθαρρυνω?
γι αυτο δεν εδινε σημασια σε αντρες ολα αυτα τα χρονια? γι αυτο δεν μπορει να κοιμηθει? γι αυτο ειναι τοσο απαισιοδοξη οσον αφορα τον εαυτο της και τις σχεσεις γενικα?
Νομιζω οτι πρεπει να τη βοηθησω να καταλαβει οτι δεν ειναι ολοι οι ανδρες καθαρματα (?) να δει οτι ειναι γλυκια και ομορφη. να εκτιμησει τον εαυτο της. να ξεπερασει οτι εχει γινει γιατι αν το επιτρεψει υπαρχει το αυριο που μπορει να ειναι πολυ καλυτερο. (?)Να προσπαθησω?
