Σεξουαλικος εξαναγκασμος

Δεν ξερω αν ειναι σωστος ο τιτλος...
Απλως... με εχουν πιεσει (ο πρωτος ανδρας που εκανα σεξ) πολλες φορες να κανω καποια πραγματα που δεν ηθελα. Γενικα, ηθελα να κανω σεξ μαζι του και το ειχα αποφασιση, αλλα η οριστικη αποφαση πραθηκε σε ενα κριμα αγχους για το οτι αν δεν κανουμε σεξ θα με χωρισει. Αυτο πιστευα, ειδικα μετα απο μια συζητηση που μου ειπε οτι για να μην εχουμε κανει σεξ σημαινει οτι δεν μου αρεσει και οτι δεν τον θελω πραγματικα και διαφορα τετοια.
Τελος παντων, δεν μπορουσα να του πω οχι. Ηταν και τετοιο το στιλ του, δεν ηταν επιθετικος, απλως επιμονος, και αν αρνιομουν καπως σαν να γινοταν απομακρος και \"θυμωμενος\", και δεν μου αρεσε καθολου να τον βλεπω ετσι. Επισης, ηταν αρκετα καλος μαζι μου. Τουλαχιστον για το τοτε δεδομενα και μετρα συγκρισης που ειχα (δηλαδη.....δεν ειχα!!!).
Θυμαμαι οτι ηθελε να του κανω στοματικο σε δημοσιες τουαλετες, πραγμα που δεν μου αρεσει καθολου σαν ιδεα. Οχι μονο γιατι δεν μου αρεσε το στοματικο, αλλα και επειδη με αγχωνε τρομερα η ιδεα οτι ισως μας πιασουν ή ισως καταλαβουν τι κανουμε. Ενιωθα πολυ ασχημα καποιες φορες. Καποιες αλλες δεν ενιωθα καποιο ιδιαιτερο συναισθημα, ή απλως προσπαθουσα να μην το σκεφτομαι για να μην αγχωνομαι. Οσο πιο γρηγορα περασει τοσο το καλυτερο.
Επισης με στεναχωρουσε το οτι δεν ασχολιοταν καθολου μαζι μου. Με λιγα λογια, έμενα συνεχως ανικανοποιητη, και εκεινον εγω συνεχεια τον ικανοποιουσα, αλλα το μονο που τον ενοιαζε ηταν να περασει εκεινος καλα. Ενιωθα πολυ αδικημενη, αλλα δεν ηξερα και τι αλλο να κανω, και ντρεπομουν να το συζητησω ανοιχτα μαζι του.
Μια φορα επιχειρησα να του μιλησω και του ειπα πολυ καλοπροαιρετα και ευγενικα οτι δεν με ικανοποιει, και εκεινος προσβληθηκε πολυ και ειπε οτι τι να κανει αφου εγω δεν μπορω να τελειωσω και ειμαι \"δυσκολη\". Δεν θυμαμαι κιολας καλα την συζητηση, ειχα στεναχωρηθει κιολας πολυ.... Θυμαμαι ομως που θυμωσε και μετα απο ενα διαστημα σιωπης μου ειπε \"ολες οι γυναικες ιδιες ειστε\", πραγμα που με στεναχωρησε τρομερα και εβαλα τα κλαματα, γιατι εκανα οτι μπορουσα για να μην ειμαι \"σαν ολες τις αλλες\".
Μετα που με ειδε να κλαιω ζητησε συγνωμη, αλλα η συμπεριφορα του στο σεξ δεν βελτιωθηκε και πολυ.
Πολλες φορες ενιωθα ασχημα κατα την διαρκεια του σεξ, κυριως γιατι επετρεπα να με κανει οτι θελει, επειδη δεν μπορουσα να του πω οχι. Δεν ηθελε να βαζει προφυλακτικο γιατι λεει δεν του αρεσε η αισθηση, και εγω δεν μπορουσα να επιβληθω. Επισης, ενας λογος που δεν ηθελα να επιμεινω στο θεμα του προφυλακτικου ηταν επειδη καποιες φορες που ειχαμε δοκιμασει με προφυλακτικο εχανε την στυση του και μετα επρεπε να του κανω περισσοτερη ωρα στοματικο σεξ για να τελειωση, πραγμα που δεν μου αρεσε.
Ακομα, με πονουσε κατα την διαρκεια του σεξ. Βασικα, εχω την εντυπωση οτι πιστευε οτι στις γυναικες αρεσει ο λιγος πονος. Πονουσα κατα την διεισδυση και μεχρι την πρωτη μου γυναικολογικη εξεταση πιστευα οτι εχω καποιο ανατομικο προβλημα. Τελικα, εκεινος ηταν ατσουμπαλος.
Γενικα, δεν μου αρεσε ο τροπος που εκανε σεξ. Δεν ηταν τρυφερος, θυμιζε περισσοτερο τσοντα παρα απλο σεξ...
Εχει τυχει να βαλω τα κλαμα κατα την διαρκεια του σεξ, σιωπηλα βεβαια, γιατι δεν ηθελα να με καταλαβει, γιατι θα ρωτουσε τι εχω και εγω απλως δεν ηθελα να το συζητησω, γιατι ηξερα οτι θα βγω εγω η τρελη στο τελος. Παντα εβρισκε οτι ειχα και εγω καποιο λαθος, ακομα και αν παραδεχονταν οτι εφταιξε καπου παντα ελεγε στο τελος \"αλλα και εσυ.....\".
Μια φορα εκλαψα μπροστα του μετα το στοματικο σεξ. Πολλες φορες κουραζομουν γιατι διαρκουσε πολυ ωρα, και πονουσα λιγο, αλλα αυτος δεν το εβαζε κατω, ενιωθα πιεσμενη να συνεχισω, αν και μαλλον μονη μου φταιω που το επετρεπα να συνεχιζεται. Δεν ειναι σιγουρη αν ηξερε πως αισθανομαι. Εκεινη την ημερα που εκλαψα ζαλιζομουν και ειχα κουραστει και του το ειπα, αλλα αυτος μου ειπε να συνεχισω. Μετα μου ελεγε οτι δεν φανταζοταν οτι ενιωθα ασχημα.
Γενικα, ηθελε να κανουμε σεξ σε δημοσιους χωρους, του αρεσε να βαζει το χερι του μεσα απ το παντελονι μου και να με πιανει στις καφετεριες, και γενικως σχεδον οπουδηποτε. Εμενα βεβαια αυτο δεν μου αρεσε.... Κυριως με αγχωνε.
Θα σταματησω να γραφω τωρα, γιατι ηδη φλυαρισα πολυ, και θα μπορουσα ακομα να συνεχισω να μιλαω, αλλα μαλλον θα καταντησει κουραστικο.

Πολλες φορες σκεφτομαι οτι υπερβαλω...... Οτι δεν ηταν πια και τοσο τραγικα τα πραγματα. Μηπως πραγματι δεν ηταν τιποτα? Μηπως απλως προσπαθω να βρω κατι για να καταπιαστω? Μηπως τελικα μου αρεσει να ειμαι μιζερη και κατα καποιο τροπο... να λυπαμαι τον εαυτο μου?
Δεν ξερω τι να πιστεψω!
:(

Quote:

---

Originally posted by *Ghost*
...... Δεν ειναι σιγουρη αν ηξερε πως αισθανομαι.......

---

εγω παλι, δεν ειμαι σιγουρη αν τον ενοιαζε κιολας....

και γιατι ανεχτηκες να κανεις σεξ με εναν τροπο που δεν σου αρεσε , με εναν τυπο που δεν ηξερε , ειπαμε?

Quote:

---

Originally posted by Remedy

εγω παλι, δεν ειμαι σιγουρη αν τον ενοιαζε κιολας....

και γιατι ανεχτηκες να κανεις σεξ με εναν τροπο που δεν σου αρεσε , με εναν τυπο που δεν ηξερε , ειπαμε?

---

χεχεχεχεχε! Πολυ ωραια ερωτηση!
....Ελα μου ντε!!! Γιατι??
Μαλλον γιατι δεν πιστευα οτι ειναι ακρετη \"δικαιολογια\" για να τον χωρισω. Κατα τα αλλα ηταν ενταξει μαζι μου. Αντικειμενικα, δεν ηταν, αλλα τοτε αυτο πιστευα. Και οσο κουλο και αν ακουστει, υπηρχαν φορες που σκεφτομουν οτι δεν θα μπορεσω να ξαναβρω καποιον σαν εκεινον. Τραγικο??

ναι, τραγικο.....

και ποια ηταν τα \"ολα τα αλλα\" στα οποια ηταν υπεροχος, η εστω ενταξει, απεναντι σου?
(τι ηλικια εχεις?)

Όλα αυτά βέβαια θα τα καταλάβεις όταν βρεις κάποιον που πραγματικά θα ενδιαφέρεται για σένα, γιατί απ όσα μας λες οτύπος είχε βρει την τέλεια γυναίκα, (πλαστική κούκλα με πραγματικό δέρμα).
Φυσικά και δεν φταις εσύ, άτυχη ήσουν που ο πρώτος άνθρωπος που έπεσες πάνω του ήταν παντελώς γουρούνι....

ΥΓ. Καλώς ήρθες....:)

Remedy, ειμαι 20. Οταν τον γνωρισα ημουν 17. Κοιτα, δεν ειχα μετρο συγκρισης, αλλα αυτο δεν δικαιολογει τιποτα. Ειναι θεμα στοιχειωδους αξιοπρεπειας (την οποια απ οτι φαινεται δεν εχω...). Γενικα, θεωρουσα οτι ηταν ενταξει απεναντι μου. Αρχικα, και μονο το οτι μου εδινε σημασια ηταν αρκετο! Εδειχνε, επισης, να του αρεσω πολυ, πραγμα που με γοητευε. Συν το οτι πρωτη φορα ακουγα κοπλιμεντα απο αντρα.
Τωρα που τα θυμαμαι βλεπω τα πραγματα με αλλο ματι. Ειναι αυτο που ειπε η Θεοφανια: ειχε βολευτει μια χαρα! Πολλες φορες \"με εγραφε\", δεν απαντουσε οταν τον επαιρνα τηλεφωνο (και δεν τον επαιρνα συχνα, ουτε επιμονα να πεις οτι τον \"πνιγω\"), μπορει να περνουσαν μερες χωρις να επικοινωνησουμε, μπορει να κανονιζαμε να βρεθουμε και εκεινη την μερα να εξαφανιζοταν και διαφορα τετοια μικροπραγματα που ομως κατα βαθος με χαλουσαν πολυ. Βασικα, με εφερνε σε πολυ δυσκολη θεση, γιατι η μανα μου δεν τον συμπαθουσε απ την αρχη, οποτε οταν γινοταν οτιδηποτε ενιωθα να εκτιθεμαι στα ματια της μανας μου κυριως, και συνεχως τον καλυπτα ή δεν μιλουσα καν με την μανα μου για θεματα της σχεσης μου.
Καλα, η μανα μου με εχει προσβαλει ανοιχτα για την επιλογη μου να ειμαι με αυτον τον ανθρωπο (και χωρις να ξερει τιποτα απ οσα εχουν γινει), και μονο ******* δεν με ειπε.

Θεοφανια, το προβλημα ειναι οτι γενικα παρολο δεν εχω πεσει πανω σε πολλα \"γουρουνια\", υπηρξαν και αλλες φορες στο μελλον οπου ενιωσα ασχημα με τον εαυτο μου στις σεξουαλικες μου σχεσεις, κυριως γιατι ενιωθα οτι παραβιαζα καποια ορια, οτι παλι επετρεπα παρα πολλα. Και αυτο ειναι το προβλημα..... Γιατι? Γιατι δεν μπορω να θεσω ορια και να πω ενα απλο οχι?
Φυσικα, το ιδιο φαινομενο εχει προεκτασεις και σε αλλες πτυχες τις ζωης μου. Πλεον, οχι τοσο, αλλα ειδικα οταν ημουν μικρη ημουν ο ορισμος του προσφορου εδαφους για εκμεταλευση. Απλως δεν ειχα αποψη, ημουν ευτυχισμενη οταν οι αλλοι ηταν ευτυχισμενη και ενιωθα αβολα να εκφρασω την αποψη μου.

Να σημειωσω οτι οσο ημουν με τον Η. περασα μια πολυ ασχημη περιοδο ψυχολογικα, που συνεπεσε και με τις πανελληνιες, οπου απ οτι φαινεται, χωρις να εχει γινει ποτε διαγνωση, ειχα περασει καποιας μορφης καταθλιψη. Βασικα, εχω απ οτι φαινεται ΙΔΨ, και εκεινη την περιοδο ηταν στο ζενιθ μπορω να πω, και βασανιζομουν εντονα απο επιμονες σκεψεις που αφορουσαν κυριως την σχεση μου και αν πραγματικα τον αγαπαω. Ε, και αυτο με εριξε πολυ ψυχολογικα, καθως ενιωθα εντελως ανυμπορη να το αντιμετωπισω.

Ghost, \'δεν δικαιολογεί τίποτα\'?? Φυσικά και η απειρία δικαιολογεί πολλά, όχι τα πάντα, αλλά χωρίς εμπειρία είναι λογικό να αισθανόμαστε αβεβαιότητα και ανασφάλεια κάποιες φορές. Επίσης, δεν είναι θέμα στοιχειώδους \'αξιοπρέπειας\' όπως λες, αλλά χαμηλής αυτοεκτίμησης, φόβου, δυσκολίας να πεις όχι, προσπάθειας να διατηρείς την ηρεμία και να τον ευχαριστείς.

Ξέρεις, διάβασα στα γρήγορα το πρώτο σου μήνυμα εδώ στο φόρουμ και παρατηρώ ότι κι η συμπεριφορά σου με το φίλο σου (αλλά και γενικότερα όπως λες) ήταν παρόμοια με αυτή που είχες μέσα στην οικογένεια. Δεν ξέρω αν βλέπεις τις συσχετίσεις....

Το θέμα δεν είναι τι έγινε στο παρελθόν.Ό,τι έγινε έγινε.Να πας πίσω το χρόνο δε μπορείς.Το ζήτημα είναι τι έμαθες από την περιπέτειά σου αυτή,αν έβγαλες κάποια συμπεράσματα που θα σου χρησιμέψουν στο τώρα και στο μέλλον σου ώστε να έχεις άμυνες απέναντι σε ανθρώπους που θα προσπαθούν να σε χειραγωγούν(και όχι μόνο στο σεξ).

Αν παραμείνεις έτσι,αφήνοντας τον κάθε άσχετο να κάνει το κέφι του με την άδειά σου,να χρησιμοποιεί το κορμί σου όποτε και όπως αυτός θέλει,αν δε μάθεις να λες ΟΧΙ σκεπτόμενη μήπως ο άλλος χαλαστεί και σ\'αφήσει(έχασ\'η βενετιά βελόνι btw),δε θα έχει καλά ξεμπερδέματα αυτή η ιστορία.Ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το κορμί και το μέσα μας,έχει άμεση σχέση με το πώς οι άλλοι θα φερθούνε στο κορμί και στο μέσα μας.

Έχεις σκεφτεί πως μάλλον θα χρειαστείς έναν ψυχολόγο να σε βοηθήσει να βρεις όσα δε διδάχτηκες ως τώρα,να τα μάθεις καλά και να τα εφαρμόζεις στις σχέσεις σου;

Ghost,γεια σου
Δεν έχω να συμπληρώσω κάτι σε όσα ειπώθηκαν παραπάνω(συμφωνώ) αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί φέρνεις για συζήτηση ένα θέμα απ\'το παρελθόν.Όχι,ότι είναι κακό αλλά πως σχετίζεται με το παρόν?Πως είναι τώρα η προσωπική σου ζωή?
Αν κατάλαβα καλά το θέμα σου είναι η αδυναμία ορίων..?(\'\'
Θεοφανια, το προβλημα ειναι οτι γενικα παρολο δεν εχω πεσει πανω σε πολλα \"γουρουνια\", υπηρξαν και αλλες φορες στο μελλον οπου ενιωσα ασχημα με τον εαυτο μου στις σεξουαλικες μου σχεσεις, κυριως γιατι ενιωθα οτι παραβιαζα καποια ορια, οτι παλι επετρεπα παρα πολλα. Και αυτο ειναι το προβλημα..... Γιατι? Γιατι δεν μπορω να θεσω ορια και να πω ενα απλο οχι?\'\')

Απλά δε μπορώ να καταλάβω ανοίγοντας αυτό το θέμα,αν θεωρείς πιθανή αιτία όσων σου συμβαίνουν σήμερα(άραγε πως είσαι σήμερα?γράψε μας...)τα συγκεκριμένα γεγονότα ή υπάρχει κάτι άλλο τέλος πάντων που σε κολάει στον πρώην.

Αρσι, νομιζω οτι απλως ηθελα να μιλησω, επειδη δεν εχω πει σε κανεναν ποτε αυτα, ολοι νομιζαν οτι περναω πολυ καλα με τον Η. Δεν μιλουσα γιατι ντρεπομουν.

Κοιτα, αντικειμενικα ειμαι μια χαρα! Εχω σχεση με εναν ανθρωπο που με νοιαζεται και με φροντιζει παρα πολυ. Με αγαπαει πολυ και χαιρομαι γιατι τουλαχιστον ξερω οτι ποτε δεν θα μου εκανε κακο, με οποιονδηποτε τροπο. Σπουδαζω μακρυα απ το σπιτι μου, και αυτο ειναι καλο γιατι εχω την ελευθερια μου.

Γενικα εχω μια ταση να απασχολουμαι πολυ με το παρελθον, πραγμα που δεν συνεβαινε μεχρι που περασα την πολυ ασχημη ψυχολογικη φαση στα 18 μου. Πολλες φορες νιωθω να βασανιζομαι απο το παρελθον μου, χωρις ομως να εχω κατι συγκεκριμενο να εστιασω. Κατα καποιο τροπο ολα και τιποτα ταυτοχρονα. Επισης, πολλες φορες νιωθω οτι ολη μου η ζωη εχει παει στραβα απο την αρχη μεχρι τωρα. Το καταλαβαινω οτι ειναι εντελως χαζη αυτη η σκεψη και οτι στην ουσια δεν συνεβη ποτε τιποτα τοσο τραγικο στην ζωη μου, υπαρχουν και πολυ χειροτερα. Και ομως, νιωθω ετσι οπως νιωθω, αλλα ταυτοχρονα αισθανομαι οτι δεν εχω το δικαιωμα να σκεφτομαι ετσι και οτι υπερβαλω.

Αρκετες φορες εχω πιει οταν δεν αισθανομουν καλα, γιατι με το ποτο νιωθω να ξεκλειδωνουν τα συναισθηματα μου. Σκοπος μου κατα καποιο τροπο ειναι να γινω εντελως σκατα, να ξεσπασω, και μετα να νιωσω λιγο καλυτερα. Συνηθως κατα την διαρκεια αυτων των \"ξεσπασματων\" μου ερχονται στο μυαλο σκορπια σκηνικα, απ τα παιδικα μου χρονια κυριως αλλα και απο την εφηβεια, που με κανουν κομματια, στεναχωριεμαι πολυ και ποναω. Το γεγονος οτι ολα ανηκουν στο παρελθον το κανει ακομα πιο δυσκολο γιατι δεν μπορω να αλλαξω πλεον τιποτα. Και το περιεργο ειναι οτι πιο μικρη δεν με ενοιαζε καθολου το παρελθον, ισα ισα χαιρομουν καθε καλο και καθε κακο σαν απλως μια εμπειρια.
Την τελευταια φορα που ηπια (δηλαδη τις προαλλες), αρχισα ξαφνικα να κλαιω τοσο πολυ και τοσο εντονα, χωρις να ξερω στην ουσια γιατι κλαιω. Ενιωθα να ποναω μεσα μου. Σαν να εχω εναν δαιμονα που ηθελα να βγαλω.
Τοσο χαζο..... Χωρις λογο ρε γαμωτο....

Δυστυχως, δεν εχω τα λεφτα να παω σε ψυχολογο. Ειχα παει σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας στην πολη που σπουδαζω. Εκλαιγα με το που ανοιγα το στομα μου να μιλησω για οτιδηποτε! :Ρ Σταματησα, βεβαια, πολυ συντομα γιατι δεν ενιωθα ανετα (ενιωθα να με κρινουν για οτι ελεγα.)

Ghost,φαίνεται σαν να αυτοεγκλωβίζεσαι στο χρέος σου(εσύ το έθεσες ή προφανώς η οικογένεια)να είσαι το καλό και καταδεκτικό κορίτσι,που δεν έχει δικαίωμα καν να αισθάνεται κάτι άσχημο!
Ο εαυτός σου όμως θέλει να αναπνεύσει,να είναι ελεύθερος και στα καλά και στα κακά και στα ναι του και στα όχι.
Μπορεί δε, τόσο που νιώθεις πως δεν έχεις δικαίωμα για αντιδράσεις η συνεχόμενη επαναφορά σου στο παρελθόν να είναι λόγω σημερινής δυσαρέσκειας που δε μπορεί να εκδηλωθεί αλλιώς.
Με άλλα λόγια,είσαι πραγματικά καλά στις τωρινές συνθήκες?και όχι αντικειμενικά....δηλαδή λογικά,επειδή πχ μένεις μακριά απ\'τους δικούς σου ή έχεις μια σχέση με έναν άνθρωπο που πραγματικά ενδιαφέρεται.
Πως νιώθεις τώρα στο τώρα.
Αν σε πιέζει κάτι(ή και πολλά) επίσης στο τώρα.

*Πάντως έχω παρατηρήσει και σε μένα την ανάγκη για ψάξιμο στο παρελθόν μόνο όταν το τώρα δε μου πάει καλά...
έτσι πανεύκολα μεταθέτω το πρόβλημα σε γνωστές μέρες..
Μπορεί τα συναισθήματα να μιάζουν αλλά οι αφορμές είναι διαφορετικές,με την ίδια αιτία βέβαια..που η αιτία συνήθως βρίσκεται στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των γεγονότων.

Arsi, μερες τωρα τριγυριζω γυρω απ το κειμενο σου, αλλα οπως καταλαβαινεις αποφευγω να απαντησω.
Οι λογοι μαλλον προφανεις.
Ειναι απ τις περιπτωσεις που δεν τολμαμε ουτε στον εαυτο μας να πουμε την αληθεια.
Αυτη τη στιγμη δεν ειμαι σε θεση να απαντησω, πρεπει να το επεξεργαστω λιγο ακομα, και ερθω αντιμετωπη με τον εαυτο μου.... και θα επανελθω!

Παντως, να σε ευχαριστησω για τις πολυ ευστοχες παρατηρησεις σου. Το κουβαρι εχει αρχισει να ξετυλιγεται! :P

Να\'σαι καλά Ghost :)

*έχω πάντως την εντύπωση πως ήμουν λιγάκι παραπάνω ... πως να το πω...
δε θα ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση:)
απλά κουβέντα κάνουμε...

παρόλα αυτά χαίρομαι αν σου έδωσα ερεθίσματα.

Quote:

---

Originally posted by Arsi
*έχω πάντως την εντύπωση πως ήμουν λιγάκι παραπάνω ... πως να το πω...
δε θα ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση:)
απλά κουβέντα κάνουμε...

---

Δεν καταλαβα ακριβως τι θες να πεις.... :P

Ghost,έχεις u2u....