Οι "ξυλιές" ως τρόπος διαπαιδαγώγησης

Γνωρίζω ότι ίσως σοκάρω κάποιους από τον τίτλο του θέματος και μόνο. Θέλω όμως να διαβάσετε προσεκτικά και να μου πείτε τι θα κάνατε στην θέση μου.

Ο 4 περίπου χρονών γιος μου διαμαρτύρεται τις τελευταίες μέρες γιατί ενώ κατουράει τσούζει το πουλάκι του.

Χθες τον πήγαμε στην παιδίατρο η οποία μας συνέστησε να κάνουμε ανάλυση ούρων για πιθανή ουρολοίμωξη.

Πήγαμε στο μικροβιολογικό και ανέβηκε η μητέρα του μαζί με το παιδί ενώ εγώ περίμενα στο αυτοκίνητο.

Αφού του "έπλυνε" το πουλάκι έπρεπε να κατουρήσει μεσα στο ποτηράκι.Έλα όμως που δεν κατουρούσε με τίποτα γιατί φοβόταν ότι θα τσούξει. Του έταξε ένα σωρό πράγματα, του έδωσε καραμέλα,του έδωσε να πει νερό αλλά τίποτα!

Κάποια στιγμή άρχισε να ουρλιάζει, να φωνάζει ότι δεν θα ξανακατουρήσει ποτέ και να δημιουργεί ένα απίστευτο σκηνικό.

Αφού πέρασαν περίπου 50 λεπτά ανέβηκα στο μικροβιολογικό για να δω τι γίνεται. Όσοι ήταν εκεί έλεγαν και από μια μαλακία για να τον πείσουν να κατουρήσει. Αυτός ούρλιαζε και χτυπιόταν.

Εκεί λοιπόν τους είπα να αφήσουν το παιδί σε εμένα.
Πήρα το ποτηράκι πήγαμε μαζί στην τουαλέτα και του είπα πως αν δεν κατουρήσει θα φάει "ξυλιά" στον πισινό.
Μου είπε πως δεν πρόκειται και την έφαγε...

Κατούρησε και το θέμα τελείωσε σε ένα λεπτό.
(Βέβαια μετά έγινε καυγάς στο σπίτι γιατί η γυναίκα μου θεώρησε ότι ήμουν υπερβολικός)

Σήμερα πήγαμε μαζί κάπου με το αυτοκίνητο. Όταν ήταν να φύγουμε άνοιξα την πίσω πόρτα για τον βάλω στο καρεκλάκι του. Κάποιος που ήθελε να παρκάρει σταμάτησε ανάβοντας τα αλάρμ και σταμάτησε όλη την κυκλοφορία.
Ο γιος μου δεν ήθελε να τον δέσω στο καρεκλάκι με τίποτα. Τίναζε το σώμα του για να με εμποδίσει. Προσπάθησα με δύναμη να τον "πατήσω" στη κοιλιά για να "διπλώσει" και να μπορέσω να τον δέσω αλλά δεν τα κατάφερνα. Τον απείλησα ότι θα φάει ξυλιά και μου είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει και ότι δεν θέλει να τον δέσω.

Τον κατέβασα κάτω, έφαγε μια δυνατή ξυλιά στον πισινό, τον πήραν τα κλάματα και κάθισε στην καρέκλα του να τον δέσω.

Ξεπαρκάραμε και αποκαταστάθηκε η κυκλοφορία...

Με ενδιαφέρει πραγματικά η γνώμη σας, δεν το συνηθίζω να δίνω "ξυλιές" αλλά στα παραδείγματα που σας ανέφερα τι θα κάνατε?

Δεν κατάλαβα τι ζητάς από τα μέλη.Να σου πουν τι θα έκαναν στη θέση σου;Γιατί,μήπως θα πάρεις πίσω τις ξυλιές που έχεις ήδη δώσει;Τώρα το έκανες.Στη θέση σου λοιπόν(αφού ρωτάς τι θα κάναμε στη δική σου θέση,ΤΩΡΑ φαντάζομαι,όχι για κάτι που ήδη έχει γίνει),θα ζήταγα συγγνώμη από το παιδί μου,θα του εξηγούσα πως παραφέρθηκα και θα φρόντιζα να εκπαιδευτώ περισσότερο στο γονεικό μου ρόλο ώστε να μην χρειάζεται να ψάχνω δικαιολογητικά για την άσκηση βίας.

Και κάτι άλλο.Αφού η γυναίκα σου θεώρησε πως ήσουν υπερβολικός,τότε μάνι μάνι έχετε μία ασυμφωνία πάνω στον τρόπο χειρισμού τέτοιων καταστάσεων.Και οι δύο γονείς όμως πρέπει να έχουν από πριν συζητήσει και να ξέρουν πώς θα αντιμετωπίζουν τέτοιες\"έκτακτες\"καταστάσ εις(όπου κούραση,νεύρα,βιασύνη παίζουν όλα το ρόλο τους).Εσείς το έχετε κάνει;

Η βια δικαιολογειται σε ορισμενες περιπτωσεις...αλλα αποφευγεται οσο το δυνατον φυσικα.

βρε παιδια ο χριστιανος δεν το κακοποιησε κιολας!μια ξυλια στον ποπο εδωσε..
κ εμεις ως παιδια δεν φαγαμε ξυλιες στον ποπο?

\"Προσπάθησα με δύναμη να τον \"πατήσω\" στη κοιλιά για να \"διπλώσει\" και να μπορέσω να τον δέσω αλλά δεν τα κατάφερνα.\"

αυτο ομολογω δεν μου αρεσε..!αλλα παιδια δεν εχω κ δεν μπορω να κρινω..

Ε αυτο δεν εγραψα και εγω?

rain, αν θυμάμαι καλά έχεις παιδιά οπότε θα έχεις βρεθεί σε τέτοιες περιπτώσεις. \'Οχι μονο δεν αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη απο το παιδί μου για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις (του έχω ζητήσει άλλες φορές συγνώμη που αισθάνθηκα ότι έσφαλα) αλλά νομίζω ότι δεν το κακοποίησα. Απλώς έδωσα ένα \"τέλος\" στην απαράδεκτη συμπεριφορά, του έβαλα ένα όριο και υπερασπήστηκα το κύρος του γονιού που πρέπει να θέτει τους κανόνες.

Προσωπικά, χρησιμοποιώ την γωνία της ηρεμίας ως μέτρο πειθαρχίας όταν η κατάσταση παρεκτρέπεται, και την μέθοδο επιβράβευσης με τα αστεράκια. (Στα 10 αστεράκια πχ κερδίζεις λουνα παρκ) .

Οι καταστάσεις στις οποίες αναφέρθηκα ήταν ακραίες και δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν τέτοιες μέθοδοι.

Με την γυναίκα μου που αναφέρεις έχουμε όντως κάποια ασυμφωνία ως προς τις μεθόδους διαπαιδαγώγησης κυρίως γιατί κατά την άποψή μου δεν καταλαβαίνει τα δυσδιάκριτα όρια της υπερπροστατευτικότητας.

Αλλά πάλι ρειν αφήνω ανοικτο το ενδεχόμενο να ήμουν υπερβολικός.

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
\"Προσπάθησα με δύναμη να τον \"πατήσω\" στη κοιλιά για να \"διπλώσει\" και να μπορέσω να τον δέσω αλλά δεν τα κατάφερνα.\"

αυτο ομολογω δεν μου αρεσε..!αλλα παιδια δεν εχω κ δεν μπορω να κρινω..

---

Έχω δει γονείς όπως και εσείς φαντάζομαι να αφήνουν τα παιδιά τους στην θέση του συνοδηγού γιατί δεν θέλουν να κάτσουν στο πίσω κάθισμα.

Το να τον \"βουτήξω\" και να τον βάλω στο παιδικό καθισματάκι είναι το υπεύθυνο δώρα μου.

Και εμένα δεν μου αρέσει έτσι αλλά επειδή αγαπάω το παιδί μου δεν διακινδινευω την υγεία του να το βάλω στη θέση του συνοδηγού για να του κάνω το καπρίτσιο.

dreamer δεν μου αρεσε η περιγραφη απλα..τον πατουσα στην κοιλια για να διπλωσει κτλ.
συμφωνω οτι ειναι υπευθυνο δεν ειπα το αντιθετο..

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos
dreamer δεν μου αρεσε η περιγραφη απλα..τον πατουσα στην κοιλια για να διπλωσει κτλ.
συμφωνω οτι ειναι υπευθυνο δεν ειπα το αντιθετο..

---

Δώρα αν γίνεις μανούλα θα \"σφίγγεται\" η καρδούλα σου από πράγματα που θα είσαι αναγκασμένη να κάνεις για το καλό του παιδιού σου.

Συζητώντας με έναν γονιό στο πάρκο, μού ανέφερε ότι αυτός χειρίζεται ανάλογες περιπτώσεις με τον γιο του λέγοντάς του ότι θα φωνάξει έναν αστυνομικό να τον βάλει φυλακή...
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πιάνει μου είπε...

Quote:

---

Originally posted by dreamer
Συζητώντας με έναν γονιό στο πάρκο, μού ανέφερε ότι αυτός χειρίζεται ανάλογες περιπτώσεις με τον γιο του λέγοντάς του ότι θα φωνάξει έναν αστυνομικό να τον βάλει φυλακή...
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πιάνει μου είπε...

---

Σόρυ αλλά τράβηξα τα μαλλιά μου μόλις το διάβασα αυτό...

Αυτή η μέθοδος είναι άκρως αντιπαιδαγωγική...Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να κάνεις το παιδί σου φοβικό, που μόλις θα βλέπει έναν αστυνομικό θα τρέχει από το φόβο του μη το συλλάβουν!!

Επειδή ένα παιδί δεν διαθέτει την ωριμότητα να καταλάβει κάποια πράγματα από μόνο του, δεν σημαίνει ότι πρέπει να του λέμε ψέματα και να το τρομάζουμε. Αντίθετα, πρέπει να του μιλάμε, να του εξηγούμε και το κυριότερο, να έχουμε υπομονή.

Αν αισθάνεσαι ότι δεν βρίσκεις τον κατάλληλο τρόπο να διαχειριστείς κάποιες καταστάσεις σε σχέση με το παιδί σου, από το να συμβουλεύεσαι άλλους που σου δίνουν αυτές τις απαράδεκτες ιδέες, καλό είναι να συμβουλευτείς έναν παιδοψυχολόγο (ή ακόμα και την νηπιαγωγό του αν πηγαίνει σχολείο) . Νομίζω ότι υπάρχει κι ένας αριθμός τηλεφώνου στον οποίο απευθύνονται οι γονείς για συμβουλές. Αν τον γνωρίζει κάποιος, ας τον αναφέρει.

νομιζω οτι κ εμενα η μαμα μου μου ελεγε οτι θα φωναξει τον αστυνομικο να με μαζεψει, γιατι μικρη ημουνα πολυ ζωηρη κ την ειχα πρηξει! οντως χεζομουν απο το φοβο μου.

δεν εχω να πω κατι πανω στη διαπαιδαγωγηση. παντως τα ψεματα δεν μου αρεσουν.

iberis, μάλλον δεν το διατύπωσα σωστά και δεν κατάλαβες το πνεύμα μου. Ειρωνεύτηκα στην πραγματικότητα τις παπαριές που έλεγε ο τύπος στο παιδί του. Συμφωνώ μαζί σου ότι τέτοιες μέθοδοι είναι άκρως αντιπαιδαγωγικές.
Ποτέ δεν έχουμε χρησιμοποιήσει τέτοιες φοβικές μεθόδους συμμόρφωσης.

Θα επανέλθω στο θέμα μου προσπαθώντας να κάνω πιο σαφή τη θέση μου.

Σαν παιδί έχω φάει αρκετό ξύλο από τον πατέρα μου. Θεωρώ εξίσου βλαπτικές στο ψυχισμό μου τις αγριοφωνάρες του και τον χειρισμό των συναισθημάτων μου μέσω των ενοχών.

Μεγαλώνοντας ήμουν σίγουρος ότι ποτέ δεν ασκούσα οποιαδήποτε μορφή βίας στα παιδιά μου.

Προσωπικά δεν φωνάζω ποτέ. Γνωρίζω ότι το παιδί τρομάζει. Μπορεί να του μιλήσω λίγο αυστηρά όταν παρεκρέπεται αλλά ποτέ απαξιωτικά. Είναι στην πραγματικότητα η φωνή της \"εξουσίας\" που καθορίζει ότι ο γονιός είναι αυτός που επιβάλλει τα όρια.

Χρησιμοποιώ το time out (γωνία της ηρεμίας), στέρηση προνομίων πχ αν δεν μαζέψεις τα παιχνίδια σου δεν θα δεις παιδικά. Χρησιμοποιώ επίσης την μέθοδο επιβράβευσης με τα αστεράκια που ανέφερα παραπάνω.

Είναι όλες αποτελεσματικές σε αρκετά σημαντικό βαθμό σε βάθος χρόνου.

Το πρόβλημά μου είναι σε αυτές τις περιπτώσεις που ανέφερα στο πρώτο ποστ όπου τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Αν διαβάσατε προσεκτικά πριν πέσουν οι \"ξυλιές\" το παιδί είχε προειδοποιηθεί. Του είχα δώσει την ευκαιρία να επιλεξει την ώριμη συμπεριφορά.

Για την ιστορία αναφέρω ότι όντως το παιδί είχε ουρολοιμωξη και παίρνει τώρα αντιβίωση. Τι φαντάζεστε ότι θα είχε γίνει αν δεν είχε πέσει η ξυλιά?

Σας λέω εγώ. Θα τα κρατούσε μέχρι που θα φεύγαμε για να ξαναπάμε την επόμενη μέρα με αμφίβολη εξέλιξη, ή θα κατουριόταν πάνω του αν μέναμε εκεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι θα χάναμε χρόνο καθυστερώντας την αγωγή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, σε παιδια με ουρολοίμωξη που θα καθυστερήσει η θεραπεία μπορεί να τα οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια.

Ρωτάω λοιπόν πάλι τα μέλη. Θα μπορούσε να είναι αποδεκτή η χρήση ελάχιστης βίας σε περιπτώσεις όπως αυτές που προανέφερα στο πρώτο ποστ?

Προσωπικά πιστεύω ναι. (δεν το λέω με σιγουριά). Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι μια ξυλιά δημιουργεί λιγότερα προβλήματα από τον εκφοβισμό που χρησιμοποιούν κυριώς οι γονείς όπως αν δεν κατουρήσεις θα πας στο νοσοκομείο και θα σου βάλουν ορό και θα σου κάνουν ενέσεις και θα σου πάρουν τά ουρα από την κοιλιά κτλ.

Θα με ενδιέφερε πραγματικά η γνώμη των NikosD., marina38 sabb, αλλά και άλλων μελών.

Εγω πιστευω οτι η χρηση αυστηρων κανονων δεν βοηθαει πουθενα. Το ποτε ξυλο , ποτε ψεμμα , ποτε εκεινο , ποτε το αλλο ειναι κανονες που πρεπει να ειναι ευπλαστοι αναλογως με το ποια κριση αντιμετωπιζεις απο τις 2000000000000000000000000 περιπτωσεις που μπορει να αντιμετωπισεις.

Φυσικα ειναι σαν να φτιαχνεις ενα καλλιτεχνικο δημιουργημα ή ενα εργο. Ποτε δεν ειναι τελειο και παντα υπαρχει και αλλος τροπος , αλλη λυση κλπ κλπ για να καταληξεις καπου.

Προσωπικα ειμαι κατα της βιας , οπως και ολοι αλλα μπορω να διανοηθω οτι ισως ηταν και η βελτιστη λυση εκεινη τη στιγμη.

Γενικοι κανονες λοιπον συμπεριφορας αλλα ευελικτοι.

Το θεμα ομως ειναι να μη γινουν και τελειως λαστιχο:P

Καλη υπομονη και να σου ζησει dreamer:)

Καλησπέρα και από εμένα! Δε μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη επί του θέματος, καθώς δεν έχω παιδιά, θα αναφέρω κάποια πράγματα από την εμπειρία μου που ελπίζω να βοηθήσουν. Έχω τέσσερα ανήψια, όλα αγόρια. Θα σας μιλήσω για τα τρία από αυτά καθώς έχω μια πιο πλήρη εικόνα. Τα δύο είναι παιδιά της αδερφής μου, 14 και 10 ετών και το ένα της ξαδέρφης μου, 6μιση ετών. Όλοι λέμε ότι είμαστε κατά της βίας etc etc. Ok, αλλά μιλάμε σε αυτήν την περίπτωση για συνεχή και αδικαιολόγητη βία, βία η οποία να οφείλεται σε νεύρα και κακή ψυχολογία του γονιού. Όμως έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λέμε.. Είναι στιγμές που με το πείσμα τους και την αρνητικότητά τους σε φτάνουν στο αμήν!! Και συνήθως γίνεται σε περιστατικά που πρέπει να κάνουν άμεσα, που είναι σε δημόσιο χώρο κτλ, εκεί ξεφεύγουν. Ας γυρίσουμε όμως στα παραδείγματα από τη δική μου εμπειρία. Ο μικρός γιος της αδερφής μου είναι ένα δύσκολο παιδί από μικρός. Συμβουλεύεται παιδοψυχολόγο, έχει δασκάλα για ιδιαίτερα εξειδικευμένη στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες καθώς ο μικρός έχει δυσλεξία και δυσγραφία και γενικά είναι δίκαια και δε συγκρίνει τα δύο παιδιά ώστε να δημιουργήσει ζήλιες κτλ. Όμως, κάποιες φορές δε μπορεί να αποφύγει τις \"ξυλιές\" και το θέμα είναι ότι ο μικρός δεν έεχι το φόβο, γίνεται και εκείνος επιθετικός. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι μία πολύ καλή μητέρα που τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν και τα καλύτερα δυνατά (έχουμε τον ίδο πατέρα, οπότε καταλαβαίνετε..) Από την άλλη πλευρά είναι η ξαδέρφη μου, με ένα αρκετά κακομαθημένο παιδί, με σοβαρό πρόβλημα υγείας εκ γεννετής, αυθάδες και νευρικό. Ε, παιδιά καμία σχέση.. Φωνές και ξύλο χωρίς λόγο και αιτία για πράγματα που δεν υπάρχει λόγος και όταν υπάρχει λόγος να τον μαλώσει (πχ τρώει κάτι που δεν πρέπει λόγω του προβλήματος) δεν κάνει τίποτα. Όταν δεν κάνει αυτά που πρέπει για την υγεία του ο μικρός, του φωνάζει πχ \"ναι, κάτσε έξω να κρυώσεις και έτσι θα πας στο νοσοκομείο να το ξέρεις.\" ,\"θα πάρω το γιατρό τηλ. τώρα να μάθεις\". Της έχω επισημάνει ότι είναι λάθος σε μερικά θέματα, αλλά δε μπορείς να πεις και πολλά γιατί στραβώνει ο άλλος. Μπορείτε να κάνετε τη σύγκριση.. Σημειωτέον ότι και οι δύο σε γάμους που δεν προχωρούσαν, η αδερφή μου χώρισε πρόσφατα. Αυτό που θέλω τέλος να τονίσω είναι ότι είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν κοινή γραμμή αντιμετώπισης. Και στις δύο περιπτώσεις που ανάφερα οι μητέρες προσπαθούν να βάλουν όρια, σωστά ή λανθασμένα, και οι πατέρες είναι ο ένας αμέτοχος και ο άλλος φανερά υπέρ του παιδιού. Και αυτή η γραμμή αντιμετώπισης πρέπει οπωσδήποτε να συζητηθεί όταν το παιδί δεν είναι παρόν. Ακόμα και μία λάθος συμπεριφορά του ενός γονιού δεν πρέπει να κατακριθεί από τον άλλο μπροστά στο παιδί. dreamer, θέλω να σου πω ένα μπράβο που είσαι τόσο ευαισθητοποιημένος και ενδιαφέρεσαι τόσο για το παιδί σου. Έχω δει πολλά σε σχέση με ανίκανους πατέρες σε όλες τις ηλικίες και πραγματικά είναι προς τιμήν σου που το ψάχνεις τόσο πολύ. :)