Βαρέθηκα να απογοητεύομαι

Νοιώθω ότι είμαι σε τέλμα.
Παντρεμένος εδώ και 2 χρόνια με μια γυναίκα που δεν μπορεί να εκφραστεί.
Παγιδευμένη σε ανασφάλειες και πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Είμαι κοντά της συνεχώς.
Σε όλα της τα προβλήματα (οικογενειακά, οικονομικά, ψυχολογικά) και δεν είναι λίγα.
Απογοητεύομαι όταν μου λείπει η αναγνώριση, η καλή κουβέντα η αίσθηση ότι μπορεί και κείνη να είναι δίπλα μου και να με στηρίζει.
Τις λέω ότι με ενοχλεί κάτι και το επαναλαμβάνει, βλέπει ότι στεναχωριέμαι με τη συμπεριφορά κάποιων δικών της απέναντί μου, το παραδέχεται, αλλά απλώς κάθεται και παρατηρεί.
Εχει δυναμισμό στο να υπερασπιστεί το αδερφό της, τη μητέρα της, τους φίλους της όσο λάθος και να έχουν.
Απέναντί μου έχει μια στάση ουδέτερη ακόμη και όταν είναι βέβαιη για το δίκιο μου.
Εχω δοκιμάσει να μιλήσω πολλές φορές για τέτοια θέματα.
Μου λέει ότι δεν της κάνει καλό να τα ακούει.
Νοιώθω ότι βλέπει τα προβλήματα αλλά μένει θεατής.
Δεν ξέρω πως αλλοιώς να την ταρακουνήσω.
Φοβάμαι ότι αρχίζω και βαλτώνω γιατί νοιώθω ότι δεν παίρνω την αγάπη και την εκτίμηση που θα ήθελα.
Αυτό με κάνει να απομακρύνομαι και να χάνεται η επικοινωνία.
Δεν θέλω να κάνω πολλά πράγματα για κείνη αφού δεν έχουν και καμμιά αξία.
Είτε γίνονται είτε όχι την ίδια αντιμετώπιση θα έχω νομίζω.
Ισως αν δεν τα έκανα βέβαια από την αρχή να μην θεωρούνταν τόσο δεδομένα και να υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Δεν ξέρω πως αλλοιώς να προσπαθήσω.

παρε αυτο το μηνυμα... τυπωσε το.. παρτην αποψε το βραδυ κοντα σου..δωσε τησ μια αγκαλια.. και δειξε τησ το.. μιληστε.... αυτο θα την ταρακουνισει...

πεσ την πωσ το κανεισ γιατι θελεισ ακομη να το παλεψεισ..

να ξερεισ πωσ δεν ειναι αναγκη ενα διαζυγειο..αλλα καμια φωρα μια διασταση..για μερικουσ μηνεσ..κανει καλο και ξεκαθαριζει το μυαλο.. παυει και ο αλλοσ να ειναι δεδομενοσ...

καλη δυναμη... παλεψτε το.. τολμησε να το κανεισ αυτο..εμεισ θα ημαστε εδω για εσενα!!!!!

εχετε σαφεσ προβλημα επικοινωνιασ...παντα ηταν ετσι?

Φιλε μου πρεπει να περνας ασχημα και εισαι και παντρεμενος δυστυχως.
Δεν επρεπε να παντρευτεις μια γυναικα η οποια δεν σε καταλαβαινει μα ουτε καν που σε σεβετε.
Αυτο που πρεπει να κανεις το ξερεις μονο εσυ απλα δεν το εχεις ψαξει γιατι σκεφτεσαι αρνητικα,
Μονο εσυ ξερεις την γυναικα σου,τις αντιδρασεις και το πως θα μπορουσε να σε ακουσει
κανεις γιατρος η εδω στο φορουμ δεν μπορει να σου δωσει ακριβης απαντησεις οποτε ξοδεψε λιγο χρονο να το σκεφτεις.
Το μονο σιγουρο που θα πρεπει να κανεις ειναι να απομακρυνθεις με ΣΩΣΤΟ τροπο,προσεξε μην αλλαξεις και χαρακτηρα!
Απλα περνα για λιγο καιρο τον χρονο σου σε αλλα πραγματα αντι με την γυναικα σου(οχι σε τσιγαρο κ ποτο,το κεφαλι ψηλα.)
Δυστυχως μερικοι ανθρωποι καταλαβαινουν την αξια σου μονο οταν αρχιζεις να μην ασχολεισαι τοσο μαζι τους.
Το θεμα ειναι να κανεις τα πραγματα σωστα,οχι βιαστικες κινησεις,μην ανχωνεσαι γιατι 2 χρονια τα περνας
αντεξε λιγο ακομα να δεις πως θα ειναι η σταση της οταν δεν εισαι τοσο κοντα της οταν σε χρειαζεται.
Θα σου ελεγα να της μιλησεις οπως λεει και ο/η adzik ομως ειμαι σιγουρος οτι θα το ειχες κανει αν
ενιωθες πως θα σε ακουγε,μην σκεφτεις τον χωρισμο σε καμια περιπτωση ειναι νωρις,ψαξε το κλειδι και ανοιξε την καρδια της
Ελπιζω να το βρεις γιατι αυτο που περνας ειναι μαρτυριο,το να εχεις καποιον διπλα σου και να μην σε ακουει,καλη τυχη:)

Pvernos, εγώ αυτό που έκρινα από τα λόγια σου, είναι ότι δεν την αγαπάς. Άμα την αγαπούσες, δεν θα τα σκεφτόσουνα αυτά. Ίσως το νιώθει αυτό, και σε βλέπει σαν ξένο, γι\'αυτό και υπερασπίζεται τους δικούς της, τους θεωρεί πιο κοντά. Θα έλεγα ότι θα της έκανε πολύ κακό ένα διαζύγιο, αλλά πρέπει να διαλέξεις ή να την αγαπήσεις, ή να τη χωρίσεις, δεν έχει νόημα να χαλάτε το χρόνο σας και οι δύο.

Διαφωνώ με τους προλαλήσαντες

Βασικα ειμαι σιγουρος ότι για όλα φταίει ο χαρακτήρας σου…
Ολοι οι ανθρωποι προσαρμόζονται και αντιδρουν συμφωνα με αυτό που βλεπουν.

Δεν θα πλατειάσω και θα σου πω ότι πρεπει να αλλάξεις αρδην σταση απέναντι της και όχι μονο σε αυτην αλλα και στο περιβάλλον το οποιο ζειτε . Δεν μπορω να ακουω ότι σε εχει γραμενο κανονικα. Τους δικαιολογει ολους εκτος από σενα. Κατι φταίει για αυτό. Σκέψου λιγο γιατι εχει τετοια συμπεριφορα απεναντι σου…

Με συγχωρεις αλλα εκνευρίζομαι με κατι τετοιες καταστασεις…

Quote:

---

Originally posted by VasilisA
Διαφωνώ με τους προλαλήσαντες

Βασικα ειμαι σιγουρος ότι για όλα φταίει ο χαρακτήρας σου…
Ολοι οι ανθρωποι προσαρμόζονται και αντιδρουν συμφωνα με αυτό που βλεπουν.

Δεν θα πλατειάσω και θα σου πω ότι πρεπει να αλλάξεις αρδην σταση απέναντι της και όχι μονο σε αυτην αλλα και στο περιβάλλον το οποιο ζειτε . Δεν μπορω να ακουω ότι σε εχει γραμενο κανονικα. Τους δικαιολογει ολους εκτος από σενα. Κατι φταίει για αυτό. Σκέψου λιγο γιατι εχει τετοια συμπεριφορα απεναντι σου…

Με συγχωρεις αλλα εκνευρίζομαι με κατι τετοιες καταστασεις…

---

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα ποιός φταίει γι\'αυτό και ποιός έχει το δίκιο, μπορείς να μας το κάνεις λίγο πιο λιανά;

[quote]Originally posted by VasilisA
Διαφωνώ με τους προλαλήσαντες

Βασικα ειμαι σιγουρος ότι για όλα φταίει ο χαρακτήρας σου…
Ολοι οι ανθρωποι προσαρμόζονται και αντιδρουν συμφωνα με αυτό που βλεπουν.

Δεν θα πλατειάσω και θα σου πω ότι πρεπει να αλλάξεις αρδην σταση απέναντι της και όχι μονο σε αυτην αλλα και στο περιβάλλον το οποιο ζειτε . Δεν μπορω να ακουω ότι σε εχει γραμενο κανονικα. Τους δικαιολογει ολους εκτος από σενα. Κατι φταίει για αυτό. Σκέψου λιγο γιατι εχει τετοια συμπεριφορα απεναντι σου…

Για ολα φταιει ο χαρακτηρας του?ΓΙΑ ΟΛΑ?Εχεις αγαπησει ποτε καποιον και να προσπαθησεις να του μιλησεις και να μην σε ακουει?και οταν αυτος σε χρειαζεται εσυ να πρεπει σαν ηλιθιος να εισαι διπλα του?Χμμ εδω η γνωμη μου ειναι οτι ειστε ολοι λαθος και ξερεται γιατι?Γιατι σκεφτεστε αλλιως,δεν σκεφτομαστε το ιδιοι οι αντρες και οι γυναικες.Το οτι φταιει ο χαρακτηρας του μπορει να ειναι επειδη δεν την αφηνει σε ησυχια κλπ ομως αυτα δεν εχουν να κανουν με αυτο το προβλημα,αφου σου λεει ολα τα προβληματα της θα στο ελεγε κ αυτο.Σκεψου μονος σου,ψαξε,μην περιμενεις βοηθεια απο δω ο καθενας θα σου πει βαση της αποψης του και τα βιωματα του,στο χερι σου ειναι.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.

Το ξέρω ότι είναι καθαρά δικό μου θέμα και πρέπει μόνος μου να βρω τη λύση.
Επίσης καταλαβαίνω ότι δεν θα χαλάσω ένα γάμο τόσο εύκολα πρωτού το παλέψω πολύ.
Το ζητούμενο σε αυτή την κατάσταση είναι ότι νοιώθω ότι δεν εισπράττω συναισθήματα, πράξεις, συμπεριφορές
που θα με έκαναν να νοιώθω ότι είμαι πολύ σημαντικός γι αυτή τη γυναίκα.
Την έχω ταρακουνήσει πολλές φορές λέγοντας και με έντονο τρόπο το παράπονό μου.
Μπορεί να το συναισθανθεί για λίγες μέρες. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάτι θα το έχει ήδη ξεχάσει.
Είμαι αρκετά εγκεφαλικός τύπος και μου αρέσει να συζητάω για ποιό βαθιά θέματα σε μια σχέση.
Εκείνη προτιμάει να αποσπάει την προσοχή της με επιφανειακά θέματα.
Ενας τρόπος είναι να απομακρυνθώ κάπως από κοντά της και να δω που θα βγεί.
Συνήθως όμως θέλει να την πλησιάσεις 3 φορές για να σε πλησιάσει 1.
Θα ήθελα να βρω ένα τρόπο ώστε να μπορέσει να μου αποδείξει την αγάπη της απέναντί μου που ισχυρίζεται ότι έχει.
Την έχω ρωτήσει ποιό νομίζει ότι είναι το δυνατό της κομμάτι απέναντί μου και μου απαντάει τίποτα.
Θεωρεί ότι σε όλα έχει μια μετριότητα και δεν έχει κάνει κάτι ιδιαίτερο για μένα.
Πως λοιπόν θα τη βάλω στο δίλλημα χωρίς να την προκαλέσω αρνητικά για να δω αν μπορεί να λειτουργήσει έτσι
έστω για μια φορά ?
Θεωρώ ότο έχω κάνει κι εγώ λάθη.
Πχ η υπερβολική δοτικότητα και τρυφερότητα που έδειχνα κατάντησε μπούμερανγκ εναντίον μου.
Η προσήλωση σε όλες τις ανάγκες της αλλά και της μητέρας και του αδερφού της κατάντησε δεδομένο, οπότε πολλές
φορές μου απαντούσε ότι δεν είχε να διεκδικήσει κάτι.
Μετά από πολλά στραπάτσα έμαθα πια ότι η υπερβολική δοτικότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο δε εκτιμάται και γίνεται
αφορμή για εκμετάλλευση.
Ξέρω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Ξέρω επίσης όμως ότι οι άνθρωποι που αγαπούν λειτουργούν ξεχωριστά με τους ανθρώπους που νοιώθουν έτσι όποιος
και είναι ο χαρακτήρας τους.
Αυτή την διαφορετικότητα όχι μόνο δεν τη βλέπω.
Είναι πάντα η ίδια ρηχή συμπεριφορά απέναντί μου χωρίς καμμία εξαίρεση.

Quote:

---

Originally posted by Forever.young
Για ολα φταιει ο χαρακτηρας του?ΓΙΑ ΟΛΑ?Εχεις αγαπησει ποτε καποιον και να προσπαθησεις να του μιλησεις και να μην σε ακουει?και οταν αυτος σε χρειαζεται εσυ να πρεπει σαν ηλιθιος να εισαι διπλα του?Χμμ εδω η γνωμη μου ειναι οτι ειστε ολοι λαθος και ξερεται γιατι?Γιατι σκεφτεστε αλλιως,δεν σκεφτομαστε το ιδιοι οι αντρες και οι γυναικες.Το οτι φταιει ο χαρακτηρας του μπορει να ειναι επειδη δεν την αφηνει σε ησυχια κλπ ομως αυτα δεν εχουν να κανουν με αυτο το προβλημα,αφου σου λεει ολα τα προβληματα της θα στο ελεγε κ αυτο.Σκεψου μονος σου,ψαξε,μην περιμενεις βοηθεια απο δω ο καθενας θα σου πει βαση της αποψης του και τα βιωματα του,στο χερι σου ειναι.

---

Πιστεύω ότι ο Βασίλης ήθελε να πει πως παραήταν δοτικός, με αυτή την έννοια φταίει για όλα ο χαρακτήρας του. Δηλαδή παραήταν καλός. Εγώ το αντίθετο πιστεύω, ότι η γυναίκα του έχει προβλήματα, και δεν την αγαπάει αληθινά, γιατί αν την αγαπούσε, δεν θα σκεφτόταν έτσι. Θα ήθελε να τη βοηθήσει. Αλλά αυτός σκέφτεται και τον εαυτό του. Δεν είναι έτσι η αγάπη. Δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

Αν πχ της έβαζα το δίλλημα:
κάνε άμεσα ότι ποιό ωραίο και μεγάλο θα μπορούσες να κάνεις για μένα ή δεν πάει άλλο
νομίζω θα ήταν πολύ εκβιαστικό και δεν θα το δέχονταν.
Είμαι βέβαια άνθρωπος των άμεσων λύσεων.
Θα ήθελα να δω συμπεριφορές που αποδεικνύουν ότι αξίζει να περιμένω ακόμη.
Η μόνη συμπεριφορά που έχει να μου επιδείξει είναι ότι τωρα δεν βλέπει τόσο συχνά τις φίλες της όπως
παλαιότερα.
Δυστυχώς και γω είμαι άνθρωπος που δένομαι πολύ με τον άλλο και πληγώνομαι όταν βλέπω μια
ουδέτερη συμπεριφορά.
Θεωρώ ακόμη ότι υπάρχει η διάθεση αλλά πρέπει να την ξεκλειδώσω με κάποιο τρόπο.
Δεν είναι φυσικό όμως να βγαίνει αβίαστα αυτή η διάθεση ?
Γιατί πρέπει εγώ να εκνευρίζομαι κάθε φορά για να γίνει ένα βηματάκι που την επόμενη φορά
που θα είναι ήρεμα τα πράγματα θα έχει ήδη ξεχαστεί.
Δεν είναι οι σχέσεις καθημερινός αγώνας ?
Δεν συμπεριφερόμαστε στον σύντροφό μας λίγο διαφορετικά από ότι σε ένα φίλο ?
Δεν δείχνουμε κάποιες φορές με κάποιους τρόπους την αγάπη μας, τη αφοσίωση και την διάκριση σε σχέση με τους άλλους ?
Αυτά προσπαθώ να να συζητήσω και με τη γυναίκα μου.
Μου λέει ότι τη μηδενίζω και ρίχνω ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθησή της.
Ως ένα σημείο τα δέχεται αλλά δεν κάνει και τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση.
Θεωρεί ότι αν κάτι που μας απασχολεί το αποσιωπήσουμε για μεγάλο διάστημα θα περάσει μόνο του.
Τις έχω τονίσει ότι αυτή η κατάσταση δεν με κάνει ευτυχισμένο.
Μου απαντά ότι θα προσπαθήσει να κάνει κάποια βήματα για να αλλάξει αυτό.
Την επόμενη φορά συζητάμε πάλι το ίδιο.
Νοιώθω ότι δεν αξίζει να συζητάω τίποτα πια.
Δεν ξέρω όμως πόσο θα αντέξω έτσι.

Quote:

---

Originally posted by lightbluepath

Quote:

---

Originally posted by Forever.young
Για ολα φταιει ο χαρακτηρας του?ΓΙΑ ΟΛΑ?Εχεις αγαπησει ποτε καποιον και να προσπαθησεις να του μιλησεις και να μην σε ακουει?και οταν αυτος σε χρειαζεται εσυ να πρεπει σαν ηλιθιος να εισαι διπλα του?Χμμ εδω η γνωμη μου ειναι οτι ειστε ολοι λαθος και ξερεται γιατι?Γιατι σκεφτεστε αλλιως,δεν σκεφτομαστε το ιδιοι οι αντρες και οι γυναικες.Το οτι φταιει ο χαρακτηρας του μπορει να ειναι επειδη δεν την αφηνει σε ησυχια κλπ ομως αυτα δεν εχουν να κανουν με αυτο το προβλημα,αφου σου λεει ολα τα προβληματα της θα στο ελεγε κ αυτο.Σκεψου μονος σου,ψαξε,μην περιμενεις βοηθεια απο δω ο καθενας θα σου πει βαση της αποψης του και τα βιωματα του,στο χερι σου ειναι.

---

Πιστεύω ότι ο Βασίλης ήθελε να πει πως παραήταν δοτικός, με αυτή την έννοια φταίει για όλα ο χαρακτήρας του. Δηλαδή παραήταν καλός. Εγώ το αντίθετο πιστεύω, ότι η γυναίκα του έχει προβλήματα, και δεν την αγαπάει αληθινά, γιατί αν την αγαπούσε, δεν θα σκεφτόταν έτσι. Θα ήθελε να τη βοηθήσει. Αλλά αυτός σκέφτεται και τον εαυτό του. Δεν είναι έτσι η αγάπη. Δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

---

Δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα....
μεγάλες θεωριτικές κουβέντες !
Και γω έτσι λειτούργουσα.
Κάποια στιγμή όμως όλοι περιμένουμε κάποια αντίστοιχη συμπεριφορά που αν δεν συμβαίνει προκαλεί κούραση και απογοητευση και παύουμε να δίνουμε χωρίς να εισπράττουμε.
Αυτό είναι ανθρώπινη συμπεριφορά...

Συμφωνώ με την lightbluepath εδώ.Έχεις βάλει στη σχέση αυτή τις ανάγκες σου και περιμένεις να γίνει η σύντροφός σου μία-τύποις-τροφός,μία νταντά που θα παίζει και την ψυχολόγο,και το συναισθηματικό μπαστούνι.Γιατί χρειάζεσαι να σε στηρίζει,δεν έχεις τη δική σου ισορροπία,δεν πιστεύεις στη δική σου ικανότητα να ανταπεξέρχεσαι στην καθημερινότητα;
Ζητάς επίμονα ν\'αλλάξει,τη στιγμή που αυτή παντρεύτηκες και τώρα είσαι το θύμα των συνθηκών.Δε νομίζω.Γράφεις πως είσαι δοτικός,όμως σχημάτισα την εντύπωση πως έχεις λάθος εικόνα για τη γνήσια δοτικότητα.Δεν είναι φτιαγμένη σε καλούπι τέτοιο,αυτοθυσιαστικό που μετά γυρεύει την πληρωμή του.Μεγάλο κλισέ αυτή η καλοσύνη που οι άλλοι την εκμεταλλεύονται.

Γράφεις πως δε μπορεί να εκφραστεί.Πριν παντρευτείτε μπορούσε;Ή παντρεύτηκες μία γυναίκα που δε μπορούσε και τώρα της ζητάς να μπορεί;Θέλω να πω,η πείνα σου μπορεί να ήταν μεγάλη,να συμβιβάστηκες στην επιλογή σου,αλλά τώρα να σου ξινίζει,ωστόσο ήταν δική σου.

Θα σε παρότρυνα να αναζητήσεις την προσωπική σου αξία,σιγουριά και ισορροπία,στο τι κάνεις εσύ,όχι στο τι δεν κάνει ή δεν κάνει ο άλλος.Αλλιώς θα ζεις την κλασική περίπτωση του συντρόφου που γίνεται μία δεσποσύνη ελισαβετιανή και περιμένει να του κάνει τα συναισθηματικά τερτίπια το έτερον ήμισυ,σε ένα ρόλο εγωιστικού οσιομάρτυρα.Ένα παιδί που τραβάει επίμονα τη φούστα της μαμάς του για να του δώσει το γλυφιτζούρι που δικαιούται.

Εσύ έχεις σκεφτεί ποτέ το θέμα από την πλευρά της συντρόφου σου,πως μπορεί να την κουράζει το συνεχές ζήτα ζήτα;

Αφήστε ρε παιδιά τότε το Βασίλη να πει αυτό που ήθελε να πεί !!!

Κατ\'αρχας η γυναικα σου ηταν παντα ετσι ή εγινε στην πορεια?
Μηπως απο την αρχη της σχεσης σας ήταν γενικώς λιγότερο εκδηλωτικη?Αν ισχυει κατι τετοιο ειναι θεμα χαρακτηρα και ειναι λαθος να προσπαθησεις να την κανεις αυτο που εσυ θες.
Αν παλι οχι....το θεμα ειναι λιγο συνθετο.
Μηπως εχει πολυ αγχος?μηπως ειναι στεναχωρημενη?Μηπως αντιμετωπιζετε καποια προβληματα μεσα στην καθημερινοτητα σας?
Αυτα ολα καλως κακως επηρρεαζουν.
Επισης θα ηθελα να σου πω το εξης...
Να ξερεις πως αν περναει μια δυσκολη φαση(η οποια βεβαια δεν γνωριζω ποσο καιρο ειναι) και εσυ της το συζητας συνεχεια ο αλλος το εισπραττει ως πιεση.
Κακα τα ψεμματα....πολλες φορες μπορει να νοιαζομαστε για τον αλλον να δειχνουμε τρυφεροτητα αλλα δεν μπορουμε να ζηταμε το ιδιο αν εκεινου δεν του βγαινει.
Αυτα δεν λειτουργουν με κουμπι δυστηχως και φοβαμαι πως η συνεχης αναφορα στο θεμα χειροτερευει την κατασταση.
Ψαξε να βρεις τι ειναι αυτο που θα την ευχαριστουσε...
Μια εκδρομη,ενα σινεμα....κατι!!Προσπαθησε να την κανεις να ξεφυγει απο την καθημερινοτητα χωρις ομως να της πεις πως εγω το κανω για να ερθεις πιο κοντα μου!
Απλα καντο και κανε λιγο ακομα υπομονη