δε βλέπω καμιά ιδιαίτερη αλλαγή

Βλέπω ότι τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή μου.
Εδώ και έξι μήνες, μπορεί και παραπάνω κάνω γνωστικοσυμπεριφορική μέθοδο θεραπείας. Τη θεραπεία την κάνω πρώτα για φοβίες και μετά για έμμονες ιδέες, αρνητικές σκέψεις κλπ. Πιο παλιά είχα κάνει άλλες μεθόδους αλλά δε με ικανοποίησαν (μερικά ραντεβού μόνο). Αυτή μέθοδος με ενθουσίασε, ένοιωθα ότι θα μου πρόσφερε την αλλαγή.

Εντούτοις βλέπω ότι δε γίνεται καμιά ιδιαίτερη αλλαγή στη ζωή μου, οι φοβίες παραμένουν, υπερβάσεις για να ξεπεράσω ελάχιστες, το ίδιο και οι σκέψεις. Ακόμα και αυτά που κάνω εφαρμόζοντας τη μέθοδο είναι σα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Να κάνω μικροπράγματα και να νομίζω ότι έγινε κάτι ενώ το πραγματικό πρόβλημα παραμένει.

Νομίζω ότι δε δουλεύει η μέθοδος αυτή ίσως και να μη δουλεύει ούτε καμιά άλλη . Ίσως τα προβλήματα αυτά έχουν ριζώσει τόσο έντονα μέσα μου, αφού έχουν ξεκινήσει από την παιδική ηλικία που δε φεύγουν. Μου έχουν στερήσει πολλά. Και η βελτίωση στη ζωή μου νοιώθω να μην είναι μεγάλη. Βλέπω τον εαυτό μου, τον τελευταίο καιρό να μην εκφράζεται όπως θέλει, να απομονώνεται και να μη μπορεί να διεκδικήσει. Ίσως είμαι πολύ αδύναμος ή έχουν ριζώσει όλα αυτά τόσο έντονα μέσα μου ή δεν έχω τη θέληση ή όλα αυτά μαζί. Παρά το ότι θα ήθελα πολύ την αλλαγή. Να νοιώθω ότι πρέπει να αλλάξει ο εγκέφαλος για να προχωρήσω.

Έχει κανείς καμιά ιδέα; Ή να προτείνει κάτι διαφορετικό;

Έχω πολλές ιδέες και είμαι σίγουρη πως δουλεύουν,γιατί τις εφάρμοσα σε μένα,λολ.Λοιπόν,καλημέρα Γιάννη.Χαμογελάς;
Όχι;Τότε δεν απαντάω.
Πώς;Χαμογέλασες λιγουλάκι;οκ,μου αρκεί για να απαντήσω.

Γιάννη,χρειάζεται να πάψεις να είσαι αμφιθυμικός ως προς τη θεραπεία σου.Χρειάζεται να πιστέψεις περισσότερο στον εαυτό σου και σε όλη την διαδικασία απελευθέρωσής σου από το παρελθόν.Είναι μία εσωτερική δέσμευση το Θα Τα Καταφέρω,που η αξία της είναι ανεπανάληπτη.Κανένας δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δική σου θέληση,τη δική σου δυναμική,τη δική σου προσωπική φόρα,το πείσμα σου για αλλαγή,για δράση,για ζωή αληθινή πια,όχι κομμένη και ραμμένη στα καλούπια που άλλοι έφτιαξαν για σένα.
Μην απογοητεύεσαι με τον αργό ρυθμό των αλλαγών.Είναι παρόμοιο με το λάθος που κάνουν κάποιοι όταν ξεκινάνε μία "δίαιτα"και περιμένουν να χάσουν τα κιλά εν ριπή οφθαλμού,κιλά όμως που η απόκτησή τους στηρίχτηκε σε τρόπους μαθημένους στο βαθύ παρελθόν,που χρειάζονται και βάθος χρόνου για να αλλάξουν.Ένα αυτό.Μετά,αντί για τη λέξη δίαιτα,γιατί να μην το ονομάσουμε αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες;Η αλλαγή στις συνήθειες,είναι ένα είδος απεξάρτησης,γιατί οι συνήθειες αυτές της συμπεριφοράς είναι τυπωμένες μέσα μας κι έχουμε την τάση να περπατάμε χωρίς φόβο,πού;Στα γνωστά μας μονοπάτια.Στους δρόμους που ξέρουμε,τους καλοφωτισμένους,τους ασφαλείς,με τα σήματα και την τροχαία,με τις γνωστές φάτσες και βιτρίνες.Όμως η αντίστασή του παλιού σου εαυτού στην αλλαγή,στο να περπατήσει στον άγνωστο καινούριο δρόμο,θα καμφθεί με τη δική σου επιμονή και σταθερότητα.
Έτσι θα περάσεις το μήνυμα στο μυαλό σου,σκάσε και κολύμπα.Θα πάω απέναντι ο κόσμος να χαλάσει.Θα βγω στη στεριά,μπορεί να μου πάρει περισσότερο απ'ό,τι έλπιζα(και είχα πάνω στη λαχτάρα αυτή επενδύσει και τώρα η ίδια μου η λαχτάρα κάνει κόμμα με το φόβο μου φτιάχνοντας ένα μείγμα που στεγνώνει σα μπετό-και λέγεται πισωγύρισμα,λέγεται σπόρος αμφιβολίας,λέγεται λοξοδρόμηση από τον τελικό μου στόχο).

Θα το αφήσεις να συμβεί το πισωγύρισμα ή θα πεις στον εαυτό σου,"οκ,απογοητεύτηκα προσωρινά.Ξέρω γιατί,δεν πειράζει εαυτέ,πάρε μια ανάσα και ξανά κολύμπι".
Άρα,απενοχοποιήσου,γιατί σε μαστιγώνεις κι αρκετά.Μας αγαπάμε με τα σκατά μας,προχωράμε για να τα φτιάξουμε.Μας αποδεχόμαστε.Μετά μας δίνουμε χρόνο.Δεν είμαστε οι υπεράνθρωποι,χρειαζόμαστε το χώρο και τον χρόνο μας για να δούμε αποτελέσματα,τον ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ.Ας μη μας στερούμε δικαιώματα γιατί μας τα στερούσαν άλλοι.

Μετά,κίνητρα.Όταν μας λείπουν ισχυρά κίνητρα,ή ανανέωσή τους,τότε κουτσοπάμε,λίγο μπαλαντζάρουμε,είμαστε όλο αχ και βαχ και μιζεριάζουμε.Να δημιουργήσεις κίνητρα και να θέσεις μικρούς αρχικούς στόχους.Σήμερα θα πάω γυμναστήριο και θα τρέξω στο διάδρομο 500 μέτρα.Αύριο θα πάω κολυμβητήριο και θα κάνω διακόσια μέτρα ελεύθερο.Μεθαύριο θα πάρω τηλέφωνο τον ξάδερφό μου και θα του προτείνω να πάμε για γαμπροπάζαρο στην τάδε καφετέρια σε κείνον τον όμορφο δρόμο.Θα προσέξω τον εαυτό μου,να είμαι περιποιημένος γιατί μου αξίζει και γιατί με αγαπώ.Δε θα με πιέσω να είμαι όπως με θέλουν οι άλλοι.Θα είμαι ο εαυτός μου,θα χαλαρώσω,θα γελάσω,θα χαρώ.Να πάω σινεμά την άλλη βδομάδα σε κείνη τη νέα ταινία,να δεις πώς τη λένε.Αν δεν βρω παρέα,δε θα κολλήσω,μου αρέσω και μου κάνω κι εγώ καλή παρέα.

Ευχαριστώ για όλα αυτά που μου γράφεις!
Όμως όλα αυτά που γράφεις, τα άκουσα, τα ξαναάκουσα, τα διάβασα, με τα ίδια λόγια ή με οποιεσδήποτε άλλες λέξεις θα μπορούσες να σκεφτείς. Δεν είναι κάτι καινούριο.
Το μόνο που μου δίνουν πάντα είναι μια τόνωση αυτοπεποίθησης προσωρινή.
Κατά τα άλλα βλέπω επουσιώδεις αλλαγές στην καθημερινότητα μου.
Δε γίνεται να μιλώ πάντα για κάποια αλλαγή που να αφορά πάντα χρόνια.
Έτσι πάνε τα χρόνια χαμένα.
Θα θελα να ξερα αν υπάρχει κάτι που δεν έχω δοκιμάσει, κάτι που κάνει αλλαγή μεγάλη, αν κάποιος έχει δοκιμάσει κάτι τέτοιο και ξέρει ας μου πει.

Cui bono Γιάννη;Ποιος ωφελείται από τον τωρινό σου πεσσιμισμό;
Σε τι σε εξυπηρετεί;

Είναι αντίσταση Γιάννη και είναι μία φυσική συνέπεια η ύπαρξή της,όταν όπως κι εσύ έγραψες,κάποια πράγματα είναι τόσο βαθιά και έχουν παραμείνει τόσα χρόνια,το να περιμένεις να αλλάξουν με το ρυθμό που εσύ απαιτείς,δεν είναι πάλι σα να σε πιέζεις να είσαι το"καλό και αποδοτικό παιδί",που σε έμαθαν να είσαι;Πάλι δηλαδή σε βάζεις σε ένα καλούπι και σε πιέζεις να ανταποκριθείς,απλά η διαφορά είναι πως έχουν αλλάξει πια οι ρόλοι.Τώρα το ρόλο του καταπιεστή τον έχεις αναλάβει ο ίδιος,ενώ τότε σε καταπίεζαν άλλοι.Τώρα σε σπρώχνεις να αποδώσεις πιεστικά,βιαστικά,σε αγχώνεις ακόμη περισσότερο,δεν το αναγνωρίζεις;

Οι αλλαγές γίνονται Γιάννη,εγώ η ίδια βλέπω την αλλαγή στον τρόπο που γράφεις,σκέψου δλδ,μία άγνωστη τυχαία σε ένα φόρουμ.Έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση,αυτό βγαίνει στο γραπτό σου λόγο.Οι ανεπαίσθητες αλλαγές όπως σου φαίνονται,δεν είναι καθόλου ανεπαίσθητες στους άλλους γύρω σου.Εσύ τις υποτιμάς,γιατί προέρχονται από εσένα,που σε έμαθαν να υποτιμάς,να δειλιάζεις,να μην τολμάς.Ήδη είχες αναφέρει για μία συνάντηση για τα μέλη,δε σου δείχνει κάτι η θέλησή σου να ανοιχτείς στις δυνατότητες;

Άλλες ερωτήσεις.Ο θεραπευτής σου σου προσφέρει θετικό feedback όταν έχεις προχωρήσει στη δουλειά σου;Έχεις δλδ ένα καλωσόρισμα αρκετό της προσπάθειάς σου εκεί;
Άλλο.Είσαι στρεσαρισμένος αυτές τις μέρες;Mήπως διογκώνει το άγχος σου τις δυσκολίες και παραγράφει την πρόοδο με μία ισοπεδωτική ματιά;

Μήπως πρέπει να αφήσεις το δισταγμό και την αδιάκοπη ενασκόπηση με τα μείον και να τροφοδοτήσεις λιγάκι την αισιόδοξη όψη;

Είναι core issues Γιάννη οι δομές αυτές της προσωπικότητας,δε φεύγουν με τη μία,χρειάζεται χρόνο και υπομονή,επιμονή,προσπάθεια με διάρκεια και συστηματική αποδόμηση και αντικατάσταση.Δε σταματάμε,επειδή τάχαμου όλα πάνε τόσο βαθιά και τα λοιπά.Ναι,πάνε.Θα πάμε κι εμείς.

Απάντηση:

Το ξέρω ότι είναι αντίσταση. Μου το υπέδειξε και ο θεραπευτής, ανά,εσα στον παλιό γνώριμο εαυτό και σε αυτό που θα ήθελα να ειμαι. Στο τώρα φαίνεται ότι είναι εγώ που πιέζω τον εαυτό μου και η πίεση αυτή που οδηγεί σε απομόνωση και στο να μην εκφράζομαι και να μη διεκδικώ οφείλεται σε φοβίες, χαμηλή αυτοπαιποίθηση, αρνητικέσ σκέψεις και ανασφάλειες που αυτά έχουν ρίζα στα παλιά και με εμποδίζουν να κάνω τη ζωή που θα ήθελα. Δειλία σε βαθμό γελοιότητας κάποιες φορές.

Και να σκεφτείς, αφού βλέπεις αρκετά μηνύματα που στέλνω σε άλλους εδώ, τους λέω συμβουλές γεμάτες αισιοδοξία, δυναμισμό και αυτοπαιποίθηση, τους παρακινώ, τους κεντρίζω το ενδιαφέρον. Και έχω δει γραπτά και ευχαριστώ από κάποιους εδώ για αυτά που τους έγραψα. Δηλαδή αυτά που εγώ μετά δυσκολίας κάνω, συμβουλεύω τους άλλους να τα ακολουθήσουν. Δε θα θελα να βλεπω ανθρώπους να την πατήσουν.
Στην καθημερινή ζωή χαίρομαι όταν βλέπω δυναμικούς, εξωστρεφείς, χαρούμενους ανθρώπους και νοιώθω λύπη όταν βλέπω ντροπαλούς, μίζερους και απαισιόδοξους.

Στρεσαρισμένος θα έλεγα ότι είμαι αυτή την περίοδο, αφού κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν και στην περίοδο από τότε που άρχισα να βλέπω θεραπευτές μέχρι σήμερα δεν είδα μεγάλη βελτίωση, κάποια έστω καλήτερη βελτίωση μετά που ξεκίνησα με τους θεραπευτές. Η αναδρομή αφορά πολλές ευκαιρίες που έχασα στη ζωή μου τόσο επαγγελματικές όσο και συναισθηματικές. Και επίσης αυτά που κάνω ως υπερβάσεις είναι απλά μικρά βήματα, λίγα πραγματα πιο πέρα, μπορεί να είναι και πράγματα που έκανα παλιά αλλά δεν ήξερα τότε τη λέξη αυτή.

Η επικοινωνία με το θεραπευτή είναι η μέθοδος που με έχει μάθει. Αυτό με συνδέιε μαζί του, τίποτε άλλο. Εγκρίνω τη μέθοδο, δύσκολη όμως η εφαρμογή. Γι αυτό ρωτώ αν ξέρει κανείς κάτι άλλο. Από την άλλη δε με εμπνέει σε τέτοιο βαθμό ώστε να του ξανοίγομαι πολύ, μάλλον γίνεται σαν γενικές ερωτήσεις που πιάνουν όμως την ουσία. Αυτόν βρήκα με αυτή τη μέθοδο.

Έχω και το ιδιαιτερο χαρακτηριστικό η καλή παρέα, λόγια εκτίμησης και καλές κουβέντες από τους άλλους να τονόνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την αυτοπαιποίθηση μου ενώ η μοναξιά το αντίθετο. Κάποιος μου είχε πει ότι είσαι πολύ ομιλητικός και ανοιχτός φτάνει να σε ανοίξουν.
Συμφωνώ ότι χρειάζεται υπομονή και επιμονή αλλά νοιώθω το χρόνο να με πιέζει και το να μη βλέπω μεγάλες βελτιώσεις με τη πάροδο του χρόνου.

Διερωτούμαι αν είναι και θέμα ορμονικό,
το να βγαίνει προς τα έξω μια εικόνα ντροπαλού ατόμου, κάτι να εμποδίζει να βγει προς τα έξω αυτό που πραγματικά θέλω.
είναι φοβία όπως νομίζω ή κάτι ορμονικό;
συστήνεται λήψη φαρμάκων ή ψυχολόγος;

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Είναι αντίσταση Γιάννη και είναι μία φυσική συνέπεια η ύπαρξή της,όταν όπως κι εσύ έγραψες,κάποια πράγματα είναι τόσο βαθιά και έχουν παραμείνει τόσα χρόνια,το να περιμένεις να αλλάξουν με το ρυθμό που εσύ απαιτείς,δεν είναι πάλι σα να σε πιέζεις να είσαι το"καλό και αποδοτικό παιδί",που σε έμαθαν να είσαι;Πάλι δηλαδή σε βάζεις σε ένα καλούπι και σε πιέζεις να ανταποκριθείς,απλά η διαφορά είναι πως έχουν αλλάξει πια οι ρόλοι.Τώρα το ρόλο του καταπιεστή τον έχεις αναλάβει ο ίδιος,ενώ τότε σε καταπίεζαν άλλοι.Τώρα σε σπρώχνεις να αποδώσεις πιεστικά,βιαστικά,σε αγχώνεις ακόμη περισσότερο,δεν το αναγνωρίζεις;

---

Έμεινα τώρα! Ακριβώς αυτό ισχύει! Χείμαρος Είπες πράγματα που για να τα εκφράσουμε θέλουμε 100000000 σελίδες σε μόνο 1 παράγραφο. ΦΟΒΕΡΟ αλήθεια!!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Διερωτούμαι αν είναι και θέμα ορμονικό,
το να βγαίνει προς τα έξω μια εικόνα ντροπαλού ατόμου, κάτι να εμποδίζει να βγει προς τα έξω αυτό που πραγματικά θέλω.
είναι φοβία όπως νομίζω ή κάτι ορμονικό;
συστήνεται λήψη φαρμάκων ή ψυχολόγος;

---

νομιζω οτι αυτα τα δυο συνδεονται.

φανταζεσαι να εβλεπες μια επιθετικη αρκουδα στο δασος, να σκεφτοσουν "ωχ κινδυνευω" κ το σωμα σου να σου εστελνε ορμονες ενθουσιασμου κ χαρας?

(ειχα γραψει μεγαλυτερο μνμ αλλα χαθηκε)

στο τελευταιο σου ερωτημα νομιζω οτι κ τα δυο μπορουν να συστηθουν!

κ ψυχολογος κ φαρμακα. καποια φαρμακα δινονται κ για κοινωνικη φοβια.

http://en.wikipedia.org/wiki/Social_anxiety_disorder

Γιαννη,μηπως ειναι καιρος αντι να περιμενεις τον εξω κοσμο να κανει την αλλαγη μεσα σου (θεραπευτες κλπ) να ξεκινησεις εσυ να κανεις την αλλαγη απο μεσα προς τα εξω;
Να βρεις την δυναμη μεσα σου να ξεκινησεις αυτη την αλλαγη;
Και το κυριοτερο να μην βλεπεις αρνητικα τα πραγματα,να ξερες ποσο πισω παει αυτο τα πραγματα ...

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Έμεινα τώρα! Ακριβώς αυτό ισχύει! Χείμαρος Είπες πράγματα που για να τα εκφράσουμε θέλουμε 100000000 σελίδες σε μόνο 1 παράγραφο. ΦΟΒΕΡΟ αλήθεια!!

---

λολ,σ'ευχαριστώ πολύ,ο ενθουσιασμός σου μου αρέσει.Αλλά τι το τόσο φοβερό έγραψα;χαχαα.Η εσωτερική μας ελευθερία αξίζει τις μάχες μας,αυτό μονάχα.Καλωσήρθες επίσης.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

λολ,σ'ευχαριστώ πολύ,ο ενθουσιασμός σου μου αρέσει.Αλλά τι το τόσο φοβερό έγραψα;χαχαα.Η εσωτερική μας ελευθερία αξίζει τις μάχες μας,αυτό μονάχα.Καλωσήρθες επίσης.

---

χαχαχα Καλώς σας βρήκα! βλέπω ακριβώς το σημειο που είμαι στο ποστ σου με μια μικρή διαφορά. Εγώ με πιέζω να γίνω αυτό που θέλω κι οι άλλοι με πιέζουν να γίνω όπως ήμουν, όπως ήθελαν και όπως γουστάρουν να είμαι κι έχω σπάσει αλλά δεν το καταλαβαίνουν και μου λένε ξεκάθαρα. "ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ!". Ξέρω πως το πρόβλημα είναι δικό μου που λαμβάνω υπόψιν μου την γνώμη τους και με στεναχωρεί που κάτι τέτοιο ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ σε εκείνους αν ήταν στην θέση μου ακόμα και τώρα που ξέρω την γνώμη τους. That is life τελικώς ένα Χ στις γνώμες των άλλων είναι αυτό που πρέπει να μάθω να βάζω και ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΩ!!! Απλά δεν ξέρω το κόστος...

*σε ευχαριστώ. Ξέρεις γιατί! :D

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

χαχαχα Καλώς σας βρήκα! βλέπω ακριβώς το σημειο που είμαι στο ποστ σου με μια μικρή διαφορά. Εγώ με πιέζω να γίνω αυτό που θέλω κι οι άλλοι με πιέζουν να γίνω όπως ήμουν, όπως ήθελαν και όπως γουστάρουν να είμαι κι έχω σπάσει αλλά δεν το καταλαβαίνουν και μου λένε ξεκάθαρα. "ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ!". Ξέρω πως το πρόβλημα είναι δικό μου που λαμβάνω υπόψιν μου την γνώμη τους και με στεναχωρεί που κάτι τέτοιο ΔΕΝ θα το έκανα ποτέ σε εκείνους αν ήταν στην θέση μου ακόμα και τώρα που ξέρω την γνώμη τους. That is life τελικώς ένα Χ στις γνώμες των άλλων είναι αυτό που πρέπει να μάθω να βάζω και ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΩ!!! Απλά δεν ξέρω το κόστος...

*σε ευχαριστώ. Ξέρεις γιατί! :D

---

Από την εμπειρία μου στη ζωή έμαθα ότι πρώτον απ΄ όλους θα πρέπει να ακούμε τη φωνή της συνείδησης μας. Τι λέει η καρδιά ότι θέλει να κάνει στη ζωή.
Ο φόβος και τα αποτελέσματα του δηλαδή η ανασφάλεια και η χαμηλή αυτοεκτίμηση οδηγούν στο να καταφεύγουμε στη γνώμη των άλλων και να κάνουμε αυτό που μας λένε, τη στιγμή που είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε τις επιλογές μας. Και οι άλλοι μας λένε αυτό που εκείνοι νομίζουν ως σωστό που τις περισσότερες φορές δεν ταυτίζεται με αυτό που θέλει η συνείδηση μας.
Είναι ο φόβος στο να επιδιώξουμε κάτι που μας οδηγεί στις γνώμες των άλλων, τις οποίες ακολουθούμε γιατί οδηγούν σε κάτι εύκολο που θέλει κόπο και ρίσκο. Το αποτέλεσμα είναι λάθος επιλογές και δυστυχία.
Φτάνει να καταλάβει κανείς το πιο πάνω γρήγορα και να το θέσει σε εφαρμογή. Έτσι θα νοιώσει στο τέλος ευτυχία.

έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου και σε ευχαριστώ για όσα είπες. Μέσα από αυτό που περνάω ανακάλυψα πως μια ζωή έκανα αυτό που ήθελαν οι άλλοι για να με εκτιμάνε και όχι αυτό που ήθελα εγώ για να μην στεναχωρηθούν οι άλλοι, γιατί οι άλλοι θα έκαναν το αντίστροφο....... Το πρόβλημα ξεκινάει από το οικογενειακό περιβάλλον. Το να μοιράζεσαι με τον γονιό σου σε μια τέτοια φάση κάτι προσωπικό σου, κάτι που είναι δικαίωμα σου να κάνεις αλλά δεν μπορείς να το ελέγξεις και να παίρνεις την άκυρη απάντηση ή την απάντηση της απόρριψης σε πονά. Εμένα ναι με πόνεσε αλλά κατάλαβα πως ο στόχος μου ήταν λάθος. Δεν μπορώ να τους αλλάξω γνώμη, ούτε να φτιάξω την συμπεριφορά των άλλων ο στόχος μου πρέπει να είναι να αλλάξω τον δικό μου τρόπο σκέψης και να σταματήσω να σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω αυτό που θέλουν ακόμα και αν αποκτήσω δυστυχία αρκεί να είναι τρισευτυχισμένοι οι άλλοι. Ο καθένας έχει την άποψη του λοιπόν, σέβομαι την άποψη του αλλά η επιλογή είναι δική μου και κανενος άλλου. Αυτό προσπαθώ να μάθω αλλά δεν τα καταφέρνω καλά...

Ευτυχώς που το συνηδητοποίησες. Αυτό είναι σημαντικό.
Απ εδώ ξεκινά ο αγώνας για αλλαγή.
Σιγά σιγά και σταθερά!

Σε ευχαριστω πολύ για τα καλά σου λόγια. Με την αγχ. διαταραχή αισθάνομαι πως θέλω να τα αλλάξω όλα τώρα και αυτό μου κάνει περισσότερη ζημιά. Και τώρα που κατάλαβα κάποια πράγματα έχεις δίκιο βρήκα την αρχή αλλά δεν ξέρω πως θα καταφέρω να αντιμετωπίσω την κατάσταση ψύχραιμα.