Πασχω απο αλκοολικους γονεις !!

Να πω την αληθεια δεν ξερω αν κανω καλα που ποσταρω αλλα πλεον εχω κουραστει απο τη ζωη.

Ειμαι 22 ετων φοιτητρια και υποφερω απο αλκοολικους γονεις στην κυριολεξια!! Εχω κακοποιηθει σωματικα ψυχολογικα σε καθημερινη βαση πλεον μονο σε ψυχολογικη !! Εχω ενα μικροτερο αδερφακι το οποιο κακοποιειται ψυχολογικα σε καθημερινη βαση δεν μιλαμε για σωματικα τοσο λογω του οτι οι γονεις πλεον ειναι σε μεγαλη ηλικια και καθοτι αλκοολικοι προτιμουν την ψυχολογικη και λεκτικη κακοποιηση.

Οπως ανεφερα ειμαι φοιτητρια εχω ψαξει αρκετες φορες για εργασια αλλα τιποτα , ισως εχει να κανει με την εμφανιση -αθλητικος τυπος -μετριου αναστηματος, η ψυχολογικη πιεση του να βρω εργασια , η πιεση στο γεγονος οτι ειμαι 22 και δεν εχω φιλο -πλεον- το γεγονος οτι οι γονεις μου επι 24ωρου ειναι μεθυσμενοι με εχει καταντησει ενα ρακος, δεν βρισκω πλεον τον λογο υπαρξης -εχω σκεφτει την αυτοκτονια αλλα εχω φτασει σε σημειο απλα του να τραυματιζω τον εαυτο μου για να εκτονωθω.

Εχω προσπαθησει αμετρητες φορες να κανω κατι οχι απλα για μενα αλλα για ολους . Η μητερα μου προσφατα διαγνωσθηκε με καρκινο στοματος και υπεβληθη σε επεμβαση, εκοψε οπως ισχυριζεται το καπνισμα αλλα το ποτο οχι.Ο πατερας μου δουλευει αλλα πινει και ιδιος . Οι τσακωμοι επικοι σχεδον καθε μερα. Η μητερα μου πιθανον να εχει καταθλιψη αλλα το προτιμα να το αγνοει

Πλεον εχω κουραστει απο ολα!! Στο παρελθον ειχα διαθεση για ζωη , εκανα αθλητισμο ειχα φιλους αλλα πλεον δεν εχω κοινωνικη και προσωπικη ζωη ,εχω χασει τον εδιαφερον μου παντελως για ολα !! Εχω σκεφτει να φυγω απο το σπιτι αλλα χωρις δουλεια ειναι αδυνατον οπως και του οτι σκεφτομαι το αδερφακι μου που πασχει συχνα απο κρισεις υστεριας. Σκεφτηκα να ζητησω βοηθεια αλλα πιστευω οτι αν παω σε ψυχολογο οι γονεις μου θα με πουνε τρελη ,

Δεν ξερω πλεον τι να κανω καθε μου κινηση πεφτει στο κενο.Ειμαι 22 και νιωθω 80 .Βρισκω τον εαυτο μου ανικανο να νιωσει ευτυχια ή χαρα καθως δεν θυμαμαι αυτο το συναισθημα , Οι γονεις μου απο την αλλη αγνοουν παντελως εμενα και το αδερφακι μου παρα μονο οταν ειναι να βωμολοχησουν ακατανοητα. Θελω να φυγω επειγοντως απο το σπιτι μου αλλα δεν βρισκω πουθενα στηριγμα . Το οικογενειακο περιβαλλον γνωριζει την κατασταση των γονιων μου αλλα δεν κανει κατι.

Η μητερα μου πλεον εχει καταντησει εφιαλτης , δεν μπορω να συνηπαρξω μαζι της ουσα μεθυσμενη ουτε ενα δευτερολεπτο - με μισει απεριφραστα -οσο για τον πατερα μου δεν υπαρχει σημειο επικοινωνιας απο την μια βριζει την μητερα μου για το αλκοολ αλλα και ιδιος ειναι ακριβως και χειροτερα .
Πιστευω οτι πασχω απο καταθλιψη εχω προβλημα επισης με τις δυνατες φωνες και ηχους ιδιαιτερα αποτομους και δεν μ αρεσει να βρισκομαι αναμεσα σε πληθος και γενικοτερα με πολλους ανθρωπους ,πασχω απο αυπνιες και κρισεις αγχους-πανικου.


Δεν θελω να μακρηγορησω απλα ηθελα να γραψω την ιστορια μου καπου για πρωτη φορα απλα ισως για να ξαλαφρωσω.

Ευχαριστω

Καλησπερα
Κατα αρχην καλα εκανες και εγραψες αυτο ειναι ενα βαρυ φορτιο που ειναι καλλιτερα που το μοιραστηκες.Θελω να σου πω οτι ο ενας απο τους δυο γονεις μου ειναι αλκοολικος και σε αρνηση οποτε καταλαβαινω τι γραφεις.Ειναι σιγουρο οτι οι γονεις σου(απο αυτα πο γραφεις)δεν ειναι σε θεση να σε στηριξουν ψυχολογικα καθως δεν νομιζω οτι υπαρχει εκει συνειδηση για αυτο.Χρειαζεται να κανεις τα παντα για να βρεις εργασια οτι να ναι και οπου να ναι για να στηριξεις την αυτονομια σου εστω την οικονομικη για αρχη και αργοτερα την συναισθηματικη.Μην το βαζεις κατω δεν εισαι μονη σου ειναι πολυ δυσκολο αυτο το ξερω αλλα σε χρειαζεσαι τωρα οσο ποτε αλλοτε.............................Εινα� � λογικο να αισθανεσαι <<αδειασμενη>> και κουρασμενη το περιβαλλον ειναι πολυ νοσηρο.Χρειαζεσαι αμεση ψυχολογικη υποστηριξη οπως και εγω πριν απο χρονια,μην το αφηνεις να σε παρει αλλο απο κατω........

Γμτ κοπηκε.Νομιζω οτι χρεαιζεσαι αμεση ψυχολογικη υποστηριξη και καντο πρωτη προτεραιοτητα.Τωρα τι θα πουν οι γονεις σου δεν εχει καμια σημασια οπως καταλαβαινεις.........

ΤΟ ΡΗΜΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΣ:"ΠΑΣΧΩ",ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΟ!!! ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΩΔΥΝΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΔΙΩΚΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ! ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ! ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΨΥΧΟΦΕΡΑΠΕΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ,ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!!!!!! ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!

Γεια σου.. τα παιδια πιο πανω εχουν απολυτο δικιο..πρεπει να φροντησεισ την ψυχη σου... πανω απ ολα για να μπορεσεισ να φροντισεισ και τον αδελφουλη σου αργοτερα...

συνεχισε να ψαχνεισ για δουλεια.. σε ενα goodys.. κατι τετοια... συνηθωσ συχνα ψαχνουν για ατομα..

μην τα βαζεισ κατω, ναι πρεπει να κανεισ βηματακια για να απεξαρτηθεισ οικονομικα.. γιατι προκειτε για την ζωη σου..

εισαι πολυ δυνατη.. που μπορεσεσ και επιβιωσεσ μεσα σε μια τετοια οικογενεια...

καθε φωρα που πετυχενεισ κατι να εισαι περιφανη...για τον εαυτο σου γιατι οτο αξιζεισ...

βρηκα αυτο εδω το τηλεφωνο...πρε τουσ.. μηπωσ σου πουν πραγματα που εγω δεν γνωριζω... ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ 210 5239161

http://www.obrela.gr/helplines.htm

■Ανοικτή Γραμμή Οικογενειακής Συμβ. και Θεραπείας
Τηλ. 210 52 34 737
■Ανοικτή Γραμμή Εφήβων και Νέων
Τηλ. 210 36 38 833

■Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού & του Εφήβου
Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών και Εφήβων: 801 801 11 77

υπαρχουν και τα κεντρα ψυχικησ υγειασ σε καθε περιοχη που σου παρεχουν και ψυχοθεραπεια δωρεαν.. μονο που καμια φωρα εχει αρκετο κοσμο και το ραντεβου μπορει να αργησει(το πρωτο)

καλη σου τυχη και καλη δυναμη.. μην απομονωνεσαι απο φιλουσ και γνωστουσ.. εχεισ αναγκη απο νορμαλ υγιει ατομα κοντα σου... .. επισεισ μην δυσταζεισ να μασ μιλασ.. εμεσι για αυτο ημαστε εδω να σε ακουσουμε και να σε στηριξουμε οσο μπορουμε..

Γεια σου dawson! Συμφωνώ ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια, για σένα και τον αδερφό σου αρχικά... Θέλει πολύ κουράγιο αλλά μου φάινεται ότι το έχεις, οπότε μην αργείς, είναι απαραίτητη η υποστήριξη και το ότι το μοιράστηκες εδώ είναι μια καλή αρχή.
Προσθέτω κι εγώ κάποιες ιστοσελίδες που μπορεί να σου φανούν χρήσιμες.

http://www.aaa-alkoolikoi.gr/p11.htm
http://aa-hellas.tripod.com/pages/alles_omades.htm
http://www.aa-greece.gr/6.htm

Σου στέλνω επίσης όλη μου τη συμπαράσταση και το θαυμασμό για τη μέχρι τώρα αντοχή σου.
Μην το περνάς όμως μόνη σου όλο αυτό.<Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βιώνουν τα ίδια στην οικογένεια τους.

dawson, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να ζητήσεις βοήθεια.
τα τηλέφωνα που σου παραθέτει η adziik θα σου χρησιμεύσουν απ΄ότι κατάλαβες.
καλή δύναμη!
και περιμένουμε νέα σου.

dawson,

Το κλειδί εδώ είναι να ξεπεράσεις τα συναισθήματα αναξιότητας και να προχωρήσεις στην ανεξαρτητοποίησή σου.
Σε διαφορετική περίπτωση θα βουλιάξεις και εσύ μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειάς σου.

Ο αλκοολισμός δεν διαφέρει από οποιαδήποτε προσπάθεια αποφυγής της πραγματικότητας.

η καλυτερη λυση ειναι να πας σε εναν ειδικο και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πας και το αδερφακι σου,εν αναγκη κρυφα απο τους γονεις σου...και να μην σκεφτεσαι οτι αν πας θα σε πουν τρελη και μην επηρεαζεσαι απο την γνωμη τους....αξ αλλου δεν ειναι αναγκη να το μαθουν ..

Θέλω να σταθώ σε 2-3 απ' αυτά που είπες.
Πρώτον, λες ότι έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάτι για όλους. Είναι καλό να νοιάζεσαι για την οικογένειά σου, δε λέω, (ιδιαίτερα για σένα και τον αδελφό σου δεν αντιλέγω) αλλά έχεις πέσει σε ένα λάθος: να πιστέψεις το ρόλο που σου έβαλαν οι γονείς σου με την έλλειψη της ουσιαστικής τους παρουσίας. Οι γονείς σου άφησαν τις ισορροπίες να χαθούν με αποτέλεσμα εσύ να πιστέψεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι. Άφησαν δηλαδή την κηδεμονία σας (και τους) σε σένα. Εσύ όμως είσαι το παιδί. Δεν είσαι υπεύθυνη για κανέναν!
Παρόλο όμως που είσαι το παιδί, σε λίγο θα είσαι ένας ενήλικας και θα σου έλεγα να κάνεις ό,τι μπορείς για να σταθείς στα πόδια σου και να είσαι ένας ενήλικας και στο σώμα και στην ψυχή. Καταρχάς θα πρέπει να πας σε έναν ειδικό για να σε στηρίξει. Ως ενήλικας δεν μπορείς να κουβαλάς όλο αυτό που ζεις. Και να ξέρεις ότι ακόμα κι αν φύγει κανείς απ' το σπίτι, ακόμα κι αν γίνει 45-50-60 μπορεί να κουβαλάει ακόμα το σπίτι του μέσα του. Να κουβαλάει τις επικρίσεις της μαμάς και του μπαμπά. Αυτό θα ήθελα να αποφύγεις.
Ξέρεις τί θα σου πω εγώ; Τί σε νοιάζει εσένα τί θα σε πουν οι γονείς σου; Θα σε πουν τρελή; Κι έπειτα τί θα πάθεις, αν μέσα σου ξέρεις ότι δεν είσαι τρελή; Τα λόγια είναι μονάχα τεχνικές χειραγώγισης, αλλά μόνο σ' αυτούς που είναι διατεθειμένοι να τα πιστέψουν. Αν δεν είσαι πρόθυμη να τα πιστέψεις δεν μπορούν να σε βλάψουν. Ο ψυχολόγος θα σου μάθει τεχνικές να κλείνεις τ' αφτιά σου και να κρατάς την αλήθεια σου. "Δεν είμαι τρελή, αλλά αν θες να το πιστεύεις, οκ" είναι μια πιθανή απάντηση που θα σου προτείνει. Αν τους δείξεις ότι δε σε αγγίζουν τα λόγια, θα φάνε τέτοια πόρτα που δε θα ξέρουν που να σε βρούνε. Ακόμα αν δεν μπορείς να το πεις, πολύ απλά μην το πεις. Οι γονείς δεν είναι εδώ για να μας κατακρίνουν, ούτε κι εμείς για να λογοδοτούμε για το κάθε μας βήμα. Τράβα το δρόμο σου και ζήσε όπως ονειρεύεσαι! Ιεροί οι γονείς, δε λέω, αλλά μερικοί ξεχνάνε πως τα παιδιά δεν είναι κτήμα τους, ούτε προστάτες τους, ούτε κηδεμόνες τους ούτε ό,τι τους κάτσει. Τα παιδιά είναι ξεχωριστές ψυχές και οι ψυχές δεν υπακούουν σε συγγένειες και ανάλογα 'καθήκοντα'. Οι ψυχές πρέπει να ανοίγουν τα φτερά τους και να ανακαλύπτουν τον καλύτερο εαυτό τους.

συμφωνω με οσα ειπωθηκαν παραπανω πρεπει οπωσδηποτε να κανεις κατι και αμεσα οσο το αφηνεις τοσο διαιωνιζεται και το προβλημα εχει αντικτυπο και σε σενα σκεψου ποσο κακο ειναι αυτο για τον εαυτο σου

Quote:

---

Originally Posted by dawson

Να πω την αληθεια δεν ξερω αν κανω καλα που ποσταρω αλλα πλεον εχω κουραστει απο τη ζωη.

Ειμαι 22 ετων φοιτητρια και υποφερω απο αλκοολικους γονεις στην κυριολεξια!! Εχω κακοποιηθει σωματικα ψυχολογικα σε καθημερινη βαση πλεον μονο σε ψυχολογικη !! Εχω ενα μικροτερο αδερφακι το οποιο κακοποιειται ψυχολογικα σε καθημερινη βαση δεν μιλαμε για σωματικα τοσο λογω του οτι οι γονεις πλεον ειναι σε μεγαλη ηλικια και καθοτι αλκοολικοι προτιμουν την ψυχολογικη και λεκτικη κακοποιηση.

Οπως ανεφερα ειμαι φοιτητρια εχω ψαξει αρκετες φορες για εργασια αλλα τιποτα , ισως εχει να κανει με την εμφανιση -αθλητικος τυπος -μετριου αναστηματος, η ψυχολογικη πιεση του να βρω εργασια , η πιεση στο γεγονος οτι ειμαι 22 και δεν εχω φιλο -πλεον- το γεγονος οτι οι γονεις μου επι 24ωρου ειναι μεθυσμενοι με εχει καταντησει ενα ρακος, δεν βρισκω πλεον τον λογο υπαρξης -εχω σκεφτει την αυτοκτονια αλλα εχω φτασει σε σημειο απλα του να τραυματιζω τον εαυτο μου για να εκτονωθω.

Εχω προσπαθησει αμετρητες φορες να κανω κατι οχι απλα για μενα αλλα για ολους . Η μητερα μου προσφατα διαγνωσθηκε με καρκινο στοματος και υπεβληθη σε επεμβαση, εκοψε οπως ισχυριζεται το καπνισμα αλλα το ποτο οχι.Ο πατερας μου δουλευει αλλα πινει και ιδιος . Οι τσακωμοι επικοι σχεδον καθε μερα. Η μητερα μου πιθανον να εχει καταθλιψη αλλα το προτιμα να το αγνοει

Πλεον εχω κουραστει απο ολα!! Στο παρελθον ειχα διαθεση για ζωη , εκανα αθλητισμο ειχα φιλους αλλα πλεον δεν εχω κοινωνικη και προσωπικη ζωη ,εχω χασει τον εδιαφερον μου παντελως για ολα !! Εχω σκεφτει να φυγω απο το σπιτι αλλα χωρις δουλεια ειναι αδυνατον οπως και του οτι σκεφτομαι το αδερφακι μου που πασχει συχνα απο κρισεις υστεριας. Σκεφτηκα να ζητησω βοηθεια αλλα πιστευω οτι αν παω σε ψυχολογο οι γονεις μου θα με πουνε τρελη ,

Δεν ξερω πλεον τι να κανω καθε μου κινηση πεφτει στο κενο.Ειμαι 22 και νιωθω 80 .Βρισκω τον εαυτο μου ανικανο να νιωσει ευτυχια ή χαρα καθως δεν θυμαμαι αυτο το συναισθημα , Οι γονεις μου απο την αλλη αγνοουν παντελως εμενα και το αδερφακι μου παρα μονο οταν ειναι να βωμολοχησουν ακατανοητα. Θελω να φυγω επειγοντως απο το σπιτι μου αλλα δεν βρισκω πουθενα στηριγμα . Το οικογενειακο περιβαλλον γνωριζει την κατασταση των γονιων μου αλλα δεν κανει κατι.

Η μητερα μου πλεον εχει καταντησει εφιαλτης , δεν μπορω να συνηπαρξω μαζι της ουσα μεθυσμενη ουτε ενα δευτερολεπτο - με μισει απεριφραστα -οσο για τον πατερα μου δεν υπαρχει σημειο επικοινωνιας απο την μια βριζει την μητερα μου για το αλκοολ αλλα και ιδιος ειναι ακριβως και χειροτερα .
Πιστευω οτι πασχω απο καταθλιψη εχω προβλημα επισης με τις δυνατες φωνες και ηχους ιδιαιτερα αποτομους και δεν μ αρεσει να βρισκομαι αναμεσα σε πληθος και γενικοτερα με πολλους ανθρωπους ,πασχω απο αυπνιες και κρισεις αγχους-πανικου.


Δεν θελω να μακρηγορησω απλα ηθελα να γραψω την ιστορια μου καπου για πρωτη φορα απλα ισως για να ξαλαφρωσω.

Ευχαριστω

---

GEIA SOU,vrika tuxaia to minima sou....k eipa na sou apadiso an k exei perasei kairos apo tote pou to esteiles.den eimai oute psixologos oute kati tetoio.ksero omos oti merikes fores oi goneis mas kanoun na fainomaste emeis oi treloi oi paralogoi oi isterikoi.eno stin ousia einai autoi oi idioi etsi.einai diskolo merikes fores na to katalavoume gt oi goneis mas kapote itan to protipo mas...mas edosan zoi,mas ekanan oti eimaste k einai toso diskolo na tous aporispoume gt pada stirizomastan se auta pou mas elegan...einai simadiko omos pou exeis katalavei oti to lathos einai kathara diko tous.den thelo na nomizeis oti exeis kati adiorthoto pano sou pou tha se kanei na min exeis filous k agori....borei na exeis viosei tosa polla alla auta se kanoun dinati.exeis dei tin pio asximi pleura tou kosmou...irthe i ora na deis k tin pio kali.thelisi k prospatheia thelei .,min afineis tis meres na pernane etsi...arxise me tin sxoli..an sou aresei na pigaineis sixna....siga siga tha vreis filous ekei.k min fovasai na miliseis se alithinous filous..den einai dropi olo auto.isa isa se timaei pou exeis ftasei os edo.mathe na kleineis ta autia sou se oti se stenaxorei.vres tin dinami k tha boreseis na voithiseis k to aderfaki sou.einai poli tixero pou exei esena...

Βρήκα τυχαία σήμερα το μήνυμά σου.. Σήμερα που δεν άντεξα άλλο εδώ μέσα. Εδώ, μέσα στο ίδιο ''μου'' το σπίτι, το σπίτι που μεγάλωσα και με έκανε ότι με έκανε.
Υπομένω κι εγώ καθημερινά ψυχολογική βία από τη μητέρα και τον αδερφό μου. Και να φανταστείς δεν έχω ούτε καν δωμάτιο να κλειστώ έστω μια στιγμή, στο σαλόνι κοιμάμαι, δίπλα σε όλα, χωρίς πόρτα.. Επίσης παλεύω να βρω μια δουλειά για να εξαφανιστώ.. Αλλά η ζημιά έχει γίνει ήδη. Επίσης έχω πρόβλημα με τους δυνατούς ήχους και με τους ανθρώπους.. Να φανταστείς η μητέρα μου ξυπνάει 7 η ώρα καθημερινά και αρχίζει να βαράει πόρτες, διακόπτες, ντουλάπια, κατσαρόλες, ότι βρει για να κάνει αισθητό το πρόβλημά της. Και η μητέρα μου είναι μάλλον αλκοολική ας πούμε..

Όπως και να'χει... Όποτε θες στείλε μου ένα μήνυμα εδώ. Μπορεί να μη νιώσεις την ανάγκη, την νιώθω όμως εγώ. Θα είμαι εδώ αν χρειαστείς κάποιον. Έκλαψα όταν διάβασα για σένα, και σε ευχαριστώ για αυτό.

Αναστασία, Θεσσαλονίκη, ετών 23

Να είσαι καλά

Quote:

---

Originally Posted by Ναταshα

Βρήκα τυχαία σήμερα το μήνυμά σου.. Σήμερα που δεν άντεξα άλλο εδώ μέσα. Εδώ, μέσα στο ίδιο ''μου'' το σπίτι, το σπίτι που μεγάλωσα και με έκανε ότι με έκανε.
Υπομένω κι εγώ καθημερινά ψυχολογική βία από τη μητέρα και τον αδερφό μου. Και να φανταστείς δεν έχω ούτε καν δωμάτιο να κλειστώ έστω μια στιγμή, στο σαλόνι κοιμάμαι, δίπλα σε όλα, χωρίς πόρτα.. Επίσης παλεύω να βρω μια δουλειά για να εξαφανιστώ.. Αλλά η ζημιά έχει γίνει ήδη. Επίσης έχω πρόβλημα με τους δυνατούς ήχους και με τους ανθρώπους.. Να φανταστείς η μητέρα μου ξυπνάει 7 η ώρα καθημερινά και αρχίζει να βαράει πόρτες, διακόπτες, ντουλάπια, κατσαρόλες, ότι βρει για να κάνει αισθητό το πρόβλημά της. Και η μητέρα μου είναι μάλλον αλκοολική ας πούμε..

Όπως και να'χει... Όποτε θες στείλε μου ένα μήνυμα εδώ. Μπορεί να μη νιώσεις την ανάγκη, την νιώθω όμως εγώ. Θα είμαι εδώ αν χρειαστείς κάποιον. Έκλαψα όταν διάβασα για σένα, και σε ευχαριστώ για αυτό.

Αναστασία, Θεσσαλονίκη, ετών 23

Να είσαι καλά

---

νατάσα...καταρχήν καλως ήρθες...:)

Θες να ανοίξεις ένα θέμα με το δικό σου πρόβλημα, μήπως και μπορέσουμε να βοηθήσουμε?

Γεια σου Θεοφανία...
Δεν ηθελα να προβάλω τόσο τα δικα μου όσο να δείξω στην κοπέλα ότι πραγματικα δεν ειναι μόνη.. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, κάποια στιγμή θα ανοίξω κι εγώ το δικό μου θεματάκι :p