καλησπέρα
θα γράψω για ένα θέμα που με απασχολεί, το γράψιμο εδώ ίσως βοηθήσει λίγο από μόνο του, αλλά και οι όποιες συμβουλές θα έχουν πολύ ενδιαφέρον
εδώ και καιρό προσπαθώ να κάνω μια σχέση της προκοπής, θέλω να έχω αυτό που βλέπω στους φίλους μου, κάποιοι έχουν ήδη παντρευτεί, να πω ότι είμαι στα 31 και ότι όταν σκέφτομαι πίσω μπορώ να θυμηθώ μόνο 3 περιπτώσεις δεσμών που είχα, και αυτές κράτησαν το πολύ 6 μήνες; και πολύ λέω, κοινο χαρακτηριστικό τους, ξεκίνησαν κυρίως για να μην είμαι μόνος, δεν υπήρχε από την πλευρά μου έντονο αίσθημα, και η κατάληξη πάντα ίδια, πλήξη, ασυμφωνία και χωρισμός, να πω ότι δεν κατηγορώ τις κοπέλες σε καμία περίπτωση.
Υπήρχαν πολλές κοπέλες που με ενδιέφεραν πραγματικά, ερωτεύτηκα και κάποιες φορές, χωρίς όμως ανταπόκριση, πακέτο αλλά το έχω φάει, πολύ πρόσφατα, μια ψυχή που με είχε κάνει να πιστέψω ότι ήταν το άλλο μου μισό και που μάλιστα αρχικά η ίδια ενδιαφερθηκε για μένα μου είπε το κορυφαίο, ότι δεν θέλει να προχωρήσουμε γιατι μου αξίζει κάτι καλύτερο...
πολλοί μου λένε ότι ανοίγομαι πολύ και ίσως να φοβίζω την κοπέλα που με ενδιαφέρει, το άλλο που μου λένε είναι ότι κάνω σα λιγούρης, ενώ το ερωτικό για μένα έρχεται πολύ μετά για αυτό που ψάχνω, δε μπορώ να μην είμαι ο εαυτός μου ούτε να μην δείξω τα πραγματικά μου αισθήματα, όλο αυτό με ρίχνει κατα περιόδους σε μια περίεργη μελαγχολία, για να μην παρεξηγηθώ δε μαρέσουν τα μυξοκλάματα, σίγουρα όμως με επηρεάζει αρνητικά, τα χρόνια περνούν, όλο και πιο συχνά σκέφτομαι τι μου φταίει και δε μπορώ να κάνω μια σχέση της προκοπής;
να πω ότι σέβομαι πως στο φόρουμ αυτό γράφουν άνθρωποι με σοβαρά ψυχολογικά θέματα, και μπροστά τους αυτά που γράφω είναι ίσως το λιγότερο βλακείες, απλά και επειδή βρήκα το φόρουμ είπα να γράψω τη βλακειούλα μου, ευχαριστώ, δεκτά όλα τα σχόλια!