Originally Posted by
RainAndWind
Αναρωτήσου γιατί ερωτεύεσαι συνέχεια "βλαμμένους" όπως τους ονομάζεις.
Νιώθεις ότι έχεις ανάγκη να είσαι σε κάποια σχέση, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, δίχως να εξετάζεις από νωρίς τα δεδομένα ώστε να σε προστατεύεις από συνεχείς ματαιώσεις?
Τι λέει για μας το ότι πηγαίνουμε σε σχέσεις άκριτα, ωστόσο μετά παραπονιόμαστε για απογοήτευση?
Δείχνει κάτι, αυτό πρέπει να εξερευνήσεις.
Ο τρόπος που περιγράφεις τον εαυτό σου, δεν είναι ένας τρόπος που εκφράζει αγάπη γι αυτόν. Και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι αυτή που μας κάνει να τον προστατεύουμε, όταν δε μας αγαπάμε, γιατί να μας προστατέψουμε? Μπορεί και επειδή ακριβώς δε μας αγαπάμε, να μη νιώθουμε πως αξίζουμε και την αγάπη των άλλων. Έτσι, οι σχέσεις μας, αν τις παρομοιάσουμε με έναν καθρέφτη, δείχνουν ξεκάθαρα τι πιστεύουμε για μας.
Άρα, εγώ θα το πήγαινα κάπως έτσι:
Βλαμμένοι άντρες---->νιώθω βλαμμένη
Επίσης, όσον αφορά το βάρος σου, έχεις σκεφτεί ότι η ευχαρίστηση από το φαγητό μπορεί να είναι μία αναπλήρωση για τη χαρά που δεν εισπράττεις από άλλους τομείς της ζωής σου? ΄Να καταφεύγεις σ' αυτό από μία πείνα για συναισθήματα, αντί για πείνα του στομαχιού σου?