Χωρισμός...Ένας μικρος θάνατος...

Γεια χαρά σε όλους.Θα ήθελα κι εγώ να περιγράψω με λίγα λόγια την θλίψη που νιώθω μέσα στην δύνη του απίστευτου χωρισμού που ζω.Η ιστορία μου λοιπόν ξεκινάει λίγους μήνες πριν όταν μετά από 10 χρόνια σχέσης και απόλυτης αφοσίωσης σε έναν ανθρωπο φτάσαμε στην εκκλησία με μία τεράστια προσμονή για την τελετή και την άλλη μέρα, από μέρους μου πάντα όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων.Από την επόμενη μέρα, έμεινα μόνη....Με άφησε...Με ταπέινωσε...Με σκότωσε...Ή μάλλον με διέλυσε....Με εκτέλεσε στα τρία μέτρα...Μέσα στο σπίτι που φτάξαμε για να ζήσουμε.Για να στεγάσουμε την αγάπη και την οικογένεια μας.Έτσι τουλάχιστον έλεγε μέχρι και ένα μήνα πρίν το γάμο...Στη συνέχεια...το τίποτα.Παρακαλητά, ατελείωτα γιατί, άρνηση, πόνος, αδικία και κατάθλιψη.Ένας άνθρωπος που με ακολουθολούν κι άλλα προβλήματα, κάνοντας μια ζωή υπομονή περίμενα τοσο πολύ αυτό το νέο ξεκίνημα...Έδωσα τόσα πολλά...Αλλά τελικά όσο πιο πολλά δίνεις, τόσο λιγότερα παίρνεις.Φυσικά με παρακολουθεί ψυχίατρος, παίρνω φαρμακευτικη αγωγή και κάνω ψυχοθεραπεία....όμως πονάω τόσο πολύ...

Γεια χαρα

τι ειναι αυτο που σε πονα?

ειχες την προσδοκια οτι μια τοσο δυσκολη σχεση θα διευκολυνοταν με το γαμο


και διαψευστηκες οικτρα?

η σε πικραινει δεν ηθελες να χωρισετε ενω το ηθελε εκεινος?

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.
Παντρευτήκατε και την επόμενη μέρα έφυγε?

agp, κουραγιο...
Ο πονος μετριαζεται κατα τη γνωμη μου οταν διατηρουμε διαρκη επαφη με την καθημερινοτητα, και δεν πλεουμε σε πελαγη φαντασιακης ευτυχιας .
Τωρα, ηρθε η ωρα να καταλαβεις γιατι δεν ειχες επαφη με την πραγματικοτητα, με το τι νιωθει και μηπως ειχες γινει πιεστικη στην προσπαθεια σου να πετυχεις την ικανοποιηση αυτου που τοσο πολυ ηθελες.

βρε εσωτερικη δυναμη απο οσα ποστ που εχω διαβασει δικα σου αυτο ειναι το πρωτο που συμφωνησα χοχοχο

agp πετα κοριτσι μου τις πλερεζες και βαλε τα γιορτινα που απαλλαχτηεκς απο εναν μαλακα!! Δυστυχως ξοδεψες καποιο καιρο κ δυστυχως εσυ δεν ειχες παρει χαμπαρι οτι ειναι μαλακας για να φυγεις πρωτη, αλλα σου εκανε τη χαρη κ εφυγε αυτος!!!!!! ΓΙουπι!!! Κ οσο το δυνατον νωριτερα!!!!!! Ενας υπεροχος ανθρωπος περιμενει να τον γνωρισεις, αρκει να εχεις συνειεδηση της πραγματικοτητας των συναισθηματων κτλ κτλ!! Και πανω απο ολα να ξερεις οτι τον εαυτο σου εχεις, κανεναν αλλον ποτε!!!!!!!! Ολοι οι αλλοι ανθρωποι ειναι συνταξιδιωτες μας, κτηματα μας ποτε, καποιοι μας συντροφευουν πολυ, αλλοι λιγοτερο κ παει λεγοντας!

carrie, δεν νομίζω ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου :) γιατί εγώ διαφωνώ με το 'μαλακας' που χαρακτηριζεις το αγορι της. Μην ξεχνας ηταν μαζι 10 ετη.
Και το να υπερ-απλουστευουμε μια κατασταση με ενα χαρακτηριστικο "μαλακας" , δεν οφελει.

Κατα τη γνωμη μου, το να βαζουμε ταμπελες στους αλλους ανθρωπους , μας αποτρεπει απο το να κοιταξουμε τα δικα μας λαθη και τις δικες μας ευθυνες. Ομως μονο ετσι θα μεγαλωσουμε ψυχικα και θα ωριμασουμε.

κ ομως εκανες λαθος, συμφωνω μαζι σου και παλι! Για δευτερη φορα! χαχαχα Ουτε οι ταμπελες ειναι καλες ουτε να υπεραπλουστευουμε! Απλα δεν κανω λεπτεπιλεπτες ψυχαναλυτικες αναλυσεις εδω περα, τα λεω πιο χυμα κ ατσαλα, κ πολλες φορες αυτα ειναι που καταλαβαινει ο αλλος, ειδικα αν ειναι μπερδεμενος, μπορει να εχω κ αδικο παλι, αλλα δεν πολυ σκαω!

Άρα συμφωνούμε :)
Καλά κάνεις και γράφεις όπως σου αρέσει. Όλα χρειάζονται.

οι παλιες αγαπες πανε στο παραδεισο

Δεν πα να πανε οπου θελουνε!

Κανεις πολυ καλα που κανεις ψυχοθεραπεια. Θα σε βοηθησει πολυ να καταλαβεις κ τα δικα σου λαθη, γιατι κατι σιγουρα λαθος εκανες κ συ για να μην εχεις καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα στη σχεση... Το σιγουρο παντως ειναι οτι δεν ηταν ειλικρινης μαζι σου κ αυτο δεν ηταν εντιμο απο την πλευρα του.... Προχωρα μπροστα! Μαθε απο τα λαθη σου ετσι ωστε να μην τα επαναλαβεις! Και να θυμασαι οτι δεν αξιζει να βρισκεσαι σε αυτη την κατασταση για κανεναν..... Βιασου να γινεις καλα! Ηζωη ειναι μπροστα σου κ σε περιμενει!!!!

Quote:

---

Originally Posted by mateo

οι παλιες αγαπες πανε στο παραδεισο

---

στο διαολο πανε και καλο θα ειναι να μη ξαναγυρνανε! κατι ξερω κι εγω, 7 χρονια εμπειριας με ΜΙΑ κοπελα μονο, που φυσικα δεν οδηγησε πουθενα. οποτε ποιος γαμος και κουραφεξαλα, ο γαμος ειναι απλα για τα ματια του κοσμου οπως κι ολα τα αλλα, κωλοχαρτα και ιστοριες για το μετεπειτα, αν κι αφου πεθανει ο ενας απ'τους δυο, να μαστε καλυμενοι. απλα μαλακιες!

Καμια φορα καλο ειναι να ακουμε λιγο τον αλλον και την ιστορια του αντι να προβαλλουμε δικες μας εμπειριες και χαρακτηρισμους με την πρωτη ευκαιρια...

Γεια σου agp. Σου εύχομαι να νιώσεις καλύτερα σύντομα.:)
Χρησιμοποίησες πολύ δυνατές εκφράσεις για να περιγράψεις πώς βιώνεις εσύ το χωρισμό. Αλλά αν το σκεφτείς, δε θα περιέγραφε ο καθένας έναν χωρισμό ως "εκτέλεση στα τρία μέτρα". Η εκτέλεση είναι εκτέλεση, όπως και να το κάνεις. Για να βιώνεις κάτι που δεν είναι εκτέλεση σαν εκτέλεση στο συναισθηματικό πεδίο, ίσως το συναίσθημά σου να το είχες επενδύσει όλο στο πεδίο αυτό, της σχέσης σου, οπότε και ο τερματισμός της βιώνεται απο σένα σαν εκμηδένιση (σαν θάνατος).
Όταν λες ταπείνωση τι εννοείς ακριβώς? Με ποιον τρόπο νιώθεις να σε ταπείνωσε ο πρώην σύντροφός σου?
Υπάρχουν κάποια κενά για να κατανοήσω τι ακριβώς συνέβη. Μετάνιωσε και υποχώρησε μπροστά στις ευθύνες του γάμου? Μήπως δεν ήταν τελικά δικό του όνειρο αλλά πιέστηκε για να χωρέσει σ' αυτό και πριν το μεγάλο βήμα το συνειδητοποίησε, πως δεν ήταν έτοιμος για τέτοια δέσμευση? Μήπως όλο έγινε για καλό τελικά? Λέω γω τώρα μερικά, αν θες ας απαντήσεις με περισσότερες λεπτομέρειες για να συνεχίσουμε την κουβέντα.

Ευχαριστώ πολύ όλους για τις γνώμες και τις απαντήσεις σας.Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι με τον άνθρωπο αυτό, είχαμε ένα δέσιμο διαφορετικό, μια σχέση πολύ δυνατή...Αυτός ο χωρισμός δεν κρίθηκε σε συναισθήματα αλλά σε συμπεριφορές...Υπήρξαν θέματα χαζά που έφτασαν τα πράγματα εκεί αλλά και πιο βαθεια και σοβαρά θέματα κυρίως του συντρόφου μου-ακόμη και από την παιδική ηλικία όπως απωθημενα, φόβος προς τους γονείς και απόρριψη-αλλά δεν μπόρεσα όλα να τα κοντρολάρω δυστυχώς...τον βοήθησα παρα πολύ να στηριχθεί στα πόδια του όταν κανένας δεν ήταν εκεί γιάυτόν, ηθικά, ψυχολογικά, οικονομικά, πρακτικά....Όσο μπορούσα κι εγώ βέβαια...Κι αυτός όμως με είχε στηρίξει πολύ.Αυτό όμως που έκανε γκρέμισε τα πάντα...Κάποιοι διακρίνουν ακόμη και εκδίκηση σε όλη αυτή τη συμπεριφορά...Δεν ξέρω...