Θέλω να φύγω μακριαααααα

θέλω να φύγω και να ζήσω! Εχω σιχαθεί τον τρόπο ζωής που μας μάθανε κάποιοι. Είμαι φοιτητής και έχω βαρεθεί να βλέπω και να κάνω τα ίδια και τα ίδια. Τι εννοώ; έχω βαρεθει να βγαίνω έξω, να βλέπω στους δρόμους και στα μαγαζιά βλάκες, ανίδεους και καραγκιόζιδες χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας με ψεύτικα υφάκια, βαρέθηκα να βλέπω το κάθε τσουλάκι με κολάν και μίνι να στήνετε και να προκαλεί και σαν να μην έφτανε αυτό μετα σου το παίζουν και ντίβες! Βαρέθηκα να κάνω σχέσεις και να τελειώνουν απο έλλειψη επικοινωνίας. Βαρέθηκα να πηγαίνω στη δουλειά (που πλέον δεν εχω) και να μου την λέει ο κάθε μ....ας. Βαρέθηκα να ακούω τους παρλαπίπες πολιτικούς.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΤΗΣ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑΣ!

Πλέον δεν θέλω να βγαίνω έξω, κάθε φορά εκνευρίζομαι όσο δεν φαντάζεστε.

Δεν ειμαι μίζερο άτομο οπως φαντάζεστε αλλά το ακριβώς αντίθετο. Και όμως νιώθω καταθλιπτικά νιώθω οτι η ζωή μου χάνεται! Νιώθω το κάθε δευτερόλεπτο να ξοδεύετε, όχι επειδή φοβάμαι τον θάνατο, άλλωστε ποτέ δεν τον φοβήθηκα. Απλά θέλω να φύγω να παω καπου μακριά και να ξεκινήσω μια νέα αρχή γεμάτο εμπειρίες και εκπλήξεις, θέλω να ταξιδέψω, να φτιάξω μονος μου τη ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου που και πως θα καταλήξω.


ΜΕ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;;;;;;;;;;;; τι να κάνω;

Ε τοτε φυγε. Μεγαλο παιδι εισαι, ποιος θα σε εμποδισει?

Έχω σκεφτεί αρκετές φορές να φύγω απο την Ελλάδα, όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Καταρχάς έχω να τελειώσω τις σπουδές μου. Δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα.. το νερό έχει μπεί στο αυλάκι. Μέχρι να τις τελειώσω ομως τι κάνουμε; είμαι 21 χρονών και νιώθω οτι πνίγομαι.

Το ίδιο ακριβώς νιώθω και εγώ... Αν έχεις τη δυνατότητα να φύγεις εξωτερικό κάντο, θα σωθείς.

Quote:

---

Originally Posted by play

θέλω να φύγω και να ζήσω! Εχω σιχαθεί τον τρόπο ζωής που μας μάθανε κάποιοι. Είμαι φοιτητής και έχω βαρεθεί να βλέπω και να κάνω τα ίδια και τα ίδια. Τι εννοώ; έχω βαρεθει να βγαίνω έξω, να βλέπω στους δρόμους και στα μαγαζιά βλάκες, ανίδεους και καραγκιόζιδες χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας με ψεύτικα υφάκια, βαρέθηκα να βλέπω το κάθε τσουλάκι με κολάν και μίνι να στήνετε και να προκαλεί και σαν να μην έφτανε αυτό μετα σου το παίζουν και ντίβες! Βαρέθηκα να κάνω σχέσεις και να τελειώνουν απο έλλειψη επικοινωνίας. Βαρέθηκα να πηγαίνω στη δουλειά (που πλέον δεν εχω) και να μου την λέει ο κάθε μ....ας. Βαρέθηκα να ακούω τους παρλαπίπες πολιτικούς.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΤΗΣ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑΣ!

Πλέον δεν θέλω να βγαίνω έξω, κάθε φορά εκνευρίζομαι όσο δεν φαντάζεστε.

Δεν ειμαι μίζερο άτομο οπως φαντάζεστε αλλά το ακριβώς αντίθετο. Και όμως νιώθω καταθλιπτικά νιώθω οτι η ζωή μου χάνεται! Νιώθω το κάθε δευτερόλεπτο να ξοδεύετε, όχι επειδή φοβάμαι τον θάνατο, άλλωστε ποτέ δεν τον φοβήθηκα. Απλά θέλω να φύγω να παω καπου μακριά και να ξεκινήσω μια νέα αρχή γεμάτο εμπειρίες και εκπλήξεις, θέλω να ταξιδέψω, να φτιάξω μονος μου τη ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου που και πως θα καταλήξω.


ΜΕ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;;;;;;;;;;;; τι να κάνω;

---

play, μας είπες τί σε δυσαρεστεί.
μάλλοντί σε αηδιάζει.

κάτι που να σου ευχαριστεί, υπάρχει?

Quote:

---

Originally Posted by play

Θέλω να φύγω μακριαααααα ...

---

Αχ σαν να ακούω τον εαυτό μου!! (για άλλους λόγους βέβαια)
Εγώ σε νιώθω, με πιάνουν κατά εποχές τάσεις φυγής, αλλά συνήθως η φυγή μου δεν έρχεται κατόπιν σκέψης αλλά μετά από απόφαση στιγμής (κλικ εγκεφάλου:P).
Αυτό που καταλαβαίνω για σένα είναι ότι νιώθεις ανικανοποίητος από την πραγματικότητα που ζεις. Καθένας όμως μπορεί να διαμορφώσει την ζωή του σε ικανοποιητικό βαθμό ανάλογα με τα θέλω του. Μπορείς να επιλέξεις τα μέρη όπου βγαίνεις (δεν είναι όλα ίδια), να συναναστρέφεσαι με τους ανθρώπους που ταιριάζεις περισσότερο κλπ κλπ.
Μπορείς όμως και να φύγεις σε μια άλλη χώρα για να γνωρίσεις έναν άλλον τρόπο ζωής, ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα και να δεις αν σου αρέσει. Σκέψου όταν ολοκληρώσεις τις σπουδές σου να κάνεις ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό! Not a bad idea...

αν και μεγαλυτερος σου και δε σπουδαζω πλεον, τα ιδια ακριβως ελεγα κι εγω (ειχα κανει και θεμα εδω στο φορουμ παλιοτερα), κι ακομα το σκεφτομαι γιατι η κατασταση εδω με εχει αρρωστησει πολυ ασχημα, δε βλεπω καθολου μελλον και με αηδιαζουν πλεον τα παντα! αμα μπορεις καντο, σηκω και φυγε μονος σου, ισα ισα καλο θα σου κανει να δεις καινουργια πραγματα και τροπους ζωης. τα παντα θεμα συνηθειας ειναι ετσι κι αλλιως, δοκιμασε να ξεσυνηθισεις απ'τα της Ελλαδας, και ισως βρεις καποιο μερος που σε εκφραζει καλυτερα...

Αμαν πια εχω βαρεθει να το ακουω αυτο, να φυγω να παω εξωτερικο να γλιτωσω! Ολα μες στο μυαλο σου ειναι, κι αυτο οπου και να πας το κουβαλας μαζι. Η φυγη μηχανισμος αμυνας ειναι. Τα βαζουμε με τους αλλους για να μη δουμε τη δικη μας ευθυνη. Σαν τη μανα μου που για χρονια δεν βρισκει την ιδανικη θεση για τη σκουπα και τη σιδερωστρα και καθε βδομαδα ψαχνω να βρω που ειναι αυτη τη φορα. Το προβλημα ειναι στη σκουπα και στη σιδερωστρα, στο σπιτι που ειναι 80 τετραγωνικα και με αποοθηκη και υπογειο, ή στο μυαλο της μανας μου? Η σωστη θεση ειναι στο μυαλο σου! Ακομα και του εαυτου σου! Και τι γινεται αμα για χρονια συνεχιζουμε το ιδιο βιολι, γκρινια, μιρμιρα, μας φταιει ο τοπος και οι ανθρωποι? Θα σας πει ο Καβαφης!

Κ.Π.Καβάφης, Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

Είναι φρόνιμο να ακούμε τη φωνή κάποιου που αυτοκτόνησε;
Εγώ το έχω δει να συμβαίνει, ν'αλλάζω τόπο και όλα τα άσχημα να εξαφανίζονται δια μαγείας. Να ανοίγουν μπουκαπόρτες, να χυμάνε ωκεανοί, να ζω.
Βέβαια, τότε μπορούσα να το κάνω. Τώρα υπάρχουν κλωστές που έχουν γίνει σκοινιά και είναι δύσκολο να τα σπάσεις. Ίσως και αυτοκτονικό.

Καλημερα σας
συμφωνω Καρυ απολυτα μαζι σου....οπου και να πας η <<πολη σου>>θα σε ακολουθει.Αν στην <<πολη σου>> κατοικει η απαισιοδοξια,η κατηφια,η αρνηση και ο θυμος τοτε οπου και να την στησεις παλι το ιδιο θα σε πνιγει.........

Η πόλις θα σε ακολουθεί.

μου το ειπε κ η ψυχ μου! συμφωνω απολυτα με την καρι κ τον ανεμο!

εγω εχω ζησει σε δυο μερη κ μπορω να πω, ολοι μου οι εσωτερικοι δαιμονες με ακολουθησαν!

Λοιπόν, κάποια στιγμή της ζωής μου αισθανόμουν ότι κι εσυ. Ήθελα να φύγω, να ζήσω κάπου αλλού, ένιωθα πως εδώ δε με καταλαβαίνουν, δεν μπορω να κάνω τα πράγματα που θέλω λόγω νοοτροπίας (των άλλων) κ όλα αυτά που νιώθεις κ προσπαθείς να μας περιγράψεις. Πήγα για ένα εξάμηνο στην πιο λατρεμενη χώρα για μένα τον τροπο ζωής, τον λαό κ τη γλώσσα της οποίας λατρευω. Ήμουν καλύτερα απο την Ελλάδα; Όχι.

Εκει εκανα μια απο τις σημαντικότερες διαπιστώσεις της ζωής μου. Συνειδητοποίησα ότι το εκει όταν πας εκει γίνεται εδω, κ πως όλα τα εδω προβλήματα σου μεταφέρονται μαζι σου. Κατάλαβα δηλαδή ότι το πρόβλημα μου δεν ήταν ούτε η Ελλάδα, ούτε οι έλληνες, ούτε η νοοτροπία μας αλλα εγω που δεν μπορούσα να προσαρμοστω εδω κ να δημιουργήσω μια όμορφη πραγματικότητα για μένα.

Η καλύτερη συμβουλή που μπορω να σου δώσω είναι σηκω κ φυγε. Δεν εχει σημασία που σπουδαζεις ακόμα, απλά πήγαινε με το προγράμματα Erasmus, είναι ιδανική ευκαιρία να ζήσεις σε μια ξένη χώρα χωρίς τα αγχη του να βρω δουλειά κ λεφτά, είσαι πολυ τυχερός/η που σπουδαζεις ακόμα. Σου λέω να το κανεις όχι γιατί πιστεύω ότι πηγαίνοντας κάπου αλλου θα βρεις αυτο που ψάχνεις αλλα γιατί πηγαίνοντας θα συνειδητοποιησεις ότι εσυ είσαι η κόλαση εσυ κ ο παράδεισος κ όπου κ να πας ο εαυτός σου κ ο τρόπος που αντικρυζεις τη ζωη θα παραμείνει ο ίδιος. Μετα απο αυτη την εμπειρία θα έχεις περισσότερη όρεξη να δουλεψεις πάνω σε σένα.

Εγω μετα την επιστροφή μου έπαθα κατάθλιψη για πολλούς άλλους λόγους αλλα για ένα πράγμα δεν αισθανόμουν άσχημα. Θα σου φανεί αστείο αλλα το γεγονός ότι παντού, ακόμη κ στην αγαπημένη μου χώρα με ακολούθησε το κενό που βίωνα εδω με χαροποιησε κ τις στιγμές που το ζούσα πάλι πίσω στο σπίτι μου σκεφτόμουν ότι τουλάχιστον Τώρα ξέρω πως η Φυγή δεν είναι η λύση. Απο τότε κάθησα κάτω κ εφτιαξα πολλά απο τα πράγματα που με χαλουσαν γιατί το ζήτημα δεν είναι να περνάμε καλα στις ιδανικές συνθήκες που δε θα έρθουν ποτε αλλα να τις δημιουργούμε πέρα απο κάθε αντιξοοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by play

θέλω να φύγω και να ζήσω! Εχω σιχαθεί τον τρόπο ζωής που μας μάθανε κάποιοι. Είμαι φοιτητής και έχω βαρεθεί να βλέπω και να κάνω τα ίδια και τα ίδια. Τι εννοώ; έχω βαρεθει να βγαίνω έξω, να βλέπω στους δρόμους και στα μαγαζιά βλάκες, ανίδεους και καραγκιόζιδες χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας με ψεύτικα υφάκια, βαρέθηκα να βλέπω το κάθε τσουλάκι με κολάν και μίνι να στήνετε και να προκαλεί και σαν να μην έφτανε αυτό μετα σου το παίζουν και ντίβες! Βαρέθηκα να κάνω σχέσεις και να τελειώνουν απο έλλειψη επικοινωνίας. Βαρέθηκα να πηγαίνω στη δουλειά (που πλέον δεν εχω) και να μου την λέει ο κάθε μ....ας. Βαρέθηκα να ακούω τους παρλαπίπες πολιτικούς.
ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΤΗΣ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑΣ!

---

Ξερεις εναν στιχο που λεει:

"Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω"...

Μερος της ειμαστε ολοι ακομα κ με την ανοχη μας, την σιωπη μας ή την στραμμενη ματια μας μονο σ οτι μας ενοχλει.

Υπάρχει μονο αυτο που βλεπεις? Δεν υπάρχουν ανθρωποι διαφορετικοι απο αυτους που περιγραφεις? Πώς αυτοι καταλαμβανουν περισσοτερο χωρο στον κοσμο σου?
Οπου κι αν πας θα υπάρχουν κ αυτοι κ οι αλλοι...Κ το δηθεν, κ το αυθεντικο κ το καπου αναμεσα...

Σίγουρα υπάρχουν και οι μεν και οι δε παιδιά. Αλλά δυστηχώς η νοοτροπία της Ελλάδας ειναι που με χαλάει, δύσκολα θα βρώ άτομα με τα οποία θα μπορώ να επικοινωνήσω.
Δεν έχω πάει ποτε στο εξωτερικό, αλλα απ' οσα μου έχει πει ο πατέρας μου που ζόυσε παλιά στην Σουηδία και η μητέρα μου στην Γερμανία, ήταν εντελώς διαφορετικά. Υπήρχε σεβασμός, κατανόηση, ήθος και αξίες.

Για παράδειγμα, μόλις πήγα μέχρι το περίπτερο να πάρω τσιγάρα, καθώς περνούσα απο κάτι φανάρια και μόλις άναψε το πράσινο σε κλάσμα δευτερολέπτου ο οδηγός πίσω απο τον 1ο, άρχισε τις κόρνες και τα μπινελίκια. Αν είναι δυνατόν.
ΜΙΑ, ΜΙΑ ΦΟΡΑ να βγώ και να μην πω την φράση "Α ρε έλληνα!!" ....

Και απο την άλλη δεν ειναι μόνο η νοοτροπία αλλα και η επαγγελματική αποκατάσταση. Εδώ τα πράματα πάνε απο το κακό στο τρισχειρότερο.

σιγουρα η Σουηδια ειναι πολυ καλυτερη απο την Ελλαδα, μια απ'τις πιο ανθρωπινες χωρες στην Ευρωπη, και ηταν και η δικη μου επιλογη αυτη μαζι με την Ολλανδια! αλλα θα πρεπει να σκεφτεις και το θεμα της γλωσσας, αν εδω νιωθεις οτι δε μπορεις να επικοινωνησεις που μιλας ελληνικα και σε καταλαβαινουν, φαντασου εκει τι θα γινεται, μεχρι τουλαχιστον να συνηθισεις. η καλυτερη λυση σε αυτο ειναι να πας σε μερος που υπαρχουν ελληνες μαζεμενοι. ετσι ισως να μπορεσεις να βολευτεις και πιο ευκολα επαγγελματικα (σε κωλοδουλεια παντα, αλλα σιγουρα ο μισθος θα ειναι καλυτερος απ'οτι εδω), αφου οι ξενοι προτιμουν περισσοτερο τους ντοπιους.