καλημερα! ειμαι καινουρειος στο φορουμ. εγινα μελος γιατι ενιωσα την αναγκη να ακουσω γνωμες και συμβουλες ωστε να μπορεσω να αντιμετοπισω το προβλημα μου... ποιο ειναι το προβλημα μου? οι γονες μου!, και πιο συγκεκριμενα η μανα μου... ειμαι εφηβος 17 χρονων, β' λυκειου. γενικα δεν εχω παραπονο οσο αφορα τα υλικα αγαθα που μου προσφερουν, καθως ειμαι πολυ καλος μαθητος (19 -20) στα μαθηματα της κατευθυνσης μου και μου εχουν πει πως οσο βλεπουν να διαβαζω θα με ανταμιβουν αναλογα. εκει ξεκινα το προβλημα... οταν το καλοκαιρι που θα ξεκιναγα την β΄λυκειου τους εκανα την ερωτηση '' αν δεν ημουν καλος μαθητης δεν θα μου συμπεριφεροσασταν ετσι?'' η παντηση ηταν '' φυσικα και οχι...'' αν και ενωχληθηκα παρα πολυ δεν συνεχισα τη σηζητηση γιατι δεν ηθελα να τσακωθω μαζι τους... απο μικρος ημουν πολυ αντικοινωνικο και ντροπαλο παιδι... δεν ειχα παρεες ουτε μιλαγα σε αλλα παιδια γιατι ημουν τρομερα προβληματικο παιδι, αν και καλος μαθητης, και πιστευω οτι για αυτο φταει η μανα μουπου απο τα 5 μου χρονια μου ελεγε πως θελει να χωρησει τον πατερα μου και πως θα ξυπνησω μια μερα και αυτη θα εχει φυγει ή ακομα θα πεθανει... επισης, σαν μικρο παιδι, οταν εκανα καποια ζημια, ετρωγα απο την μανα μου, μονο, ξυλο ( χαστουκια και τσιμπιες..) .βεβαια τωρα που την ρωτω γιατι με βαραγε τοσο συχνα μικρο τα αρνειτε ολα και λεει πως δεν θυμαμαι καλα... ο πατερας μου να με εχει βαρεσει σε ολη μου τη ζωη 2-3 φορες μονο σε πολυ χοντρες καταστασεις... δεν τον δικαιολογω γιατι ειναι απλα αδιαφορος... δεν νοιαζεται για το πως τα παω στο σχολειο, ποτε εχω μαθημα στο φροντηστιριο, τιποτα δεν ξερει για εμενα σοβαρα.. ξερει μονο πως ειμαι καλος αλλα τιποτα παραπερα... η μανα μου υποστηριζει πως ο πατερας μου ηταν αυτος που με βαρεγε περισσοτερο...! Φετος αλλαξα! καταλαβα πως δεν γινεται να ειμαι τοσο αντικοινωνικος και αρχισα να κανω παρεες με επιτυχια! βγαινω καθε σαββατο, μερικες φορες και παρασκευες, πηγαινω σε παρτι, κανω πλακες και περναω πολυ καλα! μου φευγει και το αγχος που ειχα τα προηγουμενα χρονια για το σχολειο, τους βαθμους καθως πλεον ανακαλυψα πως δεν ειναι η ζωη μου μονο οι βαθμοι αλλα υπαρχουν και αλλα πραγματα εκτως απο το διαβασμα. αυτο βεβαια δεν σημαινει πως τα παρατησα ουτε πως επεσε η αποδοση μου... στο φροντιστηριο ειμαι στο τμημα με τους καλυτερους μαθητες και στο σχολειο απουσιολογος... το θεμα ειναι η μανα μου... δε ξερω γιατι την ενωχλει η αλλαγη μου αυτη αλλα αρχησε να βγαζει ιστοριες απο το μυαλο της πως πλεον δεν νοιαζομαι για τιποτα και πως επεσε η αποδοση μου! αφορμη να σας γραψω εγινε ενα τηλεφωνημα που κρυφακουσα την μανα μου να λεει στην κολλητη της πως δεν με αναγωνριζει πια και πως το πολυτεχνειο που ηταν ο στοχος μου της φαινεται απιαστο πλεον ονειρο... επισης φετος εφτιαξα και φασεβοοκ (πριν 2 μηνες) και λεει πως αυτο με εχει καταστρεψει! μαλιστα υποστηριζει πως το φασεβοοκ το εχω τουλαχιστον απο το καλοκαιρι! ακομα πηγα της προαλλες και επαιξα 4 φορες στοιχημα(μικροποσα) , 4 μονο!! και εχει και το λεει στην κολλητη της πως ξεκινησα καινουρεια ιστορια και πως απο τα χριστουγεννα (!!), δηλαδη εδω και 3 μηνες (!!) παιζω στοιχημα και μαλιστα πως χανω πολλα λεφτα!! (ενω η αληθεια ειναι πως εχω και ενα κερδος!)
δεν ξερω πλεον πως να την αντιμετωπισω... εχω αρχισει και την μισω παρα πολυ... μου φωναζει πια και με βριζει χωρις να εχω κανει κατι... βρισκει αφορμες και με βριζει (κωλοπαιδο, γαιδουρι..) την αλλη φορα εφτιαξε ενα φαγητο, της ειπα ευγενικα πως δεν μου αρεσε, και αυτη βρηκε την αφορμη και με εβρισε και μου κρατουσε μουτρα 1 εβδομαδα! δεν μου μαγειρευε το μεσημερι ουτε το βραδυ και εφτιαχνα σαντουιτς να τρωω... εκατσα να της μιλησω αλλα δεν γινεται λογικη σηζητση... εχει βγαλει ιστοριες απο το μυαλο της που ποτε μα ποτε δεν εχουν συμβει... θελω να γεινω 18 και να ρηξω μαυρη πετρα πισω μου... πειτε μου υπαρχει αλλη λυση εκτως απο αυτο?
