θελω να ζω οπως παλια...

Να παιρνω το top 10και να γυρναω την Ευρωπη, να βγαινω εξω και καμια βασανιστηκη σκεψη να μη με χαλαει, να ειμαι δραστηρια, να εχω σεξουαλικη ζωη οπως ταιριαζει στην ηλικια μου,να ψωνιζω ελευθερα χωρισ να σκεφτομαι αν μου συμβει κατι να εχω λεφτα στην ακρη.....Ν ανοιγω το πρωι το παραθυρο, να βλεπω τον ηλιο και να χαιρομαι.Πλεον ειμαι σα ρομποτ, πρεπει να δουλεψω,πρεπει να βγω....Που ειναι η ζωη των απλων απολαυσεων?Ποσος ακομη χαμενος χρονος?Ποτε θα ξαναγινω 28 και δε θα ξυπνησω μια μερα θα ειμαι 50 και θα πω τι εκανα?Που πηγαν ολα και ολοι?
Νομιζω εκφραζω αρκετους απο εδω μεσα...Δυστυχως ειμαστε πολλοι...Για ποσο ακομα?

εγω δεν εφτασα ακομα τα 28 αλλα νιωθω 50 και τα σκεφτομαι ολα αυτα που λες και μου λειπουν :/
στα 30 μαλλον τελειωνει η ζωη, δεν εξηγειται αλλιως, ειναι σαν να μη με ικανοποιει τπτ και να μου φταινε τα παντα, να μην αντεχω κανεναν, ουτε κι εμενα τον ιδιο πλεον, κουραστηκα να συντηρω το κουφαρι μου...

κενο ποιο ακριβως ειναι το προβλημα σου?Εγω πχ εχω μια συγκεκριμενη εμμονη ιδεα που με τρωει.Εσυ τι?γιατι ετσι?

με κουραζει το γεγονος οτι δεν ημουν καταθλιπτικη,ημουν αλλος ανθρωπος και μολις μου ξεκινησαν διαφορα προβληματα στο σωμα μου αρχισα να πιστευω οτι κατι εχω.Θελω να γινω οπως ημουν

καλησπέρα, θέλει πολύ πάλεμα και ψαξιμο (επωδυνο πολλές φορές) με το "μέσα" μας...αλλα όταν τα καταφερεις ναι , εισαι ενας αλλος ανθρωπος αλλα καλύτερος...ξεκινήστε ψυχοθεραπεια με εναν ψυχολογο που να σας παει . αυτό έχω να πω σαν συμβουλη....lilium εμεις τα εχουμε πει και ιδιαιτερως. αν δεν βλεπεις αλλαγη ήδη πρεπει να προχωρήσεις σε νέα αντιμετωπιση του πραγματος. Ακουσέ με..

Quote:

---

Originally Posted by lilium

κενο ποιο ακριβως ειναι το προβλημα σου?Εγω πχ εχω μια συγκεκριμενη εμμονη ιδεα που με τρωει.Εσυ τι?γιατι ετσι?

---

αν μιλησουμε για εμμονες μονο, εμενα η κυριως εμμονη μου απο τα 19 που πρωτοπηγα φανταρος και ειδα τη σαπιλα της χωρας, ειναι να φυγω στο εξωτερικο γιατι η Ελλαδα δε με εκφραζει σε ΤΙΠΟΤΑ, αντιθετως μου προκαλει τοση αηδια που πλεον δε θελω να κυκλοφοραω καθολου κι εχω καταστρεψει τη ζωη μου! κι απ'τη καταστροφη αυτη εχω χασει τον εαυτο μου, λες και χωριστηκα στα δυο και εφυγε η ψυχη απ'το σωμα μου...

και εγωωωωω..... θελω να ζησω οπως παλια:mad:

Βρε παιδιά τι να πω κι εγώ που είμαι 36 χρονών?????? Και ούτε παντρεμένη ακόμα είμαι, ούτε παιδιά έχω....
Και έχω φάει στη μάπα την κατάθλιψη (απο τα 19 εως τα 26 μου ώσπου πήγα σε γιατρό) και πριν ένα χρόνο έπαθα υποτροπή και ακόμα παλεύω να βρω τον εαυτό μου??????????
Τι λέτε βρε παιδιά??????
Αγχος, φοβίες, κατάθλιψη είναι να μη μπορείς να πάρεις τα πόδια σου ούτε για την τουαλέτα να μη θέλεις να ζήσεις γιατί δεν αντέχεις άλλο αυτό τον πόνο......!!!! Γιατί πίσω υπάρχει ένα υπόβαθρο με αρρώστιες στην οικογένεια, κι ένα σωρό προβλήματα....
Έχετε νοιώσει τέτοια πράγματα εσείς?????
Αλλάζει το σώμα σας, σιγά την αλλαγή!!! Εμένα πάντως το σώμα μου δεν έχει αλλάξει καθόλου απο τα 25 μου. Εντάξει κάτι ρυτιδούλες στο πρόσωπο αλλά όταν έχεις κατάθλιψη αυτό είναι το τελευταίο που σε απασχολεί!!!!!!!!!!
Μη μου μιλάτε για αυτό το λόγο για άγχος και φοβίες γιατί βγαίνω απο τα ρούχα μου!

εκφραζεισ παρα πολους εδω μεσα lilium.....και τι δε θα εδινα να γυρισω το χρονο 3 χρονια πισω να μην το αφησω να με παρει απο κατω...τι λαθος εκανα???:(
σκατοφοβιες μου εχουν στερησει πολλα...αλλα ακομα και με το ζορι κανω ολα οσα θελω να κανω πλεον,δυστυχωσ με ενα αισθημα φοβου που μου στερει την απολυτη ευχαριστηση...αλλα δε σκοπευω να παραιτηθω για κανεναν λογο...κι ας φοβαμαι...θα το πνιξω και θα συνεχισω...ποιος θα τα καταφερει λετε?? ;)..μπορει να εχασα πολλα απο τον προηγουμενο εαυτο μου...αλλα οχι το χιουμορ μου,τη θεληση να ζω και να περναω καλα και τον αυτοσαρκασμο μου...ολα αυτα με βοηθανε να αντιμετωπιζω τον πανικο πλεον και να συνηπαρχουμε χωρις να με ενοχλει ιδιιατερα...;)...βεβαια υπαρχουνε και οι γνωστες σε ολουσ μασ δυσκολες μερες...αλλα ειναι πλεον ελαχιστες...

[QUOTE=Φένια;233630]Βρε παιδιά τι να πω κι εγώ που είμαι 36 χρονών?????? Και ούτε παντρεμένη ακόμα είμαι, ούτε παιδιά έχω....
Και έχω φάει στη μάπα την κατάθλιψη (απο τα 19 εως τα 26 μου ώσπου πήγα σε γιατρό) και πριν ένα χρόνο έπαθα υποτροπή και ακόμα παλεύω να βρω τον εαυτό μου??????????
Τι λέτε βρε παιδιά??????
Αγχος, φοβίες, κατάθλιψη είναι να μη μπορείς να πάρεις τα πόδια σου ούτε για την τουαλέτα να μη θέλεις να ζήσεις γιατί δεν αντέχεις άλλο αυτό τον πόνο......!!!! Γιατί πίσω υπάρχει ένα υπόβαθρο με αρρώστιες στην οικογένεια, κι ένα σωρό προβλήματα....
Έχετε νοιώσει τέτοια πράγματα εσείς?????


καλα φενια δεν εισαι η μονη που τα εχει περασει ,και δεν παθαμε κριση πανικου επειδη αλλαξε το σωμα μας...χασαμε ανθρωπους αγαπημενους,βιωσαμε και βιωνουμε αρρωστιες,θανατους και πολλα πολλα αλλα...αλλα δεν μπορει κανεις να κατακρινει κανεναν για το τι λογο εχει για να τα παθει ολα αυτα...δεν εχουμε ολοι τους ιδιους χαρακτηρες η τις ιδιες ευαισθησιες η τον ιδιο τροπο και κουραγιο να αντιμετωπισουμε ολα οσα μας ερχονται στη ζωη...οι αρρωστιες οι οποιεσδηποτε αρρωστιες μας επιλεγουν,δεν τις επιλεγουμε...και φυσικα ειναι εντελως κουτο να προσπαθει καποιος να πεισει τον αλλον οτι αυτα που περναει ειναι τιποτενια μπροστα στα δικα του...ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ...ο καθε ανθρωπος εχει τα ορια του και δεν θα του πουμε εμεις τι μπορει να αντεξει η ψυχη του και τι οχι...

Εγω θα ελεγα οτι η νοσταλγια ομορφων στιγμων , ειδικα οταν δεν περνας καλα στο παρον ειναι παναθρωπινο συναισθημα. Το "παλια" πεθανε τωρα ειναι το "νεο" και μπορει να γινει και καλυτερο για να εχεις να θυμασαι στο "πιο μελλοντικο":)

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Εγω θα ελεγα οτι η νοσταλγια ομορφων στιγμων , ειδικα οταν δεν περνας καλα στο παρον ειναι παναθρωπινο συναισθημα. Το "παλια" πεθανε τωρα ειναι το "νεο" και μπορει να γινει και καλυτερο για να εχεις να θυμασαι στο "πιο μελλοντικο":)

---

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ...ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΛΟΙ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ,ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ ΟΑΤΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ...ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑς ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ...ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ,ΧΑΝΟΥΜΕ ΣΤΙΓΜΕς ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΦΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟς ΜΑς ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΑΣ...ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΥΝΗΔΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΑΡΓΑ....

Εγώ σας εύχομαι ποτέ να μην πάθετε αυτά που έχω πάθει εγώ και ένα σωρό άλλοι εδώ μέσα, γιατί τότε θα μετανοιώνετε για τη συμφορά που λέτε τώρα ότι σας βρήκε!

Oneofthosedays, η lilium μιλάει για την κατάθλιψη λόγω αλλαγής σώματος! Κι όχι γιατί βίωσε κάτι άσχημο!
Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τη λέξη "κατάθλιψη" σαν "καλημέρα"! Γι αυτό της έγραψα ότι κατάθλιψη είναι να μη μπορείς να πάρεις τα πόδια σου ούτε για την τουαλέτα, να μη θέλεις να ζήσεις γιατί δεν αντέχεις άλλο αυτό τον πόνο......!!!!
Για να καταλάβει ότι αυτό που βιώνει είναι μια σκέψη κάτι ελαφρύ που δεν έχει να κάνει με κατάθλιψη!
Γιατί με αυτά που λέει προκαλεί εδώ μέσα όλους αυτούς που έχουν βιώσει τις χειρότερες μορφές κατάθλιψης.

αν διαβασεις στην αρχη λεει πως την ταλαιπωρει μια εμονη ιδεα...και βασικα εγραψε για να τονισει ποσο της λειπει ο παλιος της εαυτος ποσο δεν χαιρεται τπτ πλεον,πλεον ζει δουλευει βγαινει επειδη ΠΡΕΠΕΙ και οχι επειδη θελει...ολα αυτα ειναι συμπτωματα καταθλιψης...τωρα το απο που προερχεται η αν ειναι βαρια η ελαφρια δεν θα το κρινω ουτε εγω ουτε εσυ...δεν ειμαστε ειδικοι...αλλα δεν θα την κραξουμε κιολας επειδη ισωσ εμεις αντιμετωπιζουμε χειροτερα προβληματα...ο καθε χαρακτηρας αντιδρα με τον δικο του τροπο..και δεν προκαλεσε κανεναν κατα τη γνωμη μου...την κατασταση της μας παρουσιαζει...εξαλου αυτος ειναι ο σκοπος του φορουμ...να ανταλαζουμε αποψεις και εμπειριες για οσα μας ταλαιπωρουν,οχι να ανταγωνιζομαστε ποιος εχει πιο βαρια καταθλιψη η κριση πανικου η οτιδηποτε...