Δεν ξέρω τι έχω....

Καλησπέρα.
Είμαι καινούριο μέλος και θα ήθελα να γράψω κι εγώ την εμπειρία μου και να μου πείτε τη γνώμη σας.

Είμαι 24 χρόνων. Όλα ήταν πολύ καλά στη ζωή μου μέχρι τα 21 μου χρόνια και ήμουν πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου, ήμουν χαρούμενη, δημιουργική, δυναμική. Είχα όρεξη για τα πάντα. Ακόμα και τα δύσκολα μπορούσα να τα αντιμετωπίζω φυσιολογικά.
Στα 21 μου χρόνια, έπαθα μια σοβαρή ερωτική απογοήτευση....πολύ άσχημη....Από τότε και για τα επόμενα δύο σχεδόν χρόνια, υπέφερα. Έκλαιγα κάθε μέρα...έκλαιγα και στενοχωριόμουν τόσο πολύ που έχω αρχίσει να πιστεύω ότι εξ αιτίας αυτού έπαθα ό,τι έπαθα (θα γράψω στη συνέχεια).. Ευτυχώς μετά από καιρό, με τη βοήθεια φίλων και δικών μου ανθρώπων, το ξεπέρασα. Γνώρισα έναν άλλον άνθρωπο και ήμουν πάρα πολύ καλά (και είμαι ακόμα μαζί του!:)).
Δυστυχώς το προπέρσινο καλοκαίρι έπαθα κάτι κακό στην υγεία μου και νομίζω ότι από εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Έπαθα κάποιο πρόβλημα με το κεφάλι μου, που οι γιατροί ποτέ δεν μπόρεσαν να βρουν τι είναι. Έκανα κάθε είδους εξέταση (μέχρι και σε μαγνητικό τομογράφο...) και κανένας γιατρός δεν μπόρεσε να εξηγήσει τι ήταν αυτό το βάρος που αισθανόμουν στο κεφάλι...Ένιωθα ένα έντονο βάρος, σα να είχα κάτι μέσα στο κεφάλι μου. Θυμαμαι ότι ξεκίινησε αφού ήπια ένα δυνατό καφέ και με πείραξε στα νεύρα, όμως η γιατρό μου είπε ότι ένας καφές δε μπορεί να δημιουργήσει τόσο πρόβλημα. Όλες οι εξετάσεις που έκανα ήταν άριστες. Δεν είχα τίποτα οργανικό. Τελικά η γιατρός το μόνο που μπόρεσε να μου πει ήταν ότι μμάλλον είχα επιβαρύνει πολύ τον εαυτό μου με κάποια στενοχώρια που πέρασα και ο οργανισμός αντέδρασε έτσι. Μου έδωσε κάποια αντικαταθλιπτικά, τα saroten, για να χαλαρώσει αυτό το βάρος και η ένταση στο κεφάλι. Τελικά μετά από ένα μήνα πέρασε.
Το πρόβλημα είναι ότι από τότε αισθάνομαι αδύναμη όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Κυρίως ψυχολογικά. Έχω χάσει την όρεξη και τη δύναμη που είχα παλιά...Καμιά φορά με πιάνουν τα κλάματα ανεξήγητα και ενώ όλα κυλούν όμορφα στη ζωή μου και έχω κάθε λόγο να είμαι ευτυχισμένη, δεν είμαι. Έχω αρχίσει να φοβάμαι να μείνω μόνη με τον εαυτό μου, ενώ πριν από αυτό το πρόβλημα μου άρεσε πολυ να περνάω χρόνο μόνη μου και να κάνω διάφορα πράγματα.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι από τότε που το έπαθα αυτό στο κεφάλι μου, δε συγκρατώ πια το ίδιο εύκολα στο μυαλό μου τις πληροφορίες, ξεχνώ πιο εύκολα. δεν έχω τις ίδιες δυνατότητες στο διάβασμα, όπως πριν. Πάντα ήμουν αριστη και διάβαζα πολύ και τώρα νιώθω ότι δεν έχω κουράγιο και ότι ό,τιδήποτε διαβάσω το ξεχνάω εύκολα.
Αυτό που με απασχολεί κυρίως είναι το ψυχολογικό κομμάτι. Δε νιώθω όπως πριν, δυνατή και χαρούμενη...
Γιατί?
Μήπως αυτό που έπαθα δημιούργησε κάποιο πρόβλημα στα νεύρα μου και μου έχει προκαλέσει και κατάθλιψη?
Θυμάμαι ότι όταν ξεκίνησε το πρόβλημα, το βαρος και η ένταση στο κεφάλι ήταν τόσο έντονα που κόντευα να τρελαθώ...
Έχω φοβηθεί πολύ...

Απο το αγχος μπορει να ειναι.Και εμενα ολα ξεκηνησανε με εναν δυνατο βαρβατο φραπε.
Μην φοβασε οι περισσοτεροι εδω πασχουμε απο το ιδιο αλλα το πολεμαμε τ ι να κανουμε.

Τι λέτε δλδ, ένας καφές, όσο δυνατός κι αν είναι μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά??? Απίθανο μου φαίνεται.
lilium, προφανώς όσο δυναμική κι αν είσαι, είσαι και άλλο τόσο ευαίσθητη. Εφόσον όλες οι εξετάσεις που έκανες είναι καλές, μη φοβάσαι για τπτ. Θα περάσει η φάση που περνάς και θα επανέλθεις στα "καλά" σου.
Την ερωτική απογοήτευση που προανέφερες, μήπως δεν την ξεπέρασες τελείως?? Μήπως κάποιες στιγμές, σε ανύποπτο χρόνο, θυμόσουν πάλι τα παλιά και στενοχωριόσουν, έστω στιγμιαία και για λίγο?
Θέλει αρκετό ψάξιμο από μέρους σου, καλή δύναμη σου εύχομαι.
Α και καλώς ήλθες.

Καλώς ήρθες! Και γω νέα είμαι. Έχω να σου πω πως και γω 24 είμαι. Πάντα θυμωμουν την παραμικρή λεπτομερής και οτιδήποτε άλλο. Τους τελευταίους μήνες πιεζομαι παρα πολυ ψυχολογικά και έχω προσέξει στον εαυτό μου ότι ξεχναω τι έκανα πριν λίγες μέρες ή ακόμα χειρότερα τι είπα πριν δυο λεπτά, δεν θυμάμαι ονόματα που θα έπρεπε έχω τρελούς πονοκεφάλους και ημικρανίες.
Αυτό που προσπαθώ να κάνω τον τελευταίο καιρό είναι να χαλαρώσω λίγο και να αφήσω παραπέρα όσους με τρελαίνουν για να είμαι καλά, αλλιώς θα τρελαθώ. Για μένα ηρέμησε λίγο και μην σκέφτεσαι τα παλιά. Το έχω περάσει και γω στα 21 μου. Απ ότι καταλαβαίνω τώρα που το ανέφερες και συ, μάλλον είναι της ηλικίας...
Χαλάρωσε.. Καλή δύναμη!

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης73

Τι λέτε δλδ, ένας καφές, όσο δυνατός κι αν είναι μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά??? Απίθανο μου φαίνεται.

---

Θερίζει ο καφές! Άστα να πάνε! Όλοι από καφέ την πάθαμε!

Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Αυτό που με απασχολεί δεν είναι τόσο το πρόβημα μνήμης, όσο το ψυχολογικό κομμάτι.
Είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Σα να νιώθω ξένο τον εαυτό μου...σα να μην είμαι εγώ! Σα να αισθάνομαι έξω από μένα...
Όταν έχω κάτι να απασχολούμαι το ξεχνάω, αλλά στις μοναχικές μου στιγμές ξαναρχεται. Παλιότερα απολάμβανα πολύ τις στιγμές που ήμουν μόνη....Τώρα σα να θελω συνέχεια να είμαι με κάποιον ή να απασχολούμαι με κάτι, για να μην έρθω αντιμέτωπη με τον εαυτό μου! Τι είναι αυτό το πράγμα?
Φοβαμαι μήπως έκανα πολύ κακό στον οργανισμό μου και στα νεύρα μου με την τόση στενοχώρια... Έκλαιγα για αυτόν τον άνθρωπο από τα 18 που τον γνώρισα έως τα 21 που ήρθε για τα καλά η ερωτική απογοήτευση...Καθε μέρα κλάμα...πόσο να αντέξει το κεφάλι πια;
Ευτυχώς πια το έχω ξεπεράσει, όμως αυτό που έχω πάθει είναι χειρότερο...Θέλω να τα βρω με τον εαυτό μου, να είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, όπως ήμουν πάντα...Δεν έχω κατάθλιψη, αλλά μου την προκαλεί αυτή η αποξένωση από τον εαυτό μου....Τι χειρότερο από το να χάνεις τον εαυτό σου;
Πιστεύετε ότι ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να με βοηθήσει;

εχω την αισθηση πως ναι, οτι θα μπορουσε να σε βοηθησει. κ το να κλαις 3 χρονια για εναν αντρα... πολυ μου φαινεται. κ στα ψυχολογικα σου μπερδεματα, επισης.

είμαι καλύτερα, αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη ψυχολιγικά και με πιάνουν τα κλάματα, πέφτει πολύ εύκολα η διάθεσή μου...πάντα ήμουν κυκλοθυμική, αλλά όχι τόσο...δεν έχω όρεξη και δεν ξέρω γιατί...δεν έχω κάποιο πρόβλημα στη ζωή μου...
Να ρωτήσω, είναι δυνατόν να συσσωρεύονται μέσα μας όλες οι απογοητεύσεις που περναμε κατά καιρούς και ενώ νομίζουμε ότι τις έχουμε ξεπεράσει, αυτές υποσυνείδητα να μας χαλάνε τόσο τη διάθεση, χωρίς να υπάρχει φαινομενικά κάποιο πρόβλημα στη ζωή μας; Νομίζω ότι κάτι τέτοιο έχω πάθει...

πώς θα μπορούσα να βρω έναν καλό ψυχολόγο; Κανένας γνωστός μου δεν έχει πάει (ή τουλάχιστον έτσι λένε) και δεν έχω κάποιον να μου προτείνει.
Περίπου πόσο κοστίζουν οι συναντήσεις;

Quote:

---

Originally Posted by lilium87

πώς θα μπορούσα να βρω έναν καλό ψυχολόγο; Κανένας γνωστός μου δεν έχει πάει (ή τουλάχιστον έτσι λένε) και δεν έχω κάποιον να μου προτείνει.
Περίπου πόσο κοστίζουν οι συναντήσεις;

---

Σχετικό είναι ο "καλός" ψυχολόγος, σαν τα φάρμακα είναι κι αυτοί, στον καθένα "κάθονται" διαφορετικά. Για τον χ είναι καλός ο τάδε ψυχολόγος, ενώ ο ψ δεν θέλει ούτε να τον βλέπει...
Οι τιμές κυμαίνονται από 50 εώς 70 ευρώπουλα κυρίως, χωρίς να είναι αυτός ο κανόνας.

έχουν περάσει λίγες μέρες και είμαι καλύτερα. Αισθάνομαι πολύ καλά, μου έχει περάσει τελείως η καταθλιπτική τάση που είχα και μάλιστα, αισθάνομαι σωματικά και ψυχικά πιο δυνατή, λιγότερο κουρασμμένη από ό,τι έγραψα παραπάνω.
Όμως, στενοχωριέμαι και έχω φοβηθεί πολύ γιατί έχω ένα σύμπτωμα που επιμένει....Δε νιώθω εγώ, δε νιώθω τον εαυτό μου. Διάβασα κάπου το εξής και νόμιζα ότι μιλάει για μένα : "απώλεια αίσθησης του εαυτού". Δε νιώθω τη δυνατότητα να κατευθύνω τον εαυτό μου, δε νιώθω ποια είμαι, σα να έχω χάσει τον εαυτό μου.....Τι είναι αυτό που μου συμβαίνει και πώς έφτασα εδώ; Δεν έχουμε τέτοιο ιστορικό στην οικογένεια...Φοβάμαι πολύ...Δε θέλω να τρελαθώ...είναι σαν τρέλα αυτό το πράγμα...
Είναι τόσο παράξενοδεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τι συμβαίνει και δεν ξέρω αν καταλάβατε από αυτά που γράφω. Να πω ένα παράδειγμα: σκεφτόμουν να ξεκινήσω ένα μεταπτυχιακό, αλλά τώρα αοισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ξεκινήσω τίποτα καινούριο γιατί νιώθω ότι θα χάσω το μπούσουλα, ότι δεν μπορώ να καθοδηγήσω τον εαυτό μου. Φοβαμαι μη μου αναθέσουν τίποτα καινούριο στη δουλειά, γιατί νιώθω ότι δεν είμαι εγώ και δεν μπορώ να ξεκινήσω τίποτα καινούριο....
Φοβάμαι........είναι σα να μην έχω συνείδηση του εαυτού μου και της πραγματικότητας γύρω μου...κυρίως του εαυτού μου...

ας είχα ο,τιδήποτε άλλο...όχι αυτό....πώς μπορείς να ελέγξεις την τρέλα;

να σου πω...δεν κάνεις εξετάσεις αίματος και γενικές εξετάσεις καλού κακού;

πολλές διατροφικές ελλείψεις, οπως πχ του μαγνησίου ή B12, ή ένα κάρο ασθένειες έχουν ψυχικές προεκτάσεις.

οι ίδιες σκέψεις πέρι τρέλας, έχουν περάσει ατελείωτες φορές από το μυαλό μου...

εμένα όλα ξεκίνησαν από ένα μπάφο....
πέρασε ένας χρόνος ψυχικών αναζητήσεων, μόνιμης αίσθησης του 'δεν είμαι ο εαυτός μου' και κρίσεων πανικού μέχρι να αποδεικτεί ότι έχω και πρόβλημα στον θυροειδή..
όλοι μου λέγαν μην αγχώνεσαι...όλα το άγχος είναι, επι έναν χρόνο

για αυτό σου λέω , κοιτάξου, καλού κακού.

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
Έχω κάνει προσφατα εξετασεις αίματος και θυροειδούς (γιατί έλεγχα ένα άλλο πρόβλημα σωματικό που είχα) και ήταν αρκετά καλές. Του θυροειδή ήταν πολύ καλές΄, αν και εχω ταση να μου δημιορυγηθεί πρόβλημα στο μέλλον και οι αιματολογικές έδειξαν ότι μου λείπει πολλή φεριτίνη (ήταν κάτω από το ελάχιστο όριο που επιτρέπεται...) και μου λείπει και ασβέστιο...
Κι εμένα όλοι για άγχος μου λένε, αλλά εγώ φοβάμαι γιατί είμαι αρκετά ευαίσθητη και έχω γενικά μια τάση να έχω συχνά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, αν όχι προβλήματα...Κι όλα αυτά από τότε που έπαθα αυτό στο κεφάλι μου....Φοβάμαι μήπως εχουν πειραχτεί τα νεύρα μου...είναι 1,5 χρόνος τώρα και νόμιζα ότι θα έχει περάσει....
Πάντως ίσως έχεις ένα δίκιο, γιατί έχω κι άλλα συμπτώματα που ίσως εξηγούνται από οργανικές ελλείψεις, π.χ. ξεχνάω εύκολα, νιώθω ότι δεν έχω πνευματικές αντοχές να διαβάσω με τις ώρες όπως διάβαζα παλιά, νιώθω σα να μου λείπει πνευματική διαυγεια και συγκρότηση που χρειάζεται για να αναλάβω πρωτοβουλίες και να κάνω κάτι σημαντικό.
Εσένα σου πέρασαν τελικά αυτές οι τρελές σκέψεις και η αίσθηση ότι δεν είσαι ο εαυτος σου;

ναι, μου πέρασαν οι παράνοιες μόλις μπόρεσα να αποδόσω σε κάτι την κακή μου διάθεση, την κούραση και τις αρρυθμίες.

είμαι άνθρωπος ανχωτικός, αλλά με αυτό ζούσα πάντα. όχι σαν πρόβλημα, αλλά σαν χαρακτήρας. απορούσα που ξαφνικά δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω!

τελικά ήταν ο θυροειδής αδένας.

πιστεύω ότι το μυαλό μας προσπαθεί πάντα να βρει μία δικαιολόγηση με σκοπό να μας προστατεύσει. όταν δεν μπορείς να βρεις την κακή του κακού το μυαλό καταφεύγει σε άλλες μεθόδους προσπαθώντας απεγνωσμένα να δικαιολογήσει.

το μυαλό μου έχει πλέον ηρεμήσει. ξέρω τι έχω και απλά το αντιμετωπίζω.

σου εύχομαι ταχεία ανάρωση.

πολύς κόσμος έχω διαβάσει σε φόρουμ ξεπερνάν αυτά τα θέματα με Β12! κοίταξε το.
είναι μια βιταμίνη στην οποία παρατηρείται έλλειψη αρκετά συχνά και είναι υπεύθυνη για το νευρολογικό μας σύστημα.

επίσης η χαμηλή φερετίνη μιλάει από μόνη της.

κούραση, δυσκολία συγκέντρωσης, κτλ κτλ....

δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει γιατί το σταμάτησα (επειδή στις εξετάσεις ο σίδηρος και φερετίνη ήταν κομπλε) αλλά λένε ότι ο μαιντανός έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο. πρόσθεσε τον στην σαλάτα.

δεν ξέρω τι άλλο να σου προτείνω, κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική.

απλά μην τα φορτώνεις όλα στο άγχος.

η ψυχική μας υγεία εξαρτάται από το σώμα.
και το σώμα από την ψυχική υγεία.
είναι ένας αλληλένδετος κύκλος.

εύχομαι τα καλύτερα.

η αλήθεια είναι ότι έχω και λίγη αναιμία. Ωστόσο, όταν έκανα εξετάσεις αίματος δε μου είπαν τίποτα για τη Β12, γιατί λογικά θα ήταν σε καλό επίπεδο.
Νομίζω ότι μάλλον πρέπει να πάω σε ένα νευρολόγο...

Ειδικά τους τρεις τελευταίους μήνες, δεν έχω πιει καθόλου γάλα και γενικά τρέφομαι με ελάχιστα πράγματα, γιατί έχω κάποιο άλλο πρόβλημα που δε μου επιτρέπει να τραφώ καλά. Το θέμα είναι ότι αυτό το είχα πάθει και πριν από αυτούς τους τρεις μήνες, μετά το πρόβλημα στο κεφάλι....

Σ' ευχαριστώ πολύ, με έκανες να νιώσω πολύ καλύτερα. Ισως έτσι εξηγείται και η μελαγχολία και η κόπωση και η αίσθηση απώλειας του εαυτού και η αίσθηση ότι δεν έχω πνευματική διαύγεια, σα να έχω μια θολούρα στη σκέψη μου..Μακάρι να είναι μόνο αυτό.