Σεξουαλική κακοποίηση ως παιδί
Καλησπέρα σε όλους!!
Είμαι 25 χρονών και ως παιδί αλλά και ως έφηβη ήμουν πάρα πολύ κλειστή και ντροπαλή, δυσκολεύομουν να ανοιχτώ σε ανθρώπους και ειδικά του αντίθετου φύλου. Δεν μπορούσα ούτε να κάνω μια απλή συζήτηση χωρίς να κοκκινίσω και να νιώσω άσχημα. Ακόμα και σήμερα είμαι πολύ αντικοινωνική αν και πλέον μπορώ να κάνω μια απλή κουβέντα αλλά σίγουρα όχι στα επίπεδα του "νορμάλ" ανθρώπου και επιπλέον ξέρω ότι βγάζω μια επιθετικότητα που έχω προσπαθήσει να ελέγξω χωρίς όμως επιτυχία.
Σε όλη την διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας μέναμε σε ένα σπίτι και είχαμε έναν ηλικιωμένο γείτονα ο οποίος είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των γονιών μου και είχε γίνει και φίλος μας. Τον καλούσαμε σε γιορτές και για φαγητό, τον είχαμε φιλοξενήσει σπίτι μας για πολλές μέρες επειδή ήταν άρρωστος και δεν είχε οικογένεια,μας έκανε δώρα,μου έδινε λεφτά κλπ. Πρόσφατα οι γονείς μου μου είπαν ότι κατά δήλωση του ήταν ασεξουαλικός και δεν ένιωθε τίποτα απολυτως με άντρα ή γυναίκα. Εγώ ξέρω ότι αυτό είναι ψέμα επειδή σπίτι του είχα δει διάφορα περιοδικά με γυμνές κλπ.
Γύρω στα 15 μου ο γείτονας πέθανε, και αρκετά αργότερα άρχισα να έχω διάφορες εικόνες στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια όπου ο γείτονας με πήγαινε στο δωμάτιο του και με χάιδευε πάνω από το εσώρουχο στα γεννητικά μου όργανα. Δεν ήξερα τότε αν αυτό ήταν λάθος ή σωστο (ήταν γύρω στα 6 μου και τότε το σταμάτησε ή απλώς δεν έχω πιο πρόσφατες αναμνήσεις), καθώς οι γονείς μου πάντα ντρέπονταν κακώς να με ενημερώσουν γι αυτά τα θέματα. Από την μια θυμώνω πολύ με τους γονείς μου που έδειξαν τέτοια εμπιστοσύνη σε έναν ξένο άνθρωπο, από την άλλη με τον εαυτό μου που δεν το είπα τότε.
Επίσης να πω ότι κάποτε είχα διαβάσει ότι ο Φρόυντ είχε ανασύρει από πολλούς ανθρώπους παρόμοιες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια που έμεναν χρόνια θαμένες αλλά στην συνέχεια διαπίστωσε ότι πολλοί από αυτούς ψεύδονταν για αυτές αλλά ΟΧΙ ηθελημένα. Αυτό με έκανε τότε να σκέφτομαι μήπως δεν είναι αληθινές αναμνήσεις ή μήπως παιχνίδια του μυαλού μου για να βρω έναν τρόπο να δικαιολογήσω τον χαρακτήρα μου.. Εμένα βέβαια δεν ήρθαν μετά από κάποια μορφή ψυχοθεραπείας αλλά αυθόρμητα μετά τον θάνατο του και έχω ξεκάθαρες εικόνες για ό,τι συνέβη.
Επομένως οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής. Υπάρχει περίπτωση να είναι ψεύτικες αναμνήσεις? Έχετε ξανακούσει κάτι παρόμοιο? Αν ναι για ποιον λόγο το μυαλό μου θα μπορούσε να δημιουργήσει κάτι τέτοιο?
Και εάν όντως όλα αυτά συνέβησαν υπάρχει περίπτωση να ευθύνονται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζω με τις κοινωνικές επαφές?
Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε το μεγάλο μου μήνυμα και να κλείσω λέγοντας στους γονείς να ενημερώνουν τα παιδιά τους όσο πιο μικρά μπορούν, να είναι ενήμεροι για τα σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά και να προσπαθούν να τα αναγνωρίσουν και τέλος εμπιστοσύνη σε κανέναν! ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας!
