Ποιος θυμαται τον Δημητρη Πατμανιδη ?

ή αλλιως περιθωριοποιημενος ηρωας. ετσι τον ειπαν οσοι ταυτιστηκαν μαζι του. γιαυτους που δε ξερουν, ειναι ο 18χρονος που κανε το μακελειο στη σχολη του ΟΑΕΔ του Ρεντη και μετα αυτοκτονησε. τυγχανει να εχω απιστευτα πολλες ομοιοτητες. σαν να εζησα ακριβως τα ιδια. μονο που εγω δεν ειμαι εφηβος, δε πηγαινω σχολειο πλεον, και δεν ειναι μονο μια απορριψη. για την ακριβεια ειναι κατι χειροτερο, γιατι ειναι περισσοτερα και τα χρονια. δε μπηκα εδω ομως για να το περιγραψω ή να πω αλλα πραγματα προσωπικα για μενα. δε θελω να σας τρομαξω ή να ξαναμπλεξω. θελω μονο να σας δειξω πως ξεκιναει ολο αυτο και που καταληγει. το να παιρνετε τους ανθρωπους στη πλακα, να τους φτυνετε, να τους μειωνετε, να τους χλευαζετε, να τους αφηνετε μονους κι αλλες συμπεριφορες λες και δεν αξιζουν. οπως φεροντουσαν και στον Δημητρη οι συμμαθητες του. κι αυτο που λεγαν μεταξυ τους αστειευομενοι, ηταν ακριβως αυτο που εκανε. μπηκε με καραμπινα και τους σκοτωσε. ο συγκεκριμενος ειχε προειδοποιησει αλλα κανεις δε τον πηρε στα σοβαρα. οπως σας προειδοποιουν κι οσοι σας λενε πως θελουν να κανουν το οτιδηποτε, πχ να αυτοκτονισουν. μαθετε να το παιρνετε σοβαροτερα, το εννοουν, αλλιως δε θα το λεγαν. απλα χρειαζεται κατι να τους σπρωξει λιγο ακομα και θα το κανουν. εσεις συνηθιζετε σε αυτο που σας λενε, γιατι ισως το εχουν συνεχεια στο κεφαλι τους, και νομιζετε οτι δεν ειναι ικανοι για το χειροτερο ή απλα θελουν να προκαλεσουν και να τραβηξουν τη προσοχη οπως ακουσα κι εγω εδω μεσα απο (ποια αλλη ?) τη Remedy. για να θελουν αυτη τη προσοχη, σημαινει τους εχει λειψει και την εχουν αναγκη. και τελικα και μονο γιαυτη τη προσοχη, καταληγουν να το κανουν. ειναι φαυλος κυκλος και μη σου καρφωθει η ιδεα. το γιατι καταντας να υιοθετεις αυτη την ιδεα μολις το απαντησα. φταιει για ολα η συμπεριφορα των αλλων. σε οσους φαινομαι εδω μεσα πχ επιθετικος, αντιδραστικος ή οτι αλλο, δεν ειναι τπτ περισσοτερο επειδη αυτο εισεπραξα. κι απο εσας, κι απο τη κοινωνια εκει εξω. κι οποιος αλλος νιωθει πως στρεφετε εναντια σε καποιους, ειναι επειδη αυτοι οι καποιοι τον καναν να στραφει εναντιον τους και δεν τον δεχτηκαν και αγκαλιασαν οπως επρεπε. αυτα παρτε τα για το αρχειο σας, οχι σαν προειδοποιηση, απλα μπας και φτιαξετε επιτελους τη συμπεριφορα σας...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

...... φταιει για ολα η συμπεριφορα των αλλων........

αυτα παρτε τα για το αρχειο σας, οχι σαν προειδοποιηση, απλα μπας και φτιαξετε επιτελους τη συμπεριφορα σας...

---

οσο ζεις με την εντυπωση οτι αυτο που φταιει σε οτι σου παει στραβα,ειναι η συμπεριφορα των αλλων και αρνεισαι να δεις τις δικες σου ευθυνες στην ζωη σου , την ιδια πικρια θα νοιωθεις.στο εχουν πει πολλοι εδω μεσα,αλλα εσυ τον χαβα σου....την λογικη της ελαχιστης προσπαθειας....
για ολα τα υπολοιπα που αναφερεις, σου ευχομαι περαστικα.

KENO γεια...
λοιπόν, θέλω να πω τόσα πολλά σε αυτό το θέμα (είναι και αργά!)..

Τίποτα δεν δικαιολογεί την πράξη αυτού του παιδιού, μπορεί όμως να εξηγήσει έως έναν βαθμό σε ποιο σημείο μπορεί να οδηγήσει η περιθωριοποίηση κάποιου (κι αυτό εν μέρει, αφού συνυπήρχαν στην συγκεκριμένη περίπτωση κι άλλα προβλήματα).
Προσωπικά είμαι κατά της περιθωριοποίησης, ακόμη και άτομα που μου είναι άκρως αντιπαθητικά μπορώ να τα συναναστραφώ ως ένα σημείο. Επίσης, άτομα που διαπιστώνω ότι είναι πολύ "κλειστά" συνήθως τα πλησιάζω όταν βρίσκομαι στην ίδια παρέα μαζί τους γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι για όλους εύκολο να μιλήσουν μπροστά σε άτομα που δεν γνωρίζουν καλά. Εν γνώση μου δεν κάνω ανθρώπους να αισθανθούν άσχημα. Δεν το λέω για να μου πεις μπράβο. Θέλω να πω ότι εγώ όπως και πάρα πολλοί άλλοι έχω/ουν την ανάλογη παιδεία/ωριμότητα να φερθώ/φερθούν με σεβασμό προς τους άλλους. Αντίθετα υπάρχει και μία μερίδα ανθρώπων που δεν τα διαθέτουν. Σε αυτό την ευθύνη έχουν η οικογένεια και το σχολείο. Θυμάμαι ένα περιστατικό στο σχολείο που ενώ δεν είχα ποτε προβλήματα με άλλους συμμαθητές μου, σε μία αντιπαράθεση με έναν με έβρισε κατά την διάρκεια του μαθήματος. Κατευθείαν βγήκα από την αίθουσα και πήγα και κατηγόρησα τον καθηγητή που δεν τον "συμμάζεψε"! Είναι που δεν σηκώνω και μύγα στο σπαθί μου και δεν ανέχομαι πολλά πολλά :Ρ Στην θέση μου αν υπήρχε άλλη μαθήτρια που δεν είχε το σθένος να αντιδράσει θα το "κρατούσε" μέσα της και θα την "βάραινε". Οπότε θα εφταιγε ο καθηγητής που δεν θα διευθετούσε ένα τέτοιο θέμα. Τα άλλα παιδιά δεν μπορείς να τα κατηγορήσεις καθώς δεν διέθεταν την ωριμότητα και προφανώς δεν έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα οι γονείς τους σε τέτοια θέματα συμπεριφοράς.
Αυτά σε γενικά πλαίσια...

Ειδικότερα όμως για σένα θέλω να πω τα εξής: συμφωνώ με αυτά που είπε η Remedy πιο πάνω. Για σένα μπορεί για όλα τα στραβά που σου συμβαίνουν να φταίνε πάντα οι άλλοι. Βολικό ακούγεται. Με αυτήν την σκέψη εσύ όμως τί κερδίζεις? Βελτιώνεται η ζωή σου ή μήπως αισθάνεσαι κάποια ανακούφιση? Πιστεύω ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δυο. Δεν θα ήταν πιο έξυπνο εκ μέρους σου να δεις τι μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις την ποιότητα της ζωής σου, να γίνεις πιο λειτουργικός κλπ κλπ? Είσαι νέος άνθρωπος και είναι κρίμα να αντιμετωπίζεις τη ζωή με μιζέρια..

Και καταλήγω... δεν πιστεύω ότι είσαι επικίνδυνος ως άνθρωπος. Οι δηλώσεις όμως που έκανες περί αφαίρεση ζωών ήταν απαράδεκτες και εν δυνάμει επικίνδυνες για κάποιον που τις διαβάζει και φυσικά αποκρουστικές. Μην παραπονιέσαι που σου έκαναν καταγγελία -ήταν μία υπεύθυνη στάση. Εφόσον εδώ είναι ένας ευαίσθητος χώρος, θα περίμενε κανείς να μοιραστείς προβλήματα που σου έχουν δημιουργηθεί από την περιθωριοποίηση που λες ότι αντιμετωπίζεις (αντίθετα εσύ προτίμησες να εκφραστείς με επιθετικό τρόπο κατά παντός υπευθύνου:Ρ). Γιατί δεν κάνεις μια αρχή τώρα?

Κανεις δεν ανηκει σε κανεναν...και σιγουρα οι ζωες δεν ηταν δικες του να τις αφαιρεσει. Αν τον κοροϊδευαν ας απειχε απο ολο αυτο το συφερτο. Υπαρχουν και πιο "περιεργοι" και "αντισυμβατικοι" ... που πιστευουν στον κοσμο και σε ανωτερα αισθηματα απο το τρελλο μισος και την καταστροφη .

Quote:

---

Originally Posted by KENO

θελω μονο να σας δειξω πως ξεκιναει ολο αυτο και που καταληγει. το να παιρνετε τους ανθρωπους στη πλακα, να τους φτυνετε, να τους μειωνετε, να τους χλευαζετε, να τους αφηνετε μονους κι αλλες συμπεριφορες λες και δεν αξιζουν. για να θελουν αυτη τη προσοχη, σημαινει τους εχει λειψει και την εχουν αναγκη. και τελικα και μονο γιαυτη τη προσοχη, καταληγουν να το κανουν. φταιει για ολα η συμπεριφορα των αλλων. σε οσους φαινομαι εδω μεσα πχ επιθετικος, αντιδραστικος ή οτι αλλο, δεν ειναι τπτ περισσοτερο επειδη αυτο εισεπραξα. κι απο εσας, κι απο τη κοινωνια εκει εξω. κι οποιος αλλος νιωθει πως στρεφετε εναντια σε καποιους, ειναι επειδη αυτοι οι καποιοι τον καναν να στραφει εναντιον τους και δεν τον δεχτηκαν και αγκαλιασαν οπως επρεπε. αυτα παρτε τα για το αρχειο σας, οχι σαν προειδοποιηση, απλα μπας και φτιαξετε επιτελους τη συμπεριφορα σας...

---

Κενό, ειλικρινά σε συμπάθησα πολύ μ'αυτά που γράφεις εδώ. Μου φαίνεται όμως ότι σκέφτεσαι τον κόσμο σαν ένα τεράστιο μέρος γεμάτο με κομπλεξικούς ανθρώπους. Και βάζεις και τον εαυτό σου μέσα. "Αν μου κάνετε αυτό θα κάνω αυτό, και αν μου συμπεριφέρεστε έτσι, και εγώ φέρομαι έτσι γιατί δε μου φερθήκατε αλλιώς" . Θέλω να σου πω δυο πράγματα από προσωπική μου εμπειρία, και αν θες τα βάζεις στο δισάκι σου. Σαν παιδί και σαν έφηβη ήμουν πολύ κλειστή, και νόμιζα κι εγώ ότι έτσι πάει στη ζωή: μου φέρονται έτσι, απαντάω αλλιώς. Κάποια στιγμή κατάλαβα όμως ότι δεν είναι υποχρεωτικό να φέρεται κανείς έτσι. Για τη ακρίβεια, όλη αυτό το "συμπεριφέρομαι σε απάντηση του τρόπου που μου συμπεριφέρονται'' ταιριάζει πιο πολύ σε μαριονέτα, παρά σε μένα. Επίσης κατάλαβα, με έκπληξη, και κάτι άλλο. Ναι, πολλοί άνθρωποι είναι κομπλεξικοί. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι με υπέροχη, δική τους προσωπικότητα. Και όταν εγώ τα καταφέρνω να είμαι ο εαυτός μου, όλοι αυτοί οι κομπλεξικοί, ως δια μαγείας κάθονται και με κοιτάνε σα χάνοι, μπας και ''κλέψουν'' καμια κίνηση. Και τότε, ο άνθρωπος με την υπέροχη, δική του προσωπικότητα, είμαι για κείνους εγώ! Απλά πρέπει να διαλέξεις σε ποιους θέλεις να ανήκεις... :-) Καλή σου μέρα!

ξερεις τι με ενοχλει εμενα?μου φαινεται να λειπει κατι απο την θεωρια ως την πραξη.
ειναι πολυ σωστα αυτα που λες για το πως μπορει ενας ανθρωπος να φτασει σε ακραιες συμπεριφορες.
αυτο που θελω να πω εγω ειναι πως ενας τετοιος ανθρωπος δεν εχει βρει τον τροπο να αντιμετωπισει τις αρνητικες συμπεριφορες..κλεινεται στον εαυτο του και πληγωνεται και δεν ξερει τι να κανει για να αλλαξει αυτη την κατασταση.τοτε θυμωνει η μαραζωνει..
ισως να μην ξερει που να απευθυνθει για να βρει μια λυση κατι που θα τον βοηθησει ,ισως να μην ξερει καν οτι ΥΠΑΡΧΕΙ τροπος..(εγω ας πουμε..)
Δηλαδη ναι ισχυει οτι οι γυρω του ειναι καπως,αλλα στο επομενο βημα ειναι που μπλεκουν τα πραγματα..
Αυτα
κουτση Μαρια :D

Reaction is not freedom. Όταν αντιδρώ δίχως να νιώθω πως έχω επιλογή άλλη από αυτή μου τη μία αντίδραση, τον έναν και μοναδικό τρόπο, τότε η γνώμη και η συμπεριφορά των άλλων έχει τη δύναμη να ελέγχει το πώς λειτουργώ και τι σκέφτομαι και αισθάνομαι. Ωραία, τιμώρησε όσους τoν ακύρωσαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όσους είχε ψηλά και είχε ανάγκη κάτι να πάρει από εκείνους. Αυτό γιατί τον κάνει ήρωα όμως? Θύτης και θύμα μαζί, κυνηγός και λάφυρο. Δε λέω πως δε γίνονται και αυτά, στις ανθρώπινες κοινωνίες βρίσκεις τα πάντα, αλλά αντί γι αυτό το παράδειγμα, ποιο άλλο θα μπορούσες να πάρεις? Το διαλέγεις γιατί σε εκφράζει, αυτό δεν μετατρέπει το άκρο σε μέση. Ξέρεις Κενό που βρίσκεται το μυστικό για μένα? Σε δυο λεξούλες αποτυπώνεται.

"Δεν τον δέχτηκαν και αγκάλιασαν ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ"
Στο όπως έπρεπε επικεντρώνομαι προσωπικά. Στις προσδοκίες. Δίχως τις προσδοκίες δε θα υπήρχε οργή.

#Κι εγώ θα ήθελα να μην έχω προσδοκίες πια. Ίσως κάποτε να το καταφέρω.:)

Παρε οτι καλο βρεις απο αυτη την ιστορια

"Οταν ημουν μικρος μου αρεσε το τσιρκο, και στο τσιρκο μου αρεσαν πιο πολυ οι ελεφαντες. Στην παρασταση το θεορατο ζωο εκανε επιδειξη του βαρους, της δυναμης και του ογκου του. Ομως, μετα την παρασταση και λιγο πριν επιστρεψει στη σκηνη ο ελεφαντας στεκοταν δεμενος συνεχως σε ενα μικρο ξυλο μπηγμενο στο εδαφος. Το ξυλο ηταν ακρετα μικροσκοπικο, και ηταν ολοφανερο οτι ενα ζωο που μπορει να ξεριζωσει δεντρα, θα μπορουσε ευκολα να λυθει και να φυγει. Το θεωρουσα αληθινο μυστηριο. μα τι τον κραταει;
Τοτε πιστευα ακομα στη σοφια τον μεγαλων και ρωτησα τον δασκαλο, τον πατερα μου ή καποιον θειο. Καποιος μου εξηγησε οτι ο ελφαντας δεν το εσκαγε επειδη ηταν δαμασμενος. Εκανα τοτε την προφανη ερωτηση: Κι αφου ειναι δαμασμενος, γιατι τον αλυσοδενουν; Πριν απο μερικα χρονια ανακαλυψα οτι καποιος ειχε αρκετη σοφια ωστε να ανακαλυψει την απαντηση.

Ο ελεφαντας του τσιρκου δεν το σκαει γιατι τον εδεναν σε ενα παρομοιο παλουκι απο τοτε που ηταν πολυ, πολυ μικρος

Φαντααστηκα το νεογεννητο ανυπερασπισστο ελεφαντακι δεμενο στο παλουκι. Ειμαι βεβαιος οτι τοτε ειχε σπρωξει, τραβηξει και ιδρωσει πασχιζοντας να λευτερωθει, μα παρολες τις προσπαθειες του δεν τα ειχε καταφερει γιατι το παλουκι ηταν πολυ γερο για τις δυναμεις του. Φανταστηκα οτι θα κοιμοταν εξαντλημενο και την επομενη μερα θα προσπαθουσε ξανα, και τη μεθεπομενη το ιδιο... Ωσπου, μια μερα, μια φρικτη μερα για την ιστορια του ζωου, το ζωο θα παραδεχοταν την αδυναμια του και θα υποτασσοταν στη μοιρα του. Αυτος ο πανισχυρος ελεφαντας που βλεπουμε στο τσιρκο δεν το σκαει γιατι νομιζει οτι δε μπορει, ο δυστυχης.. Η αναμνηση της αδυναμιας που ενιωσε μικρος ειναι χαραγμενη στη μνημη του. Και το χειροτερο ειναι οτι ποτε δεν αμφισβητησε αυτη την αναμνηση. Ποτε μα ποτε δεν προσπαθησε να ξαναδοκιμασει τις δυναμεις του..

Ετσι ειμαστε σαν αυτον ελεφαντα. Πιστευουμε οτι δε μπορουμε να κανουμε ενα σωρο πραγματα επειδη οταν ημασταν μικροι προσπαθησαμε και δε μπορεσαμε. και χαραξαμε αυτο το πραγμα στη μνημη μας: Δε μπορω και ποτε δε θα μπορεσω."

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Παρε οτι καλο βρεις απο αυτη την ιστορια

"Οταν ημουν μικρος μου αρεσε το τσιρκο, και στο τσιρκο μου αρεσαν πιο πολυ οι ελεφαντες. Στην παρασταση το θεορατο ζωο εκανε επιδειξη του βαρους, της δυναμης και του ογκου του. Ομως, μετα την παρασταση και λιγο πριν επιστρεψει στη σκηνη ο ελεφαντας στεκοταν δεμενος συνεχως σε ενα μικρο ξυλο μπηγμενο στο εδαφος. Το ξυλο ηταν ακρετα μικροσκοπικο, και ηταν ολοφανερο οτι ενα ζωο που μπορει να ξεριζωσει δεντρα, θα μπορουσε ευκολα να λυθει και να φυγει. Το θεωρουσα αληθινο μυστηριο. μα τι τον κραταει;
Τοτε πιστευα ακομα στη σοφια τον μεγαλων και ρωτησα τον δασκαλο, τον πατερα μου ή καποιον θειο. Καποιος μου εξηγησε οτι ο ελφαντας δεν το εσκαγε επειδη ηταν δαμασμενος. Εκανα τοτε την προφανη ερωτηση: Κι αφου ειναι δαμασμενος, γιατι τον αλυσοδενουν; Πριν απο μερικα χρονια ανακαλυψα οτι καποιος ειχε αρκετη σοφια ωστε να ανακαλυψει την απαντηση.

Ο ελεφαντας του τσιρκου δεν το σκαει γιατι τον εδεναν σε ενα παρομοιο παλουκι απο τοτε που ηταν πολυ, πολυ μικρος

Φαντααστηκα το νεογεννητο ανυπερασπισστο ελεφαντακι δεμενο στο παλουκι. Ειμαι βεβαιος οτι τοτε ειχε σπρωξει, τραβηξει και ιδρωσει πασχιζοντας να λευτερωθει, μα παρολες τις προσπαθειες του δεν τα ειχε καταφερει γιατι το παλουκι ηταν πολυ γερο για τις δυναμεις του. Φανταστηκα οτι θα κοιμοταν εξαντλημενο και την επομενη μερα θα προσπαθουσε ξανα, και τη μεθεπομενη το ιδιο... Ωσπου, μια μερα, μια φρικτη μερα για την ιστορια του ζωου, το ζωο θα παραδεχοταν την αδυναμια του και θα υποτασσοταν στη μοιρα του. Αυτος ο πανισχυρος ελεφαντας που βλεπουμε στο τσιρκο δεν το σκαει γιατι νομιζει οτι δε μπορει, ο δυστυχης.. Η αναμνηση της αδυναμιας που ενιωσε μικρος ειναι χαραγμενη στη μνημη του. Και το χειροτερο ειναι οτι ποτε δεν αμφισβητησε αυτη την αναμνηση. Ποτε μα ποτε δεν προσπαθησε να ξαναδοκιμασει τις δυναμεις του..

Ετσι ειμαστε σαν αυτον ελεφαντα. Πιστευουμε οτι δε μπορουμε να κανουμε ενα σωρο πραγματα επειδη οταν ημασταν μικροι προσπαθησαμε και δε μπορεσαμε. και χαραξαμε αυτο το πραγμα στη μνημη μας: Δε μπορω και ποτε δε θα μπορεσω."

---

Εμενα παντως μου αρεσει αυτη η ιστορια...αν και χαλιναγωγηθηκα μεγαλος και οχι μικρος , τον καιρο της ψυχωσης με αορατα δεσμα.

Carrie, μου άρεσε τόσο η ιστορία που έγραψες! Ευχαριστώ πολύ! Θα την θυμάμαι αυτήν και τα νοήματά της.

αν θελετε κι αλλες τετοιες ωραιες ιστοριες, για να μην τις κραταω μονο για τον εαυτο μου, Χορχε Μπουκαι "Να σου πω μια Ιστορια"

ναι ωραιο αυτο με τον ελεφαντα. αν και υπαρχουν ελεφαντες δεμενοι απο μωρα που οταν γινανε 800 κιλα αποφασισαν να το ρισκαρουν και σπασαν τις αλυσιδες και πηρε κ αλλους μαζι του με τις τεραστιες πατουσες του,.....

ετσι και με τον καμικαζι

ομως ο ελεφαντας ειναι ζωο και τα ζωα εχουν υποταχτει. κανουν τρικ οταν τα εκπαιδευεις και απο ενστικτο αμα τους την δωσει ορμανε. τι δοαφορα εχουμε λοιπον απο τα ζωα οταν μας πιασει το τρελο μας? φευγουμε και παιρνουμε κ αλλους μαζι μας

Quote:

---

Originally Posted by KENO

για να θελουν αυτη τη προσοχη, σημαινει τους εχει λειψει και την εχουν αναγκη. και τελικα και μονο γιαυτη τη προσοχη, καταληγουν να το κανουν. ειναι φαυλος κυκλος και μη σου καρφωθει η ιδεα.

---

Μου λείπει πολύ ο πατέρας μου. Τον έχασα όταν ήμουν πολύ μικρή, δεν τον έζησα καθόλου σχεδόν και η ανάγκη της παρουσίας του υπήρξε παραλυτική. Ο νονός μου όμως, που εμφανισιακά και συμπεριφοριακά μοιάζει πολύ με τον πατέρα μου και κινούνται και στους ίδιους κύκλους, μου είχε σταθεί πάρα πολύ, αν και δεν τον έβλεπα και συχνά. Δικαιολογεί η έλλειψη (της προσοχής) του πατέρα μου να απαγάγω το νονό μου και να τον εκβιάσω να με υιοθετήσει και να μου φέρεται σαν να ήμουν παιδί του, ειδάλως θα τον σκοτώσω;

Επιπλέον, η μητέρα μου απέχει από τον ορισμό της ιδανικής μάνας. Με χαπάκωνε για να μην αντιληφθώ τα ψέμματά της, με μείωνε επανειλλημένα και ακόμα μου φέρεται σαν να είμαστε εχθροί. Η πιο ελαφριά βρισιά που μου έχει πετάξει είναι "άχρηστη", και αναγκάστηκα να αλλάξω ήπειρο για να γλυτώσω από τη καταπίεσή της (και όχι τόσο επιτυχώς). Τώρα που γύρισα για Πάσχα και είμαι σε κατάθλιψη, έχω ανάγκη από την αγάπη, την κατανόηση και την υποστήριξη της οικογένειας μου... μου δίνει αυτό το δικαίωμα να τη φιμώσω και να τη δέσω χειροπόδαρα στο κρεββάτι, να μην μπορεί να κινηθεί ή να μιλήσει, ώστε να μπορέσω και εγώ επιτέλους να κουρνιάσω δίπλα της σαν παιδί και να αιστανθώ ασφαλής, αλλιώς θα την πνίξω με ένα μαξιλάρι;

Όλοι έχουν τα δικά τους βάσανα και ανάγκες. Δεν είναι ούτε αδιέξοδο ούτε ανάγκη έκφρασης που οδηγεί μερικούς μόνο ανθρώπους στη βία. Είναι αδυναμία συγκεκριμένων ανθώπων να σκεφτούν ή/και να δεχτούν την πραγματικότητα, δηλαδή έναν πιο απαιτητικό και δυσάρεστο τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματός τους, και η (περιστασιακή, θέλω να πιστεύω) επιλογή τους να μην τους νοιάζουν οι συνέπειες των πράξεών τους. Ένα σωρό κόσμος έχει ανάγκη από λεφτά, όμως 1 μόνο πάει να ληστέψει. Ένα σωρό κόσμος περνάει ερωτικές απογοητεύσεις, όμως 1 αυτοκτονεί από τον πόνο. Το 1 είναι μεν σχετικό, αλλά υπογραμμίζει αυτό που θέλω να πω: χιλιάδες έφηβοι δέχονται πειράγματα κάθε μέρα στην Ελλάδα (εκατομμύρια άνα τον κόσμο), αλλά 1 είναι αυτός που έκανε το μακελειό στον ΟΑΕΔ. Ο Δημήτρης δέχτηκε την ίδια συμπεριφορά και αντιμετώπιση που έχουν δεχτεί 1 εκατομμύριο Δημήτρηδες πριν από αυτόν, ο συγκεκριμένος όμως δεν μπόρεσε να το επεξεργαστεί και να το ξεπεράσει... αυτό είναι δικό του πρόβλημα και ευθύνη.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

το γιατι καταντας να υιοθετεις αυτη την ιδεα μολις το απαντησα. φταιει για ολα η συμπεριφορα των αλλων.κι οποιος αλλος νιωθει πως στρεφετε εναντια σε καποιους, ειναι επειδη αυτοι οι καποιοι τον καναν να στραφει εναντιον τους και δεν τον δεχτηκαν και αγκαλιασαν οπως επρεπε.

---

Κάνεις συχνά μια βασική παρανόηση ρε συ ΚΕΝΟ (καλά, ίσως όχι μία αλλά 3-4) και απορώ πώς ένας άνθρωπος τόσο κυνικός όσο εσύ δέχεται να την επαναλαμβάνει. ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ; Δεν τον δέχτηκαν και αγκάλιαζαν ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ; ΠΡΕΠΕΙ κάποιος να δεχτεί κάποιον άλλο; ΠΡΕΠΕΙ κάποιος να αγκαλιάζει κάποιον άλλο; Και -ακόμα χειρότερα- όλα αυτά με συγκεκριμένο τρόπο;! Πέφτω από τα σύννεφα, δεν σε είχα για τόσο ρομαντικό.
Να έλεγες "όπως χρειαζόταν ο Δημήτρης" να σου έδινα όλα τα δίκια του κόσμου. Αλλά δεν υπάρχει πρέπει πουθενά στον άνθρωπο. Όλα είναι επιλογή σου, και η έκφραση "πρέπει" δημιουργήθηκε για να τονίσει τις (δυσάρεστες) συνέπειες κάποιων από αυτές. Τίποτα στον κόσμο δεν είναι δωρεάν, και τίποτα δεν σου προσφέρεται "έτσι απλά". Αν θέλεις την αγάπη, τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη, το οτιδήποτε κάποιου, φρόντισε να τα αξίζεις και όχι απλά να τα περιμένεις "επειδή είμαι και εγώ άνθρωπος"... και δέξου και την πολύ συχνή πιθανότητα η αξία σου να μην εκτιμάται καν από μερικούς ανθρώπους. Με το ζόρι να απαιτείς να σε μεταχειρίζονται με συγκεκριμένη συμπεριφορά επειδή εσύ "είσαι σωστός και το αξίζεις" φίλε ΚΕΝΟ, το δικό σου χρόνο χάνεις και κακό σε εσένα κάνεις (έχεις κάθε δικαίωμα στην απαίτηση αλλά κανένα στην ικανοποίησή της). Η ύπαρξή σου σού δίνει δικαίωμα αέρα στα πνευμόνια σου. Για όλα τα υπόλοιπα, χρειάζεται πολλη, πολλή προσπάθεια.

Και για το καλό σου, για να αναπτύξεις αυτοσεβασμό και να μην χάνεις "πρόσωπο" πουθενά, σταμάτα με την καραμέλα "φταίει η συμπεριφορά των άλλων". Σε χαρακτηρίζει ως μωρό παιδί και σε τυλίγει με έναν αέρα αδυναμίας. Η "συμπεριφορά των άλλων" είναι η ίδια και σε πολλούς άλλους εκτός από εσένα (ή, στην περίπτωσή μας, του Δημήτρη) αλλά αμφιβάλλω αν επηρρεάζονται ή νοιάζονται όλοι τόσο, και σίγουρα δεν γκρινιάζουν τόσο. Είναι ξέρεις πολύ βολικό να φταίνε πάντα οι άλλοι! Έτσι εσύ δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα, και ποιος τη χέζει την αυτοκριτική και την αυστηρότητα με τον εαυτό σου και την ατομική προσπάθεια και τον κίνδυνο αποτυχίας και όλα τα άλλα δυσάρεστα που έρχονται όταν αποφασίζεις να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου... γιατί σε περίπτωση που σου διέφυγε, όποιος έχει την ευθύνη του προβλήματος έχει και τις δυνατότητες επίλυσής του.* Όσο η πηγή της δυσαρέσκειάς σου δεν είναι στην εμβέλειά σου, είσαι έρμαιο άλλων, και αυτό είναι φαύλος κύκλος. Αν σου φταίνε συνέχεια οι άλλοι, ουσιαστικά λες ότι είσαι ένας χαμένος κακομοίρης που δεν έχει έλεγχο της ζωής του.... pathetic, no?

Να σου επισημάνω όμως και κάτι τελευταίο; Οι άλλοι δεν έχουν πρόβήμα με την συμπεριφορά τους προς εσένα, εσύ έχεις. Περιμένεις λοιπόν κάποιος να αλλάξει κάτι στον εαυτό του, που δεν του προκαλεί πρόβλημα -μην σου πω τον βολεύει κιόλας- επειδή κάποιος που ούτε τον ξέρει, ούτε ενδιαφέρεται να τον μάθει (και, συγνώμη κιόλας, είναι και δυσάρεστη παρουσία) έχει πρόβλημα μαζί του; Εδώ μανάδες δεν αλλάζουν για τους γιούς τους, και εσύ περιμένεις να αλλάξουν όλοι οι άλλοι την συμπεριφορά τους για εσένα; Ελα τώρα ρε ΚΕΝΟ, σε είχα για κάπως γραμμικά λογικό άτομο...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αυτα παρτε τα για το αρχειο σας, οχι σαν προειδοποιηση, απλα μπας και φτιαξετε επιτελους τη συμπεριφορα σας...

---

Φτιάξε εσύ βρε καλό μου πρώτα τη δική σου και άσε τους άλλους να ζούνε με τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους. "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" είπε ο καλός Χριστούλης, ή εις την κοινή ελληνικήν όπως θα το έλεγε η μητερούλα μου "δεν κοιτάς τα χάλια σου που θες να φτιάξεις και τα στραβά των άλλων"; Σε ευχαριστούμε για την συμβουλή, αλλά δεν την δίνεις από την καλή σου την καρδιά, οπότε δεν νομίζω να την πάρει κανείς σοβαρά υπ΄όψιν. Και προσωπικά, σύνδεση μεταξύ αυτού που έγραψες με το forum και τις συμπεριφορές δεν μπορώ να βρω...

Ας κάνω όμως το δικηγόρο του διαβόλου, και ας υποθέσουμε ότι δεχόμαστε πως η συμπεριφορά μας θέλει φτιάξιμο.
Και αν δε θέλουμε να τη φτιάξουμε; Αν δεν μπορούμε; Αν είμαστε στρεσσαρισμένοι με άλλα 1000 θέματα και δεν έχουμε την ψυχική δύναμη να αλλάξουμε; Αν είμαστε κακοί άνθρωποι και μας αρέσει να την σπάμε στους άλλους; Τι θα κάνεις; Θα κάτσεις να γκρινιάζεις εσαεί και να πήζεις στη μιζέρια ενώ εμείς θα σπάμε πλάκα μαζί σου; Θα προσπαθείς να μας την πεις με βρισιές και προσβολές και παιδικές μαλακιούλες του στυλ "για το αρχείο σας, όχι σαν προειδοποίηση" λες και θα φοβηθούμε και θα "σταματήσουμε" να είμαστε τόσο κακοί άνθρωποι; Με γεια σου με χαρά σου, άλλα τη δική σου ζαχαρένια χαλάς.

Και παραδόξως, αυτό το μήνυμα το έγραψα μάλλον φιλικά διακείμενη απέναντι σου :P

*Αν ξέρεις αγγλικά, σου παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από μια ταινία για το (Αμερικάνικο) ποδόσφαιρο κοινώς football:
Anyone can get a pass every now and then, but only those who want it will ever get a touchdown. Because if you hold the ball, you control the game. You control the passes, the crowd, the score -damn, you control the fucking weather. You lead your teammates, just as you answer to them. The decisions are yours to make, and the burden of loss falls on your shoulders.
Wanting the ball is power, and glory. Wanting the ball is danger, and responsibility.
Only winners want the ball.

discovery πολυ ωραιο το κειμενο σου!!!!!!!!!!!!!!

εχεις απολυτο δικιο ομως οπου υπαρχει διαολος υπαρχει και αγγελος και καλο να αποδεχτουμε πως θα πεσει φωτια να μας καψει μια μερα επειδη δεν ξερουμε να συμπεριφερομαστε στον εαυτο μας πως να μας νοιαξει να συμπεριφερθουμε καλα σε αλλους. αλλωστε τι να μας νοιαζει για τους αλλους αμα εχουμε τα δικα μας!

εσυ μπορει να εισαι λογικη και να μην πνιξεις-βασανισεις-σκοτωσεις κανεναν αλλα αλλοι δεν σκεφτονται ετσι και γινεται μπαμ και εν βρασμω γινονται πολλα....πραγματικα πολλα.......οσοι αυτοκτονουν μετα απο τετοια γτ το κανουν λες? γιατι σκεφτηκαν ενα πραγμα μονο, οτι φιβουνται ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΝΙΩΣΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ

http://www.youtube.com/watch?v=MS91knuzoOA
μια ανάλογη ιστορία....

κενό, γιατί πρέπει να φτιάξουμε εμείς τη συμπεριφορά μας απεναντί σου? γιατί να μην προσπαθήσεις κι εσύ λίγο να είσαι πιο ευγενικός κάποιες φορές?
γιατί μην ξεχνάς πως όπως εσύ κουβαλάς χίλια δυο βιώματα, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον άνθρωπο απέναντί σου.