Την επόμενη φορά που θα κατακλυσει το μυαλό σας αυτη η σκέψη ως φαινομενική λύση των πραγμάτων,καντε τον κόπο να σκεφτείτε και τα εξης:
Λενε πως ο ανθρωπος μετα το θάνατό του εξακόλουθεί να ζει μεσα απ τις μνήμες κ τις αναμνήσεις των αλλων ανθρώπων
-Θα θέλατε πραγματικά η τελευταια αναμνηση που αφορά εσάς,στο περασμά σας απ αυτή τη ζωη,να είναι ενός ανθρώπου που τελικα σταθηκε αδύναμος να τα βγάλει πέρα,κι εφυγε αφήνοντας εκρεμμότητες κι αλυτες υποθέσεις πίσω του?
-Θα θέλατε πραγματικά να βλαψετε τόσο όσους αγαπάτε-οσοι κι οποιοι κ αν ειναι αυτοι-(γονεις,αδερφια,παιδια,ή αγαπημένοι φιλοι).Να προκαλεσετε σε οσους σας αγαπουν,και νοιαζονται ειλικρινά για εσας,τοσο αφόρητο πόνο,ισόδυναμο ίσως μ αυτον που νιωθετε εσεις αυτη τη στιγμη(τη στιγμη της απελπισιας)?Θα μπορούσατε ν ανοιξετε πληγες στην ψυχη τους που δεν μπορουν να κλείσουν με κανενα τροπο,και που κανεις δεν ξερει που θα τους οδηγησουν αυτες? Ειλικρινα θα μπορουσατε να παρετε τετοια ευθύνη?
-και για τους εκκεντρικούς φιλους μας (emo edition)
ποιος νομιζετε οτι χέστηκε περα απ τους πολυ κοντινους σας ανθρώπους,που σας νοιαζονται πραγματικα?Η πιο πιθανη αντιδραση απ τους υπολοιπους ειναι "α το μαλακα,αυτοκτονησε...λοιπον ,τι λεγαμε?"Αν λοιπον σκοπός σας ειναι ν αφήσετε εντυπώσεις δεν υπαρχει πιο ηλίθιος τροπος απ αυτον.
..μια δευτερη σκεψη σιγουρα σ αυτη την περιπτωση δεν βλάπτει.
Πως γίνεται μια πράξη στην οποια οδηγείται κανεις απο απόλυτη ευαισθησία να κρύβει τόσο υπερβολικό εγωισμό μέσα της..?
Όσο απελπισμένος κι αν είναι καποιος,και καταλαβαινω φιλοι μου οτι ο πόνος κι η απογνωση ειναι πραγματίκα αφόρητη πολλες φορες,θα πρεπει να εχει στη συνειδηση του εκεινες τις στιγμες το τι μπορει να προκαλεσει στους κοντινους του ανθρωπους μια τετοια κίνηση.