Δεν αντεχω τη βια κι τον βιασμο καθολου

Αν το θεμα μου ειναι σε λαθος ενοτητα παρακαλω τονadmin να το μεταφερει

Ξυλο δεν εφαγα ποτε σαν παιδι. Ουτε ξυλια στον ποπο, με τον πατερα μου κιριως συζητουσαμε με τις ωρες και ομολογω πως εκεινος τουλαχιστον ηξερε τι εκανε. Το 95% των προβληματων μου προερχονται απο την οικογενεια της μητερας μου με τα τεραστια πρεπει τους. Τεσπα ομως βια δεν ειχα απο πουθενα. Παραλληλα στο οικογενειακο μου περιβαλλον δεν εγινα ποτε θεατης βιας σε καποιον αλλο, αντρες προς γυναικες κτλ, αφου η οικογενεια μου ειναι μητριαρχικη και πολυ δημοκρατικη. Ολα τα ατομα του σογιου ειναι δραστηρια και ευχαριστες προσωπικοτητες, ημαστε μια δεμενη οικογενεια που σπανιως μαλωνει. Μεχρι εδω ολα καλα. Το μονο δυσαρεστο σκηνικο που μπορω να θυμιθω ειναι οταν ημουν παιδι η μητερα μου ειχε περασει μια φαση βουλιμιας και ενως αναπνευστικου προβληματος υγειας και (δεν το χω ξεκαθαρα στο μυαλο μου γιατι ημουν 12-13 χρονων) και μαλλον την ειχαν ολα αυτα ψιλορηξει, ισως ειχε και καταθλιψη δε ξερω, και ειχε μια αρνηση απεναντι σε εμας και το μπαμπα μου. Ενα βραδυ (πιστευαν οτι κοιμομουν κ δεν ακουγα) ειχα την εντυπωση οτι την πιεσε ο πατερας μου να κανουν ερωτα, τυπου σε παρακαλαω με τις ωρες, σε εχω ζαλισει, και εκεινη εκατσε να κανει ερωτα μαζι του σε στυλ αντε τελειωνε. Τοτε θεωρουσα (ειχα αδυναμια στη μαμα μου απο οταν γεννηθικα κ ακομη εχω) οτι την βιασε (αν και ηξερα οτι δε θα το εκανε ποτε) τωρα καταλαβαινω οτι δεν ηταν τετοιο πραγμα. Βεβαια δε μπορω να μην αναρωτιεμαι αν το εχω ωραιοποιησει τωρα και ειχα δικαιο τοτε...τεσπα οι γονεις μου δεν χωρησαν και αφου η μητερα μου ξεπερασε τα θεματα υγειας της εγιναν πολυ πολυ αγαπημενοι και παραμενουν ετσι.

Εγω τωρα εχω τα εξης

Δεν αντεχω την βια ουτε σαν συζητηση. Μονο οι τιτλοι απο σχετικα θεματα στο φορουμ με κανουν να μουδιαζω

Αν σε καποια πλακα επανω καταλαθος με πονεσει ο αντρας μου νιωθω οτι απειλουμαι απο βια

Αν δεν εχω ορεξη για ερωτα και προσπαθησει να με τουμπαρει ο αντρας μου με φιλακια κτλ νιωθω οτι με πιεζει πολυ και σηκωνω τοιχο

Αν γινω θεατης βιας στον δρομο βγαινω εκτος εαυτου. γενικα πως να το πω...δεν μπορω να διαχειρηστω την βια σε κανενα επιπεδο.

Αν χτυπησει καποιος το παιδι μου...ουτε να το σκεφτομαι!!

Ρε παιδια δεν ειναι υπερβολικο????

ναι, ειναι υπερβολικο...
εκτος απο το παραδειγμα με το παιδι, που το βρισκω πολυ φυσιολογικο.
αν ομως με το "υπερβολικο", εννοεις "υπερβολικο και ανεξηγητο", δεν νομζιω οτι ειναι ανεξηγητο, καθε αλλο.
πιστευω οτι, φρικη απεναντι στην βια δεν μας προκαλει μονο το να εχουμε δεχτει βια, αλλα και το ακριβως αντιθετο.
μεγαλωνοντας εσυ, σε ενα περιβαλλον κατα της βιας, που δεν σε εφερε σε επαφη μαζι της ποτε,σε εναν κοσμο πολυ βιαιο κατα τα αλλα, τελικα μαλλον ειχε σαν αποτελεσμα και το να μην μπορεις να διαχειριστεις καμια μορφη της, και να νοιωθεις αυτο το μουδιασμα που μας περιγραφεις ακομα και στο ακουσμα της...
μ αυτο δεν εννοω φυσικα οτι εκαναν ασχημα οι γονεις σου , καθε αλλο, θεωρω οτι η βια στην διαπαιδαγωγηση, προκαλει μεγαλυτερα δεινα απο τα δικα σου.
το γεγονος παντως παραμενει , οτι μεγαλωσες σε ενυδρειο, διοτι οπως θα εχεις διαπιστωσει, ο κοσμος δεν ειναι αγγελικα πλασμενος...

δεν ξερω ποια θα ηταν η λυση σε αυτο... βια σε μικρες δοσεις ,σαν ενημερωη μονο, αλλα ποτε σαν πραξη??? ισως...
ας το λυσουν οι παιδοψυχολογοι...

Συμφωνώ με την Remedy ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και προσθέτω ότι αντί να βοηθάμε ο ένας τον άλλο κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.
Είναι όντως υπερβολικό που δεν αντέχεις ούτε να διαβάζεις για την βία. Παλαιότερα θυμάμαι έβλεπα με άλλους ανθρώπους μια ταινία στον κινηματογράφο η αλλού και σε φρικιαστική σκηνή υπήρχε κάποια αντίδραση, κάποιο επιφώνημα ενώ τώρα τίποτα δεν μου κάνει εντύπωση αλλά ίσως να είμαι εγώ ετσι επειδή δεν συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΒΙΑΣΜΩΝ ΜΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Η ΤΡΙΧΑ ΚΑΓΚΕΛΟ!!! ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ!!! ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ insect ΟΤΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ!!! ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!!!

συμφωνω με ολους σας. Προσπαθω να εκλογικευω το συναισθημα και να σταματαω σκεπτομενη οτι ετσι ειναι η ζωη και οτι δεν επιλεγουμε τη βια αλλα πρεπει να μπορουμε να την αντιμετοπισουμε κτλ κτλ

νομιζω πρεπει να το δουλεψω με ειδικο...μζι με τα τοσα που πρεπει να δουλεψω...

α! ξεχασα να γραψω οτι με φρικαρουν και τα ντοκιμαντερ αφου δε μπορω να βλεπω τη βια μεταξυ των ζωων

εχεις κανει ψυχοθεραπεια μπας και εχεις κανα παιδικο τραυμα που δεν θυμασαι? η υπερβολικη ευαισθησια απεναντι την βια στα ζωα (την οποια εχω κ εγω) και η παρεξηγημενη ανθρωπινη επαφη η αγγιγμα οταν σου προκαλουν κατι τετοιο, κατι φταιει.

ειδικα αν εχεις αντικρουομενα συναισθηματα πχ εγω μικρη ......αυνανιζομουν με ντοκιμαντερ ζωων να τρωνε το ενα το αλλο. δεν αντεχω να βλεπω να τρωνε και να σκοτωνουν τωρα δεν ξερω γιατι το ειχα

φυσικα οσο αναφορα οπως λες καποιον να μ κανει τσαλιμια ειναι σαν να θελει να με χαλιναγωγησει. εχεις ψαξει τπτ?

Δεν το βρίσκω καθόλου περίεργο αυτό που νιώθεις
Και γω που έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια χωρίς τέτοια περιστατικά που γενικά δεν έχω υποστεί βία σε κανένα επίπεδο, μου σηκώνεται η τρίχα στην οποιαδήποτε σκέψη.
Φαντάσου πως μπορεί να μου χαλάσει η μέρα μου αν δω φώτο ακόμη και από ζώο που να το έχουν χτυπήσει, ακόμη και αν το έχουν παρατήσει, με ρίχνει πάρα πολύ.
Νομίζω πως είναι υγιής συναισθήματα αυτά, μη ταλαιπωρείς το μυαλό σου χωρίς λόγο.

εγω παλι γιατι νιωθω εθισμενος σ'αυτη σαν να τη θελω συνεχεια ? μπορω να ειμαι το πιο ησυχο παιδακι του κοσμου, ακινδυνο, μισοκοιμισμενο, να μη σηκωσω χερι ποτε μου στη κοπελα που ειμαι μαζι κι αγαπω ή οποιο αλλο ατομο κλπ... ΑΛΛΑ ειδικα στις ταινιες δε μπορω αν δεν υπαρχει βια, βαριεμαι. γιαυτο κυνηγω οτιδηποτε υπερβολικο γενικα μεσω της τεχνης, αφου ετσι νιωθω "χορτατος" κι οτι ξεπερναω τα ορια μου κατα καποιο τροπο (στη graphic violence τουλαχιστον). και με τη μουσικη το ιδιο, οταν υπαρχει κοπανημα, νιωθω σαν να ξεσπαω. ολα αυτα με εκφραζουν γιατι μεσα μου υπαρχει απιστευτη ποσοτητα θυμου που δεν αφηνω να βγει. και δε ξερω αν ευθυνονται οι γονεις γιαυτο (αφου εφαγα ξυλο οπως ολα τα παιδια θα ελεγα) ή η αλητεια μικροτερος, οσο η ιδια η ζωη που ειναι σκατα...

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

αυνανιζομουν με ντοκιμαντερ ζωων να τρωνε το ενα το αλλο.

---

ΕΧΥΣΑ.

χαχαχαχαχαχα ΚΕΝΟ σκεφτοσουνα εμενα η τα ζωα?!!!

τον συνδιασμο μικρη Μαιρουλα που αυνανιζεται κοιτωντας κατι αγριο.

λιονταρι με γαζελα

ταυρο με σκορπιο

Μπαμπουινο με σκουληκαντερα

Συνηθως αυτο που εχουμε μεσα μας αυτο θελουμε και τριγυρω μας.. ΕΙμαστε καψουρηδες; Καψουροτραγουδα θα ακουσουμε! Ειμαστε αραχτοι; Θα ακουσουμε Μπομπ. Ειμαστε ετοιμοι να πηδηξουμε απο πουθενα; Θα ακουσουμε κοψοφλεβικια. μας εχει πιασει παλιμπαιδισμος; θα δουμε κινουμενα σχεδια. θελουμε εναν ερωτα; θα διαβαζουμε ρομαντζα, εχουμε μεσα μας ανεκφραστο θυμο και βια; θα δουμε σπλαττερ κ.ο.κ.

συμφωναω! αν κι εμενα οταν με πιανει παλιμπαιδισμος παλι στη βια το ριχνω, δε ξερω γιατι. κινουμενα σχεδια εχω να δω απο πριν το γυμνασιο (δε βλεπω καν anime/manga παρολο που γουσταρω Ιαπωνια).

πω πω κ μενα μαρεσουν πολυ τα ανιμε! και γω οπως κ εσυ δν παει αναλογα την διαθεση ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΣΩ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΟΟΟΟ