Χαιρετώ την παρέα. Φρονώ πως το να μεταφέρω και εδώ, σχετικό κείμενο μου θα βοηθήσει
ΧΡΗΣΙΜΑ
1. ΓΕΝΙΚΑ
Εφαρμόζοντας την Παγκόσμια Διακήρυξη του ΟΗΕ, ο Καταστατικός Χάρτης της Ελλάδας (Σύνταγμα) προβλέπει τη διασφάλιση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για γυναίκες και άνδρες, συγχρόνως δε υποχρεώνει και τα τρία σώματα (νομοθετικό, εκτελεστικό, δικαστικό) να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, ανεξάρτητα από το φύλο τους, και να λαμβάνουν τα αναγκαία για την προστασία τους μέτρα. Το ελληνικό Σύνταγμα περιλαμβάνει γενικές διατάξεις για την προστασία του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια.
Στο άρθρο 2 ορίζεται ότι "ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας". Στο άρθρο 4 αναγνωρίζεται η ισότητα των δύο φύλων με τη φράση "έλληνες και ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις".
Στον τομέα του Αστικού Δικαίου, ο Νόμος 1329/83, που αναμόρφωσε το Οικογενειακό Δίκαιο (ειδικό κεφάλαιο του Αστικού Κώδικα), δεν κάνει καμία αναφορά στη βία κατά των γυναικών.(!)
Το Ποινικό μας Δίκαιο στηρίζεται κι’ αυτό στην ισότητα όλων ενώπιον του νόμου και στη δυνατότητα του κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από το φύλο του, να προσφεύγει στη δικαιοσύνη σε περίπτωση προσβολής των δικαιωμάτων του. Μ' αυτή την έννοια ο ελληνικός Ποινικός Κώδικας περιέχει τις αναγκαίες βάσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών όπως και κατά των ανδρών.
Τιμωρούνται οι πράξεις και οι συμπεριφορές που θίγουν τη ζωή και την ακεραιότητα του ατόμου, καθώς και την ελευθερία, την τιμή και την προσωπικότητά του, αλλά και τη σεξουαλική του ελευθερία. Όμως, εκτός από την περίπτωση του βιασμού, καμία διάταξή του δεν αναφέρεται ειδικά στη βία κατά των γυναικών.
Στην πραγματικότητα, το ελληνικό Δίκαιο αντιμετωπίζει τη βία κατά των γυναικών με τις διατάξεις που προβλέπουν γενικά την τιμωρία των αδικημάτων κατά του προσώπου (προσβολή κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας), κατά της ελευθερίας, της τιμής και της προσωπικότητας του ατόμου ή κατά της σεξουαλικής ελευθερίας. Τα κείμενα που αναφέρονται σ’ αυτά τα αδικήματα περιλαμβάνουν μερικές διατάξεις ειδικά για τη βία, που αναφέρονται στις σωματικές βλάβες, καθώς και στην ψυχολογική και την συναισθηματική βλάβη (απρόκλητη σωματική βλάβη -επικίνδυνη σωματική βλάβη -βαριά σωματική βλάβη -θανατηφόρος βλάβη -βλάβη από αμέλεια). Η βία μεταξύ των συζύγων δεν αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερες διατάξεις. Τα χτυπήματα και οι βλάβες, καθώς και οι πράξεις μείωσης της προσωπικότητας που τυχόν υφίσταται η γυναίκα στα πλαίσια του γάμου, αντιμετωπίζονται όπως και η ψυχολογική βία που, παρόλο που δεν αποτελεί ιδιαίτερο αδίκημα, εντάσσεται στις πράξεις «μείωσης της προσωπικότητας», έννοια που συναντάμε και στον Αστικό Κώδικα.
2. Κείμενα νόμου για την κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών
2.α Βιασμός
Η μόνη περίπτωση που ο Ποινικός Κώδικας αναφέρεται στη σεξουαλική βία, και όχι ειδικά στην ασκούμενη κατά των γυναικών, είναι ο βιασμός. Ας σημειωθεί ότι αυτό γίνεται για την προστασία του πνεύματος και της ηθικής, αλλά και της ιδιοκτησίας, της οικογένειας και όχι για την προστασία της προσωπικότητας ή της ζωής των γυναικών.
Μέχρι την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, το 1983, οι γυναίκες ανήκαν στα αγαθά της οικογένειας, ιδιοκτήτης των οποίων ήταν ο άνδρας. Το άρθρο 336 του Π.Κ., που ρύθμιζε τα του βιασμού μέχρι το 1984, κατέτασσε τον βιασμό στα «εγκλήματα κατά της τιμής». Μετά την τροποποίηση του Κώδικα, στις 16.03.1984 με το νόμο 1419/84, το νέο άρθρο εντάσσεται στα «εγκλήματα κατά της σεξουαλικής ελευθερίας και τα εγκλήματα της οικονομικής εκμετάλλευσης της σεξουαλικής ζωής» τιμωρείται δε μόνο εφόσον τελείται εκτός γάμου.
Το δικανικό σύστημα της Ελλάδας στηρίζεται στα αποδεικτικά έγγραφα (αντίγραφο από το βιβλίο της Αστυνομίας με την έκθεση των συμβάντων, όπου καταχωρήθηκε η καταγγελία του θύματος, αντίγραφο παροχής υπηρεσιών από δημόσιο νοσοκομείο με αναγραφή και των αιτίων που προκάλεσαν την παροχή των υπηρεσιών, καταχώρηση των ονομάτων των προτεινομένων μαρτύρων) και αυτό αποθαρρύνει τα θύματα για την αίτηση απονομής δικαιοσύνης.
Τι λέει ο νόμος
Ποινικός κώδικας - Κεφάλαιο 1ο Ποινικός Νόμος
Άρθρο 336
Βιασμός
1. Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία εξώγαμη ή σε ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης τιμωρείται με κάθειρξη.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
Άρθρο 337
Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας
1. Όποιος με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπει άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή.
2. Με φυλάκιση τριών μηνών μέχρι δύο ετών τιμωρείται η πράξη της προηγούμενης παραγράφου, αν ο παθών είναι νεότερος από 12 ετών.
Άρθρο 338
Κατάχρηση σε ασέλγεια
1. Όποιος καταχράται την παραφροσύνη γυναίκας ή την από οποιαδήποτε αιτία προερχόμενη ανικανότητά της να αντισταθεί για να έλθει σε εξώγαμη συνουσία μαζί της, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.
2. Όποιος καταχράται τις παραπάνω καταστάσεις και ενεργεί άλλη ασελγή πράξη σε γυναίκα ή άντρα, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών
Κάποιες διατάξεις περί βιασμού έχουν μεταρρυθμιστεί «τελευταία» (!) με το Ν. 1419/1984
Το άρθρο 336 τιμωρεί το βιασμό ως κακούργημα. Ωστόσο, με βάση το άρθρο 344, αν και η ποινική δίωξη για το έγκλημα του βιασμού ασκείται αυτεπάγγελτα, ο εισαγγελέας μπορεί κατ' εξαίρεση, ύστερα από έγκριση του εισαγγελέα Εφετών, να απέχει οριστικά από την άσκηση της δίωξης ή, αν έχει ασκήσει την ποινική δίωξη, να εισαγάγει την υπόθεση στο αρμόδιο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.
Άρθρο 344
Έγκληση
Στις περιπτώσεις των άρθρων 337, 338, 339, 342 και 343 για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση. Στις περιπτώσεις του άρθρου 336 η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως. Ο εισαγγελέας όμως μπορεί κατʼ εξαίρεση με αιτιολογημένη διάταξή του ύστερα από έγκριση του εισαγγελέα εφετών, να απέχει οριστικά από την άσκηση της ποινικής δίωξης, ή, αν έχει ασκήσει την ποινική δίωξη, να εισαγάγει την υπόθεση στο αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών. αυτό μπορεί να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη εκτιμώντας τη δήλωση του θύματος ή των κατά το άρθρο 118 προσώπων ότι η δημοσιότητα από την ποινική δίωξη θα έχει ως συνέπεια το σοβαρό ψυχικό τραυματισμό του θύματος.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
(Παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο)
Ανάμεσα στα εγκλήματα που στρέφονται κατά της γενετήσιας ελευθερίας του ατόμου, διακριτή θέση καταλαμβάνει αυτό του βιασμού, το αξιόποινο του οποίου προβλέπεται στο άρθρο 336 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα, που ορίζει ότι «Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη».
Με την ανωτέρω διάταξη εισάγονται ως εκ τούτου δύο μορφές τέλεσης της προκείμενης αξιόποινης πράξης, δηλαδή ο βιασμός υπό στενή έννοια και ο εξαναγκασμός σε ασέλγεια. Η τελευταία αυτή μορφή βιασμού μάλιστα δεν διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος των προθέσεων του δράστη, ενώ, επιπλέον, στην παράγραφο 2 του ίδιου ως άνω άρθρου προβλέπεται και τρίτη περίπτωση τέλεσης του εγκλήματος, υπό τη μορφή του ομαδικού βιασμού.
Ειδικότερα, το έγκλημα του βιασμού συνίσταται αφενός μεν στη χρήση βίας και αφετέρου στην επίτευξη εξώγαμης συνουσίας ή ανοχής ή επιχείρησης ασελγούς πράξης σε βάρος του θύματος. Επομένως, για τη στοιχειοθέτησή του απαιτούνται ο φυσικός εξαναγκασμός του θύματος, ανεξαρτήτως φύλου του, δια της άσκησης σωματικής βίας ή της απειλής σπουδαίου και αμέσου κινδύνου, ο οποίος γίνεται με σκοπό την επίτευξη εξώγαμης συνουσίας ή προς ανοχή ή επιχείρηση ασελγούς πράξης. Συνεπώς η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος μπορεί να πληρωθεί είτε με τη χρήση σωματικής βίας, είτε με τη χρήση απειλής σπουδαίου και αμέσου κινδύνου, η δε τυχόν χρήση και των δύο αυτών τρόπων σε μια περίπτωση αποτελούν εκφάνσεις μιας και της αυτής εγκληματικής δράσης.
Ειδικά σε σχέση με την πρώτη περίπτωση, ως άσκηση σωματικής βίας θεωρείται η χρήση σωματικά επενεργούσης δύναμης για την υπερνίκηση είτε της ήδη εκδηλωθείσης, είτε της απλά αναμενομένης αντίστασης του θύματος, δηλαδή η φυσική δύναμη που δεν μπορεί να απωθηθεί και εξαναγκάζει κάποιον να υποστεί παρά τη θέλησή του εξώγαμη συνουσία. Η σωματική βία διακρίνεται περαιτέρω σε αυτή που επιτυγχάνει αμέσως το σκοπό της και σε εκείνη καταλήγει στο αξιόποινο αποτέλεσμα διαμέσου της βούλησης του εξαναγκαζομένου. Η μορφή αυτή σωματικής βίας διαφέρει από τη ψυχολογική βία, στο μέτρο που για την ύπαρξή της απαιτείται πάντοτε σωματική επενέργεια, ενώ η ψυχολογική βία υπάρχει, όταν χωρίς τη σωματική επενέργεια, δημιουργείται μια ψυχικά δυσάρεστη κατάσταση στο εξαναγκαζόμενο πρόσωπο, που για να την καταργήσει αναγκάζεται εντέλει να υποκύψει.
Σε σχέση εξάλλου με τη δεύτερη περίπτωση,ως απειλή νοείται η προαγγελία κάποιου «κακού» προς το εξαναγκαζομένο πρόσωπο, δηλαδή κάποιας υλικής ή ηθικής βλάβης που πρόκειται να επέλθει σε βάρος του σε περίπτωση που αυτό δεν υποκύψει στις απαιτήσεις του δράστη. Το αντικείμενο της απειλής, δηλαδή το επαπειλούμενο κακό, το οποίο μπορεί να αφορά σε οποιοδήποτε έννομο αγαθό, προσδιορίζεται στην περίπτωση αυτή από το Νόμο σαν «κίνδυνος», δηλαδή ως μια κατάσταση που κάτω από δεδομένες συνθήκες ενέχει, κατά την κοινή πείρα, όχι απλά τη δυνατότητα, αλλά την πιθανότητα επέλευσης κάποιας βλάβης.
Συνεχίζεται...
