αλλη μια ιστορια για συμβουλες :)

Γεια σας!!Γραφω πρωτη φορα την ιστορια μ και νιωθω περιεργα!Βασικα ειμαι φοιτητρια και παντα ειχα πολυ ανχος και φοβομουν τη σχολη αλλα παρολα αυτα την ειχα γραμμενη και καλοπερνουσα μετα την ψιλοκαταθλιψη που ειχα περασει στο 1ο ετος σαν πρωτοετο και γω που δεν προσαρμοστηκε ευκολα!!
Γενικα ημουν και προσπαθω να ειμαι χαρουμενος ανθρωπος που θελει ν διασκεδαζει και ν περναει καλα και ολα τ εβλεπα αισιοδοξα,ειχα φιλους αληθινους που γελουσαμε πολυ(αλλα τωρα ειναι μακρυα γτ εγω σπουδαζω ακομα)
Τεσπα το κυριο προβλημα μ αρχισε πριν 3 χρονια που χωρισα απο 3 χρονια σχεσης και ξαναερωτευτηκα ενα τυπο που ηθελε να παιξει μαζι μ!!Ταυτοχρονα απο παρεες τα πηγαινα πολυ καλα και περνουσα πολυ τελεια με τ φιλαρακια μ!!!Αλλα μου ρθαν τα πανω κατω!!Κολλησα με τον τυπο ασχημα,τον ερωτευτηκα τρελα αλλα αυτος δεν ηθελε σχεση γτ τοτε ημουν 21 μαλλον μικρη γι αυτον και αυτος 36!!και τρωω πρωτο χαστουκι!Μετα μια "καλες μου φιλες " που ηθελε και αυτη ν τα βρει ενα 35 αλλα δεν εβρισκε με ορμηξε και με κυνηγουσε να με χτυπησει επειδη οπως ειπε δεν βγηκα μαζι τους και τους εστησα (ακυρο ετσι???),εγω πιστευω γουσταρε τον δικο μ!τεσπα!αλλα το θεμα πιο ειναι γυρισε και ειπε στη παρεα οτι εγω την εβρισα και την χτυπησα και ολη η παρεα μου γυρισε την πλατη νομιζοντας οτι ειμαι φρικιο αλλα το μονο που εκανα ηταν ν τρεξω ν ξεφυγω μην με ξεμαλλιασει!!
Τελοσπαντων....Ταυτοχρονα ο τυπος μπορει να μην ηθελε σχεση αλλα ασχολιοταν συνεχεια μαζι μ με διαφορους τροπους,με αποτελεσμα να νομιζω οτι με παρακολουθει!!!
Απο τοτε εχασα τον εαυτο μ!!!Αποξενωθηκα και απο τους απλους γνωστους,με πηρε πολυ απο κατω που ημουν ερωτευμενη χωρις ανταποκριση,που μου φερθηκαν ετσι οι φιλοι μ!!!Δεν ετρωγα, εχασα 10 κιλα,κοιμομουν 2 ωρες το 24ωρο εκλαιγα συνεχεια,ειχα ανχος,η αυτοπεποιθηση επεσε στο μηδεν, εμφανισα ψυχοσωματικα!!!και επειδη καθομουν μονη και σταναχωρημενη η ιδεα της παρακολουθησης μεγαλωνε :(
Τεσπα καταλαβαινα οτι δεν ημουν ο εαυτος και κατι δεν πηγαινε καλα με μενα αλλα ηθελα ν τ ξεπερασω μονη χωρις βοηθεια γτ ενιωθα πολυ πληγωμενη γενικα ακομα κ απο οικογεινεια γτ για κακη μ τυχη παιχτηκα κ τραγικα σκηνικα κ με οικογεινεια εκεινη την περιοδο!!!
Αφου περασα ενα χρονο χαλια μετακομιζω και το βλεπω σα καινουρια αρχη!!!αλλα παλι δεν μπορεσω ν ορθοπατησω....παλι εκλαιγα σχολη χαλια,δεν περνουσα μαθηματα και απο φιλιες χαλια δεν μπορουσα να εμπιστευτω κανενα!!Αρχισα ν εχω νευρα να τσακωνομαι με τους γονεις χωρις λογο και με τους φιλους-γνωστους και γενιακ πιστευα οτι ολοι ηταν εναντιον μου!!Οποτε η μαμα μ λεει τελος πρεπει ν παω σε ψυχολογο λεγοντας οτι περνω φαση αλλα γω νομιζω οτι επαθα καταθλιψη!ο ψυχολογος μου δωσε κατι ελαφρυα αντιψυχωσικα αλλα δεν κανανε τιποτα γτ δεν επερνα και μεγαλη δοση και τα εκοψα γτ δν μ αρεσε που τ περνα και ο ψυχολογος οταν του μιλουσα κοιτουσε το ρολοι!!!
Τελικα ηρεμησα απο μονη μ δηλαδη μου φυγε η ιδεα της παρακολουθησης γτ και γω ελεγα δεν γινονται αυτα απλα εχω φρικαρει και ξεσπαω ετσι!!!ελατωνεται και τ ανχος με τ ν βγαινω εξω με το ζορι βεβαια,αρχισα γυμναστηριο!!!Αλλα και παλι δεν επανηρθα!!!
Τωρα πλεον το προβλημα μ ειναι οτι γενικα δεν εχω ορεξη να βγω να κανω νεους φιλους παρολο που και στη σχολη τα παω καλα δεν χαιρομαι ν παρω τα πανω μ,καθομαι μεσα βλεπω συνεχεια τηλεοραση.Σταματησα ν κλαιω αλλα ακομα νιωθω απελπισια και μερικες φορες ανχος τα βλεπω μαυρα και οτι ποτε ξανα η ζωη μ δεν θα γινει οπως παλια οτι δεν θα ξανακανω φιλους και γενικα καταθλιπτικες σκεψεις!!!Πιεζομαι ν στολιστω και ν βγω εξω και ν μιλαω σε ανθρωπους για να μην ξαναγυρισω στα παλια αλλα παλι δεν εχω επανερθει!!!
Επισης νομιζω μου εχει δημιουργηθει και κοινωνικη φοβια 'η δεν ξερω πως το λενε γτ ανχονομαι οταν μιλαω με καποιον και δεν μπορω να εχω πραγματικη επικοινωνια με καποιον :(
Σκεφτομαι ν παω σε ενα ψυχιατρο που μου συστησε φιλος που βοηθηκε πολυ και σκεφτομαι ν παω γτ τοσο καιρο που τ αποφευγω το προβλημα μενει και δεν τ ξεπερναω και εμφανιζονται και αλλα και δεν θελω ν εμφανιστουν και καινουρια!!!Θελω ν βρω τον παλιο χαρουμενο εαυτο μ που τον εχω χασει τοσο καιρο!!!
Εσεις εχετε αναλογη εμπειρια????????Πιστευετε ο ψυχιατρος θα δωσει οριστικα λυση στο προβλημα μ που νιωθω χαλια και δεν μπορω ν τ ξεπερασω???
Πραγματικα εχω κουραστει πολυ ψυχολογικα και αν και εχω κανει πολλα βηματα απο μονη μ δεν μπορω ν τ ξεπερασω τελειως:(

Μου φαινεται τρομερα παραξενο ποσα πολλα μελη ηταν σουπερ ντουπερ με φιλιες μεχρι και το λυκειο, στο πανεπιστημιο ερωτευτηκαν και χωρισαν, και μετα ολα γιναν χαλια, χασανε τους φιλους τους και παθανε καταθλιψη η κατι αλλο. Μιλαμε αυτη την ιστορια παιζει να την εχω ακουσει ενα εκατομμυριο φορες. Αξιζει διερευνησης. Οποτε σου απαντησα στην πρωτη ερωτηση σου, αν εχουμε κι εμεις παρομοια εμπειρια, οσο για τον ψυχιατρο, δεν εχω ιδεα, ας μιλησει καποιο αλλο μελος.

ισως γιατι μεχρι το λυκειο ειμαστε ακομα μεσα στα προστατευτικα πλαισια της οικογενειας και το μονο που μας απασχολει ειναι τα διαβασματα και το πως να περασουμε καλα. μετα ερχονται οι υποχρεωσεις μενεις συνηθως μονος σου ερχεσαι αντιμετωπος με δυσκολες καταστασεις και τοτε ισως βγαινουν καποιες ευαισθησιες που υποβοσκαν πιθανον...

Εγώ θα σου έλεγα να μη πας σε ψυχίατρο.
Όσο μπορείς να το παλεύεις μόνη σου και να καταφέρνεις έστω και αυτά τα μικρά βηματάκια που όπως λες έχεις κάνει, απέφυγε το.
Αν νιώσεις πραγματικό κίνδυνο, (όπως αυτό με την παρακολούθηση), τότε πήγαινε, αν και πάλι θα σου έλεγα να ξεκινήσεις με ψυχολόγο.
Πιστεύω πως όλη αυτή η μαυρίλα ήρθε γιατί συνέβησαν απανωτά χτυπήματα: οικογενειακα προβλήματα/συναισθηματική απόριψη/διάλυση με τους φίλους.
Ο καθένας μας θα έπεφτε σε μαυρίλα, δεν είναι εύκολο να είσαι σε όλα χάλια και να σηκωθείς από τον πάτο.
Παρόλα αυτά φαίνεσαι δυνατή και μάχιμη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Θα σου πω τι κάνω εγώ όταν πέφτω. Μπορεί να είναι επιφανειακό αλλά εμένα τουλάχιστον με βοηθάει πολύ να ανέβω ψυχολογικά.
Ασχολήσου με τον εαυτό σου, με την εμφάνιση σου. Πήγαινε γυμναστήριο, κάνε μάσκες, μασάζ, ψώνια, νιώσε όμορφη.
Η αυτοπεποίθηση δεν έβλαψε κανένα...:)

Quote:

---

Originally Posted by stavroula

ισως γιατι μεχρι το λυκειο ειμαστε ακομα μεσα στα προστατευτικα πλαισια της οικογενειας και το μονο που μας απασχολει ειναι τα διαβασματα και το πως να περασουμε καλα. μετα ερχονται οι υποχρεωσεις μενεις συνηθως μονος σου ερχεσαι αντιμετωπος με δυσκολες καταστασεις και τοτε ισως βγαινουν καποιες ευαισθησιες που υποβοσκαν πιθανον...

---

Ναι παιδια εχετε δικιο οτι η πολλοι τ παθαονουμε αυτο με το φυγουμε απ τ σπιτι και μαλλον φταιει δεν ειματε καλα προετοιμασμενοι για να ζησουμε χωρις τη μαμα 'η τον μπαμπα στο πλαι!

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Εγώ θα σου έλεγα να μη πας σε ψυχίατρο.
Όσο μπορείς να το παλεύεις μόνη σου και να καταφέρνεις έστω και αυτά τα μικρά βηματάκια που όπως λες έχεις κάνει, απέφυγε το.
Αν νιώσεις πραγματικό κίνδυνο, (όπως αυτό με την παρακολούθηση), τότε πήγαινε, αν και πάλι θα σου έλεγα να ξεκινήσεις με ψυχολόγο.
Πιστεύω πως όλη αυτή η μαυρίλα ήρθε γιατί συνέβησαν απανωτά χτυπήματα: οικογενειακα προβλήματα/συναισθηματική απόριψη/διάλυση με τους φίλους.
Ο καθένας μας θα έπεφτε σε μαυρίλα, δεν είναι εύκολο να είσαι σε όλα χάλια και να σηκωθείς από τον πάτο.
Παρόλα αυτά φαίνεσαι δυνατή και μάχιμη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Θα σου πω τι κάνω εγώ όταν πέφτω. Μπορεί να είναι επιφανειακό αλλά εμένα τουλάχιστον με βοηθάει πολύ να ανέβω ψυχολογικά.
Ασχολήσου με τον εαυτό σου, με την εμφάνιση σου. Πήγαινε γυμναστήριο, κάνε μάσκες, μασάζ, ψώνια, νιώσε όμορφη.
Η αυτοπεποίθηση δεν έβλαψε κανένα...:)

---

Θεοφανια μ ναι και γω πιστευω οτι η αυτοπεποιθηση και γενικα η αυτοεκτιμηση δεν εβλαψε κανενα και ισα ισα αμα την δουλευεις σε τετοιες καταστασεις μαυριλας σε βοηθαει αρκετα να ανεβεις!!!Σ ευχαριστω για το δυνατη :)

κοπελια ο ορισμοσ τησ ψυχωσησ ειναι να νομιζεισ οτι καποιοσ σε παρακολουθει επισησ στο σκηνικο που εγινε με τη φιλη σου μπορει να μην αντιληφθηκεσ καλα τι πηγε να κανει και να νομιζεσ οτι σε κυνηγαει και αντεδρασεσ ετσι ασχημα αυτη η λαθοσ ερμηνευση των ερεθισματων ειναι στοιχειο ψυχωσησ οτι ο ψυχολογοσ σου εδωσε αντιψυχωτικα παλι μετραει κατι ειδε κι εγω ετσι που τα γραφεισ πιστευω οτι εχεισ ψυχωση χρειαζεσαι ιατρικη βοηθεια οπωσδηποτε γιατι δεν ξερεισ τι μπορει να γινει μετα απο καποιο στρεσογονο γεγονοσ

α και σβησε το επιθετο σου αν ειναι αυτο που φαινεται στο νικ

Δεν είναι η λύση ο ψυχολόγος, πόσο μάλλον ο ψυχίατρος! Η λύση είσαι εσύ, σε κάθε περίπτωση είναι σε σένα. Μέσα σου

Μια χαρά είσαι, απλά αντιμετώπισες τη ζωή. Εχει και τα καλά της. Προσπάθησε να κάνεις τις στιγμές σου όμορφες. Ξεκίνα από τις πιο απλές

Γειά σου Αθανασουδάκι! Εγώ δεν μπορώ να σου πω αν πρόκειται όντως για ψύχωση. Αν δεν είσαι σίγουρη, πρέπει να επισκεφτείς έναν άλλο ψυχίατρο αφού ο προηγούμενος κοιτούσε το ρολόι του όπως λες. Όσο για το άγχος στις συναναστροφές σου, νομίζω πως είναι αγοραφοβία και έιναι σύμπτωμα κατάθλιψης. Εγώ που πάσχω 2,5 χρόνια από κατάθλιψη, τον πρώτο καιρό, πριν γίνουν έντονα τα συμπτώματα ένιωθα άσχημα και φοβόμουν να έρθω σε επαφή με κόσμο ενώ γενικά δεν είμαι αντικοινωνική. Κατόπιν αυτού, τα συμπτώματα άρχισαν να γίνονται πιο έντονα, μέχρι που έφτασα στον πάτο..Ο γιατρός σου δεν διέγνωσε κατάθλιψη; Γιατί έιναι εμφανές ότι έχεις πολλά από τα συμπτώματα και έιναι φυσιολογικό αφού πέρασες μέσα από τόσες δύσκολες καταστάσεις. Μην αισθάνεσαι ενοχές γι' αυτό, στον καθένα μπορεί να συμβεί. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να φροντίσεις τον εαυτό σου κάνοντας πράγματα που σ' ευχαριστούν και γιατί όχι, να κάνεις και shopping therapy. Αλήθεια, έχεις φίλους στους οποίους μπορείς να στηριχτείς;

Quote:

---

Originally Posted by pad

κοπελια ο ορισμοσ τησ ψυχωσησ ειναι να νομιζεισ οτι καποιοσ σε παρακολουθει επισησ στο σκηνικο που εγινε με τη φιλη σου μπορει να μην αντιληφθηκεσ καλα τι πηγε να κανει και να νομιζεσ οτι σε κυνηγαει και αντεδρασεσ ετσι ασχημα αυτη η λαθοσ ερμηνευση των ερεθισματων ειναι στοιχειο ψυχωσησ οτι ο ψυχολογοσ σου εδωσε αντιψυχωτικα παλι μετραει κατι ειδε κι εγω ετσι που τα γραφεισ πιστευω οτι εχεισ ψυχωση χρειαζεσαι ιατρικη βοηθεια οπωσδηποτε γιατι δεν ξερεισ τι μπορει να γινει μετα απο καποιο στρεσογονο γεγονοσ

---

φιλε συγνωμη αλλα κανεις λαθος η κοπελια που ειπα οντως μου ορμησε και παλι καλα ηταν ενας περαστικος και με βοηθησε!!!και δεν ειναι λαθος ερμηνευση μαλιστα χτυπησα κιολας!!μετα με τις παρακολουθησεις οντως ο τυπος ειχε ερθει κρυφα ακομα και στο χωριο μ οταν ημουν και ξεχασα να πω οτι ηταν παντρεμενος γι αυτο δεν μπορουσαμε να ειμαστε μαζι αλλα παρολαυτα με ακολουθουσε και στα μαγαζια που εβγαινα που ειναι μονο φοιτητικα και μαλιστα ενα βραδυ ηταν και εξω απο τ σπιτι μ(ειλικρινα τους αντρες δεν μπορω να τους καταλαβω)και παρολα αυτα δεν ηθελε να ειμαστε μαζι!!!επομενο δεν ειναι να φοβηθω????πηγα και στην αστυνομια και οι γονεις μου ηρθαν σαλονικη για να τον βρουν!!!τελικα μετακομισα και ησυχασα και μου φυγαν οι σκεψεις!!!γι αυτο ο ψυχολογος αν και του τα ειπα ολα αυτα που εχω ματυρες και τους φιλους που ηταν μπροστα θεωρησε σωστο να δωσει αντιψυχωσικο γι αυτο και τα κοψα αμεσως!!!!!!

αυτα που λεσ μοιαζουν με ψυχωση αν οντωσ συνεβησαν τοτε τι να σου πω παιρνεισ βραβειο μαλακομαγνητη εκεινο που δεν εχει νοημα ειναι γιατι οι φιλοι σου πηραν το μεροσ τησ αλλησ κοπελασ και γιατι ο ψυχ σου γραψε αντιψυχωτικα ενα στοιχειο τησ ψυχωσησ ειναι να μην καταλαβαινεισ οτι την εχεισ οποτε αυτα που λεω ταιριαζουν κ ειμαι κα παλιοσ στην ψυχωση και την αναγνωριζω

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Γειά σου Αθανασουδάκι! Εγώ δεν μπορώ να σου πω αν πρόκειται όντως για ψύχωση. Αν δεν είσαι σίγουρη, πρέπει να επισκεφτείς έναν άλλο ψυχίατρο αφού ο προηγούμενος κοιτούσε το ρολόι του όπως λες. Όσο για το άγχος στις συναναστροφές σου, νομίζω πως είναι αγοραφοβία και έιναι σύμπτωμα κατάθλιψης. Εγώ που πάσχω 2,5 χρόνια από κατάθλιψη, τον πρώτο καιρό, πριν γίνουν έντονα τα συμπτώματα ένιωθα άσχημα και φοβόμουν να έρθω σε επαφή με κόσμο ενώ γενικά δεν είμαι αντικοινωνική. Κατόπιν αυτού, τα συμπτώματα άρχισαν να γίνονται πιο έντονα, μέχρι που έφτασα στον πάτο..Ο γιατρός σου δεν διέγνωσε κατάθλιψη; Γιατί έιναι εμφανές ότι έχεις πολλά από τα συμπτώματα και έιναι φυσιολογικό αφού πέρασες μέσα από τόσες δύσκολες καταστάσεις. Μην αισθάνεσαι ενοχές γι' αυτό, στον καθένα μπορεί να συμβεί. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να φροντίσεις τον εαυτό σου κάνοντας πράγματα που σ' ευχαριστούν και γιατί όχι, να κάνεις και shopping therapy. Αλήθεια, έχεις φίλους στους οποίους μπορείς να στηριχτείς;

---

Γεια σου!Βασικα ο γιατρος που πηγαινα ηταν ψυχολογος βεβαια δεν ξερω πως μου γραψε τα χαπια αλλα ηταν πολυ ελαφρα μαλιστα τα διναν χωρις συνταγη και επερνα 1 τη μερα που ουτε το καταλαβαινα και μετα τα κοψα!!!Οχι δεν διεγνωσε τιποτα μου πε οτι δεν πρεπει να βαζουμε ταμπελες και μου πε οτι περναω το περναω λογο ανχους και μου λεγε ολο γενικοτητες!!!Και ναι η αληθεια ειναι νιωθω λιγο ασχημα που μου συνεβει!Και η αληθεια ειναι οτι νιωθω οτι δεν εχω πλεον φιλους που μπορω να στηριχτω,νιωθω οτι εχω μονο εμενα που πρεπει ν σταθω και παλι στα ποδια μ!!!απλα ξεπερασα απο μονη την πολυ χαλια περιοδο ξεπερασα και το πολυ ανχος μου,νιωθω ασφαλης στο δρομο μπορω να διαβασω απλα αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι δεν εχω βρει ακομα την ζωντανια μ και να δω τη ζωη και παλι αισιοδοξα να βρω καινουρια φιλαρακια γτ προφανως τα προηγουμενα δν ηταν φιλαρακια αλλα φιδακια γτ 24 ειμαι μου τη σπαει να ζω ετσι.....απλα αργησα πολυ να τ αποδεχτω οτι μπορει ν χω καταθλιψη και σκεφτομαι να παω σε ενα καλο επαγγελματια ψυχιατρο που μου συστησαν!

παντ...σταμάτα τις διαγνώσεις...
Μπορεί να τρομοκρατήσεις την κοπέλα χωρίς λόγο και να γυρνά στο μυαλό της συνέχεια πως μπορεί να έχει ψύχωση και ξέρεις πόσο επικίνδυνη είναι η ανθυποβολή.
Από τη στιγμή που η ίδια έχει εξήγηση και δεν ταλαιπωρείται δεν έχει νόημα να της βάζεις τέτοιες σκέψεις...:)

θεοφ σταματαω ασ παει σε ενα γιατρο να βγαλει ακρη οχι μονη τησ αυτο θελω να πω καληνυχτα