Printable View
Sas parakalw kapios pite mou ti na kanw giati se duo meres pernoume e3etaseis kai den nomizw pws exw perasei sti ximia kai eimai para poli agxwmenos kai den vgenw apto spiti edw kai mia evdomada egklwvismenos sto dwmatio mou oi goneis mou den to 3eroun pws ta exw pai xalia sti ximia kai oti mallon den exw perasei kai anisixoun ti exw alla ama mathoun tin exw vamenei asxima pite mou pws na antimetwpisw ena tetio provlima sorry gia ta agglika euxaristw dimitris
βρε δημητρη μην ανυσηχεις κατσε κ πες στους γονεις σου οτι δεν εγραψες καλα στη χημεια κ οτι γι'αυτο εισαι ανχομενος ειμαι σιγουρη οτι θα το καταλαβουν οκ δεν εγινε κ κατι...
Συμφωνω,μη γινεις κι εσυ ενα απ τα παιδια που παθαινουν καταθλιψη κ φτανουν στα ακρα λόγω μαθηματων.Ελεος!Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου.
Ακομα και στην χειροτερη που οντως δεν εχεις περασει,υπαρχει κι ο Σεπτεμβρης.
Κι αν οι γονεις σου ειναι πολυ αυστηροι σε τετοια θεματα(που ισως αυτο ειναι δικη σου εντυπωση,καθως πιστευω οτι πρωτιστως τους ενδιαφερει η υγεια του παιδιου τους),εσυ μην τρελενεσαι.
Δειξτους πως κι εσυ στενοχωριεσαι γι αυτο το ενδεχομενο,κι οτι εισαι διαθεσημος να διαβασεις και ισως κ να κανεις κ καποια ιδιαιτερα μες το καλοκαιρι ωστε να περασεις το μαθημα.
Αν κ θελω να πιστευω οτι μπορει να κανεις λαθος,καθως το να περασεις ενα μαθημα δεν εξαρταται μονο απ τις τελικες εξετασεις,ακομα κι αυτο να συμβαινει κουλαρε.
Όλα θα πανε καλα
Δηλαδη τι μπορει να σου κανουν οι γονεις σου?
Θα σε κανουν ντα-ντα μηπως?
Θα σε πανε στην αστυνομια να σε συλαβουν?
Θα σε βαλουν για υοθετηση?
Μην το κανεις περιπλοκο στο μυαλο σου, οτι εγινε εγινε τωρα , αν και βασικα δεν εγινε απολυτα μιας και μπορει να περασες οριακα και αδικα να αγχωνεσαι.
Ηξερα καποτε εκεινον τον τυπο που ειχε αγχωθει τοσο με τις πανελληνιες εξετασεις που μολις τελειωσαν ενω ειχε να παει με την λοιπη παρεα διακοπες σε εξωτικα μερη για ολο το καλοκαιρι, αυτος αρωστησε απο το αγχος που ειχε περασει και την εβγαλε σε ενα νοσοκομειο για περιπου 1 μηνα με ιατρικη παρακολουθηση και ηρεμιστικα επειδη ειχαν αλλαξει πολυ χαμηλα/υψηλα καποιες ουσιες στο αιμα του απο την ταραχη του. Ετσι θες να γινεις, να χασεις την υγεια σου για ενα μαθημα? Ακομα και αμα σκεφτεσαι οτι κατι κακο θα σου κανουν οι γονεις σου , δε νομιζω να ειναι μεγαλυτερο κακο απο αυτο που κανεις ηδη στο σωμα σου, οποτε αν ανεμενες μια "τιμωρια" ή κατι τετοιο, την εχεις λαβει ηδη και τελειωσε. Δε μπορεις να κανεις κατι για αυτο ουτε εχει νοημα να κλαις αιωνια πανω απο τη σπασμενη κανατα.
Αυτο που μπορεις να κανεις ομως ειναι να δωσεις το σεπτεμβριο και να περασεις , και ασε τους γονεις σου (που ηδη εχουν ανησυχησει οι ανθρωποι για εσενα..) να κανουν-σκεφτονται οτι θελουν. Σιγα , για το δικο σου μελλον μιλαμε τωρα, εσυ πρεπει να εισαι υπευθυνος για αυτο οχι αλλοι.
Λοιπν Δημητρη θα σου μιλησω ως μια ακομα "καμμενη" απο το εκπαιδευτικο συστημα κ την χρονια τελειομανια μου κ συνεχη επιδιωξη της επιτυχιας την οποια την πληρωσα ομως πολυ ακριβα..
Ξεκολλα πια απ το να σκεφτεσαι ετσι, κ οτι δεν βγαινεις απο το σπιτι επειδη δεν εγραψες καλα χημεια, ελεος ρε συ. please μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου, κ αμα δεν περασες υπαρχουν κ οι επαναληπτικες του σεπτεμβριου απ ο,τι ξερω κ τοτε μπορεις να προετοιμαστεις καλυτερα κ να εισαι μια χαρα!!
Δεν ξερω τι ταξη εισαι, αλλα αμα εισαι λυκειο κ βγαλεις γενικο μεσο ορο απολυτηριου πανω απο 11 περνας ανετα κ με τα δυο παπουτσια γιατι συμψηφιζονται τα μαθηματα μεταξυ τους..
δεν αξιζει ρε σεις να χαλιεστε για τα μαθηματα ελεος πια, δεν ειναι το παν, ουτε κ με τις πανελληνιες θαρρεις κ ειναι η αρχη κ το τελος του κοσμου, το ζητουμενο ειναι να ειμαστε εμεις καλα πανω απ ολα!! Εγω πχ θελω πολυ να μπορω να διαβαζω οπως παλια, αλλα λιγω προβληματος δεν μπορω... Ενταξει δεν θα τα βαψω κ μαυρα.. Κ ειχα τραυματικη εμπειρια απο τα σχολικα μου χρονια ημουν μεν αριστη κ τελειομανης παντα αλλα το πληρωσα με πνευματικη υπερκοπωση στις πανελληνιες, τι κι αν εβγαλα 18.800?? στον κωλο μου να τα βαλω οπως λεει κι η αδερφη μου, το τι υπεφερα κ συνεχιζω να εχω δεν συγκρινεται... κ εχω σκυλομετανιωσει τις ακροτητες με το διαβασμα κ τα 12ωρα που χτυπουσα.. θαρρεις κ θα ακουσω απο κανεναν το ευχαριστω..
αυτο λεω σ οσα παιδια γνωριζω που παν ακομα δυστυχως σχολειο, δεν χρειαζεται τοση πιεση κ αγχος που να οδηγει εντελει στην ψυχολογικη φθορα, η οποια δεν συγκρινεται καν με ενα απλο νουμερο..
δημητρη προσπαθησε να μην το σκεφτεσαι κ αγχωνεσαι, κανονισα διακοπες με φιλους η γκομενα αν εχεις να ξελαμπικαρει το μυαλουδακι σου κ ολα θα πανε καλα !!! :)
Πέρα από τις πιο πάνω καλές συμβουλες που σου δίνουν οι άλλοι συμφορουμίτες, να ψάξεις τα αίτια της αποτυχίας. Είναι κάτι πολύ μεμονομένο (πρώτη φορά ας πούμε) ή κάτι που σου χει ξανατύχει; Μήπως είναι θέμα σωστής μεθόδου στο διάβασμα ή άγχους και αγωνίας της στιγμής;
αναμένεις αποτελέσματα, έχεις πεποίθηση ότι δεν τα πήγες καλά, άρα το ότι δεν πέρασες ή πήρες χαμηλό βαθμό δεν είναι δεδομένο, από πείρα σου λέω ότι κάποτε αυτές οι προβλέψεις ανατρέπονται!
και με το να αγχώνεσαι και να κλείνεσαι στο δωμάτιο δεν αλλάζει κάτι, μόνο το μυαλό σου βασανίζεις χωρίς να πετυχαίνεται κάτι και τους δικούς σου τους κάνεις να ανησυχούν. Χαλάρωσε και βάλε τους στόχους της επόμενης μέρας των αποτελεσμάτων. Να βρεις τα αίτια της αποτυχίας, αν τελικά είναι έτσι, διαφορετικά του τρόπου σκέψης, και να τα αντιμετωπίσεις ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον.
και το κυριότερο, καλό καλοκαίρι!
Γιαννη συμφωνω απολυτα μαζι σου κ συνεχιζω..
Απο την εμπειρια την δικη μου απο τα μαθητικα μου χρονια (τα οποια ηταν απαισια κ ευτυχως περασαν ανεπιστρεπτι) αυτο ακριβως συνεβαινε κ σε μενα, περα απο το μεγαλο breakdown που βιωσα στις πανελληνιες..με το παραμικρο δλδ να αγχωνομαι, απο τα πρωτα χρονια του γυμνασιου ακομα να φοβαμαι σχετικα με τους βαθμους (αν κ εδω που τα λεμε δεν ειχα αναγκη αλλα ειναι οτι εβλεπα διαστρεβλωμενη την πραγματικοτητα), να λιποθυμισω 2 φορες εν ωρα μαθηματος απο το αγχος μου κ να με τρεχουν στο νοσοκομειο για εξετασεις κ τα σχετικα,μια φορα θυμαμαι ειχα παρει 17 σε διαγωνισμα (εμ ηθελα 20 τρομαρα μου) κ εβαλα τα κλαμματα μες στην ταξη, ο,τι μα ο,τι να ναι, να κλεινομαι στο δωματιο μου, να ξεσπαω σε κλαμματα κ να μην τρωω κ να εχω τασεις αυτοκαταστροφης επειδη την επομενη μερα βγαινανε τα αποτελεσματα...
τωρα που το σκεφτομαι απο εξωτερικη οπτικη γωνια κ πιο ωριμα συνειδητοποιω οτι δεν αξιζε τοσο υπερβολη κ υπερπροσπαθεια κ το μονο που κατορθωσα ηταν να φθειρω τον εαυτο μου, να αποκτησω αγχωδη διαταραχη, κ να γινω ψυχολογικα dead.. ε οχι δεν αξιζε... ενω μπορουσα τα καλυτερα χρονια της εφηβειας μου να τα περασω ανεμελα κ ευχαριστα, αλλα την πληρωσα με υπερβολες κ ακροτητες..
Δημητρη συνηθως εχουμε την ταση να βλεπουμε διαστρεβλωμενη την πραγματικοτητα σε τετοιες περιπτωσεις κ να ειμαστε αρνητικοι κ απαισιοδοξοι a priori κ να προκαταλαμβανουμε την εκβαση ενος γεγονοτος.. φιλε ξεκολλα δεν αξιζει, θα δεις εκ των υστερων οτι τοσο αγχος κ πιεση δεν αξιζε απλα εισαι ισως σε μια φαση που δεν το καταλαβαινεις... σε κατανοω γιατι εχω περασει τα ιδια κ χειροτερα..
Στο ξαναλεω, κανονισε διακοπες να ξελαμπικαρεις κ να αλλαξεις παρασταση, βγες με καναν φιλο/φιλη, ασχολησου με καποιο αθλημα κ ολα θα πανε καλα !!! :)
Δημήτρη, καταρχήν σε ποια τάξη είσαι; Το αποτέλεσμα θα επηρεάσει άμεσα την εισαγωγή σου στο πανεπιστήμιο; Το να μην πας καλά σ' ένα μάθημα, δεν σημαίνει ότι ήρθε και το τέλος του κόσμου. Από τους γονείς σου δέχεσαι πίεση γενικότερα σε σχέση με τα μαθήματα; Γιατί το κάνουν αυτό; Να τους πεις ότι έτσι αυξάνουν το άγχος σου και μόνο αρνητικές συνέπειες έχει αυτή η συμπεριφορά. Μίλησε τους και πες τους ότι γι' αυτό αισθάνεσαι άσχημα και κλείνεσαι στο δωμάτιο, γιατί δεν το κάνεις; Είναι καταπιεστικοί γονείς; Τους φοβάσαι; Μίλησε μας λίγο γι' αυτό...Quote:
Originally Posted by dimitris123
Καταστράφηκες. Τώρα βλέπω πού οφείλεται το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι συρράξεις στη μέση ανατολή και το κραχ! Ποτέ ποτέ ξανά, που λέει και το κοράκι του Πόε. Καλέ Δημήτρη, βγες από το δωμάτιο και αντιμετώπισε τους γονείς σου, μίλα για ό,τι σε απασχολεί. Γίνε και λίγο διπλωμάτης, δε θα χάσεις. Μαμά, μπαμπά, δεν έγραψα και τόσο καλά στη χημεία, το ξέρω πως ίσως περιμένατε να τα πάω καλύτερα και γω το ήθελα, αλλά έγινε τώρα. Αν σκοπεύεις να ξαναδώσεις πες και το μαλαγανιάρικο θα ήθελα να το φτιάξω την επόμενη φορά, αφού προετοιμαστώ καλύτερα. Αν δε σκοπεύεις, μην το πεις, γιατί θα έχεις άλλα.
Αν παρολ΄αυτά σου αρχίσουνε τον ψυχολογικό πόλεμο, λέω να μη μασήσεις και να το πεις "ναι, είδαμε την αξία των πτυχίων, κάποτε τα κρέμαγαν στον τοίχο όσες τά'παιρναν, τώρα το πολύ πολύ ή για καθάρισμα τζαμιών, ή σε καναρινοφωλιές για τις κουτσουλιές, το πετάς και ξεμπερδεύεις."
Gypsy Cello απ ο,τι καταλαβαινω πρεπει το παιδι να ειναι γυρω στα 15-16 αντε 17, μπορει να κανω κ λαθος, δεν νομιζω οτι δινει πανελληνιες, γιατι τα αποτελεσματα των πανελληνιων εχουν ηδη βγει..:p Εξηγησα κ παραπανω καποια πραγματα, δεν αξιζει να στενοχωριεται καποιος τοσο για μαθηματα, υπαρχουν αλλα πραγματα που ειναι σημαντικοτερα στη ζωη, εγω πχ πλεον ετσι οπως εχω καταντησει κ με τοσα που εχω μακαρι το αγχος μου να ηταν αμα περασα η δεν περασα η αμα εγραψα 20 η 10.. τραγικη ειρωνεια απλα..
κ τι παει να πει θα επηρεασει την εισαγωγη του στο πανεπιστημιο?? κ οκ δεν περναει, τι εγινε?? χαθηκε ο κοσμος?? θαρρεις κ αυτοι που περασαν ολοι πετυχαν κατι.... υπαρχουν πολλες εναλλακτικες που μπορει να κανει, εχω προσωπικα απομυθοποιησει το εκπαιδευτικο συστημα αν κ ημουν πριν καποια χρονια "προβατακι"..
κατα τ αλλα συμφωνω αμα εχει καταπιεστικους γονεις να τους μιλησει, γιατι παιζει κ αυτο το ενδεχομενο, να τον φοβεριζουν οι γονεις του κ αυτος να τα πιστευει.. (λαθος τακτικη βεβαια απο την πλευρα των γονιων..)
Καλά εννοείται ότι ούτε σ' αυτή την περίπτωση αξίζει να στεναχωριέται αλλά αν είναι Γ λυκείου, το θεωρώ λίγο πιο δικαιολογημένο. Εγώ σ' αυτήν την ηλικία είχα πολύ πλάκα. Ενώ πάντα ήμουν καλή μαθήτρια και με ανταγωνίζονταν κάποιες κατίνες κιόλας, σταδιακά άρχισα να πέφτω με αποτέλεσμα στην Γ λυκείου να έχω ένα τετράδιο για όλα τα μαθήματα χαχα!!! Ήμουν πολύ φευγάτη και δεν με ένοιαζε τίποτα τότε! Μετά μου προέκυψε το άγχος..
Αχ Gypsy Cello , καλυτερα να εισαι φευγατος κ χαλαρος κ να ζεις ευχαριστα τα μαθητικα χρονια, παρα να σκοτωνεσαι στο διαβασμα κ να λιωνεις κ να αποκτας ενα σωρο προβληματα θαρρεις κ θα ακουσεις απο κανεναν το ευχαριστω η θαρρεις κ με την σκατοκατασταση στην ελλαδα πλεον θα βρεις δουλεια..(εκτος κ αν εχεις μεσον, η διαφθορα κ η αναξιοκρατικα στο φουλ, τεσπα ας μην επεκταθω κ παω στα πολιτικα λολ) αλλα ειναι το θεμα μας..
Εγω ανεκαθεν ημουν τελειομανης κ ηθελα να ειμαι πρωτη σε ολα κ η καλυτερη, κ οχι μονο στα μαθηματα, ειχα καταφερει στο γυμνασιο να γινω η πιο δημοφιλης σχεδον του σχολειου κ να εχω οποιον ηθελα, βεβαια πολλες βλαμμενες με ζηλευαν που ημουν μεσα σε ολα (δεν ημουν το κλασσικο "φυτο" που το μονο που το ενοιαζε ηταν το διαβασμα) αλλα εγω κοιταζα τη δουλεια μου κ τους εχεζα ολους οσους μπαινανε στο δρομο μου η προσπαθουσαν να μπουν κ αυτο ειναι ισως που με κατεστρεψε, οτι εθετα παντα πολυ υψηλα τον πηχυ κ ισως επρεπε να ξεκαβαλησω λιγο αλλα δεν με ενοιαζε τοτε, βεβαια αργοτερα την πληρωσα με κρισεις πανικου κ πνευματικη υπερκοπωση στις παννεληνιες, τωρα που τα σκεφτομαι απο εξωτερικη οπτικη αυτο που λεω ειναι οτι απλα δεν αξιζε ................
Lacrymosa, δυστυχώς είναι εκ των υστέρων που καταλαβαίνουμε το λάθος. Σε καταλαβαίνω όταν λες πιο πάνω ότι τα μαθητικά χρόνια ήταν απαίσια κι ευτυχώς πέρασαν ανεπιστρεπτί. Το ίδιο νοιώθω και γω, τόσο από τις συμπεριφορές των συνομιλίκων που τετοιες χαρακτηρίζονταν με ότι τραυματικό εμπεριείχαν όσο και την έλλειψη σωστής καθοδήγησης τόσο στα μαθήματα/διάβασμα όσο και σε θέματα ζωής από αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι. Τραυματισμένοι από τη μια και να μην ξέρουμε που βαδίζουμε από την άλλη.
Όμως τις συνέπειες τους τις βιώνουμε στο σήμερα και κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα. Μάθαμε να βάζουμε πολύ ψηλά τον πύχη στην επίδοση που θέλαμε να έχουμε χωρίς να υπολογίζουμε αν φτάνουν μέχρι εκεί οι δυνατότητες μας και χωρίς να έχουμε κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μας να μας καθοδηγήσουν και να μας βοηθήσουν ή τουλάχιστον να τους νοιώθουμε στο πλευρό μας. Αυτά τα δυο για μένα πήγαιναν μαζί , ιδίως το δεύτερο.
Μέσα σ όλον αυτό τον κυκεώνα δεν μάθαμε να αναπτύσσουμε σχέσεις με τους συνομίλικους μας με αποτέλεσμα πολλές φορές να βιώνουμε την μοναξιά, τη μιζέρια της και το προσπέρασμα μας από τους άλλους. Κι αφού δεν κατορθώσαμε να φτάσουμε εκεί ψηλά που βάλαμε τον πύχη το οτιδήποτε πιο κάτω φάνταζε αποτυχία και αφού δεν φτάσαμε σ αυτόν τον υψηλό στόχο μας αφήσαμε να πάρουμε την κατιούσα και να βρεθούμε μέχρι και τον πάτο. Και να βλέπουμε ταυτόχρονα τους άλλους να πετυχαίνουν αλλά και να χαίρονται τη ζωή τους.
Και τώρα να μαστε στον αγώνα να μπαλώσουμε όλα αυτά.
Τουλάχιστον ας καθοδηγούμε σωστά τους άλλους, ας μην αφήσουμε κανένα να περάσει από τους δρόμους που περάσαμε εμείς. Κι αυτό στόχος ζωής είναι.
Άκουε Δημήτρη, και ο κάθε Δημήτρης, και το νου σου!
Γιαννη πολυ ωραια τα γραφεις κ δεν φανταζεσαι ποσο συμφωνη με βρισκεις...
Αυτο ειναι το κακο, οτι τοτε δεν καταλαβαιναμε κ δεν ειχαμε κ καποιον να μας καθοδηγησει σωστα κ να μας ωθησει στην σωστη κατευθυνση κ να μας στηριξει στις επιλογες κ στις αποφασεις που δυστυχως διαμορφωνουν με τον εναν η τον αλλον τροπο τη σημερινη μας κατασταση σε πολλους τομεις της ζωης μας.. Προσωπικα δεν εζησα εφηβικη ηλικια κ ηταν απαισια εκεινα τα χρονια, που πραγματικα ημουν κατεστραμμενη κ δεν ηξερα που βαδιζα, προχωρουσα στα τυφλα, δεν ηξερα τι επρεπε να κανω κ τι οχι, εμπλεκα πολλα πραγματα μεταξυ τους, πονουσα για προσωπικα μου θεματα κ αναζητουσε διεξοδους πολυπαραγοντικες, σκοτωνομουν στο διαβασμα για να ειμαι παντα η πρωτη, αλλα στην ουσια ημουν δυστυχισμενη, κι ας καταφερα πολλα, εκανα χρηση ουσιων για να ανταπεξερχομαι καλυτερα, ημουν τρομερα ανταγωνιστικη κ αυτο δυσκολευε τις σχεσεις μου με τους αλλους, οι οποιοι ειτε θα με ζηλευαν κ θα προσπαθουσαν να με φτασουν αλλα δεν τα καταφερναν, ειτε με βλεπαν ως κατι "απιαστο" να το πω κ οτι δεν θα μπορουσαν να συννενοηθουν μαζι μου κ προτιμουσαν να κανουν παρεα με αλλα ατομα που ειχαν τον πηχυ πιο χαμηλα, αλλα τουλαχιστον ηταν ευχαριστημενοι απο τη ζωη τους, ζουσαν εφηβεια, ανεμελα αισθηματα, δεν ηταν συνεχως με το στοχο του κυνηγιου της επιτυχιας, το οποιο σε κατατρωει χωρις να το καλαταβαινεις..
Το γεγονος της τελειομανιας κ της διαρκους εξασφαλισης της επιτυχιας ειναι ο,τι χειροτερο, δεν μπορουμε να ειμαστε παντα στην κορυφη, καλυτερα να ειμαστε καπου στο πιο ενδιαμεσο, γιατι αμα ειμαστε στην κορυφη υπαρχει μεγαλος κινδυνος να βρεθουμε αποτομα στον πατο, οπως ακριβως ενα ελατηριο οταν το πιεζεις πολυ απ τη μια μερια οταν το αφηνεις θα εκτιναχθει προς την αντιθετη κατευθυνση...
Κ δυστυχως τα λαθη κ τις τοτε μαλακιες τα πληρωνουμε με διαφορους τροπους ακομη κ τωρα.. τουλαχιστον ας προσπαθησουμε να μην βρεθουν κι αλλα νεα παιδια στην ιδια θεση, παιδια δεν αξιζει απλα... τα ιδια λεω κ στην αδερφη μου κ σε αλλα παιδια που πανε σχολειο ακομη, τετοια παραδειγματα σαν εμενα κ αλλων παιδιων πολυ χειροτερα απ το δικο μου ειναι απλα προς αποφυγη...
Δημητρη ακους κι εσυ ε?? Ελπιζω να περασα καποιο μηνυμα...:)
Εγώ να συμπληρώσω ότι κορυφή δεν είναι η κατάκτηση του υψηλότερου βαθμού και η είσοδος σε μια ευηπόληπτη σχολή. Η στείρα απομνημόνευση έχει οδηγήσει στην παρακμή που ζούμε τώρα. Χιλιάδες νέα παιδιά χωρίς κριτήριο και προσωπικότητα που αναζητούν απεγνωσμένα μια θεσούλα στο δημόσιο χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο και η μεταμόρφωση των παιδιών σε κομματόσκυλα που τρέχουν για το ξεροκόμματο που θα πέσει στα πόδια τους, χωρίς να νοιάζονται αν η ζωή τους έχει και ένα άλλο νόημα, υψηλότερο...