έλλειψη αυτοελέγχου

Παιδιά καλημέρα.
Όπως λέει και ο τίτλος του θέματος, το πρόβλημά μου είναι η έλλειψη αυτοελέγχου. Συγκεκριμένα έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα να ελέγξω τα νεύρα μου. Αλλά αυτό μου συμβαίνει μόνο μέσα στη σχέση μου. Είμαι με κάποιον 10 μήνες τώρα και πάρα πολύ ερωτευμένη. Κι ενώ μπορεί να είμαστε σαν τα πιτσουνάκια, ανά πάσα ώρα και στιγμή, με μια πρόκληση δική του, δηλαδή με κάτι που θα πει και εμένα θα μου ακουστεί "κάπως" μπορεί να ξεσπάσει ένας απίστευτος καυγάς..και εντάξει, οι τσακωμοί είναι μέρος της σχέσης, για πολλούς μάλιστα είναι το "αλατοπίπερο"..έλα όμως που εγώ αν αρχίσω να τσακώνομαι δε σταματάω παρά μόνο εάν το φτάσω στα άκρα..σπάνια θα κάνω υπομονή για κάτι και μάλιστα μερικές φορές είναι σα να επιδιώκω να γίνουμε μπίλιες..για παράδειγμα, εχθές παρεξηγηθήκαμε με κάτι και έπαθα πάλι τέτοιο νευρικό παροξυσμό που έδωσα μπουνιά στον καθρέφτη μου, εννοείται ότι τον έσπασα και βρέθηκα εννοείται και με ένα χέρι όλο αίματα. Εκείνη τη στιγμή πραγματικά αναρωτήθηκα τι κάνω και αν αξίζει αυτή η σχέση τόσο δράμα. Στη συνέχεια όμως το ξανασκέφτηκα. Τον αγαπάω πολύ τον φίλο μου και δε μου αρέσει να κάνω αρνητικές σκέψεις για αυτόν. Σκέφτομαι αν θα υπήρχε κάποιος τρόπος να καταφέρνουμε να συζητάμε πριν φτάσουμε σε τέτοια σκηνικά. Εννοείται ότι με προκαλεί αυτός, μόνο και μόνο επιρρίπτοντας σε εμένα την ευθύνη για όλα τα δεινά της σχέσης. Αλλά και πάλι θέλω να βρω έναν τρόπο να μην εκτονώνω με αυτόν τον τρόπο τα νεύρα μου. Δε γίνεται να τον σκυλοβρίζεις τον άλλον και μετά να του λες ότι τον αγαπάς..δεν ξέρω κατά πόσο είναι υγιές αυτό. Και φοβάμαι , μήπως αποτελέσει και αιτία χωρσμού κάποια στιγμή. Υπάρχει τρόπος να γίνω πιο ψύχραιμη και να βλέπω τα πράγματα στις διαστάσεις τους?

Καλησπέρα,

δεν ξέρω την λύση αλλά θα σου πω την γνώμη μου γτ έχω περάσει και εγώ από εκεί μέχρι που ένιωθα οτί σαν να το κάνω επίτηδες. Πιστεύω οτί θα πρέπει να μιλήσεις στον φίλο σου οτί τον τελευταίο καιρό δεν είσαι καλά και οτι έχεις νεύρα και οτί θα ήθελες να σε βοηθήσει ωστέ να μην σε προκαλεί. Βέβαια δεν ξέρω τι κάνει και τι λέει και σε προκαλεί. Αν θέλει να σε βοηθήσει και αντέχει θα το κάνει! Ξέρεις τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει για να σε βοηθήσει? Να έχεις υπόψη σου οτι θα χρειαστείς περισσ'οτερο την δική σου συμβολή σε αυτό. Η σχέση δεν είναι δυνατο να κρατηθει με συνεχείς τσακωμούς,κάποια στιγμή θα την χαλάσει..

Γεια σου Χριστίνα! ο φίλος μου έχει πολλά καλά αλλά και πολλά κακά. Ένα λοιπόν πολύ σοβαρό μειονέκτημα που έχει είναι ότι δεν έχει την ικανότητα να κάτσει και να συζητήσει ήρεμα, να κάνει διάλογο δηλαδή για κάτι που αφορά τη σχέση. Η άποψη μου είναι ότι όλα μπορούν να λυθούν μέσα σε μια σχέση αρκεί να συζητάς. Πάντα πριν πάθω παράκρουση συζητάω ήρεμα πρώτα. Όταν όμως ο άλλος δεν καταλαβαίνει τι του λες, ή μάλλον δεν ακούει τι του λες τότε εμένα μου ανάβουν απίστευτα τα λαμπάκια. Το θέμα μου δεν είναι σίγουρα το πως θα με βοηθήσει ο φίλος μου. Διότι ώρες ώρες είναι λες και δεν έχει καν την ικανότητα της ακρόασης. Το θέμα μου είναι πως μπορώ εγώ να παίρνω γραψαρχιδίνη που και που και να μην υστεριάζω με το παραμικρό. Δε θέλω δηλαδή να του πω "ξέρεις έχω τα νεύρα μου"..διότι μόνο αυτός με φέρνει στα άκρα..θέλω να τα δω ουδετερα τα πράγματα, ούτως ώστε να μην τρελλαίνομαι τόσο και να αποφασίζω νηφάλια. Με καταλαβαίνεις?

Γεια σου void :) Απ οσα εχεις γραψει αναρωτιεμαι αν θα ηταν καλη ιδεα, για αρχη τουλαχιστον, να δεις λιγο σαν εξισου σημαντικο το προβλημα της εκρηκτικοτητας σου μ' εκεινο της επικοινωνιας μεσα στη σχεση. Λες οτι θα ηταν βολικη λιγη γραψαρχιδινη, λιγο πιο πανω ομως λες ποσο σημαντικο ειναι για σενα να μπορειτε να μιλατε ανοιχτα με το συντροφο σου για θεματα της σχεσης... Δε σου φαινεται λιγο αντιφατικο αυτο? Αν μπορουσες δηλαδη με καποιο τροπο να κρατας την αντιδραστικοτητα σου υπο ελεγχο, πιστευεις οτι το θεμα επικοινωνια θα επαυε να ειναι μεγαλη πηγη στενοχωριας? Ρωταω γιατι μου φαινεται εξισου λογικο, αντι να σκεφτεσαι μονο πως θα περιορισεις την εκρηκτικοτητα σου ωστε να μην ειναι τοσο "προβλημα" που ο συντροφος σου δε μιλαει, να δεις κατα ποσο η αδυναμια του να μιλησει για καποια κοινα σας θεματα συνιστα για σενα μεγαλο συναισθηματικο εμποδιο και μεγαλη πηγη αγχους. Η καλη επικοινωνια ειναι απαραιτητο συστατικο μιας υγιους σχεσης αλλωστε...

Τωρα που τα λεμε βεβαια, το να σπας καθρεφτες με τη γροθια σου μου φαινεται κι εμενα ολιγον ακραια αντιδραση, για οποιεσδηποτε συνθηκες μαλιστα... Οποτε αξιζει να το "ψαξεις" πιστευω αν κι παλι νομιζω πως ειναι πιο ευκολο να αντιμετωπισεις ενα θεμα σου αφου το εχεις αποσυνδεσει απο καποιο "διπλανο" του, ειδικα οταν το ενα λειτουργει σαν σκανδαλη για το αλλο...

Σε καταλαβαίνω! void συμφωνώ μαζί σου με το θέμα συζήτηση και επειδή έχω περάσει,όπως σου ξαναείπα προηγουμένως,αυτή την φάση πιστεύω οτί τα νεύρα σου ΄προκαλούνται από τον φίλο σου και ότι και να κάνεις δεν θα καταφέρεις κάτι. Με αυτό εννοώ την σχέση σου. Πιστεύω οτί το ουσιαστικό σου πρόβλημα είναι οτι θες να κρατήσεις την σχέση και σκέφτεσαι να κάνεις κάτι γι αυτό. Το θέμα είναι οτί αν δεν βοηθήσει και ο άλλος την κατάσταση τότε πως θα κρατηθεί η σχέση? Στην σχέση βοηθούν και οι δύο και όχι ο ένας αλλιώς δεν υπάρχει σχέση. Μην πέσεις σε αυτή την παγίδα!Θα γίνεις χειρότερα. Θα έλεγα να του μιλήσεις και να του πεις αν θα μπορούσε να μην είναι οξύθυμος και γτ είναι έτσι.Άν δεν υπάρχει λόγος τσακωμού τότε πες του να σταματήσει να είναι έτσι..πως το ανέχεσαι?Αφού αυτό σου προκαλεί νεύρα. Άν είναι άσχετα αυτά που λέω να με συγχωρέσεις απλά προσπαθώ να σε πιάσω.

μετα απο σχεσεις με αντρες και απο εμπειριες γνωστων και φιλεναδων, εχω καταληξει στο οτι ειναι ενα απο τα παγια χαρακτηριστικα της πλειοψηφιας των ελληνων αντρων, να αντιμετωπιζουν τα προβληματα στη σχεση με τη γνωστη μεθοδο της στρουθοκαμηλου. Δλδ κανω οτι δεν τα βλεπω, δε μιλαω για αυτα, και αρα δεν υπαρχουν. Καποιες φορες αυτο μπορει να οφειλεται και στο οτι ο αλλος δεν ειναι ερωτευμενος αρκετα ωστε να παλεψει, να ψαξει, να βρει, και να καταλαβει πως θα σε κανει χαρουμενη για να σε κρατησει κοντα του, και ισως εισαι λιγο πολυ δεδομενη, και αντιμετωπιζεσαι με το σκεπτικο, γυναικειες γκρινιες, θα της περασουν, και μενει αυτος κουλ και εσυ να τρωγεσαι με τα ρουχα σου, κατι που σε κανει ακομα πιο εξαλλη.

Λοιπόν, απ' ό,τι είπες ο φίλος σου έχει πολλά καλά και πολλά κακά. Αλλά γράφεις πως τον αγαπάς και δε θες να σκέφτεσαι αρνητικά γι αυτόν. Κοίτα, για ό,τι εσύ θεωρείς κακό δε μπορείς να μη σκέφτεσαι αρνητικά. Κακό--->με θυμώνει. Άδικο--->με θυμώνει.
Αν μπορέσεις είτε τα κακά του να τα δεις πιο ουδέτερα, τότε θα σε θυμώνουν όλο και λιγότερο. Όσο πιο ουδέτερα τα δέχεσαι, δίχως να τα κρίνεις, τόσο πιο εύκολο θα είναι και το συναίσθημά σου να μην παίρνει ακραίες συντεταγμένες. Όμως θα ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Το μετανιώνεις απλά γιατί μπορεί να χωρίσετε, ή και για άλλους λόγους?
Γιατί να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, εγώ δεν έχω μετανιώσει στη ζωή μου για όλα μου τα ακραία, υπήρχαν φορές που μόνο το ακραίο ταίριαζε, εφόσον ακραία ήταν και η αδιαφορία του άλλου. Φωνάζει το συναίσθημά σου όταν και του απέναντι το συναίσθημα δεν ακούει καλά, οπότε το δικό σου ανεβάζει κλίμακα για να ισορροπήσετε. Ξέρεις, και τα άκρα έχουν το λόγο ύπαρξής τους, μην αναζητάς μόνο σε σένα τη ρίζα, ψάξε ανάμεσα, εκεί, στο ενδιάμεσο διάστημα, που τις περισσότερες φορές λέει περισσότερα για μία σχέση από το ένα άκρο ή το άλλο (τσιρίδες/σπασίματα στο ένα, πιτσουνάκια μελισσάκια στο άλλο)

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Γεια σου void :) Απ οσα εχεις γραψει αναρωτιεμαι αν θα ηταν καλη ιδεα, για αρχη τουλαχιστον, να δεις λιγο σαν εξισου σημαντικο το προβλημα της εκρηκτικοτητας σου μ' εκεινο της επικοινωνιας μεσα στη σχεση. Λες οτι θα ηταν βολικη λιγη γραψαρχιδινη, λιγο πιο πανω ομως λες ποσο σημαντικο ειναι για σενα να μπορειτε να μιλατε ανοιχτα με το συντροφο σου για θεματα της σχεσης... Δε σου φαινεται λιγο αντιφατικο αυτο? Αν μπορουσες δηλαδη με καποιο τροπο να κρατας την αντιδραστικοτητα σου υπο ελεγχο, πιστευεις οτι το θεμα επικοινωνια θα επαυε να ειναι μεγαλη πηγη στενοχωριας? Ρωταω γιατι μου φαινεται εξισου λογικο, αντι να σκεφτεσαι μονο πως θα περιορισεις την εκρηκτικοτητα σου ωστε να μην ειναι τοσο "προβλημα" που ο συντροφος σου δε μιλαει, να δεις κατα ποσο η αδυναμια του να μιλησει για καποια κοινα σας θεματα συνιστα για σενα μεγαλο συναισθηματικο εμποδιο και μεγαλη πηγη αγχους. Η καλη επικοινωνια ειναι απαραιτητο συστατικο μιας υγιους σχεσης αλλωστε...

Τωρα που τα λεμε βεβαια, το να σπας καθρεφτες με τη γροθια σου μου φαινεται κι εμενα ολιγον ακραια αντιδραση, για οποιεσδηποτε συνθηκες μαλιστα... Οποτε αξιζει να το "ψαξεις" πιστευω αν κι παλι νομιζω πως ειναι πιο ευκολο να αντιμετωπισεις ενα θεμα σου αφου το εχεις αποσυνδεσει απο καποιο "διπλανο" του, ειδικα οταν το ενα λειτουργει σαν σκανδαλη για το αλλο...

---

πολύ σωστά αυτά που λες και εννοείται ότι όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση. Η αδυναμία του να μιλήσει, πόσο μάλλον να δεχθεί ορισμένα πράγματα, σαφώς είναι εμπόδιο. Είναι το κυριότερο εμπόδιο βασικά στη σχέση μας. Η γλώσσα του γενικά πηγαίνει ροδάνι, δεν ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των ανδρών που γενικά δε μιλάνε. Αλλά όταν προκύψει κάποιο θέμα το οποίο να θέλει συζήτηση αρχίζει τα δικά του, διαστρεβλώνει αυτά που λέει ο άλλος και μιλάει απότομα γειώνοντας το συνομιλητή του - εν προκειμένω εμένα. Γενικά έχει θέμα στο να κάτσει να συζητήσει ήρεμα, είναι λες και φοβάται την κριτική που θα του κάνεις. Εν πάσει περιπτώσει, την ψυχολόγο δε θα την κάνω σε αυτή τη σχέση..σημασία έχει σε μια σχέση όπου υπάρχουν τέτοια θέματα, ο ένας τουλάχιστον να προσπαθεί να κρατιέται νηφάλιος. Όταν εγώ ας πούμε, τη στιγμή που βλέπω ότι έχει τις πόρτες του ερμητικά κλειστές, πιέζω να γίνει συζήτηση και μάλιστα σπάζοντας πράγματα, αυτό είναι σίγουρα ακρότητα η οποία έχει τις ρίζες της ακόμα πιο βαθιά και ίσως όχι τόσο σε μια σχέση που μπορεί να μη σε γεμίζει τόσο. Στην τελική πως θα κρίνω νηφάλια το κατά πόσο με βγάζει πέρα αυτή η σχέση όταν χάνω το δίκιο μου λόγω μιας εκρηκτικής συμπεριφοράς?

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Το μετανιώνεις απλά γιατί μπορεί να χωρίσετε, ή και για άλλους λόγους?

---

RainAndWind το μετανιώνω γιατί χαλιέμαι τόσο πολύ και νιώθω τόσο άσχημα με τον εαυτό μου που με πιάνουν αυτοκαταστροφικές τάσεις και φοβάμαι ότι θα μου κάνω κάτι χειρότερο κάποια στιγμή εκτός από το να χαλάω τη σχέση μου ή να ματώνω τα χέρια μου. Επίσης, γνωρίζοντας καλά τη void, όταν χτυπιέμαι για κάτι πάρα πολύ, στο τέλος ξενερώνω εγώ η ίδια τόσο πολύ, που τα τινάζω όλα στον αέρα χωρίς καμία τύψη. Και δε θέλω αυτή τη σχέση να την τινάξω στον αέρα.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Σε καταλαβαίνω! void συμφωνώ μαζί σου με το θέμα συζήτηση και επειδή έχω περάσει,όπως σου ξαναείπα προηγουμένως,αυτή την φάση πιστεύω οτί τα νεύρα σου ΄προκαλούνται από τον φίλο σου και ότι και να κάνεις δεν θα καταφέρεις κάτι. Με αυτό εννοώ την σχέση σου. Πιστεύω οτί το ουσιαστικό σου πρόβλημα είναι οτι θες να κρατήσεις την σχέση και σκέφτεσαι να κάνεις κάτι γι αυτό. Το θέμα είναι οτί αν δεν βοηθήσει και ο άλλος την κατάσταση τότε πως θα κρατηθεί η σχέση? Στην σχέση βοηθούν και οι δύο και όχι ο ένας αλλιώς δεν υπάρχει σχέση. Μην πέσεις σε αυτή την παγίδα!Θα γίνεις χειρότερα. Θα έλεγα να του μιλήσεις και να του πεις αν θα μπορούσε να μην είναι οξύθυμος και γτ είναι έτσι.Άν δεν υπάρχει λόγος τσακωμού τότε πες του να σταματήσει να είναι έτσι..πως το ανέχεσαι?Αφού αυτό σου προκαλεί νεύρα. Άν είναι άσχετα αυτά που λέω να με συγχωρέσεις απλά προσπαθώ να σε πιάσω.

---

δεν είναι άσχετα αυτά που λες, και ισχύει απόλυτα ότι θέλω πολύ να κρατήσω αυτή τη σχέση. Απλώς όταν τσαντίζομαι τόσο, χάνω το κριτήριο μου..δηλαδή δεν ξέρω μετά από κάποιο σημείο που είναι το σωστό και που το λάθος μου..

Δοκίμασε μαθήματα yoga ή martial arts. Θα σε βοηθήσουν πολύ στον αυτοέλεγχο σου.

Οι σχέσεις θέλουν τα κατάλληλα βήματα και από τα δύο μέρη. Εσύ κάνε τα δικά σου κι αν δεν δουλέψει, προχώρα μόνη στον δρόμο σου.

Γεια σου void, είσαι γενικότερα οξύθυμη ή σου προέκυψε μέσα σ' αυτή τη σχέση. Μήπως η ασυμφωνία των χαρακτήρων σας είναι τόσο μεγάλη που προκαλεί τόσο δυνατά ντεσιμπέλ; Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Ο γάμος είναι μέσα στα σχέδια σου; και αν ναι, αισθάνεσαι ότι πρέπει να μπαίνουν χρονοδιαγράμματα στο πότε θα πρέπει να παντρευτείς; Μήπως αυτό σου προκαλέι ενδόμυχα ένα άγχος;

Quote:

---

Originally Posted by Seduction

Δοκίμασε μαθήματα yoga ή martial arts. Θα σε βοηθήσουν πολύ στον αυτοέλεγχο σου.

Οι σχέσεις θέλουν τα κατάλληλα βήματα και από τα δύο μέρη. Εσύ κάνε τα δικά σου κι αν δεν δουλέψει, προχώρα μόνη στον δρόμο σου.

---

Η αλήθεια είναι ότι τις περιόδους που γενικά αθλούμαι περισσότερο , είμαι και πολύ καλύτερα ψυχολογικά και σαφώς έχω λιγότερα νεύρα..αν και η γιόγκα συγκεκριμένα δε με ενθουσιάζει, ειδικά το κομμάτι του διαλογισμού, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να χαλαρώσω..

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Γεια σου void, είσαι γενικότερα οξύθυμη ή σου προέκυψε μέσα σ' αυτή τη σχέση. Μήπως η ασυμφωνία των χαρακτήρων σας είναι τόσο μεγάλη που προκαλεί τόσο δυνατά ντεσιμπέλ; Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Ο γάμος είναι μέσα στα σχέδια σου; και αν ναι, αισθάνεσαι ότι πρέπει να μπαίνουν χρονοδιαγράμματα στο πότε θα πρέπει να παντρευτείς; Μήπως αυτό σου προκαλέι ενδόμυχα ένα άγχος;

---

γεια σου τζίπσι μου..γενικά δεν είμαι και το πιο ήσυχο παιδί.!! Ανέκαθεν είχα εξάρσεις..συγκεκριμένα σε αυτή τη σχέση μου έχουν βγει ακόμα περισσότερα νεύρα από ότι συνήθως είχα σε άλλες σχέσεις..ταυτόχρονα όμως είναι και η καλύτερη σχέση που είχα μέχρι στιγμής..πρώτη φορά νιώθω ότι κάποιος πραγματικά νοιάζεται για μένα.
Το θέμα του γάμου δεν το σκέφτομαι καθόλου. Δεν νιώθω δηλαδή ότι με έχουν πάρει τα χρόνια ή κάτι τέτοιο..μπορώ να σου πω ότι με φοβίζει κιόλας, σίγουρα όμως δε με ελκύει σαν ιδέα!!θεωρώ ότι πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου μια σχέση για να καταλήξει εκεί.

Α! Μπράβο, ωραία σκέφτεσαι! Γιατί υπάρχουν και πολλές γυναίκες που θέλουν πάση θυσία να παντρευτούν και όταν βλέπουν ότι δεν το καταφέρνουν χάνουν την ψυχραιμία τους. Μήπως έχεις αντιμετωπίσει και προβλήματα άλλης φύσης; Γιατί και εγώ έχω ξεσπάσματα αλλά ξέρω που οφείλονται. Δυστυχώς μέσα στη σχέση μας πολλές φορές βγάζουμε απωθημένα από το παρελθόν μας και όχι απαραίτητα το ερωτικό. Αυτά τα κουβαλάμε μέσα μας και είναι δύσκολο να ξεπεραστούν από τη στιγμή που τα νεύρα έχουν γίνει ήδη κρόσια..