Πόσα χρόνια χαμένα θα περάσουν ακόμα;;;;;

Καλησπέρα σε όλους. Το όνομα μου είναι Ειρήνη και το site το έχω συμβουλευτεί άλλη μια φορά και μπορώ να πω ότι βοηθάει πολύ! Ετσι λοιπόν μετά απο δύο χρόνια που έχω να γράψω, όχι ότι είχε αλλάξει κάτι, είπα να μιλήσω μπας και με καταλάβει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι πλέον. Έχω πολλά χρόνια τώρα πρόβλημα κατάθλιψης - μελαγχολίας και εκεί που λέω ότι θα το νικήσω και δεν θα το αφήσω να μου καταστρέψει την ζωή τσουπππ πάλι τα ίδια γίνονται! Πέφτω....πέφτω....πέφτω.....μετ� � κλείνομαι στον εαυτό μου, κλαίω όλη μέρα και με το παραμικρό,μετά αρχίζω και κλείνομαι στο σπίτι μου (έχει φτάσει μήνες να είμαι κλεισμένη μέσα κ να μην βγαίνω ούτε για τσιγάρα), όλα φαίνονται ρηχά, ανούσια, χωρίς αξία, με πιάνουν βουλημικές τάσεις (έχω φτάσει να βάζω και 5 κιλά σε μια εβδομάδα), δεν έχω φίλους ούτε και σχέση, και πως να έχω άλλωστε με όλα αυτά;;;Παρακολουθούσα όσο ειχα δουλειά μια ψυχολόγο που είχε επικεντρωθεί θα έλεγα στο θέμα ότι δεν πιστεύω στον εαυτό μου, δεν εχω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε τις θεραπείες λόγω ανεργίας.Φταινε βιώματα, φταίνε επιλογές, φταίω εγώ;;;ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;; Εκτιμώ τον εαυτό μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα απο εκει και πέρα,λέω μορφώθηκα, είμαι υγιής, ειμαι νέα ακομη (26 χρ) αλλά τίποτα και πάλι δεν αλλάζει. Λες και έλκω πάντα δίπλα μου ότι χειρότερο ή ανούσιο υπάρχει.... Πάντα λέω δν θα τα καταφέρω,δεν είμαι άξια εγώ για τίποτα.Έχω σκέψεις άκρως καταθλιπτικές, πολλές φορές σκέφτηκα πως αν δεν είχα υψοφοβία θα ήθελα πολύ να κάνω μια ελεύθερη πτώση απο το μπαλκονάκι μου να τελειώνει το θέμα...αλλάαααα δεν μπορώ, δεν θέλω κιόλας....Υπάρχει ακόμη η ελπίδα μέσα μου αλλά σβήνει, εγω την ξανα αναβω, αυτή ξανα σβήνει κτλ κτλ κτλ.

Δεν μου αρέσει έτσι η ζωή, αν δεν μπορώ να την αλλάξω τι θα πρέπει να κάνω;;;;;Να συμβιβαστώ ότι θα ζώ πάντα έτσι;;;

Γειά.
Πως άρχισε όλο αυτό??

Quote:

---

Originally Posted by eimarmenh

Καλησπέρα σε όλους. Το όνομα μου είναι Ειρήνη και το site το έχω συμβουλευτεί άλλη μια φορά και μπορώ να πω ότι βοηθάει πολύ! Ετσι λοιπόν μετά απο δύο χρόνια που έχω να γράψω, όχι ότι είχε αλλάξει κάτι, είπα να μιλήσω μπας και με καταλάβει ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι πλέον. Έχω πολλά χρόνια τώρα πρόβλημα κατάθλιψης - μελαγχολίας και εκεί που λέω ότι θα το νικήσω και δεν θα το αφήσω να μου καταστρέψει την ζωή τσουπππ πάλι τα ίδια γίνονται! Πέφτω πέφτω πέφτω.....μετά κλείνομαι στον εαυτό μου, κλαίω όλη μέρα και με το παραμικρό, μετά αρχίζω και κλείνομαι στο σπίτι μου (έχει φτάσει μήνες να είμαι κλεισμένη μέσα κ να μην βγαίνω ούτε για τσιγάρα), όλα φαίνονται ρηχά, ανούσια , χωρίς αξία, με πιάνουν βουλημικές τάσεις (έχω φτάσει να βάζω και 5 κιλά σε μια εβδομάδα), δεν έχω φίλους ούτε και σχέση, και πως να έχω άλλωστε με όλα αυτά;;;Παρακολουθούσα όσο ειχα δουλειά μια ψυχολόγο που είχε επικεντρωθεί θα έλεγα στο θέμα ότι δεν πιστεύω στον εαυτό μου, δεν εχω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε τις θεραπείες λόγω ανεργίας.Φταινε βιώματα, φταίνε επιλογές, φταίω εγώ;;;ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;; Εκτιμώ τον εαυτό μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα απο εκει και πέρα,λέω μορφώθηκα, είμαι υγιής, ειμαι νέα ακομη (26 χρ) αλλά τίποτα και πάλι δεν αλλάζει. Λες και έλκω πάντα δίπλα μου ότι χειρότερο ή ανούσιο υπάρχει.... Πάντα λέω δν θα τα καταφέρω,δεν είμαι άξια εγώ για τίποτα.Έχω σκέψεις άκρως καταθλιπτικές, πολλές φορές σκέφτηκα πως αν δεν είχα υψοφοβία θα ήθελα πολύ να κάνω μια ελεύθερη πτώση απο το μπαλκονάκι μου να τελειώνει το θέμα...αλλάαααα δεν μπορώ, δεν θέλω κιόλας....Υπάρχει ακόμη η ελπίδα μέσα μου αλλά σβήνει, εγω την ξανα αναβω, αυτή ξανα σβήνει κτλ κτλ κτλ.

Δεν μου αρέσει έτσι η ζωή, αν δεν μπορώ να την αλλάξω τι θα πρέπει να κάνω;;;;;Να συμβιβαστώ ότι θα ζώ πάντα έτσι;;;

---

Φαινεται τώρα;

Γεια σου Ειρήνη, σε καταλαβαίνω. Και γω αντιμετωπίζω προβλήματα κατάθλιψης και αισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι..Θέλεις να μας μιλήσεις αναλυτικότερα για την ιστορία σου; Τι πιστεύεις ότι έφταιξε αρχικά;

Ναι αλλα χρειαζεται βοηθεια ..

Καλησπέρα Ειρήνη! Τι δύσκολο να τα βιώνεις όλα αυτά... Και τι δύσκολο να προσπάθείς να τα περιγράψεις και ο άλλος να μην καταλαβαίνει ή να μη θέλει να καταλάβει! Μου άρεσε πολύ αυτό που είπες:

''Υπάρχει ακόμη η ελπίδα μέσα μου αλλά σβήνει, εγω την ξανα αναβω, αυτή ξανα σβήνει κτλ κτλ κτλ.''
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη μπορείς να το αλλάξεις αυτό, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμβιβαστείς... Χρειάζεσαι όμως στήριξη σε όλη αυτή την πορεία της εξόδου από αυτό το αδιέξοδο... Κανένα κέντρο ψυχικής υγιεινής υπάρχει στην περιοχή σου; Εκεί παρέχεται ψυχολογική υποστήριξη δωρεάν, αν μένεις σε μεγάλη πόλη πιθανότατα θα υπάρχει. Μην το αφήνεις πάντως είναι πολύ κρίμα.. (εσύ το νιώθεις περισσότερο άλλωστε)

Ειρηνη,θα μπορουσες να επισκεφτεις καποιον ψυχολογο απο δημοσιο κεντρο ψυχικης υγειας!

Ψυχολόγος??
Εγώ είμαι εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by eimarmenh

Δεν μου αρέσει έτσι η ζωή, αν δεν μπορώ να την αλλάξω τι θα πρέπει να κάνω;;;;;Να συμβιβαστώ ότι θα ζώ πάντα έτσι;;;

---

σημερα που ειναι Κυριακη , πως θα ηθελες πχ να ειχε κυλησει η μερα σου ωστε να σου αρεσε ?

Kαλησπέρα σε όλους σας και ειλικρινά ευχαριστώ τόσο πολύ για όλο αυτό το ενδιαφέρον...Είναι πράγματι τόσο κρίμα να μην μπορείς να έχεις εναν ανθρωπο να μιλήσεις να σου μιλήσει, να μην σε κατακρίνει-ουτε καν να σε κρίνει,αλλα να σε ακουσει και να σε βοηθησει εστω με μια αγκαλια....κι οχι απαραιτητα ερωτικη!
Πιστεύω πως όλα ξεκινάνε απο την παιδικη ηλικια κ απο τον τροπο που προσεγγιζουμε την ζωη τοτε που είναι ακομα τα πρωτα βηματα....Εγω είχα καλη παιδικη ηλικια με μια οικογενεια πολυ ενωμενη και αγαπημενη,κλασσικη οικογενεια που λεμε, αλλα παρολα αυτα γινανε απο τοτε λαθη και το ξερω αυτο.Απο τα 13 μου και μετα οποτε δεν εβλεπαν οι γονεις μου, κυριως η μαμα, οτι δεν ειμαι καλη πχ στο σχολειο,στο φροντιστηριο ή οποτε θελαν αλλιως να ειχα κανει κατι μια λεξη ακουγα και μεχρι τα 23 μου που τελειωσα απο την σχολη......ΑΧΡΗΣΤΗ, που τιποτα δεν θα καταφερω να κανω...ακομα κι οταν σπουδαζα το ακουγα (σπουδασα νοσηλευτικη),οταν για πχ εβγαινα σαν κοριτσι 19-20χρονων και καμια φορα ξεχνιομουν να γυρισω νωρις σχετικα και μπορει να πηγαινε 5 ή 6 το πρωι παλι αυτο ακουγα ΑΧΡΗΣΤΗ,που δεν θα καταφερω να γινω σωστος ανθρωπος ποτε,που θα δουλευω σε κανα εργοστασιο με σκατα και τετοια.Απο μικρη ετσι μεγαλωσα και με πολλα αλλα τετοιου ειδους χαρακτηρισμους με αποκορυφωμα βεβαια που δεν θα το ξεχασω και ποτε την μαμα μου στα 14 να λεει: τι γεννουσα εγω μια ******* γεννουσα; Κι αυτο γιατι τοτε ειχα μια τελειως πλατωνικη βεβαια σχεση με εναν 9 χρονια μεγαλυτερο μου και οταν το εμαθε ειπε αυτα,χτυπησε θα ελεγα περισσοτερο με το στομα παρα με το χερι....Ξερω πολυ καλα οτι δεν θα μπορεσω ποτε να ξεχασω....αλλα πως θα συνεχισω;;; Απο τοτε που τελειωσα και την σχολη η μαμα αλλαξε εγινε φιλη,μονο αυτην εχω ακομα και σημερα και ενα μπαλκονι που καθομαστε εκει με τις ωρες και λεμε οτι κατι κανουμε....Οι μερες μου γενικοτερα δεν περνουν και σημερα που ειναι κυριακη οπως και καθε μερα ξυπνησα,ηπια καφε στο μπαλκονι,ξαπλωσα λιγο,ειδα τηλεοραση,τωρα το απογευμα παλι στο μπαλκονι και τελειωνοντας η βραδυα.....υπνο!Τουλαχιστον τοτε δεν σκεφτομαι τιποτα,ολη την μερα ομως ταλαιπωρουμαι που σκεφτομαι συνεχεια ολα αυτα και ανησυχω και δεν βλεπω φως απο πουθενα....Θαλασσα;;;;;Να παω αλλα με ποιον;;;;μονη μου;;;;το εκανα πολλες φορες περυσι αυτο και διακοπες στο νησι απο το οποιο και καταγομαι μονη μου εκανα.Με ποιον να κανω αλλωστε;;;Ειχα φιλες κατα καιρους....προσπαθουσα τουλαχιστον αλλα η μια πηγαινε με τον γκομενο μου,η αλλη ηθελε τον γκομενο μου,η αλλη (τελευταια περιπτωση) με μειωνε συνεχως,μου δημιουργουσε αγχος γιατι πχ αν ελεγα οτι σημερα τελικα δεν θα μπορεσω λογω δουλειας που προεκυψε να πιουμε καφε θυμωνε,ηθελε παντα να της μιλαω με χαρα και χαμογελο αλλιως ελεγε τα νευρα μου αλλου κτλ ενω δεν ηταν νευρα....ισως ανησυχιες,προβληματα οικονομικα.Μετα ειχα γινει προσωπικος ταξιτζης και ψυχολογος δικος της.Σπανια μιλουσαμε για μενα,ποτε δεν ηταν εκει ουτε καν τηλεφωνικα οταν εκλαιγα η ενιωθα χαλια...τι να κρατησω;;;;κατι που με φθυρει;;;και σταματησα και αυτη τη φιλια (λεμε τωρα) και σαν απαντηση ειχα "κοιτα να σε πω εχουν κι αλλοι προβληματα, δεν θα ασχολουμαστε μαζι σου συνεχως" τι να πω;;;;Και για σχεσεις....;;;;ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ.Ο ενας με χτυπουσε,ο αλλος ηταν αλκοολικος,ο αλλος με εβριζε απο το πρωι μεχρι το βραδυ, ο αλλος ηταν πρωην πρεζονι και εβγαζε σε μενα τα ψυχολογικα του και τα χαμενα χρονια της εφηβειας του....γιατι;;;;;Γιατι ολα αυτα;;;Πολλες φορες λεω μηπως τελικα δεν εχω εγω καλο χαρακτηρα;;;μηπως εγω ειμαι η προβληματικη και η κακια και γιαυτο δεν εχω καταφερει τιποτα;;;;Εχει ενα κεντρο ψυχικης υγειας Θεσσαλονικη που μενω με σειρα αναμονης 4-5 μηνες....Δηλωσα ενδιαφερον να ξεκινησω εχουν περασει τοσοι μηνες και ακομα δεν με πηραν τηλεφωνο.
Διαβαζω συνεχεια βιβλια ψυχολογικου ενδιαφεροντος, τα λενε τοσο ωραια μεσα...στην πραξη πως γινεται;;;;

Λοιπόν. Διάβασα ολο το παραπάνω κείμενο και θέλω να σου μιλήσω μέσα απο την καρδιά μου,
Όλοι κατα την διάρκεια της ζωής μας θα έχουμε ακούσει πολύ πικρά λόγια. Είτε απο φίλους , είτε απο γονείς , είτε απο αγνώστους κτλ.
Είναι ενα κακό να σε πληγώνουν. Αλλα είναι πολυ χειρότερο να τους αφήνεις να σε πληγώνουν.
Ξέρεις. Μην κουβαλάς το παρελθόν στην πλάτη σου σαν νεκρό πουλί. Άφησε το να φύγει. Είσαι νέα γυναίκα! (Φυσικά και είσαι)
Θέλω απο εσένα κάποια πράγματα. Μπορείς να τα κάνεις?

Quote:

---

Originally Posted by Hara_

Λοιπόν. Διάβασα ολο το παραπάνω κείμενο και θέλω να σου μιλήσω μέσα απο την καρδιά μου,
Όλοι κατα την διάρκεια της ζωής μας θα έχουμε ακούσει πολύ πικρά λόγια. Είτε απο φίλους , είτε απο γονείς , είτε απο αγνώστους κτλ.
Είναι ενα κακό να σε πληγώνουν. Αλλα είναι πολυ χειρότερο να τους αφήνεις να σε πληγώνουν.
Ξέρεις. Μην κουβαλάς το παρελθόν στην πλάτη σου σαν νεκρό πουλί. Άφησε το να φύγει. Είσαι νέα γυναίκα! (Φυσικά και είσαι)
Θέλω απο εσένα κάποια πράγματα. Μπορείς να τα κάνεις?

---

Δεν μπορω να ξεχασω χαρα μου δυστηχως,προσπαθησα πολυ και στην πραξη εχουν δει τα ματια μου οσο δουλευα τουλαχιστον να χανονται παιδακια απο λευχαιμια που θελουν να ζησουν αυτο που εγω δεν θελω αλλα δεν μπορωωω....δυστυχως!Ακομα και καποιες γνωριμιες που εκανα κατα καιρους εκμεταλλευτηκαν πηραν δεν σεβαστηκαν ποτε τιποτα,εσκασα απο λογια πολλες φορες επειδη τα πιστεψα,επειδη εχω αναγκη να πιστεψω καπου...δεν μπορω ομως να βρω που να πιστεψω;;;;τι να κανω αλλο;;;;Ο κοσμος ειναι τοσο χαλια και δεν θελω αλλο να συναναστραφω αφου κ να το κανω οφελος δεν θα βρω...ωραια η επαφη αλλα δυσκολη...για μενα απλα ακατορθωτη!

Quote:

---

Originally Posted by eimarmenh

Δεν μπορω να ξεχασω χαρα μου δυστηχως,προσπαθησα πολυ και στην πραξη εχουν δει τα ματια μου οσο δουλευα τουλαχιστον να χανονται παιδακια απο λευχαιμια που θελουν να ζησουν αυτο που εγω δεν θελω αλλα δεν μπορωωω....δυστυχως!Ακομα και καποιες γνωριμιες που εκανα κατα καιρους εκμεταλλευτηκαν πηραν δεν σεβαστηκαν ποτε τιποτα,εσκασα απο λογια πολλες φορες επειδη τα πιστεψα,επειδη εχω αναγκη να πιστεψω καπου...δεν μπορω ομως να βρω που να πιστεψω;;;;τι να κανω αλλο;;;;Ο κοσμος ειναι τοσο χαλια και δεν θελω αλλο να συναναστραφω αφου κ να το κανω οφελος δεν θα βρω...ωραια η επαφη αλλα δυσκολη...για μενα απλα ακατορθωτη!

---

Ξέρεις, το να ξεχνάς δεν έχει να κάνει με το να τα διαγράφεις αλλα με το να τα θυμάσαι αλλα να μην σε κάνουν να πονάς.
ίσως θα έπρεπε να ήσουν λίγο πιο σκληρή για να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Ίσως σου αξίζει κάτι καλύτερο αλλα ποτέ μην ρίχνεις τον εαυτό σου τόσο χαμηλά.
Το μόνο πράγμα που πρέπει να πιστεύεις είναι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσπαθείς για εσένα.Για το δικό σου καλύτερο.
Κοίτα.. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις την ζωή σου. Να πας μια βόλτα έξω στην αγορά, να πάρεις λίγο αέρα να σκεφτείς λίγο καλύτερα.
Καμιά φορά το παρελθόν μας δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε αλλα μπορούμε να κάνουμε το μέλλον μας ακόμα καλύτερο.
Πιστεύω οτι πρέπει να αλλάξεις την ζωή σου απο σήμερα.
Λοιπόν. Έχεις άτομα κοντά σου? Καμιά φίλη η κάτι τέτοιο?? Κάποια ξαδέρφη κάποιον συγγενή??

Quote:

---

Originally Posted by Hara_

Ξέρεις, το να ξεχνάς δεν έχει να κάνει με το να τα διαγράφεις αλλα με το να τα θυμάσαι αλλα να μην σε κάνουν να πονάς.
ίσως θα έπρεπε να ήσουν λίγο πιο σκληρή για να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Ίσως σου αξίζει κάτι καλύτερο αλλα ποτέ μην ρίχνεις τον εαυτό σου τόσο χαμηλά.
Το μόνο πράγμα που πρέπει να πιστεύεις είναι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσπαθείς για εσένα.Για το δικό σου καλύτερο.
Κοίτα.. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις την ζωή σου. Να πας μια βόλτα έξω στην αγορά, να πάρεις λίγο αέρα να σκεφτείς λίγο καλύτερα.
Καμιά φορά το παρελθόν μας δεν μπορούμε να το ξεχάσουμε αλλα μπορούμε να κάνουμε το μέλλον μας ακόμα καλύτερο.
Πιστεύω οτι πρέπει να αλλάξεις την ζωή σου απο σήμερα.
Λοιπόν. Έχεις άτομα κοντά σου? Καμιά φίλη η κάτι τέτοιο?? Κάποια ξαδέρφη κάποιον συγγενή??

---

Εχω κανει τοσες βολτες αλλα ποτε δεν οφελουν,δεν ειναι οτι δεν μπορω να αντιμετωπισω το παρελθον μου....αλλα ουτε το παρον,ουτε και το μελλον μου.Πρεπει να πιστεψω σε μενα δεν το εχω κανει ποτε αυτο αλλα πως;;;εκει που παω να κανω μια προοδο εστω στο μυαλο μου αρχικα εκει χανομαι παλι και ξανα απο την αρχη.Εχω τους γονεις κοντα μου,διοτι μενω μαζι τους και μια ξαδερφη η οποια ειναι κοντα μου ηλικιακα αλλα εχει την δικη της ζωη με μενα θα ασχοληθει;;;;;;Και ποσο ευκολο ειναι να αλλαξεις την ζωη σου...;;;;εγω σκεφτομουν να φυγω να παω σε αλλη πολη που δεν θα ξερω κανεναν κ δεν θα με ξερει κανενας...αλλα πως να παω;;;;και τι θα κανω εκει;;;Μετα σκεφτομουν να κλειστω σε μοναστηρι να βρω την ησυχια μου...εκει τουλαχιστον οι συναναστραφες μου δεν θα με προδωσουν αλλα εγω θελω να ζησω εδω εξω αλλα πως;;Τι να κανω;;Οταν ερχεται εκεινο το βραδυ καταρακωνομαι δεν μπορω καθολου κ οταν δεν με παιρνει κ ο υπνος το θεμα μεγαλωνει....Απο τα 20 μου εχω εμφανισει και ψυχοσωματικα προβληματα, για την ακριβεια δυσπνοια σε σημειο να πονανε τα πνευμονια μου απο το ζορι,να βγαινω στο μπαλκονι και ενω φυσαει εμενα να μην μου φτανει ο αερας,να πηγαινω στο νοσοκομειο και να μην μπορουν να με βοηθησουν γιατι λενε οτι δεν εχω τιποτα παθολογικο.

Quote:

---

Originally Posted by eimarmenh

Εχω κανει τοσες βολτες αλλα ποτε δεν οφελουν,δεν ειναι οτι δεν μπορω να αντιμετωπισω το παρελθον μου....αλλα ουτε το παρον,ουτε και το μελλον μου.Πρεπει να πιστεψω σε μενα δεν το εχω κανει ποτε αυτο αλλα πως;;;εκει που παω να κανω μια προοδο εστω στο μυαλο μου αρχικα εκει χανομαι παλι και ξανα απο την αρχη.Εχω τους γονεις κοντα μου,διοτι μενω μαζι τους και μια ξαδερφη η οποια ειναι κοντα μου ηλικιακα αλλα εχει την δικη της ζωη με μενα θα ασχοληθει;;;;;;Και ποσο ευκολο ειναι να αλλαξεις την ζωη σου...;;;;εγω σκεφτομουν να φυγω να παω σε αλλη πολη που δεν θα ξερω κανεναν κ δεν θα με ξερει κανενας...αλλα πως να παω;;;;και τι θα κανω εκει;;;Μετα σκεφτομουν να κλειστω σε μοναστηρι να βρω την ησυχια μου...εκει τουλαχιστον οι συναναστραφες μου δεν θα με προδωσουν αλλα εγω θελω να ζησω εδω εξω αλλα πως;;Τι να κανω;;Οταν ερχεται εκεινο το βραδυ καταρακωνομαι δεν μπορω καθολου κ οταν δεν με παιρνει κ ο υπνος το θεμα μεγαλωνει....Απο τα 20 μου εχω εμφανισει και ψυχοσωματικα προβληματα, για την ακριβεια δυσπνοια σε σημειο να πονανε τα πνευμονια μου απο το ζορι,να βγαινω στο μπαλκονι και ενω φυσαει εμενα να μην μου φτανει ο αερας,να πηγαινω στο νοσοκομειο και να μην μπορουν να με βοηθησουν γιατι λενε οτι δεν εχω τιποτα παθολογικο.

---

Βασικά έχεις αλλαγές στην διατροφή σου? Κοίτα, κάθε αρχή και δύσκολη. Το ξέρεις αυτό σωστά? Και γνωρίζεις κιόλας οτι ποτέ δεν είναι αργά. Εγώ σε εσένα βλέπω οτι είσα ενα άτομο που θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του αλλα ψάχνει γύρω του να πιαστεί απο κάτι άλλο ενώ πρέπει να πιαστείς απο τον εαυτό σου. Το να έχεις πίστη στον εαυτό σου είναι κάτι πολύ απλό.
Θα πρέπει να κοιτάς τον εαυτό σου , να κοιτάς μέσα σου και να λές "Μπορώ να τα καταφέρω , Μπορώ να τα καταφέρω" και με τις μέρες θα είσαι πολύ καλύτερα. Όλα είναι θέμα ψυχολογίας και ανάλογα με τον σπόρο που θα φυτέψεις στην καρδιά σου. Πρέπει να κάνεις μια αλλαγή στην ζωή σου. Το οτι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα είναι κρίση πανικού. Μαζέυεις πάρα πολύ άγχος μέσα σου και ξεσπάει έτσι ο οργανισμός σου. Πρέπει να είσαι χαρούμενη που δεν έχεις κάτι παθολογικό. Θα ήθελα απο κάπου να σου μιλήσω prive η κάτι τέτοιο.
Έχεις πάει σε κάποιον άλλον ειδικό? Σε παρακαλώ πολύ ομως , μην πίνεις ομως . Την κακή διάθεση την πολεμάει η σωστή διατροφή και γυμναστική και αυτοκριτική.
Πρέπει να τα πάρεις ολα απο την αρχή.
Θέλεις να ξεκινήσουμε απο την αρχή? Σε παρακαλώ.