Τι ηταν αυτο που σας φοβιζε οταν ησασταν παιδια??? :D

Θα ηθελα να πουμε τι ηταν αυτο που μας εκαναν οι γονεις μας ή οι γιαγιαδες μας να φοβομαστε, ή κατι που μπορει να ειδαμε ή να φανταστηκαμε..

Εγω θυμαμαι οτι φοβομουν κατι το οποιο τελικα ηταν τις φαντασιας μου. Ημουν 3 ή 4 χρονων και νομιζω ειχα δει στην τηλεοραση ενα φιδι μεγαλο εγω ομως πως του αλλαξα μορφη δεν ξερω. Η μορφη του φιδιου που φοβομουν ηταν σαν φυλλο χαρτιου καθετο και μακρυ σαν το φιδι και να σερνεται. Ξερω, ξερω ειναι για γελια :D αλλα για μενα ηταν φοβος!!! Άλλο που φοβομουν, οτι κατω απο το κρεβατι μου υπηρχε ο μπαμπουλας και αν τολμουσα να πατησω τα ποδια μου στο πατωμα θα εβγαινε ενα χερι και θα με αρπαζε. Γι αυτο παντα κοιταζα κατω απο το κρεβατι προτου σηκωθω. Επισης παντα κοιταζα την λεκανη της τουαλετας την ωρα που εκανα πιπι :D γτ φοβομουν οτι θα εβγαινε καποιο φιδι. Το ειχα δει στην τηλεοραση..

:D

Νομιζω τελικα αυτο με τον μπαμπουλα κατω απ το κρεβατι ειναι πολυ κοινο.Μεχρι ενος σημειου πολλοι το κουβαλαμε ακομα ;ρ

δεν ηταν κατι συγκεκριμενο, περισσοτερο ειναι ο φοβος για το αγνωστο που υπαρχει σε ολους τους ανθρωπους ακομα και σημερα. εκτος απο το θεμα του θανατου και το που παμε αργοτερα, ηταν και για οντοτητες οπως οι εξωγηινοι ή τα φαντασματα, και καθε τι παραφυσικο και μη ανθρωπινο. γιαυτο μεγαλωνοντας ισως στραφηκα λιγακι και σ'αυτο το χωρο και ψαχτηκα, αν και οπως ολοι οι ανθρωποι ο φοβος ειδικα το βραδυ μπορει να επιστρεψει (ειδικα αν εχεις δει καμια ταινια τυπου Paranormal Activity πριν και βλεπεις σκιες που δεν υπαρχουν)...

Είχα ένα κόλλημα με τα πορτραίτα και τις φωτογραφίες, αισθανόμουν συνέχεια πως με κοιτάζουν και ένιωθα πως θα ζωντανέψουν.

Αυτό με τον μπαμπούλα κάτω από το κρεβάτι το είχα γλυτώσει μιας και κοιμόμουν σε καναπέ που δεν χώραγε τίποτα από κάτω. :p

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δεν ηταν κατι συγκεκριμενο, περισσοτερο ειναι ο φοβος για το αγνωστο που υπαρχει σε ολους τους ανθρωπους ακομα και σημερα. εκτος απο το θεμα του θανατου και το που παμε αργοτερα, ηταν και για οντοτητες οπως οι εξωγηινοι ή τα φαντασματα, και καθε τι παραφυσικο και μη ανθρωπινο. γιαυτο μεγαλωνοντας ισως στραφηκα λιγακι και σ'αυτο το χωρο και ψαχτηκα, αν και οπως ολοι οι ανθρωποι ο φοβος ειδικα το βραδυ μπορει να επιστρεψει (ειδικα αν εχεις δει καμια ταινια τυπου Paranormal Activity πριν και βλεπεις σκιες που δεν υπαρχουν)...

---

Ναι ΚΕΝΟ και τα φαντασματα φοβομουν γτ τοτε "εβλεπα". Βεβαια τωρα πιστευω οτι ηταν ολα στο κεφαλι μου.. Καλα το paranormal activity μου ξυπνησε τον φοβο περι φαντασματων ξανα...

Quote:

---

Originally Posted by Άγνωστος

Είχα ένα κόλλημα με τα πορτραίτα και τις φωτογραφίες, αισθανόμουν συνέχεια πως με κοιτάζουν και ένιωθα πως θα ζωντανέψουν.

Τι απιστευτο αυτο...!!!

Αυτό με τον μπαμπούλα κάτω από το κρεβάτι το είχα γλυτώσει μιας και κοιμόμουν σε καναπέ που δεν χώραγε τίποτα από κάτω. :p

Χαχαχαχαααα!

---

Φοβαμαι ακομα τον καθρεφτη κυριως τα βραδια. Αποφευγω να τους κοιταζω και ειδικα οταν ξυπναω μεσα στην νυχτα και θελω να παω τουαλετα οπου ειναι φατσα-καρτα.

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Φοβαμαι ακομα τον καθρεφτη κυριως τα βραδια. Αποφευγω να τους κοιταζω και ειδικα οταν ξυπναω μεσα στην νυχτα και θελω να παω τουαλετα οπου ειναι φατσα-καρτα.

---

Nαι αυτό με τα πορτραίτα το είχανε πολλοί από όσο ξέρω, ειδικά αν ο εικονιζόμενος κοιτάζει ευθεία, γιατί όπου και να πας το βλέμμα του πέφτει πάνω σου και αν είσαι μικρό παιδί δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί γίνεται αυτό.

Επίσης κάτι άλλο πιο κουφό.Είχα δει τον Πινόκιο του Disney όταν ήμουνα πολύ μικρός και σε μια σκηνή κάποιο παιδί μεταμορφωνόταν σε γαϊδούρι.Αυτή η σκηνή ήταν τόσο τρομακτική, που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό πως μπορεί να πάθω κάτι παρόμοιο.
Παιδικές ταινίες σου λέει μετά...lol

Μικρη μικρη δεν θυμαμαι τι με φοβιζε.Θυμαμαι ομως οτι η πρωτη φορα που πανικοβληθηκα ηταν στην 6η δημοτικου ή 5η δεν θυμαμαι ακριβως,οταν ειδα την ταινια alien. Εκει επαθα τον πρωτο μου πανικο...Ακομα και σημερα δλδ δεν μπορω να δω τετοιες ταινιες..Τις αποφευγω..Γενικοτερα οτιδηποτε μεταφυσικο με ταραζει γι αυτο και δεν βλεπω θριλερ η οταν σε παρεες γινονται τετοιες κουβεντες,με ιστοριες κλπ την κανω μ ελαφρα κι ας με κοροιδευουν..Οχι που θα χασω τον υπνο μου εγω για εβδομαδες επειδη αυτοι πωρονται...χαχα

Quote:

---

Originally Posted by Άγνωστος

Nαι αυτό με τα πορτραίτα το είχανε πολλοί από όσο ξέρω, ειδικά αν ο εικονιζόμενος κοιτάζει ευθεία, γιατί όπου και να πας το βλέμμα του πέφτει πάνω σου και αν είσαι μικρό παιδί δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί γίνεται αυτό.

Επίσης κάτι άλλο πιο κουφό.Είχα δει τον Πινόκιο του Disney όταν ήμουνα πολύ μικρός και σε μια σκηνή κάποιο παιδί μεταμορφωνόταν σε γαϊδούρι.Αυτή η σκηνή ήταν τόσο τρομακτική, που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό πως μπορεί να πάθω κάτι παρόμοιο.
Παιδικές ταινίες σου λέει μετά...lol

---

Ωωωωωχ και εγω το ιδιο!!! λολ

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Ωωωωωχ και εγω το ιδιο!!! λολ

---

:eek::eek::eek:

και νόμιζα ήμουν ο μόνος..

Πρέπει να ήταν ανάμεσα στα 2 με 4. Είναι ένα από τα πολύ λίγα γεγονότα που έμειναν στην μνήμη από εκείνη την ηλικία, αν όχι το μόνο, γι' αυτό και δεν μπορώ να εξετάσω σε ποιό βαθμό επιρρέασε καταστροφικά την ομαλή εξέλιξη και ανάπτυξη μου ως νήπιο. Το σίγουρο είναι πως ήταν καταστροφικό για την ψυχοπνευματική μου ανάπτυξη. Έζησα όχι φόβο μα τρόμο. Και διήρκησε αρκετό καιρό. Δεν γνωρίζω εάν συμβουλεύτηκαν ειδικό οι γονείς μου ή άν με πήγαν σε κάποιον παιδοψυχολόγο. Κι αν έγινε δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο τον τρόμο, το κλάμα με αναφυλιτά, πως με έπερναν στο κρεβάτι τους οι γονείς μου για να ησυχάσω, και το περιεχόμενο του ονείρου, δεν ήταν εφιάλτης όνειρο απλό ήταν, που με έκανε να νοιώθω με τόση ένταση τρόμο ώστε ξυπνούσα με δυνατά κλάματα.

Δεν έβγαλα άκρη όσο κι αν προσπάθησα να κατανοήσω τι στο καλό (ή τι στο διάολο) συνέβενε στην πραγματικότητα. Αν κάποιος διακρίνει κάτι ας το καταθέσει εδώ. Λοιπόν.

Το όνειρο.

Έβλεπα ένα τραπέζι τετράγωνο που είχε επάνω του ένα ποτήρι νερό και ένα ξύλινο μέτρο, από αυτά που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες. Έπερνα το μέτρο στα χέρια μου και άρχιζα να μετράω, 1, 2, 3, 4, 5, και μετά πηδούσα στο 7 ή 8, έχανα την σειρά. Το επόμενο που γινόταν ήταν να ξυπνάω τρομοκρατημένο με δυνατά κλάματα και τρόμο, τρόμο, δεν περιγράφεται παιδιά, πρέπει να το έχει νοιώσει ο άλλος για να καταλάβει.

Σίγουρα είμουν στην ηλικία που αρχίζουν τα νήπια να μαθαίνουν τους αριθμούς. Αυτό το διακρίνω. Τίποτε άλλο όμως.

Έχετε κάποια ιδέα;;;

τρομος για ενα κενο, θα ελεγε ενας λακανικος ψυχαναλυτης, και θα το τραβαγε μεχρι το αγχος του ευνουχισμου ;p

Quote:

---

Originally Posted by ΟΥΤΙΔΑΝΟΣ

Πρέπει να ήταν ανάμεσα στα 2 με 4. Είναι ένα από τα πολύ λίγα γεγονότα που έμειναν στην μνήμη από εκείνη την ηλικία, αν όχι το μόνο, γι' αυτό και δεν μπορώ να εξετάσω σε ποιό βαθμό επιρρέασε καταστροφικά την ομαλή εξέλιξη και ανάπτυξη μου ως νήπιο. Το σίγουρο είναι πως ήταν καταστροφικό για την ψυχοπνευματική μου ανάπτυξη. Έζησα όχι φόβο μα τρόμο. Και διήρκησε αρκετό καιρό. Δεν γνωρίζω εάν συμβουλεύτηκαν ειδικό οι γονείς μου ή άν με πήγαν σε κάποιον παιδοψυχολόγο. Κι αν έγινε δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο τον τρόμο, το κλάμα με αναφυλιτά, πως με έπερναν στο κρεβάτι τους οι γονείς μου για να ησυχάσω, και το περιεχόμενο του ονείρου, δεν ήταν εφιάλτης όνειρο απλό ήταν, που με έκανε να νοιώθω με τόση ένταση τρόμο ώστε ξυπνούσα με δυνατά κλάματα.

Δεν έβγαλα άκρη όσο κι αν προσπάθησα να κατανοήσω τι στο καλό (ή τι στο διάολο) συνέβενε στην πραγματικότητα. Αν κάποιος διακρίνει κάτι ας το καταθέσει εδώ. Λοιπόν.

Το όνειρο.

Έβλεπα ένα τραπέζι τετράγωνο που είχε επάνω του ένα ποτήρι νερό και ένα ξύλινο μέτρο, από αυτά που χρησιμοποιούν οι τεχνίτες. Έπερνα το μέτρο στα χέρια μου και άρχιζα να μετράω, 1, 2, 3, 4, 5, και μετά πηδούσα στο 7 ή 8, έχανα την σειρά. Το επόμενο που γινόταν ήταν να ξυπνάω τρομοκρατημένο με δυνατά κλάματα και τρόμο, τρόμο, δεν περιγράφεται παιδιά, πρέπει να το έχει νοιώσει ο άλλος για να καταλάβει.

Σίγουρα είμουν στην ηλικία που αρχίζουν τα νήπια να μαθαίνουν τους αριθμούς. Αυτό το διακρίνω. Τίποτε άλλο όμως.

Έχετε κάποια ιδέα;;;

---

Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω τι σε εκανε να κλαις και να τρομαζεις. Μηπως γινοταν και κατι αλλο μετα? που δεν θυμασαι?

Quote:

---

Originally Posted by Άγνωστος

Είχα ένα κόλλημα με τα πορτραίτα και τις φωτογραφίες, αισθανόμουν συνέχεια πως με κοιτάζουν και ένιωθα πως θα ζωντανέψουν.

Αυτό με τον μπαμπούλα κάτω από το κρεβάτι το είχα γλυτώσει μιας και κοιμόμουν σε καναπέ που δεν χώραγε τίποτα από κάτω. :p

---

Παντου χωραει ενας μπαμπουλας!! Μπαμπουλας ειναι.Ποτε πια μην εισαι τοσο σιγουρος.Μπουακακακα

ΥΓ: Πολυ μουφα "ταινια" το παρανορμαλ ακτιβιτι.Το δα και στο σινεμα,μη χασω...

http://www.youtube.com/watch?v=ZuLkQMQBZA4