meta thn katathlipsh.ti?

Καλησπέρα,

πέρνω φάρμακα εδώ και κάποιους μήνες (αντικαταθλιπτικά) και ήδη μετα τους πρώτους μήνες ένιωθα καλύτερα...παράλληλα κάνω και ψυχοθεραπεία...

είμαι σε μια φάση επαναπροσδιορισμού κάποιων πραγμάτων και συγκρότησης ενός "νέου" εαυτού....

στο σημείο αυτό θέλω να πω πώς πριν αρχίσω την θεραπεία είχα χάσει όλους μου τους φίλους (δεν έβγαινα απ' το σπίτι κτλ), σχέση δεν υπήρχε και γενικά ήμουνα μόνη μου...

θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κάποιος ή έχει περάσει κάτι ανάλογο...πως μετά απο τέτοια περίοδο παρακμής και κοινωνικού αποκλεισμού είναι δυνατόν κάποιος να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και να επανενταχθεί κοινωνικά κρατώντας κάποια πράγματα του παρελθόντος αλλά και επαναπροσδιορίζωντας αξίες έτσι ώστε να μην ξαναπέσει στην παγίδα της κατάθλιψης...

αυτό που θέλω να πώ είναι πως αρχικά δεν γίνεται να αλλάξουμε 100% γιατί όταν ξαναβγαίνεις στην πραγματικότητα έρχεσαι αντιμέτωπος με την οικογένεια σου όπου για τους χ,ψ λόγους δεν τους έπερνες στα σοβαρά την περίοδο πριν την κατάθλιψη.

Επομένως, πρέπει να δεις ποιος είναι ο ρόλος σου πλέον σαν μέλος της οικογένειας αλλά και γενικότερα με τους φίλους σου οι οποίοι σε είχαν μάθει αλλιώς...

θέλω να πω οτί ναι μεν αποδέχεσαι οτι πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης αλλα αυτό πρέπει να γίνει και σε "συμφωνία" με το περιβάλλον που συναναστρέφεσαι...

δλδ σκεφτείτε την ψυχική σύγκρουση όταν πριν την κατάθλιψη είχες μία Α άποψη και στην συνέχεια πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις απόψεις σου έτσι ώστε να μην πάθεις ξανά κατάθλιψη και για να προστατεύσεις τον εαυτό σου...

αν έχει περάσει κάποιος κάτι ανάλογο θα με βοηθούσε πολύ

Εγώ περνάω κάτι ανάλογο, έχω ανοίξει και topic με τον ίδιο τίτλο ακριβώς, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω! Πως δηλαδή αφου και γω βρίσκομαι σε αυτή την μεταβατική περίοδο. Γιατί περιμένεις διαφορετικό ρόλο στην οικογένεια; Αυτές τις αμφιβολίες με τους φίλους τις έχω και εγώ. Νομίζω πρέπει να κρατάμε αυτούς με τους οποίους ταιριάζουμε. Δεν πρέπει να νιώσεις τύψεις. Μπορεί να τους απομάκρυνες αλλά παράλληλα τους έβγαζες και από μια πολύ δύσκολη θέση.

Καλησπέρα! Βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια φάση. Πίστεύω πως σίγουρα χρειάζεται αποφασιστικότητα, αυτοκριτική και το να θέσεις στόχους που θα σε ενεργοποιήσουν και θα δώσουν στην ζωή σου νόημα. Σε συνδυασμό πάντα με το οικογενειακό σου περιβάλλον (αφού δεν έχεις φίλους) που θα πρέπει απαραιτήτως να κατανοήσει ποια είναι τα δικά του λάθη που σε εξώθησαν σ' αυτήν την κατάσταση. Αν υπάρχουν βέβαια γιατί δεν γνωρίζω ακριβώς για ποιους λόγους το έπαθες.

Αυτή την στιγμή εργάζεσαι;

@milton

ο διαφορετικός ρόλος στην οικογένεια προκύπτει ότι πολυ απλά πριν την κατάθλιψη δεν εκτιμούσα τόσο τον ρόλο της οικογένειας και την θέση μου σ' αυτήν...σπάνια συζητούσα με τους δικούς μου και έκανα τα δικά μου....τώρα πρέπει να επαναπροσδιορίσω την θέση μου γιατί είναι οι μόνοι άνθρωποι που με μαζέψαν απ'την παρακμή και με στείλαν στο γιατρό και στην τελική ενδιαφερθήκαν ενώ δεν το έκανε κανένας άλλος.

@ Gypsy Cello

ναι εργάζομαι σε μια εταιρεία εδώ και 2 μήνες και τα πράγματα πάνε καλά εκεί


το όλο θέμα είναι ότι όταν τελείωσα το σχολείο...στην πόλη που πέρασα ακολούθησα έναν λανθασμένο δρόμο με λάθος παρέες και τα λοιπά και όταν ήρθε η στιγμή να διαβάσω έπρεπε να ξεκόψω απο κει και να τραβήξω έναν δικό μου δρόμο κάτι το οποίο δεν κατάφερα και άρχισε η κατηφόρα για 2 χρόνια περίπου ώσπου με στείλαν οι δικοί μου σε γιατρό αφου δεν έβγαινα καθόλου απ το σπίτι...

φαντάζομαι θα ήταν πολύ κακές παρέες :p Σχέση έχεις; Καλά θα κάνεις να επαναπροσδιορίσεις με τους γονείς. Αδέρφια έχεις;

@gypsy hello

εντάξει δεν ήταν και τα χειρότερα παιδιά απλά όταν άλλαξα τρόπο σκέψης (δλδ να διαβασω κτλπ) είδα ότι δεν κολλούσαμε τόσο... οχι δεν εχω σχέση (αφου δεν τα έχω καλα με μένα πως θα έχω σχέση...και δεν έχω προσδιορίσει ακόμα την ταυτότητα μου)

ναι έχω έναν αδερφό...

Πάλι καλά που έχεις τους γονείς σου δίπλα. Γιατί εμένα νόμιζαν ότι απλά είμαι τεμπέλα... Τι εννοείς δεν έχεις προσδιορίσει ακόμα την ταυτότητα σου;

@Gypsy hello

εννοώ πως μετά την κατάθλιψη πρέπει να επαναπροσδιορίσεις κάποια πράγματα έτσι ώστε να προστατεύσεις τον εαυτό σου...

πριν την κατάθλιψη λειτουργούσα πάντα αυθόρμητα και έκανα αυτό που έλεγε η καρδιά μου...το οποίο αποδείχτηκε λάθος...

πχ πριν την κατάθλιψη γενικά ασχολούμουν με τα πολιτικά και ήμουν φανατικά εναντίον
αυτού του συστήματος...

όμως ήρθε η στιγμή να πρέπει να δουλέψω μόνο που αυτό που σπούδαζα δεν με γέμιζε τόσο...και επίσης έλεγα "πως είναι δυνατόν να είσαι εναντίον του συστήματος και να δουλεύεις(αυτό είναι άλλη ιστορία)..." αλλά απ' την άλλη δεν ήξερα τι είναι αυτό που θα με γέμιζε....τέλος πάντων με την βοήθεια του γιατρού βρήκα μια δουλειά και ακολουθώ αυτό που σπούδασα...

αυτο που θέλω να πω είναι πως είμαι σε μια φάση επαναπροσδιορισμού, όπως είπα και παραπάνω και το θέμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι τί κρατάς απ' το παρελθόν και τι αλλάζεις... έτσι προκύπτει και αυτό που λέω ότι δεν έχω προσδιορίσει ακόμα την ταυτότητα μου...

απ' οτι συζητάω και με τον γιατρό μου και απ' ότι καταλαβαίνω για να γίνει αυτή η αλλαγή χωρίς φάρμακα δεν γίνεται...δηλαδή οι συγκρούσεις είναι απίστευτες...

δεν είναι ότι έπαθα κατάθλιψη από μία λάθος προσέγγιση η απο μία απώλεια...

αλλά είχα θέματα μη αποδοχής της πραγματικότητας όπως είναι...

οτι πρέπει να δουλεύεις δλδ να μην κάνεις πάντα αυτό που θέλεις....


βασικά είναι το πέρασμα απο την εφηβεία στην ενηλικίωση απ' ότι καταλαβαίνω....

και όπως λέει και το ξωτικό αυτό γίνεται αργά και σταθερά όπως και με τα φάρμακα...

ελπίζω κάποια στιγμή να τελειώσει και να έχω κατασταλάξει κάπου ως άνθρωπος...

απλά το πρόβλημα είναι ότι επειδή δεν με ξέρω ακριβώς ( ισως είμαι στην γκρίζα ζώνη που λεει και το ξωτικό) δεν μπορώ να "πλασάρω" τον εαυτό μου έξω γιατί δεν ξέρω ποιός είμαι(εντάξει καποια πράγματα τα ξέρουμε) αλλά πρέπει να προσποιούμε κάποιες καταστάσεις...

αυτό που είμαι τώρα, είμαι αυτο που δεν ήμουν πριν....δλδ θέλω να πω ότι
κάνω πράγματα τώρα τα όποια πριν την κατάθλιψη τα έφτυνα...και αυτό ίσως είναι το δύσκολο....δηλαδή να αποδεχτώ πράγματα που πριν με απωθούσανε...

οχι με το ζόρι...αλλά γιατί τώρα το βλέπω διαφορετικά...(και πρέπει να το δω διαφορετικά)

ναι πριν ήταν η όλα η τίποτα... τώρα ίσως να βλέπω όλο το φάσμα των χρωμάτων αλλά είναι δύσκολο...δεν ξέρω

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

@Gypsy hello

εννοώ πως μετά την κατάθλιψη πρέπει να επαναπροσδιορίσεις κάποια πράγματα έτσι ώστε να προστατεύσεις τον εαυτό σου...

πριν την κατάθλιψη λειτουργούσα πάντα αυθόρμητα και έκανα αυτό που έλεγε η καρδιά μου...το οποίο αποδείχτηκε λάθος...

πχ πριν την κατάθλιψη γενικά ασχολούμουν με τα πολιτικά και ήμουν φανατικά εναντίον
αυτού του συστήματος...

όμως ήρθε η στιγμή να πρέπει να δουλέψω μόνο που αυτό που σπούδαζα δεν με γέμιζε τόσο...και επίσης έλεγα "πως είναι δυνατόν να είσαι εναντίον του συστήματος και να δουλεύεις(αυτό είναι άλλη ιστορία)..." αλλά απ' την άλλη δεν ήξερα τι είναι αυτό που θα με γέμιζε....τέλος πάντων με την βοήθεια του γιατρού βρήκα μια δουλειά και ακολουθώ αυτό που σπούδασα...

αυτο που θέλω να πω είναι πως είμαι σε μια φάση επαναπροσδιορισμού, όπως είπα και παραπάνω και το θέμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι τί κρατάς απ' το παρελθόν και τι αλλάζεις... έτσι προκύπτει και αυτό που λέω ότι δεν έχω προσδιορίσει ακόμα την ταυτότητα μου...

---

Νομίζω πως είναι σοφή η ρήση πως μας πάιρνει μια ολόκληρη ζωή για να βρούμε τον εαυτό μας. Μην αγχώνεσαι γι' αυτό, και γω στο ψάξιμο είμαι! Μόνη σου και με την βοήθεια του γιατρού σου θα βρεις ποιος είναι ο αρνητικός τρόπος σκέψης που σε οδήγησε σ' αυτό το αδιέξοδο και το λέω γιατί δεν γνωρίζω τις ιδιαιτερότητες της δικής σου ζωής.

Και εγώ είμαι εναντίον αυτού του συστήματος αλλά δεν βλέπω και κανένα άλλο καλύτερο στον ορίζοντα. Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλο θέμα..


Το να λειτουργούμε αυθόρμητα δεν είναι κακό, νομίζω πως σε απελευθερώνει. Στο λέω εγώ που δεν παίρνω εύκολα αποφάσεις. Ίσως εσύ πρέπει να χρησιμοποιείς περισσότερο την λογική και την ψυχραιμία σου και γω να γίνω πιο αυθόρμητη απ' ότι παλαιότερα, πράγμα που το έχω καταφέρει εν μέρει.


Εν τέλει, εγώ δεν βλέπω να σου συμβαίνει και κάτι τόσο τραγικό, μπορείς να τα καταφέρεις go on!!

Quote:

---

Originally Posted by mariafil

Καλησπέρα,

πέρνω φάρμακα εδώ και κάποιους μήνες (αντικαταθλιπτικά) και ήδη μετα τους πρώτους μήνες ένιωθα καλύτερα...παράλληλα κάνω και ψυχοθεραπεία...

είμαι σε μια φάση επαναπροσδιορισμού κάποιων πραγμάτων και συγκρότησης ενός "νέου" εαυτού....

στο σημείο αυτό θέλω να πω πώς πριν αρχίσω την θεραπεία είχα χάσει όλους μου τους φίλους (δεν έβγαινα απ' το σπίτι κτλ), σχέση δεν υπήρχε και γενικά ήμουνα μόνη μου...

θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κάποιος ή έχει περάσει κάτι ανάλογο...πως μετά απο τέτοια περίοδο παρακμής και κοινωνικού αποκλεισμού είναι δυνατόν κάποιος να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και να επανενταχθεί κοινωνικά κρατώντας κάποια πράγματα του παρελθόντος αλλά και επαναπροσδιορίζωντας αξίες έτσι ώστε να μην ξαναπέσει στην παγίδα της κατάθλιψης...

αυτό που θέλω να πώ είναι πως αρχικά δεν γίνεται να αλλάξουμε 100% γιατί όταν ξαναβγαίνεις στην πραγματικότητα έρχεσαι αντιμέτωπος με την οικογένεια σου όπου για τους χ,ψ λόγους δεν τους έπερνες στα σοβαρά την περίοδο πριν την κατάθλιψη.

Επομένως, πρέπει να δεις ποιος είναι ο ρόλος σου πλέον σαν μέλος της οικογένειας αλλά και γενικότερα με τους φίλους σου οι οποίοι σε είχαν μάθει αλλιώς...

θέλω να πω οτί ναι μεν αποδέχεσαι οτι πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης αλλα αυτό πρέπει να γίνει και σε "συμφωνία" με το περιβάλλον που συναναστρέφεσαι...

δλδ σκεφτείτε την ψυχική σύγκρουση όταν πριν την κατάθλιψη είχες μία Α άποψη και στην συνέχεια πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις απόψεις σου έτσι ώστε να μην πάθεις ξανά κατάθλιψη και για να προστατεύσεις τον εαυτό σου...

αν έχει περάσει κάποιος κάτι ανάλογο θα με βοηθούσε πολύ

---

Μετα το πρωτο ψυχωτικο επεισοδιο ειχα την απιστευτη αποδιοργανωση σε ολουε τους τομεις. Οχι μονο ειχα αποκλειστει κοινωνικα μιας και ημουν "βουτηγμενος στην τρελλα" μεσα σε μια μικρη επαρχιακη πολη για 1,5 χρονο σχεδον και ολοι με αποφευγαν και ηταν "καπως" απεναντι μου , αλλα γιατι ηταν σαν να ειχε αλλαξει ο πυρηνας της υπαρξης μου , σαν να ειχα χασει ακομα και τις στοιχειωδεις κοινωνικες ικανοτητες και να επρεπε να επαναπρογραμματιστω...να τις μαθω απο την αρχη.

Ειναι επιπονη και χρονοβορα διαδικασια. Αυτο που εχω να πω ειναι οτι σε βρηκε κατι που μπορει να σημανει αλλαγη σε πολλα πραγματα στη ζωη σου μιας και συ φυσικα εισαι καποια αλλη μετα απο αυτο που περασες και εμεις ειμαστε ουσιαστικα που φτιαχνουμε το κυκλο μας.

Αλλα ναι , μπορεις να τα καταφερεις και μετα μαλιστα απο ενα διαστημα να σου φαινονται ολα αυτα ενα μακρυνο ονειρο ή εφιαλτης:) . Δωσε τον αγωνα σου και οταν νοιωσεις οτι τα κατεφερες θα αισθανθεις και καλα με τον εαυτο σου για την πορεια που ειχες:)

ένα άλλο ζήτημα είναι τα λεφτά...
δηλαδή παλιά έκανα ότι μου κατέβαινε χωρίς να υπολογίσω αν δεν εχω για την επόμενη βδομάδα (συνήθως σαν φοιτήτρια μου βάζαν ανά δυο βδομάδες), έτσι την πρωτη βδομάδα περνούσα ζάχαρη και την επόμενη την έβγαζα με κανα 20 ευρω.... και με κανα δανεικό...

αυτό τώρα το έχω ισορροπήσει λίγο και μαγειρεύω σπίτι και δεν χαλάω πολλά λεφτά...

αλλά και πάλι δεν βγαίνουνε...είμαι περίπου με 350-400 το μήνα καθαρά χωρίς τα ενοίκια και αυτά και πάλι στις 2 βδομάδες είμαι τσίμα τσίμα...

άλλαξα αρκετά πράγματα και σ' αυτό...παλιά έκανα ένα πακέτο περίπου τη μέρα 3.80 ευρω δλδ

τώρα κάνω ένα καπνό τη βδομάδα περίπου... και αν θα βγω θα βγω καμια βόλτα την παρασκευή γιατί αλλιώς δεν βγαίνουνε...

και πλέον δεν θέλω να κουβαλιέμαι σε κανέναν...όπως έκανα παλιά στην πόλη που είχα περάσει...

Σε σχέση με τα χρήματα, εγώ ακριβώς το αντίθετο. Παλιά ήμουν αρκετά συντηριτική και συνετή, τώρα έχω αρχίσει ν' απελευθερώνομαι. Όταν μ' αρέσει κάτι το αγοράζω χωρίς ενοχές γιατί βαρέθηκα πια.