Originally Posted by
MCCoolguy
Γεια σας,αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα και θα ήθελα να μάθω αν είναι απαραίτητη η βοήθεια από ένα ψυχίατρο/ψυχολόγο στην περίπτωσή μου και αν σας φαίνεται να σχετίζεται με ψύχωση ή κάτι άλλο,άν έχετε αντίστοιχες εμπειρίες κλπ.Είναι πολύ μεγάλο κείμενο,πολλά έχουν μείνει απέξω γιατι δεν θέλω να φάνει ποιος είμαι,έχω την ανασφάλεια ότι όσα γράφω παρακολουθούνται και ότι θα τα δεί κάποιος γνωστός και θα καταλάβει ποιος είμαι.
Εδώ και σχεδόν ένα μήνα ζω τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου.Φοβάμαι ότι είτε θα μπω φυλακή άδικα,είτε ότι θα πεθάνω.
Ας αναφερθώ πρώτα όμως στο παρελθόν,πώς εξελίχθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζω σε περίοδο μιας 10ετιας περίπου.Είμαι ανδρας στα early 20s.
Από όσο μπορώ να ξέρω χωρίς να έχω τη γνώμη κάποιου ειδικού,πάσχω από ιδεοψυχαναγκασμούς που συνεχώς μεταβάλλονται ως προς το περιεχόμενο και τη δομή τους.Πιο μικρός είχα την τάση να ελέγχω πόρτες,κουζίνες,ψυγεία,να φοβάμαι ότι θα κάνω κακό σε κάποιον,κόλλημα με την συμμετρία.Είχα επίσης πολλές εμμονές που παρουσιάζονταν με την μορφή intrusive images(δεν μου έρχονται οι κατάλληλες λέξεις στα ελληνικά)για διάφορα θέματα στην εφηβεία,που είχαν και δυσβάστακτες ψυχοσωματικές προεκτάσεις.Α και φυσικα φόβο ότι τρελαίνομαι,ότι χάνω τον εαυτό μου,κρίσεις πανικου κλπ.
Στην πορεία τα πιο πάνω κολλήματα μετριάστηκαν,άλλα σχεδον εξαλήφθηκαν,όμως τη θέση τους πήραν άλλα.Θα αναφερθώ στα τελευταία 3 χρόνια.
Ο φόβος πως τρελαίνομαι δεν έφυγε ακριβώς,για κάποιο λόγο απτο 2008-2010 μου είχε κολήσει η φοβία ότι θα δώ κάποια απαίσια μορφή τύπου φάντασμα στο σκοτάδι.Οποτε έσβηνε το φώς σκεφτόμουν αυτο.Το θέμα είναι οτι ως άτομο δεν πιστευω σε οτιδηποτε μεταφυσικό,νομίζω ώς ένα βαθμό η φοβία ισως μπορούσε να αποδωθεί στο φόβο ότι θα τρελαθώ και θα βλέπω τις χειρότερες δυνατές παραισθήσεις,είτε στο ότι θα δώ κάτι το οποίο θα καταρήψει την σκεπτικιστικη λογική μου.
Η συμμετρία θεωρώ πως μεταφέρθηκε από τα αντικείμενα στο περιβάλλον,σε ανάγκη για συμμετρία του χρόνου,του προγραμματισμού κλπ.Ειναι μια τελειομανία που με κυριεύει που με τα χρόνια αποδείχτηκε ακρως αναποτελεσματική και παράλογη,σε τέτοιο βαθμό ώστε για ενα μάθημα της σχολής που ήθελε το πολύ 10 ώρες διάβασμα,το είχα υπεραναλύσει τόσο που και η πιο απλή σελίδα επαυε να βγάζει νόημα.Στο μυαλό μου ήταν ότι πιο δύσκολο,αποτελούμενο απο άπειρες συνηστώσες που στην πραγματικότητα απλά δεν υπήρχαν.
Πορτες κουζινες κλπ τσεκαρισμα παίζει ακόμα,όπως και ο φόβος ότι θα κάνω κακό σε κάποιον και το χειρότερο είναι ότι μπορεί να μην έχω κάνει κάτι και να νομίζω ότι το έχω κάνει,να μη μπορώ να βεβαιωθώ.Πχ έχω το λάπτοπ κοντά μου και κουνάω το χέρι μου.Ενώ είναι λόγικό να μην χτύπησα με δυναμη την οθόνη,γιατι θα το καταλάβαινα,πολλές φορες αμφισβητώ τον εαυτό μου και πιστεύω ότι μπορεί να το έκανα....και έρχεται στο μυαλό μου η εικόνα του τι έγινε και δεν μπορώ να είμαι σιγουρος για το τι έκανα,απλώς να το αγνοώ.Επίσης μπορεί να μπω σε ένα πολυκατάστημα και να νομίζω ότι έκλεψα κάτι και δε το θυμάμαι...παρα πολλά τέτοια
Πάμε στα πιο χοντρά τώρα.Πέρσι πέρασα 6 μήνες ίσως και παραπάνω,πιστεύοντας πως είμαι ανωτερος απο όλους τους άλλους.ΠΟΛΥ ΑΝΩΤΕΡΟΣ...δε μπορω να το εξηγήσω τέλεια,απλά θα πω πως στη σχολή έβλεπα τους άλλους φοιτητες και τους θεωρουσα κρεατα που κινουνται,και πως δεν αξιζε να ασχολούμαι με κανέναν,ότι έπρεπε να διαβάσω να βγάλω 10 στη σχολή και η ζωή μου να είναι όπως τα βιογραφικά των σπουδαίων προσώπων στο γουικι.Θεωρούσα ότι δεν έπρεπε να βγαίνω έξω και να κοινωνικοποιούμαι γιατί δεν άξιζε τον κόπο.Είχα ήδη ξεκόψει από τους τότε φίλους μου,είχα θυμώσει μαζί τους γιατί θεωρούσα ότι με υποτιμούσαν ενώ ήμουν πολύ ανώτερος από αυτους.Το βράδυ με έπιανε κάτι σαν πανικός αλλά διαφορετικό,δεν ένιωθα ότι θα πεθάνω,αλλά ήταν ένα αίσθημα σαν να απελευθέρωνε χημικά ο εγκεφαλός μου,χημικά που προκαλούσαν ένα τρομερό αίσθημα δυστυχίας.Ηταν πραγματικά μια κόλαση,συνέβαινε σχεδόν κάθε βράδυ και ήταν ότι χειρότερο είχα βιώσει.
Σε κάποια φάση μου ήρθε και η ιδεα ότι μπορώ να χειρίζομαι τις σκέψεις μου πολύ γρήγορα και ότι έχω μια ικανότητα που δεν έχουν οι υπόλοιποι,και ότι όταν το κάνω αυτό δημιουργείται μια περίεργη αίσθηση στον εγκέφαλο μου...αυτό συνέπεσε σε περίοδο εξεταστικής και κράτησε 1 εβδομάδα.Μετά σκέφτηκα ότι είμαι απλά χαζός και σκέφτομαι ανοησίες,όμως εκείνη τη βδομαδα το είχα πιστεψει...
Περασαν οι μήνες,σταμάτησα να έχω αυτές τις αντιλήψεις και θεώρησα ότι ήταν απλά αποτέλεσμα χαζομάρας και ανωριμότητας.Ωσπου φτάνουμε στο κοντινό παρελθόν,3-4 μήνες πρίν.Οπου μου κόλησε η ιδέα ότι μπορώ να δώ χρώματα και σχέδια και βελάκια στο πεδίο όρασεως μου.Σαν software υπολογιστή.Δεν τα έβλεπα πραγματικά,η ιδέα ήταν ότι μπορούσα να τα φανταστώ τόσο καλά μέσω του working memory ώστε να εχουν κάποια χρησιμότητα,να με κάνουν πιο έξυπνο από τους άλλους.Για παράδειγμα Αυτό κράτησε 3-4 μέρες,έδωσα μεγάλη μάχη για να το ξεπεράσω.
Το επόμενο που μου συνέβη είναι ότι πίστευα ότι μου έπεφταν τα μαλιά.Το χα ξαναπάθει πριν 2 χρόνια αλλά όχι σε τόσο έντονο βαθμό.Αυτη τη φορά είχε γίνει εμμονή σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε όπου πήγαινα έβλεπα ότι οι άλλοι είχαν περισσότερα μαλιά από εμένα.Υπήρξαν 2-3 φορές όπου ένιωσα δυσφορία σε δημόσιο χώρο και γύρισα σπίτι μου να δώ αν όντως έχει αλλάξει κάτι στο κεφάλι μου.Μια νύχτα μάλιστα κόιτούσα τα μαλιά μου στον καθρεύτη και έβλεπα ξεκάθαρα ότι υπήρχε φαλάκρα.Είχα πανικοβληθεί και ας έλεγα απο μέσα μου ότι το να πέφτουν τα μαλλιά ενός ανδρα δεν ειναι και κατι ιδιαίτερο.Τελικά ήταν όλα ιδέα μου,δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα.
Τον τελευταίο μήνα έζησα τις χειρότερες μέρες της ζωής μου.Ενω για πρώτη φορα όλα έδειχναν επιτελους μια χαρά και σκεφτόμουν τι θα κάνω στο μέλλον,άρχισα να σκεφτομαι μικροπράγματα που έγιναν στο λύκειο,πχ μια ανώνυμη φάρσα που έκανα σε μια κοπέλα στο λύκειο(τπτ τρομερο,ουτε απειλες ουτε βρισιμο ).Και πως μετά από τόσα χρόνια θα βρεί αυτή τον αριθμό μου και θα μου κάνει μύνηση και θα μπώ στη φυλακή.Και ότι παρά το γεγονός ότι δεν είχα τον ίδιο αριθμό τότε,και δεν ηταν κατωχυρωμένο στο όνομά μου,εκείνη θα έβρισκε τον αριθμό μου μέσω δορυφόρου.περίπου 5 μέρες βασάνιζα το μυαλό μου να σκέφτομαι τις εκδοχές ξανά και ξανά και το αίσθημα της αφορητης δυστυχίας επέστρεψε.
Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε φοβία ότι με παρακολουθούνε μέσω του ιντερνετ και ότι θα έκανα κάτι χωρίς να το συνειδητοποιήσω για το οποίο θα μπώ φυλακή,θα στιγματιστώ εγώ και η οικογένεια μου άδικα.Και τονίζω το άδικα.Το μυαλό μου πετάει περιστάσεις σε βάθος χρόνων όπου μπορεί να έκανα κάτι που θα εντοπιστεί και θα με συλλάβουν για αυτό.Τώρα είμαι κάπως καλύτερα και σε ένα μεγάλο βαθμό καταλαβαίνω ότι δεν ισχύει τίποτα από αυτά,ότι δεν έχω κάνει τίποτα.Ομως για ένα μήνα ήθελα απλά να πεθάνω,να μην υπάρχω,περίμενα εντρομος πως θα χτυπήσει η πόρτα και θα με συλλάβουνε.Απλά καθόμουν στο δωμάτιό μου,έπινα αλκοολ,τις μισες μέρε έτρωγα,τις αλλες μισες δεν είχα καθόλου όρεξη,όλες όμως τις μέρες κυρίως κοιμόμουν.Επίσης είχα φτάσει σε σημείο να ψάχνω μυνήματα,καρτες σιμ 6ετιας να τις καταστρέψω,προσπαθούσα να θυμηθώ για πολλές μέρες αν είχα μπεί σε κάποια παράνομη ιστοσελίδα χωρίς να το συνειδητοποιήσω και διάφορα άλλα.Και ακόμα δεν τα έχω ξεπεράσει,και σήμερα το μυαλό μου πέταξε ένα παράλογο σενάριο στο οποίο ενέδωσα και έπραξα παράλογα,δε θέλω να αναφέρω περισσότερες λεπτομέριες όμως.Μαλιστα υπηρξε μια μέρα που ημουν τόσο πανικόβλητος που ενώ έτρωγα σκεφτόμουν ότι το φαγητό μύριζε περίεργα σαν να έχει δηλητήριο,μια σκέψη που έχει πεταχτεί 2-3 φορες ακόμα στο πρόσφατο παρελθόν,αλλά κατάφερα να την εκλογικευσω.
Επίσης,για 4-5 μέρες είχα μια τεράστια φοβία ότι κόλησα AIDS όχι μόνο απο σεξουαλική επαφή αλλά και ότι πριν 1μισι χρόνο κάποιοι ναρκωμανείς ενώ κρατούσαν μια συρριγγα οριζόντια,προσπάθησαν να με κολήσουν HIV,να με τρυπήσουν,ή στην καλύτερη ότι εγώ έπεσα πάνω στη σύρριγγα χωρίς να το προσέξω.
Γενικά μου ήρθε αρκετές φορες αυτές τις μέρες η ιδέα ότι θα πεθάνω απο δηλητηρίαση από κάτι που παραγγειλα να φάω απέξω.Η ακόμα και από κάτι που ήπια πχ αλκοόλ σε μικρές ποσότητες.
Εχω και ένα θέμα με τις κάμερες,πχ καλύπτω την κάμερα του υπολόγιστή για να μη με παρακολουθεί κάποιος μέσω του ιντερνετ.Επίσης μου είχε κολήσει πρόσφατα ότι με είχαν τραβήξει κρυφά στο παρελθόν με κάμερα και ότι θα βρώ βιντεο μου στο ιντερνετ κλπ...
Το θέμα είναι ότι δεν καταννοώ ότι αυτα που σκεφτομαι είναι εσφαλμένα,παρα μόνο όταν παρουσιαστεί κάτι χειρότερο,μπροστά στο οποίο η προηγούμενη ιδέα φαίνεται ασήμαντη...Δηλαδή αντιλαμβάνομαι ότι είμαι δέσμιος μια σκέψης συνήθως αλλά δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω με τη δική μου θέληση,είναι σαν να ακολουθώ την πορεία των σκεψεων.
Είμαι συνήθως αντικοινωνικός,αποφεύγω να έχω πολλές επαφές ακόμα και μέσα από το ιντερνετ,έχω ελαχιστους φίλους και πολυ περιορισμενη κοινωνική ζωη.Θεωρώ ότι έχω ευκαιρίες να διορθώσω τα πράγματα όμως πολύ φοβάμαι πως μολις νιώσω λίγο καλύτερα θα προτιμήσω να συνεχ΄σω τ ζωη μου μέσα στην απάθεια και την δυστυχία.Οτι θα συνεχίσω να κάθομαι μέσα στο δωματιο μου αντι να αξιοποιώ τις μέρες μου,ότι θα απορροφηθώ από τη συνηθισμένη μου καθημερινότητα.Και τελικά,όπως κάνω συνήθως,θα βρω μια δικαιολογία να πιστεύω πως έτσι πρεπει να ζω,ότι είμαι ανώτερος,ότι είμαι διαφορετικός και θα αρκεστώ σε αυτό...
Ποιά είναι η γνώμη σας,αν διαβάσατε αυτό το ιδιαίτερα μεγάλο και κουραστικό κείμενο?
