τρελη και αλλοπαρμενη!!!!! ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ???????????????

Γεια σας παιδια ;)........ειμαι η κωνσταντινα και ΝΑΙ μπορω να το πω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ....μονο εσεισ μπορειτε να το καταλαβετε και μονο σε σας μπορω να το βροντοφωναξω......Το 2007 αλλαξε ολη μου η ζωη...επαθα κρισεισ πανικου αγοροφοβια ψυχογενη βουλιμια και καταθλιψη......εκανα τα δεοντα, ψυχολογοι, ομοιοπαθητικοι, ενναλακτικα τυπου ρεικι, yoga κλπ μεχρι που κατεληξα, μετα απο ενα χρονο κλεισμενη σενα σπιτι να χτυπαω το κεφαλι μου στο τοιχο, στη καλη μου ψυχιατρο την ελενιτσα....εκανα την αγωγουλα μου...συνηλθα......εβγαλα λιγο το κεφαλακι στο κοσμο...γνωρισα τον αντρα τησ ζωησ μου, αλλαξα δουλεια, ετοιμαζομαι να παντρευτω και γενικα ολα πανε καλα......δεν εχω λογο να ειμαι χαλια....τι κι αν εχουν αλλαξει καποια πραγματα, όπως....... βασανιζομαι οταν ειναι να βρεθω με πολυ κοσμο, να παω για καφε, σουπερμαρκετ, δεη, ψωνια στα μαγαζια, εχω παρει 40 κιλα κ.λπ....αντε ολα αυτα τα ξεπερνασ κανεισ πατεντεσ διαφορεσ........αυτη τη Θλιψη, το φοβο για τα παντα, τα ψυχοσωματικα ομως πως τα ξεπερνασ????????? Νοιωθω σαν να εχει πεσει πανω μου ενα βουνο και με εχει πλακωσει........δε μαφηνει να παρω ανασα.........τι σκατοκλικ ειναι αυτο που πρεπει να κανει το μυαλο?????? ΦΟΒΑΜΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑ!!!!! ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΩ!!! θελω να βαλω τα κλαματα και να κλαιω ενα μηνα!!!!!! εχει μπουρθουλκωθει το ψυχο με το σωματικο:p...... μονο οταν ειμαι στη φυση μακρια απολεσ τισ υποχρεωσεισ ανασαινω και νοιωθω υγιης....τι να κανω, να παρω τα βουνα????????? πως να διαγραψει κανεισ αυτο το συναισθημα που βιωνεισ στο πανικο οτι πεθαινεισ...οτι βγαινει η ψυχη σου??????? καραδοκει συνεχεια:(.....και να πω οτι ημουνα κανα ξυραφι.....μια ξανθια χαζογκομενα ημουνα:rolleyes:...... πωσ καταφερε αυτο μυαλο να τρεχει με 1000 χλμ το δευτερολεπτο?????? τελοσπαντων δε θελω να ειμαι κουραστικη μου κανει καλο μονο που το μοιραζομαι με σας γιατι οι δικοι μου ανθρωποι δυστυχωσ δεν δεχονται την αδυναμια μου και το πιο σημαντικο???? δε μπορουν να τη καταλαβουν.....μονο οποιοσ το εχει βιωσει...........και γω βαρεθηκα να εξηγω.......ευχαριστω που με διαβασατε.....παρολα αυτα ειμαι αισιοδοξη, οχι παντα, αλλα ειναι αρκετο για να συνεχιζω να παλευω......καλη δυναμη σε ολουσ....ειμαστε ΗΡΩΕΣ

helo, δυστυχως ακομα κ τα φαρμακα δεν ειναι πανακεια κ ας βοηθουν..
τους φοβους σου μονη σ θα τους αντιμετωπισεις αλλα τι ειναι ακριβως αυτο π σε φοβιζει στην καθημερινοτητα σου?

γεια σου elirene.........ο φοβοσ του πανικου με κυριευει.....μου αποσπα συνεχως τη προσοχη και μπλοκαρει τις σκεψεις μου........δυστυχως δεν ειναι ευκολο να επιβληθεις στο μυαλο !!!!!!!! καθε μερα ψαχνω το κλικ.....ποτε τα καταφερνω ποτε οχι.......!!!!!!!!! τη περισσοτερη διαρκεια τησ μερας νοιωθω απιστευτη κοπωση και περιμενω να καταρευσω......προσπαθω να ανακτησω δυναμεισ να αλλαξω λιγο το τροπο ζωησ μου.....καλυτερη διατροφη ασκηση αλλα ολα αυτα μου φαινονται βουνο.......εσυ εχεις περασει πανικουσ????

οχι συστηματικα δλδ εχω νιωσει πανικο 3 φορες στη ζωη αλλα αγχος εχω πολυ γενικα..παρα πολυ..πανικος δεν μ πιανει ακομα κ σ κατασταση υπερμετρου αγχους οπως οταν τα3ιδευω με 8 μποφορ γτ τα3ιδευω συχνα γτ εχω στην τσαντα τα ηρεμιστικα μ κ αρχιζω κ χαπακωνομαι κ ειμαι καλυτερα αλλα κ μονο η σκεψη οτι εχω ενα βοηθημα στην τσαντα με βοηθα πολυ ακομα..επισης καμια φορα παθαινω μια φρικη δεν θα το λεγα πανικο με ερεθισματα οπως η ταζυτητα ο ηχος κ οταν μιλανε σε μεετινγκ στη δουλεια κ δεν μπορω να κουνησω κανω υπομονη κ περναει..θελω να πω οτι υπαρχουν τροποι να νιωσω ασφαλεια οτανφοβαμαι ακομα κ τις αντιδρασεις του ιδιου του οργανισμου στο αγχος..κ ο πανικος δεν ειναι τπτ δλδ δεν παθαινεις κατι το πολυ πολυ να λιποθυμησεις..δλδ αν σκεφτεις οτι τι μλκια ειναι αυτη αφου δεν προκειται να παθω τπτ κ ας νομιζω εκεινη την ωρα πως πεθαινω κ ηρεμιστικα εχω να το ανατρεψω τι στο καλο τη φοβαμαι τη μλκια?
επισης αμα εχεις παρει 40 κιλα πρεπει να χασεις γτ ισως γιαυτο νιωθεις κουρασμενη δλδ 50 να σουν τωρα θα σαι 90 ειναι ευκολη η ζωη στα 90 κιλα?δεν νομιζω εκτος αν εισαι 2 μετρα..σιγουρα μπορει να ειναι κ ψυχικη κουραση δυσθυμια κ τετοια αλλα αφου 3ερεις
εχεις καταφερει να βγεις απο δυσκολες καταστασεις κ αυτο μπορεις να το αντιμετωπισεις

ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ! :) Αναφέρεσαι σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου που άρχισαν όλα. Έγινε κάτι τότε; Η διάγνωση του γιατρού ποια ήταν γιατί αναφέρεις πολλά. Συμπεριλαμβάνονται όλα στην κατάθλιψη μήπως; Έχω την εντύπωση πως για την αγοραφοβία ευθύνεται και το περιβάλλον που ζόυμε. Όταν ζεις στο κέντρο της Αθήνας είναι περισσσότερο πιθανό να το πάθεις γι' αυτό λες πως στην φύση αισθάνεσαι καλύτερα.



Τώρα μου ήρθε μια ιδέα! Αφού αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματα θα μπορούσες για παράδειγμα να κάνεις αγροτουρισμό και η επαφή σου με την φύση να γίνει πιο στενή! :cool:

elirene.....σευχαριστω για τισ συμβουλεσ σου....εχεισ πολυ δικιο.......να σαι καλα!!!!!!!!

gypsy cello........μεχρι το 2007 που επαθα τη πρωτη κριση πανικου η ζωη μου ηταν αγχωτικη και ενοχικη......ημουν τελειομανης και προσπαθουσα να τουσ εχω ολουσ ευχαριστημενουσ και παλευα να ειμαι αποδεκτη......το κερασακι στη τουρτα ηταν το 2007 η υπερβολικη πιεση στη δουλεια που και εκει ηθελα να ειμαι αψογη υπαλληλοσ......και σκεψου μενω στην επαρχια και ειμαι δημοσιοσ υπαλληλοσ......κι ομωσ ενω για καποιουσ το δημοσιουπαλληλικη ειναι καθισιο για μενα ηταν η καταστροφη μου..........τι να κανεισ ομως παραιτησαι απο μια τετοια δουλεια???? μακαρι να ειχα την οικονομικη ανεση και να τα παραταγα αλλα δυστυχως ετοιμαζομαι να κανω οικογενεια και ο συντροφοσ μου δεν εχει δουλεια αυτη την εποχη.........παντωσ προσωπικα πιστευω οτι ο φοβοσ των πανικων θα ειναι παντα εδω....οσο του δινουμε σημασια ενισχυεται και οσο καταφερνουμε να τον γραφουμε μεσα στη ημερα παρολο που μασ κανει τσιριμωνιεσ αποδυναμωνεται!!!!!!! ολο το παινχιδι ειναι να του δειξεισ πως ειτε ειναι δω ειτε οχι τον εχεισ χεσμενοο :-))))))

Πρέπει να είσαι περίπτωση γιατί όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι το τελευταίο που τους απασχολεί είναι το άγχος τους! Βρε βρε τι ακούει/διαβάζει κανείς μερικές φορές. Μην στενοχωριέσαι καλέ αφού είσαι δημόσιος υπάλληλος :cool:

κωνσταντίνα, βλέπεις κάποιον ειδικό τώρα?

Quote:

---

Originally Posted by Κωνστ@ντίνα :-)

Γεια σας παιδια ;)........ειμαι η κωνσταντινα και ΝΑΙ μπορω να το πω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ....μονο εσεισ μπορειτε να το καταλαβετε και μονο σε σας μπορω να το βροντοφωναξω......Το 2007 αλλαξε ολη μου η ζωη...επαθα κρισεισ πανικου αγοροφοβια ψυχογενη βουλιμια και καταθλιψη......εκανα τα δεοντα, ψυχολογοι, ομοιοπαθητικοι, ενναλακτικα τυπου ρεικι, yoga κλπ μεχρι που κατεληξα, μετα απο ενα χρονο κλεισμενη σενα σπιτι να χτυπαω το κεφαλι μου στο τοιχο, στη καλη μου ψυχιατρο την ελενιτσα....εκανα την αγωγουλα μου...συνηλθα......εβγαλα λιγο το κεφαλακι στο κοσμο...γνωρισα τον αντρα τησ ζωησ μου, αλλαξα δουλεια, ετοιμαζομαι να παντρευτω και γενικα ολα πανε καλα......δεν εχω λογο να ειμαι χαλια....τι κι αν εχουν αλλαξει καποια πραγματα, όπως....... βασανιζομαι οταν ειναι να βρεθω με πολυ κοσμο, να παω για καφε, σουπερμαρκετ, δεη, ψωνια στα μαγαζια, εχω παρει 40 κιλα κ.λπ....αντε ολα αυτα τα ξεπερνασ κανεισ πατεντεσ διαφορεσ........αυτη τη Θλιψη, το φοβο για τα παντα, τα ψυχοσωματικα ομως πως τα ξεπερνασ????????? Νοιωθω σαν να εχει πεσει πανω μου ενα βουνο και με εχει πλακωσει........δε μαφηνει να παρω ανασα.........τι σκατοκλικ ειναι αυτο που πρεπει να κανει το μυαλο?????? ΦΟΒΑΜΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑ!!!!! ΜΟΥΔΙΑΖΕΙ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΩ!!! θελω να βαλω τα κλαματα και να κλαιω ενα μηνα!!!!!! εχει μπουρθουλκωθει το ψυχο με το σωματικο:p...... μονο οταν ειμαι στη φυση μακρια απολεσ τισ υποχρεωσεισ ανασαινω και νοιωθω υγιης....τι να κανω, να παρω τα βουνα????????? πως να διαγραψει κανεισ αυτο το συναισθημα που βιωνεισ στο πανικο οτι πεθαινεισ...οτι βγαινει η ψυχη σου??????? καραδοκει συνεχεια:(.....και να πω οτι ημουνα κανα ξυραφι.....μια ξανθια χαζογκομενα ημουνα:rolleyes:...... πωσ καταφερε αυτο μυαλο να τρεχει με 1000 χλμ το δευτερολεπτο?????? τελοσπαντων δε θελω να ειμαι κουραστικη μου κανει καλο μονο που το μοιραζομαι με σας γιατι οι δικοι μου ανθρωποι δυστυχωσ δεν δεχονται την αδυναμια μου και το πιο σημαντικο???? δε μπορουν να τη καταλαβουν.....μονο οποιοσ το εχει βιωσει...........και γω βαρεθηκα να εξηγω.......ευχαριστω που με διαβασατε.....παρολα αυτα ειμαι αισιοδοξη, οχι παντα, αλλα ειναι αρκετο για να συνεχιζω να παλευω......καλη δυναμη σε ολουσ....ειμαστε ΗΡΩΕΣ

---

Κωνσταντίνα όλα αυτά που περιγράφεις φωτογραφίζουν εμένα! Η μόνη διαφορά είναι ότι έχεις κάνει αγωγή φαντάζομαι και φαρμακευτική και ψυχοθεραπεία και παρόλα αυτά βασανίζεσαι ακόμα, ενώ εγώ δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει κάτι γι'αυτό αυτά τα 4 χρόνια εκτός από 4 μήνες υποτιθέμενης ψυχοθεραπείας (χάσιμο χρόνου και χρημάτων θα το έλεγα καλύτερα). Μου κάνει εντύπωση ότι είσαι ακόμα έτσι και δεν έχεις δει καμία βελτίωση. Τι είναι αυτό που φταίει κατά τη γνώμη σου? Η λάθος ψυχιατρική προσέγγιση? Το περιβάλλον και οι δικοί σου που συμπεριφέρονται έτσι (κι εμένα το ίδιο κάνουν και αυτό μου χειροτερεύει την κατάσταση) ή κάτι άλλο?

min rotas pos pernao... den eimai kala.... den mporw na gelao exw provlima sovaro.. xaxaxaxaxa

http://www.youtube.com/watch?v=BqDxOzeVOWQ

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Πρέπει να είσαι περίπτωση γιατί όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι το τελευταίο που τους απασχολεί είναι το άγχος τους! Βρε βρε τι ακούει/διαβάζει κανείς μερικές φορές. Μην στενοχωριέσαι καλέ αφού είσαι δημόσιος υπάλληλος :cool:

---

ειμαι φαινομενο δηλαδη?????:D καλο αυτο τουλαχιστον μεσα σε ολο αυτο που ζω κανω τη διαφορα χιχιχιχιχι........

γεια σου θεοφανια......οχι δε βλεπω κανεναν ....εχω μια αρνηση .......ξερω οτι αν παω στη ψυχιατρο παλι θα μου δωσει αγωγη και μετα απο ενα μηνα θα αρχισω να νοιωθω "normal'.....ομως δε θελω να ζω με χαπια......πιστευω πως υπαρχει τροπος και χωρισ αυτα....αυτον ψαχνω και ελπιζω οτι καποια στιγμη θα τα καταφερω......ελπιζω δηλαδη....

geia soy kwstantina,se papa piges?mono ayto den aneferes..

Quote:

---

Originally Posted by m.monkey

Κωνσταντίνα όλα αυτά που περιγράφεις φωτογραφίζουν εμένα! Η μόνη διαφορά είναι ότι έχεις κάνει αγωγή φαντάζομαι και φαρμακευτική και ψυχοθεραπεία και παρόλα αυτά βασανίζεσαι ακόμα, ενώ εγώ δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει κάτι γι'αυτό αυτά τα 4 χρόνια εκτός από 4 μήνες υποτιθέμενης ψυχοθεραπείας (χάσιμο χρόνου και χρημάτων θα το έλεγα καλύτερα). Μου κάνει εντύπωση ότι είσαι ακόμα έτσι και δεν έχεις δει καμία βελτίωση. Τι είναι αυτό που φταίει κατά τη γνώμη σου? Η λάθος ψυχιατρική προσέγγιση? Το περιβάλλον και οι δικοί σου που συμπεριφέρονται έτσι (κι εμένα το ίδιο κάνουν και αυτό μου χειροτερεύει την κατάσταση) ή κάτι άλλο?

---

γεια χαρα m. monkey.........στην επαρχια που μενω δυστυχως δε γνωριζω κανενα που να εχει περασει το ιδιο προβλημα.....γνωριζω διαφορουσ με αγχοι και τετοια αλλα οχι με πανικουσ και αγοροφοβια..........θεωρω οτι καθε ανρθωποσ επειδη ειναι διαφορετικοσ δεν ειναι στανταρ ποιοι μεθοδοι μπορουν να τον βοηθησουν....για μενα ο ευκολος δρομοσ ειναι ο ψυχιατροσ και η αγωγη με αγχολυτικα.......δε θελω να γυρισω παλι εκει.....εχω παντα στη τσαντα μου τα ηρεμιστικα αλλα τα χρησιμοποιω σπανια.....το τελευταιο χρονο που ειμαι χωρισ χαπια εχω κανει ψυχοθεραπεια και ξερω πολυ καλα τι μου δημιουργει ολο αυτο το μπαχαλο.......αυτα που αφορουν τουσ οικογενειακουσ δεσμους και τισ σχεσεισ μου με τουσ ανθρωπουσ τα εχω δουλεψει και τα εχω βαλει σε μια σειρα που ουτε και γω πιστευα οτι ποτε θα καταφερνα........το μοναδικο μου προβλημα αυτη τη στιγμη ειναι η δουλεια, επειδη εκει επαθα τη πρωτη κριση και μετα εζησα μεγαλεσ στιγμεσ στο χωρο εργασιασ με καθημερινουσ πανικουσ αγοροφοβια και τα συναφη.......παρολο που με εντολη τησ γιατρου μου αλλαξα εργασιακο χωρο και εχω παει σενα ποστο πολυ ηρεμο χωρισ ιδιαιτερεσ ευθυνεσ, μονο και μονο ο οροσ "δουλεια" με τρελαινει......το εχω συνδυασει πλεον κατι που μου κανει μονο κακο......ΝΑΙ ειναι μονιμη δουλεια, ΝΑΙ εχω στανταρ μισθο.....ομως εκει διαδραματιστηκαν ολα......αλλαξε η ζωη μου και εζησα πραγματα που ουτε φανταζομουν οτι υπαρχουν........βιωνα την αισθηση του θανατου καθημερινα......εχω αλλη ψυχολογια τη παρασκευη και αλλη τη δευτερα που αρχιζει η εβδομαδα....αυτη τη στιγμη που γραφω ειμαι τοσο ηρεμη γιατι πηρα αδεια και θα παω διακοπεσ.....οταν γυρισω ομωσ?????? προσπαθω να σκεφτομαι θετικα........ολα ειναι θεμα αποσπασης τησ προσοχησ απο αυτο που μασ τρελενει...... ομωσ ειναι τοσο δυσκολο........τι να πω........δεν εχω απαντησεισ......εχω στεναχωρηθει παρα πολυ μαυτο που επαθα....εχει αλλαξει ολη μου ηζωη...προσπαθω να κρατησω τα θετικα αλλα αυτοσ ο τυφωνασ που περασε απο πανω μου πως ξεπερνιεται????? πως να υπαρχουν αυτεσ οι μνημεσ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΟΝΑΝΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ?????? εχω διαβασει καπου για το φοβου του φοβου του πανικου ειναι επακολουθο των πανικων.....ομως οτι και να εχω διαβασει οτι και να μου εχουν πει στισ ψυχοθεραπειεσ μεσα μασ πρπει να βρουμε αυτο το κλικ και μονοι μασ να κουμανταρουμε το μυαλο μασ.....αλλωστε οι απεξω το λενε......."ελα ρε μια χαρα εισαι....δεν εχεισ τιποτα...ολα ειναι στο μυαλο σου......" χιχιχιχιχιχιχ

Quote:

---

Originally Posted by misha24

geia soy kwstantina,se papa piges?mono ayto den aneferes..

---

ξερεισ κανεναν καλο εξορκιστη??????:)