Quote:
Originally posted by apogoiteumenh
... ειμαι κολλημενη για πολλους λογος κι βασικος ειναι η αγαπη που εχω μεσα μου για εκεινον και δυο τροποι υπαρχουν για να την απορριψω, να ξεκολλησω απο τον ιδιο οπως επιθυμει: 1. ο θανατος μου και 2. να μην νοιαζομαι για μενα, για το τι θελω εγω, πολυ απλα να παω με διαφορους διοτι ετσι θα νιωσω απεχθεια για τους αντρες και πιστεψε με εχει αποτελεσμα.Αυτος ηταν βασικος παραγοντας που ποτε δεν ενιωσα τιποτα με τα αγορια που τα ειχα φτιαξει.
Αγαπητή μου φίλη....προσπάθησε να δείς λίγο σε τι δίλλημα βάζεις τον εαυτό σου...Λές ότι ή θα πρέπει να αγαπάς τον πρώην σου (αυτόν που σε απαρνείται τώρα...που δεν σε σέβεται...) ή δεν έχεις παρα να διαλέξεις τον θάνατο (ολοκληρωτική απάρνηση του εαυτού σου,΄ψυχή τε σώματι) ή να μην νοιάζεσαι για σένα (απάρνηση της ψυχής σου).ʼσχετα με τους λόγους με τους οποίους \"ντύνεις\" αυτές σου τις επιλογές....ο προορισμός στον οποίον σε οδηγούν είναι μια μορφή απάρνησης αυτού που είσαι.Ακριβώς γι αυτό η άποψη μου σε θέματα σχέσεων είναι ότι σημαντικότερο και απ τον τρόπο με τον οποίον συσχετιζόμαστε με τους άλλους...είναι ο τρόπος που συσχετιζόμαστε/επικοινωνούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό.Σε αυτήν την βάση έκανα υπαινιγμούς και για τυχόν \"βολέματα\" ......και όλα αυτά που γράφω δεν είναι ούτε κάν απόπειρα να εξηγήσω την ψυχή σου (ούτε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο αλλά ούτε έχω ειδικευτεί σε αυτό)...Απλώς προσπαθώ να θέσω κάποια ερωτηματικά στον ήδη υπάρχοντα προβληματισμό σου...υπο μορφή \"λές να συμβαίνει κι αυτό ?\" ή \"τι θα έλεγες να εξετάσεις και αυτό το ενδεχόμενο ?\".Εννοείται ότι τις πιο έγκυρες και σωστές απαντήσεις...μόνο εσύ θα μπορέσεις να δώσεις ...είτε μόνη σου είτε με την βοήθεια κάποιου ειδικού.Εμείς εδώ....μόνο να σπέρνουμε \"ζιζάνια\" προς διερεύνηση μπορούμε....;)