πως θα ηρεμήσω;

ολα στη ζωη μου πανε ονειρεμενα καλα.. η οικογενεια μου ολοι καλα, χρηματα εχουμε, σχεση εχω πολυ καλη, φιλους εχω, σπουδαζω αυτο που ονειρευομουν....κι ομως.....γιατι νιωθω ετσι? αυτο το αισθημα του ανικανοποιητου.... ειμαι ικανοποιημενη απο τη ζωη μου αλλα οχι απο τον εαυτο μου.. τα τελευταια χρονια θυμαμαι παντα να προσπαθω να προσποιηθω οτι ειμαι καποια αλλη....μιμουμαι συμπεριφορες και μονιμως νιωθω αγχωμενη.... εκτος αυτων ειμαι απο την ωρα που ξυπναω το πρωι μεσα στο αγχος..και να πεισ οτι εχω υποχρεωσεις..οκ..εγω ομως φοιτητριθα ειμαι σε μια πολυ ωραια πολη μακρυα απο την αθηνα...εκανα φιλους εδω..τοσους οσους ποτε δεν ειχα στην αθηνα. εκει μονο μια κολλητη, που με εχει προδωσει και που η παρεα μαζι της με κανει να νιωθω ασημαντη. Κι ενω ξερω οτι δεν ειμαι ασημαντη, κι ενω εχω καταφερει πολλα στη ζωη μου, παντα αυτο το βαρος δεν φευγει απο μεσα μου... αυτο το συναισθημα του αγχους..Αγχος για το τι θα φαω το μεσημερι μεχρι για το οτι δεν θελω να τελειωσουν τα φοιτητικα μου χρονια γιατι ξερω οτι θα χασω την παρεα μου.....ΣΑΣ ΖΑΛΙΣΑ Ε?? οσοι μπορειτε απαντηστε μου, πειτε μου αν βγαζετε κπ συμπερασμα κι αν υπαρχει ισως κατι που θα με βοηθησει..καποιο βιβλιο ισως...δν ξερω...ευχαριστω εκ των προτερων...

καλησπερα και καλως ηρθες και συ στην παρεα μας.....
εγω δεν ειμαι ψυχολογος η ψυχιατρος αλλα μια συμβουλη νομιζω οτι μπορω να σου δωσω...
Προσπαθησε να κανεις μια ριζικη αλλαγη πανω σου ... Αλλαξε τα μαλλια σου ,,το ντυσιμο σου ,,, αγορασε και εχτριμ η αντιθετα κατι συντιρητηκο..Αλλαξε κατι που θα το αντιληφθεις πρωτη εσυ.ΝΑ κανει μπαμ απανω σου αυτο... Νομιζω οτι θα σου αλλαξει ολη η διαθεση....
Για βιβλιο δεν εχω να σου προτεινω γιατι προσωπικα δεν ειμαι και πολυ του διαβασματος...Καλη επιτυχια Στρατος Δ.

στρατο σ\' ευχαριστω πολυ για την απαντηση....
θα το προσπαθησω-γιατι ειμαι των ακρων....το παραξενο ειναι οτι αυτο ακριβως ηθελα να αλλαξω, μα εσυ μου μες να το τονισω περισσοτερο με τον ενα η με τον αλλο τροπο!!!!
Ομοιοπαθητικη...δεν ειναι κακο!!:D

Η ομοιοπαθητική αν έχεις υπομονή μπορεί κατά την προσωπική μου εμπειρία να σε βοηθήσει σημαντικά.
Σταμάτα να μιμείσαι συμπεριφορές γιατί έτσι δεν είσαι ο εαυτός σου.Αγάπησε την Ιλιάννα γιατί είσαι μοναδική όπως όλοι μας άλλωστε.Και αν τα φοιτητικά σου χρόνια τελειώσουν οι φίλοι σου που άξιζαν δεν πρόκειται να χαθούν,θα είναι πάντα δίπλα σου:)
Και μια συμβουλή που μου την είπε πρόσφατα φίλη και έχει απόλυτο δίκιο.
Όταν το μυαλό σου ξεφεύγει,όταν σε πιάνει άγχος κλπ κοίταξε το ΤΩΡΑ και τίποτα άλλο.

καλημερα παιδακια...μια απτα ιδια ολα στη ζωη μου ειναι οπως τα θελω και παντα νιωθω μεσα μου ενα ανεξηγητο αγχος και πολλλα σωματικα συμπτωματα ...ΕΙΜΑΙ 23 ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ..ΕΧΩ ΩΡΑΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ,ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΚΟΥΚΛΟ ΠΟΥ ΣΤΙς 28 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ...ΗΛΙΑΝΑ ΜΟΥ...ΤΙ ΕΧΕΙς ΝΑ ΠΕΙς ΤΩΡΑ???ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩς!ΕΣΥ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΑ ΕΧΕΙς ΑΥΤΑ?ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΑΓΧΟΥς ΕΧΕΙς?ΦΙΛΑΚΙΑ

τα 2 τελευταια χρονια ενιωσα αυτα τα συμπτωματα..παντα ημουν αγχωδης αλλα τωρα πια νιωθω οτι εχω αρχισει να ξεφευγω....πραγματικα φοβαμαι για την υγεια μου στα επομενα χρονια..εχω οικογενειακο ιστορικο σχετιζομενο με την αρτηριακη πιεση κλπ πραγμα που σε μεγαλο ποσοστο ποκαλειται απο το αγχος...
ξερεις κατι?? θελω να βρω μια ακρη να πιαστω..ενα ξεκινημα για να αλλαξω τροπο σκεψης..
αν ακουγα λιγο περισσοτερο το ενστικτο μου ή μαλλον τη λογικη μου που συνηθως μου λεει τι να κανω, τα πραγματα θα ηταν πολυ καλυτερα..
οταν παω να κανω μια βλακεια μεσα μου ξερω οτι ειναι λαθος αλλα το κανω...
πχ δενθελω να λεω στο αγορι μου τα πρβλ με τους δικους μου, πχ οταν τσακωνομαι κλπ γιατι θελω να εχει την εικονα μιας πολυ ησυχης οικογενειας..ομως δεν ειμαστε ετσι..οπως ολες οι οικογενειες εχουμε πρβλματα...
αυτο ειναι που σας ελεγα οτι θελω να δειξω οτι ειμαι μια αλλη..παω να παραστησω οτι ολα ειναι καλα ενω δεν ειναι......
μα δεν πρεπει..
ναι μεν καποια πραγματα πρεπει να τα κραταμε για τον εαυτο μας αλλα σιγουρα υπαρχουν και πολλα που πρεπει να τα μοιραζομαστε....
εγω ομως ντρεπομαι...τα λεω μεν γιατι δεν μπορω να κρατηθω αλλα μετα ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ μηπως δεν ηταν σωστο που τα ειπα, μηπως χαλασει η εικονα μου κλπ....
Ειμαι 20 χρονων και ειναι κριμα να κανω ετσι..να χαλαω τη ζωη μου για βλακειες........
κατι φορες προτρεχω..φανταστειτε οτι ενω σπουδαζω 3ο ετος στη Σαλονικη το καλοκαιρι απο το αγχος μου μηπως και μεινω με τους γονεις μου οταν γυρισω απο τις σπουδες, επαιρνα τηλ σε αγγελιες ενοικιασης σπιτιων στην αθηνα και εψαχνα περιοχη για να μεινω....
αν αυτο δεν ειναι τρελο, τοτε τι ειναι???
για οτι κανω ειμαι στην τσιτα...με νοιαζει τοσο πολυ η γνωμη του κοσμου σε σημειο που ξεχναω τη δικη μου...
τις προαλλες χτυπησα λιγο το αυτοκινητο του μπαμπα μου μπροστα σε μια καφετερια που συχναζουν φιλοι απο το σχολειο (στην αθηνα) και επειδη με ειδαν κοντεψα να τρελαθω. δεν με ενοιαζε για το αμαξι..τρελεινομουν στη σκεψη του τι θα λενε..ενιωθα να ιδρωνω, να ειμαι κατακοκκινη, η καρδια μου να χτυπαει πολυ δυνατα.....
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΩ ΠΡΩΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ........Πως θα το καταφερω αυτο???? Πειτε μου πως??
το εχει καταφερει κανενας ανθρωπος ποτε ή ειμαι καταδικασμενη να ζω σε αυτη την τρελα??

Απο οτι φαινεται Ηλιανα τα πραγματα ηρθαν απο μονα τους πολυ καλα σε σενα και ετσι δεν χρειαστηκε να δουλεψεις συνειδητα με τον ευατο σου.Ακου τη φωνη μέσα σου...Εγώ δεν εχω τπτ απο οσα εχεις αν και ειμαι νεοτερος,αλλα προσπαθουσα απεγνωσμενα να κρατηθω απο οσα εχω...και ταυτοχρονα ενιωθα ανικανοποιητος μέσα μου..Συνειδητοποιησα οτι εγω δεν ειμαι οσα εχω αλλα ειμαι ο ευατος μου.Ετσι εφτασα σε σημειο να νικησω τις φοβιες μου (και συνεχιζω μερα με τη μερα) και να νιωσω μεσα μου πληροτητα και ικανοποιηση χωρις να εχω τπτ απολυτος απο ολα αυτα ονειρεμενη ζωη κτλ που λες οτι εχεις..(ενας συνομιληκος μου νορμαλ αν ζουσε μια βδομαδα οπως εγω θα παθαινε απιστευτο σοκ που δε θα ξεχνουσε ποτε)
Αλλα αν δεν νιωσεις μεσα σου καλα,οποια προσπαθεια και να κανεις μεσα σου θα εισαι χαλια..Οσα και να καταφερεις..
Οσο για τη γνωμη των αλλων που λες,πρεπει να διαχωρισεις τον ευατο σου απο τη γνωμη των αλλων και να καταλαβεις οτι δεν ταυτιζεσε με τη γνωμη των αλλων.Να δειξεις καποια αδιαφορια για τις αντιδρασεις τους.

ilianna σε χαιρετώ και εγώ από την πλευρά μου. :) Θα σε παρακαλούσα θερμά να γίνεις ποιό συγκεκριμένη σε κάτι μιας και με οδήγησες επαγωγικά σε αντιφάσεις......... :(

Στο πρώτο σου μήνυμα αναφέρεις ότι με την οικογένειά σου όλα είναι καλά............στα επόμενα όμως μηνύματα δείχνεις έντονη τη δυσφορία να ζήσεις πάλι μαζί τους , αναφέροντας παράλληλα ότι ακόμα και το αγόρι σου δεν θέλεις να μάθει τα προβλήματα της οικογένειάς σου, μην τυχόν κια χαλάσει η εικόνα της ήρεμης μορφής της.....

Τελικά η κατάσταση στην οικογένειά σου είναι καλή, ή κακή ?? γιατί όπως καταλαβαίνεις μας μπέρδεψες κάπως.......
Αν υπάρχουν δε προβλήματα μήπως τελικά αυτά σου καλλιεργούν το όλο άγχος και αποφεύγεις την επάνοδό σου μέσα στον οικογενειακό χώρο???

Σε παρακαλώ ξεκαθάρισε τα πράγματα γιατί έχω μπερδευτεί επί του θέματος.........
ΦΙΛΙΑ!:)

H oikogeneia moy einai ok opos to eipa stin arhi...otan eipa gia prbl ennoousa oti opos oles oi oikogeneies kapoies fores exoume tis sygkroyseis mas..aytes ennoo oti thelo na kratao kryfes...Oso gia to oti thelo na meino moni einai epeidi thelo na eimai aneksertiti, na exo to xoro mou...kai tespa sinithisa sti saloniki na exo to diko mou spiti kai mou aresei..
vevaia ayto tha to kano mono an mboro na vgalo ta aparaitita xrimata..
den ksero an se diafotisa AISIODOKSI.....
genika allo ena ashimo pragma apo ti opoio pigazei to aghos mou einai oti polles fores megalopianomai kai otan syneiditopoio oti den einai etsi, oti den eimai kai kati idiaitero pefto....
kserete giati megalopianomai??
giati epirreazomai kai nomizo oti forondas ena TZIN cK tha traviksto tin prosoxi ton allon.
kai eimai pragmatika anoiti otan skeftomai etsi.....
simera pou gyrisa stin athina gia ekloges o pateras moy, mou edose ena harti pou elege ta eksoda pou pragmatopoiise gia mena olo to xrono. itan kapou 13000 eyro. Se ayta fysika perilamvanondai kai ta eksoda gia enoikio stin saloniki syn ta genikotera eksoda mou ekei..
piga na valo ta klammata otan to eida. omos den afisa ton eayto mou. to ekana 1000 kommatia, to petaksa sta skoupidia kai mou iposhethika oti den tha ksanazitiso lefta oute gia petrelaio pera apo ayta pou mou dinoun gia na epuiviono pano.
Tha kopso to laimo mou gia na ta vgalo pera.
Tha matho ston eayto mou oti einai kalytero na exo na deikso kati san prosopikotita kai oxi ti marka tsanta kratao sta xeria mou.
to oti o pateras mou me kostos tis ygeias tou eftiakse ena onoma kai kapoia xrimata densimainei oti ego tha ta spatalo xoris periorismo,...
tha matho...
thelo na gino anthropos opos oloi oi alloi..
kai an exo ena pleonekthma parapano na to ekmetaleyomai mono gia ousiodi skopo....

αν θες την γνωμη μου κανεις λαθος...
Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο πατέρας σου σίγουρα δεν σου έδειξε αυτό το χαρτί με τα έξοδα σου για να σε στεναχωρήσει αλλά ούτε για να σου βάλει τις φωνές.
Απλά ήθελε να σου δώσει να καταλάβεις ότι επειδή δεν ξέρεις πόσο δύσκολα βγαίνουν τα λεφτά το πόσο εύκολα τα χαλάς είναι πρόβλημα . σίγουρα ο άνθρωπος θα θέλει να περάσεις όσο γίνεται μια καλή φοιτητική ζωή (τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα), αλλά όχι με σπατάλες ,,, απλός περιόρισε λίγο τα έξοδα σου , δείξε στον πατέρα σου ότι τα υπολογίζεις τα λεφτά. Αυτό θα θέλει μόνο. Μην πιέσεις άδικα τον εαυτό σου …θα έχεις κάνει διπλό λάθος
Στράτος Δ.

Μήπως το άγχος προέρχεται από το ότι \"κρύβεσαι\"?

Αγαπητή φίλη...ο καθένας απο εμάς...φέρει σε κάποιο βαθμό διδαχές απ το οικογενειακό του περιβάλλον που διαμορφώνουν τα πιστεύω του και συνεπώς τις οπτικές του.Ο πατέρας σου....προφανώς δημιούργησε την περιουσία που έχετε...και σε αυτόν τον αγώνα είχε να αντιμετωπίσει \"θηρία\" και γι αυτόν τον λόγο δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον εξοπλισμό που πρέπει να έχει κανείς όταν κατεβαίνει σε τέτοιου τύπου αγώνες.Βεβαίως το κύρος,η υπόληψη και η περιουσία είναι βασικά όπλα...αλλά μην ξεχνάμε ότι το σημαντικότερο κι απ τα όπλα είναι ο στρατιώτης,αυτός που τα χειρίζεται και κυρίως αυτός που κρίνει πότε πραγματικά τα χρειάζεται.Έχω την εντύπωση ότι η ιδιαίτερη βαρύτητα που δόθηκε σε αυτό το κοινωνικο-οικονομικό οπλοστάσιο....σε έκαναν να πιστεύεις ότι η πανοπλία αυτή σου είναι απαραίτητη σε κάθε βήμα σου...και ίσως καμμιά φορά φοράς τη σιδερένια στολή του Μπέν Χούρ...ακόμα και όταν πάς να πιείς καφέ με την παρέα σου.(Το τζίν CK....είναι μέρος της δικής σου πανοπλίας).Όλη αυτή η θωράκιση όμως....σου στερεί την αμεσότητα...και φαίνεται να είσαι ενδεδυμένη με την πανοπλία αυτή ακόμα και όταν παρουσιάζεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό.Όλα εν τάξη,όλα καλοστημένα....όλα τακτοποιημένα...και κάπου εκεί στο βάθος ένα κομμάτι της Ιλιάνας που το αντιμετωπίζεις σαν κάτι αρρωστημένο ,σάν κάτι που αντιδρά χωρίς λόγο..κάτι το παράλογο.

Κι όμως αυτό το κομμάτι....ίσως να σου λέει πολύ σημαντικά πράγματα,ίσως να σε παροτρύνει να επικοινωνήσεις μαζί του και μέσω αυτής της επικοινωνίας να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους εκείνους ή τις πτυχές των ανθρώπων.....ώστε να ξεδιψάσει η ψυχή σου.Η Ιλιάνα που πονάει,η Ιλιάνα που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί,η Ιλιάνα που ονειρεύεται ,η Ιλιάνα που κλαίει,η Ιλιάνα που γελάει,που εκφράζεται....εκεί βρίσκεται ο θησαυρός του είναι σου...εκεί βρίσκεται η προσωπική σου περιουσία.Τα συναισθήματα σου και τα ταλέντα σου είναι που θα εξαργυρώσεις στο χρηματιστήριο της ανθρώπινης επικοινωνίας.Στις σχέσεις και την επικοινωνία με τους άλλους....δεν χρειάζεσαι καμμιά εξτρά πανοπλία πέραν αυτής που ήδη έχεις,τη χαρισματική φύση σου.Αυτό είναι το πανίσχυρο όπλο που διαθέτεις...και δεν αξίζει να το ενταφιάζεις μέσα σε πανοπλίες του CK,Versage,Christian Dior κτλ.Η λάμψη που βγαίνει απο μέσα μας ...κάνουν τα ρούχα και όχι το αντίστροφο.Δές ακόμα...και για τα ρούχα χρησιμοποιούμε τα ονόματα των δημιουργών τους π.χ. Κάλβιν Κλάιν...που τι ήταν αυτοί....άνθρωποι που αξιοποίησαν το ιδιαίτερο ταλέντο τους και το άφησαν να κάνει θαύματα.Με αυτά που φοράς μπορείς ίσως να τραβήξεις κάποιες ματιές....αλλά με αυτά που φέρεις μπορείς να σαγηνέψεις και να κατακτήσεις.Κάνε τα όνειρα και τα ενδιαφέροντα σου....τον δικό σου ορίζοντα...και άρχισε να κινείσαι και να αγωνίζεσαι σε αυτόν.Εκεί βρίσκεται η Ιλιάνα εκεί και η δύναμη σου.

Αισθανθηκα την αναγκη να πω σε ολους εσας ενα τεραστιο ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου που ασχολειστε μαζι μου....
Εχετε δικιο-απολυτο....
δεν κρυβω πως κι εγω καποιες φορες τα σκεφτομαι αυτα.....
ομως αναρωτιεμαι...
πώς περνανε απο τη θεωρια στην πραξη?
λεμε πχ \"να αγαπησεις τον εαυτο σου\"
οκ να τον αγαπησω αλλα ποια διαδικασια, ποιο συνειρμο θα πρεπει να ακολουθησω για να γινει αυτο?
να κλειστω σπιτι κα να σκεφτομαι οσα εχω κανει, οσα πιστευω πως ειμαι και πως αξιζω εως οτου συνειδητοποιησω οτι με αγαπω??
Ξερετε εχω πει πολλες φορες στον καθρεφτη οτι αγαπαω τον εαυτο μου αλλα αυτο γινεται οταν προηγουμενως εχει προηγηθει καποιο καλο συμβαν...
οτι πχ βγηκα με την παρεα μου-περασα πολυ καλα-ενιωσα αποδεκτη (οτι ηταν στραμμενη η προσοχη πανω μου αρα ειμαι σημαντικη)
ή οταν εχω καταφερει να παρω εναν καλο βαθμο σε μαθημα της σχολης
ή οταν εχω κανει μια καλη πραξη......
Εγώ ομως θελω να με αγαπησω και τις ωρες που κανω λαθη, που εχω νευρα, που δεν μου δινουν σημασια...........
Κατι που εχω συνειδητοποιησει ειναι οτι ειμαι καλα και ηρεμη οταν μιλαω με το Θεο....
Τις ωρες που προσευχομαι για κατι ή που ζηταω κατι απο το Θεο αισθανομαι απιστευτη γαληνη...
Γεμιζω μεσα μου με αισιοδοξια, οτι ολα θα πανε καλα....
Με τη θρησκεια- τις εκκλησιες και τους παπαδες δεν τα παω καλα....
Ομως παντα τις δυσκολες στιγμες μου οταν απευθυνομαι στο Θεο ΠΑΝΤΑ το προβλημα μου λυνεται, ή αν δε λυθει ερχονται ετσι τα πραγματα που δεν ενοχλουμαι απο αυτο..........
Ξεφυγα λιγο απο το θεμα....
Να σας πω τωρα κατι ακομα απο το οποιο επηρρεαζομαι και νομιζω οτι γενικα ειναι μια απο τις \"πηγες του κακου\"...
Η κολλητη μου.
Ενας ανθρωπος που δεν κοιταει καθολου την ουσια...
Κολλημενη στις αντιληψεις της, ψωνισμενη μεχρι εκει που δεν παιρνει και μαλιστα χωρις να προερχεται απο οικογενεια με χρηματα (ωστε να πεις οτι δικαιολογειται το ψωνιο της) οποτε τη συνανταω αρχιζει και μιλαει για κολονακι-για κηφισια κλπ χωρις να τα εχει πολυσεργιανισει και το κακο ειναι οτι κατι φορες με παραμυθιαζει και μενα.
Λες και αν θα παμε να σταθουμε εμεις στη μεση της πλατειας κολονακιου θα γυρισει κανεις να μας κοιταξει!!!!!!
Αχ βρε παιδια, ολα αυτα τα ξερω....αλλα δεν τα εχω ενστερνιστει με αποτελεσμα να παρασυρομαι συχνα.....
Θελω να εχω ουσια-να αφοσιωνομαι στο στοχο μου και να μην μου καιγεται καρφι για ολα αυτα...
να ειμαι αποδεκτη σε μια παρεα χωρις να φοραω ακριβα ρουχα μονο και μονο γιατι με πανε..γιατι με συμπαθουν γι\' αυτο που ειμαι..
Εξωτερικα ειμαι ωραια κοπελα...μα μεσα μου εχω τοση ανασφαλεια...και καποια στιγμη αυτη πρεπει να αποβληθει...
αυτος ειναι και ο λογος που ζητησα και ακομα ζηταω τη βοηθεια σας..
τα λογια σας..
τις εμπειριες σας..
τη συμβουλη σας...
και παλι ευχαριστω...:D

Ιλιάνα....εγώ δεν θα σε προέτρεπα ακριβώς \"να αγαπήσεις τον εαυτό σου\"....αλλά πρωτίστως \"να γνωρίσεις τον εαυτό σου\".Οι αποφάσεις που παίρνουμε,οι αντιδράσεις μας σε κάποιους ανθρώπους/καταστάσεις, ο τρόπος που βλέπουμε κάποια πράγματα ή τα αισθήματα που μας γεννιούνται στηρίζονται σε κάποια \"πιστεύω\" μας.Αυτά φιλτράρουν την αντίληψη μας ...και μας κάνουν να βλέπουμε άσπρο ή μαύρο κάτι που μπορεί να είναι απλώς γκρί ή ακόμα και διαφανές.

Πρόσεξε για παράδειγμα πως περιγράφεις την κολλητή σου.Απ τη μια δείχνει ψωνισμένη (άρα κάτι το αρνητικό) απ την άλλη όμως δεν έχει πολλά χρήματα ώστε να είναι ψώνιο (σαν να λές ότι όποιος έχει πολλά χρήματα δικαιολογημένα είναι ψώνιο...και έτσι παίρνει και σένα η μπάλα) ...και στο τέλος φτάνεις στο σημείο να λές ότι εκείνη παραμυθιάζει εσένα (περιγράφοντας ουσιαστικά το ότι κάποιες απόψεις της σε βρίσκουν σύμφωνη)...και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την κολλητή σου,αυτήν που επέλεξες δηλαδή για στενότερη φίλη.Και μπορεί όλο αυτό να μην βγάζει με μια πρώτη ανάγνωση νόημα...άν όμως αναλογιστείς τους ακροατές αυτών που λές...νομίζω ότι βγαίνει κάποια άκρη.Όταν λοιπόν μιλάς σε εμάς....το ψώνιο,η κολλητή,το lifestyle...έχουν μια πιο αρνητική απόχρωση ακριβώς για να μην σε κρίνουμε ως ψώνιο.Όταν όμως βρίσκεσαι με την κολλητή σου...παραμυθιάζεσαι απο αυτήν...ουσιαστικά συμφωνείς με αυτήν ώστε να εξασφαλίσεις και την δική της θετική κριτική.Έτσι λοιπόν ανάλογα με το κοινό που έχεις ...προσαρμόζεις και τα \"θέλω\" σου εν ονόματι της έξωθεν καλής μαρτυρίας.Είναι όμως δυνατόν να συμφωνούμε με όλους....?

Με ανάλογο τρόπο....το όποιο λάθος κάνεις...άν το βλέπεις καθισμένη στην κερκίδα των \"κριτών\" (κατακριτών) σου...μοιάζει με κάτι που σε μειώνει.Ωστόσο....αν το δείς μέσα απ τα μάτια της εξελισόμενης Ιλιάνας...το λάθος είναι κάτι που σε διδάσκει πως να κάνεις αποτελεσματικότερα το σωστό...καθώς μέσα απ τα λάθη μας αποκτούμε εμπειρίες και η εμπειρία μας χαρίζει την επιδεξιότητα.Οποιανού καταξιωμένου την βιογραφία να κοιτάξεις (σε οποιονδήποτε χόρο) ...σίγουρα θα βρείς πολλά \"λάθη\" ή \"ατυχίες\" πάνω στα οποία έχτισε την σημερινή του αξία.Ναί σε χρόνο dt...το λάθος μπορεί να μοιάζει με κάτι το ανεπιθύμητο...όμως σε βάθος χρόνου τα λάθη είναι οι ευεργέτες μας.Μην ξεχνάς ότι όταν πρωτοξεκίνησες να περπατάς...έπεφτες και μπουσουλούσες...ώσπου το αναπτυσόμενο νευρικό σου σύστημα να αρχίσει να σταθμίζει τους παράγοντες που επιρρέαζαν την ισορροπία σου και έτσι να αποκτήσεις την δεξιότητα στο περπάτημα.ʼν .....σταματούσες να προσπαθείς να κάνεις τα πρώτα βήματα...απο φόβο μην κάνεις το λάθος και πέσεις κάτω....τότε σήμερα απλώς δεν θα μπορούσες να περπατήσεις ακόμα.

Aγαπημενε μου λογοψυχε οσον αφορα στην κολλητη μου την επελεξα και με επελεξε στο σχολειο....το προβλημα ειναι οτι ακομα συζηταει για τα ιδια θεματα που συζητουσε και τοτε. Δεν εχει εξελιχθει, δεν εχει ωριμασει και γενικως εχει γινει κουραστικη.
Δεν βρισκομαστε συχνα λογω των σπουδων μου, αλλα οποτε γυρναω στην πολη μου και συναντηθουμε ακουω παντα την ιδια κασετα. Για εναν που γουστε\\αρε απο το σχολειο και ειναι ακομη κολλημενη..οκ να μιλησουμε γι\' αυτο αλλα ρε παιδια ελεος. Εχουμε γινει ολοκληρες γυναικες πια...
Εχω ενδιαφεροντα, ονειρα, φιλοδοξιες και δεν μπορω να τα συζητησω με εκεινη.
Εχω αρχισει πια να αγχωνομαι οταν παω να της πω κατι απο αυτα γιατι τη βλεπω οτι παλι παει να γυρισει το θεμα στον εαυτο της και αυτο με βγαζεια πο τα ρουχα μου.
Ετσι καθε μας βολτα καταληγει με εμενα να γυρναω σπιτι και να παρακαλαω να γνωρισω αλλες κοπελες οταν γυρισω στην αθηνα για μονιμα.
Αντιθετα στη Σαλονικη εκανα φιλες και φιλους που ειναι πιο κοντα σε μενα οσον αφορα τον τροπο σκεψης. Εχουν ανοικτο μυαλο και συζυταμε μαζι πολλα θεματα.
Ασε που οι φιλες μου εκει μου εχουν σταθει πραγματικα και φανταστειτε οτι τις ξερω μονο λιγα χρονια.
Αυτη αντιθετα μου απεδειξε ποσο εγωιστρια ειναι και γενικα τοι φιλη μου ειναι μονο στα λογια.
Στην ουσια εγω ειμαι φιλη της αυτη δεν ειναι δικη μου.
Το κακο ειναι οτι οι φιλες μου ειναι απο μακρινες πολεις κι ετσι οπως και να εχει θα χαθουμε....
Γι\'αυτο φοβαμαι.....
Αυτα για την.....\"κολλητη\" μου.

Ενα απο τα καλα που μου συμβαινουν ειναι η σχεση μου.
Εχω βρει εναν ανθρωπο που με αγαπαει πραγματικα και μου το δειχνει καθε μερα.....
Αν δεν υπηρχε εκεινος στην αθηνα θα βρισκομουν σε πολυ χειροτερη ψυχολογικη κατασταση.....

Θελω να γνωρισω τον εαυτο μου....αλλα κατι φορες εκει που νομιζω οτι εστω και λιγο τον ξερω, και ειναι πολυ διαφορετικος απο μεσα (σε σχεση με ψωνιο κλπ) ωστοσο εξωτερικα βγαζω αλλα πραγματα....
ΑΜΥΝΑ..ΑΜΥΝΑ..ΑΜΥΝΑ..
Συνεχως αμυνομααι
φοβαμαι μην πω κατι κακο..
φοβαμαι μηπως τα αστεια μου παρεξηγηθουν, δεν τα καταλαβουν και ενοχληθουν...
γιατι να ειναι τοσο δυσκολες οι σχεσεις των ανθρωπων??
γιατι καποιες κοπελες στην πολη που σπουδαζω που τωρα κανουμε καλη παρεα (οχι φιλες) μου εχουν εκμυστηρευτει οτι οταν με πρωτογμωρισαν δεν με πηγαιναν καθολου?
τι ειναι αυτο το τοσο αρνητικο που βγαζω στους ανθρωπους πριν καν τους πω \"χαιρω πολυ\"??
Ειμαι απο μικρη πολυ περηφανη και αυτο φαινεται εξωτερικα εντονα (δεν εννοω ψωνιο αλλα περηφανη)..
Αυτη μου δηλαδη η ανασφαλεια δεν γινεται ακθολου αντιληπτη οταν με γνωριζει καποιος..
εξωτερικα φαινομαι υπερβολικα σιγουρη για τον εαυτο μου...
Απο μεσα ομως σιγοβραζω....
Αυτο λετε να φταιει????
Ιλιαννα.....επιτελους κοριτσι μου..ποια εισαι και τι ηρθες να κανεις σ\' αυτο τον κοσμο?

Quote:

---

Originally posted by ilianna_


φοβαμαι μην πω κατι κακο..
φοβαμαι μηπως τα αστεια μου παρεξηγηθουν, δεν τα καταλαβουν και ενοχληθουν...
γιατι να ειναι τοσο δυσκολες οι σχεσεις των ανθρωπων??
γιατι καποιες κοπελες στην πολη που σπουδαζω που τωρα κανουμε καλη παρεα (οχι φιλες) μου εχουν εκμυστηρευτει οτι οταν με πρωτογμωρισαν δεν με πηγαιναν καθολου?
τι ειναι αυτο το τοσο αρνητικο που βγαζω στους ανθρωπους πριν καν τους πω \"χαιρω πολυ\"??

---

Αγαπητή μας φίλη....το τι ακριβώς ενοχλεί στην εξωτερική σου εμφάνιση-συμπεριφορά....είναι κάτι που μπορούν να στο απαντήσουν καλύτερα αυτοί που είχαν εμπειρία της...δηλαδή οι κοπέλες στις οποίες αναφέρεσαι.Πάντως....αφού πίσω απ την συγκεκριμένη στάση σου κρύβεται ο φόβος να μην πείς κάτι κακό,λάθος...ο φόβος να μην εκτεθείς....καταλαβαίνεις ότι τελικά αυτός καθ\'αυτός ο φόβος δεν σε βοηθάει καθόλου αφού στην τελική σε εκθέτει (δίνοντας μια μάλλον αρνητική εντύπωση ή τουλάχιστον απόμακρη για τους άλλους).Δεν γίνεται οι άλλοι να \"εκτίθενται\" ,να λένε τη γνώμη τους..τις απόψεις τους...και εσύ να διατηρείς μια επιφυλακτικότητα...δεν συνάδει αυτό με μια επικοινωνία ίσος προς ίσο.ʼν παρατηρήσεις δυο άτομα τα οποία έχουν μια φιλική κουβέντα....θα δείς ότι ακόμα και οι στάσεις των σωμάτων τους τείνουν να εξομοιωθούνε.ʼν η επιφυλακτικότητα σου ...σε εμφανίζει κάπως \"δύσκαμπτη\" σε αυτήν την επικοινωνία...λογικό είναι ο άλλος να νομίζει ότι δεν θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί του...και το πιο εύκολο που μπορεί να πεί είναι ότι είσαι σνόμπ.Βεβαίως....πίσω απ τον σνομπισμό....πάντα κρύβεται ανασφάλεια...αλλά σε μια στιγμιαία αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων...δεν μπορεί ο άλλος να κάθεται και να σε αναλύει τόσο βαθιά.

Αλήθεια Ιλιάνα....όλο αυτό που αναφέρεις ώς πρόβλημα....σε πρακτικό επίπεδο τι εμπόδια σου βάζει ?Τι θα ήθελες να έχεις και λόγο αυτής της στάσης σου δεν το έχεις....?

θα ηθελα να νιωθω περισσοτερο απαραιτητη..πχ στην παρεα μου....σε σχεση με τις φιλες μου την εχω αυτη τη σχεση, δηλ. πχ αν ειναι να παμε καπου με παρεα και δεν παω εγω δεν πανε ουτε εκεινες...φυσικα δεν ειναι αυτο που ζηταω απλα ετσι μου δειχνουν οτι ειναι σηματικο να βρισκομαι κ εγω μαζι τους..
σημερα η ψυχολογια μου ειναι πολυ ανεβασμενη...
ελπιζω να διατηρηθει ετσι...
επειδη ομως καθημερινα υπαρχει κατι που να τρωει το μυαλουδακι μου, θα σας πω τη σκεψη που με βασανιζει σημερα...
Με αφορμη ενα περιστατικο που εγινε χθες αλλα δεν το αναφερω γιατι \"παντου υπαρχουν γνωστοι\" αναρωτιεμαι το εξης:
Γιατι οι ανθρωποι ειναι προκατειλειμενοι? Βαζω μεσα και τον εαυτο μου, ετσι?
Για παραδειγμα οταν για καποιο λογο δεν συμπαθουμε μια συγκεκριμενη ομαδα ατομων πχ τους ταξιτζηδες (και τους λεμε ταριφες) ή τους αστυνομικους (και τους λεμε μπατσους) γιατι τους βαζουμε ολους στο ιδιο σακι?
Δηλαδη αποκλειεται να υπαρχουν και ανθρωποι πολυ ευγενικοι που να κανουν καποια δουλεια για να ζησουν?
Δεν λεω υπαρχουν ταξιτζηδες πολυ αγενεις, ή επιλεκτικοι στις διαδρομες που κανουν, ή που σου ζηταν περισσοτερα απο αυτα που γραφει το ταξιμετρο...
Και αστυνομικοι επισης υπαρχουν τετοιοι, που την εχουν δει εξουσια και το παιζουν....
Αλλα ρε παιδια δεν γινεται να συστηνεις ενα νεαρο παιδι σε μια παρεα και να τον κοιτανε με μισο ματι καποιοι επειδη κανει αυτη ή την αλλη δουλεια για να ζησει..
Αλλα να θεωρεις καλο και μαγκα αυτον που τρωει τα λεφτα του πατερα του κανοντας τον εξυπνο..
Πρεπει επιτελους να μαθουμε να κρινουμε σωστα τους ανθρωπους..Απο το τι ειναι, τι μας εκπεμπουν, τι εχουν να δωσουν σαν ανθρωποι.....
Εγω δεν βγαζω την ουρα μου απ\' εξω..αλλα τουλαχιστον κοιταω να δουλευω με τον εαυτο μου και να μην αδικω τους ανθρωπους......
Εσεις ποια αποψη εχετε??
Στην πραξη πώς συμπεριφερεστε σε αναλογες καταστασεις?

Και \'γω αυτό το πρόβλημα έχω. Να γίνω \"αρεστός\". ʼστα να πάνε. Παλιότερα δεν το είχα σε τόσο μεγάλο βαθμό. Όσο πάει και χειρότερα. Μη πω κάτι και παρεξηγηθεί, μη δώσω κακή εικόνα... Να κρύβω τα πραγματικά μου συναισθήματα... ʼσε που δεν μπορώ να το κάνω. Γι\' αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη \"κρύβεσαι\" στο post που έκανα. Γιατί ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει. Και προκειμένου να \"αντισταθμίσω\" αυτό το πρόβλημα επικεντρώνομαι σε άλλα. Εσύ επικεντρώνεσαι ίσως στη μόδα, εγώ στη καλή φυσική μου παρουσία, στη δουλειά μου... Σ\' αυτά δηλαδή που νομίζω ότι θα μου δώσουν πόντους.... ʼστα, τραγική κατάσταση. Το θέμα είναι να είμαστε ελεύθεροι. Αυτό που είπε ο Logopsyxos ότι όταν μαθαίναμε να περπατάμε τρώγαμε και τις τούμπες μας είναι σπουδαίο δίδαγμα.... Αν είχαμε σταματήσει να προσπαθούμε, θα μπουσουλούσαμε ακόμα. Εγώ θέλω όταν φεύγω από μία κοινωνική συναναστροφή να αισθάνομαι ΚΑΛΑ. Να μην έχω πουλήσει τον εαυτό μου. Δεν ξέρω επίσης αν το έχεις και \'συ αλλά εγώ τουλάχιστον πάντα ρίχνω το φταίξιμο γοα κάτι στον εαυτό μου. Δηλαδή εγώ είμαι ο παράξενος, οι άλλοι είναι ΟΚ. Ότι και να γίνει φταίω εγώ. Αλλά έχω έρθει στο συμπέρασμα ότι δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Πρέπει να βρούμε τους ανθρώπους με τους οποίους κλικάρουμε καλύτερα. Και δεν πρέπει να φοβόμαστε να ανοιχτούμε. Λες και ντρεπόμαστε γι\' αυτό που είμαστε. Ρε άντε στο διάλο! Δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου να ντρέπομαι όταν δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο θα μπορούσα να νοιώσω ντροπή.

Ολα ειναι μεσα στο κεφαλι μου...
Οι φιλοι μου μ\'αγαπανε, ολα ειναι καλα..
Αυτη που δεν παει καλα ειμαι εγω..δημιουργω προβληματα εκει που δεν υπαρχουν....
να σας πω τι τρελο εκανα παλι?
οπως σας εχω πει ζπουδαζω μακρυα απο την αθηνα...ομως η σχεση μου βρισκεται εκει...
εκεινος εχει ερθει αρκτες φορες στην πολη που σπουδαζω και οταν ειμαστε μαζι περναω πολυ καλα..
ομως καθε φορα που ειναι να βγουμε με την παρεα μου με λουζει κρυος ιδρωτας και πριν αλλα και κατα τη διαρκεια..
περυσι πχ που πηγαμε σε ενα ρεμπεταδικο δεν μπορουσα να περαζω καλα γιατι ενιωθα ανασφαλεια μηπως τα παιδια δεν τον πανε, ή μηπως δεν νιωθουν ανετα για να διασκεδασουν (με κπ αγνωστο) κλπ....
Αντιθετα τα γεγονοτα δειχνουν οτι τα πραγματα ειναι καλα μεταξυ τους, οταν πχ εχουμε παει για καφε μιλανε κλπ....
εγω ομως γιατι καθομαι σε αναμενα καρβουνα??
Σε λιγες μερες η σχολη μου κανει παρτυ σε ενα κλαμπ...και εχει σκοπο να ερθει εκεινη τη μερα..
οταν μου το ειπε του λεω \"μα εκεινη τη μερα εχουμε παρτυ\" και εκεινος μου ειπε να παμε μαζι...
εγω ομως του ειπα με δισταγμο οχι και καλα μην μας δουν συμφοιτητες και μας σχολιασουν και τετοιες βλακειες..
αρχισε να φωναζει λεγοντας μου πώς κανω ετι και τοτε εγω του ειπα την αληθεια..
οτι νιωθω αβολα....
τοτε με καταλαβε αν και απορησε..
ομως κ εγω πηρα μια αποφαση..
θα παω μαζι του..
θα με συνοδευει το αγορι μου..
θα χορευω με εκεινον και θα περασουμε υπεροχα.....
Εσεις τι εχετε να πειτε γι\' αυτες μου τις συμπεριφορες??
Ευχαριστω για ολα...

Quote:

---

Originally posted by ilianna_
Ολα ειναι μεσα στο κεφαλι μου...
Οι φιλοι μου μ\'αγαπανε, ολα ειναι καλα..
Αυτη που δεν παει καλα ειμαι εγω..δημιουργω προβληματα εκει που δεν υπαρχουν....
να σας πω τι τρελο εκανα παλι?
οπως σας εχω πει ζπουδαζω μακρυα απο την αθηνα...ομως η σχεση μου βρισκεται εκει...
εκεινος εχει ερθει αρκτες φορες στην πολη που σπουδαζω και οταν ειμαστε μαζι περναω πολυ καλα..
ομως καθε φορα που ειναι να βγουμε με την παρεα μου με λουζει κρυος ιδρωτας και πριν αλλα και κατα τη διαρκεια..
περυσι πχ που πηγαμε σε ενα ρεμπεταδικο δεν μπορουσα να περαζω καλα γιατι ενιωθα ανασφαλεια μηπως τα παιδια δεν τον πανε, ή μηπως δεν νιωθουν ανετα για να διασκεδασουν (με κπ αγνωστο) κλπ....
Αντιθετα τα γεγονοτα δειχνουν οτι τα πραγματα ειναι καλα μεταξυ τους, οταν πχ εχουμε παει για καφε μιλανε κλπ....
εγω ομως γιατι καθομαι σε αναμενα καρβουνα??
Σε λιγες μερες η σχολη μου κανει παρτυ σε ενα κλαμπ...και εχει σκοπο να ερθει εκεινη τη μερα..
οταν μου το ειπε του λεω \"μα εκεινη τη μερα εχουμε παρτυ\" και εκεινος μου ειπε να παμε μαζι...
εγω ομως του ειπα με δισταγμο οχι και καλα μην μας δουν συμφοιτητες και μας σχολιασουν και τετοιες βλακειες..
αρχισε να φωναζει λεγοντας μου πώς κανω ετι και τοτε εγω του ειπα την αληθεια..
οτι νιωθω αβολα....
τοτε με καταλαβε αν και απορησε..
ομως κ εγω πηρα μια αποφαση..
θα παω μαζι του..
θα με συνοδευει το αγορι μου..
θα χορευω με εκεινον και θα περασουμε υπεροχα.....
Εσεις τι εχετε να πειτε γι\' αυτες μου τις συμπεριφορες??
Ευχαριστω για ολα...

---

ʼσχετα με το τι μπορεί προς στιγμή να σκέφτεσαι....αφού μπαίνεις στην διαδικασία να συζητήσεις αυτές σου τις σκέψεις με αυτούς προς τους οποίους απευθύνονται (στο συγκεκριμένο παράδειγμα ..με τον φίλο σου) και να ξεκαθαρίζονται τα πράγματα...το μόνο που εγώ θα σου έλεγα είναι ένα μεγάλο μπράβο.Η συμπεριφορά ,για μένα,κρίνεται εκ του αποτελέσματος...και εφόσον το αποτέλεσμα αυτό είναι λύση του όποιου προβλήματος και αποκατάσταση των σχέσεων .....η δική μου εκτίμηση είναι ότι έχεις τα προσόντα για να πετύχεις πολλά πράγματα.

Ηλιάννα, προφανώς η γνώμη των άλλων σε ενδιαφέρει περισσότερο από την δική σου...

Σου έχω στείλει u2u - δες στο πάνω δεξιά σημείο της οθόνης σου.

Μιχάλη σορρυ που απανταω εδω αλλα δεν μπορεσα να το κανω με u2u..
Με αγχωσαν πολυ αυτα που μου ειπες και καλο θα ηταν να μην μου βαζεις μεσα στο μυαλο τετοια πραγματα γιατι μονο καλο δεν θα μου κανεις..
Παιδια ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ πρεπει να σας τονισω κατι : οταν σκεφτομαι πραγματα που με αγχωνουν ή που με προβληματιζουν, μεσα μου ξερω οτι δεν ειναι και τοσο τρομερα..ειναι σαν να ακουω 2 φωνες...Αυτη της λογικης και αυτη της παρορμησης...
Απλα με αγχωνουν χαζα πραγματα αυτο ειναι ολο..
Αυτο θελω να με βοηθησετε να αποβαλλω...
μην μου δημιουργειτε αγωνιες οτι μπορει ολα αυτα να ειναι το ξεκινημα καποιας διανοητικης ασθενειας ή οτιδηποτε..
γιατι ακομα και αν ξερω οτι δεν ειναι θα μου μπει η ιδεα..
σημερα βγηκα μια βολτα με φιλους και ολα ηταν υπεροχα...
μιλησαμε, γελασαμε, περασαμε καλα και αν και δεν σκεφτηκα ουτε στιγμη να τραβηξω την προσοχη, στο τελος συνειδητοποιησα οτι το ειχα καταφερει χωρις καν να σκεφτω να το προσπαθησω....
ξερετε κατι?
ξερω ποιες ειναι οι αληθινες αξιες αλλα με παρασυρει το σημερινο lifestyle, που πηγαζει κυριως απο την τηλεοραση και τις φιλες που πανε μπουζουκια, σχεδιαζουν εκδρομες στο εξωτερικο, φορανε τσαντες longshamp (δεν ξερω αν το εγραψα καλα!!!) κλπ...
Π.χ Ενω ονειρευομαι οταν κπ στιγμη παω στα 40-50 να παω να μεινω σε καποια επαρχια και να ζησω ηρεμα, η σκεψη οτι οι φιλες μου στην αθηνα θα κανουν ζωη με διασκεδασεις κλπ επηρρεαζομαι και νομιζω οτι κ εγω αυτο θελω....
Θα ηθελα να αποφασισω επιτελους τι μου αρεσει, τι αξιζει για μενα και να μεινω σε αυτο. Να το πιστεψω οτι αυτες οι αποψεις ειναι δικες μου.
ΞΕΡΩ ΕΝΑΝ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ ΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΗΓΑΖΕΙ Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ....
Τον προηγουμενο χρονο την ειχα ψωνισει ασχημα, νομιζα οτι κπ ημουν..εκανα παρεα και με αλλα ψωνια και αλληλοψωνιζομασταν ολη μερα μιλωντας για πραγματα που καναν οι μπαμπαδες μας και απο τα οποια εμεις τωρα φοραμε ακριβα ρουχα....
Συνειδητοποιησα ομως μια μερα οτι εχω ελαχιστα ακριβα ρουχα, οτι τα λεφτα που μου δινουν οι δικοι μου δεν φτανουν για μπουζουκια και οτι δεν ειμαι τπτ αλλο απο αλλο ενα ατομο σ\' αυτο τον κοσμο.
Αν θελουμε να ξεχωρισουμε καλο ειναι αυτο να γινει λογω αυτων που δημιουργησαμε οι ιδιοι....
Η αλλη μου ανασφαλεια ειναι η εξης :
εχει τυχει να κανω \"επιτευγματα\" μικρα και να μην μου τα αναγνωρισουν, ενω η αναγνωριση ειναι κατι που εχω τεραστια αναγκη..
Ο πατερας μου παντα οταν καταφερνα κατι προσπαθουσε να μου δειξει οτι δεν ειναι και κατι ιδιαιτερο παροτρυνοντας με να συνεχισω την προσπαθεια..ετσι σπανια ακουγα μεγαλα ΜΠΡΑΒΟ...
Στην αρχη αυτο με οδηγουσε στο πεισμα αλλα πλεον γινεται αγανακτηση..
Οπως βλεπετε εχω αρκετες ανασφαλειες που προσπαθω να εξελειψω..
Ξερετε μολις τελειωσω τη σχολη εχω να ασχοληθω με μια πολυ απαιτητικη δουλεια που προκαλει τεραστιο αγχος, αν λοιπον δεν ηρεμισω ή εγω κατι θα παθω ή η δουλεια..
Περιμενω για αλλη μια φορα τις απαντησεις σας..

Σαν να θες και \'συ να είσαι σαν αυτά τα \"ψώνια\" και να μην αισθάνεσαι ότι καλύπτεις τις προϋποθέσεις που χρειάζεται και να σπάζεσε γι\' αυτό. Προσωπικά με αφήνει αδιάφορο αυτή η στάση ζωής. (κάτι σαν γουρούνια στη λάσπη μου κάνει)

ειμαι καλα..πολυ καλα..
φαση ηταν και περασε..
και ξερω πως θα ξαναρθει...
αλλα εχω πολλες αμυνες τωρα...
μιλησα πολυ με τον εαυτο μου...τον εβαλα στη θεση του..προς το παρον με λιγη πιεση σκεφτομαι ρεαλιστικα..
πιστευω πως στη συνεχεια θα συνηθισω και θα επανελθω πληρως στην πραγματικοτητα..
αλεξανδρε πολυ καλα μου τα ειπες και να ξερεις οτι με βοηθησες πραγματικα.
αυτα ακριβως ελεγα κι εγω στον εαυτο μου..
νομιζα πως μπορουσα να βαδισω πιο μακρυα απο εκει που φτανει ο ισκιος μου..
αλλα δεν ειναι ετσι....
θα αλλαξω γιατι οταν ειμαι ετσι ειμαι ηρεμη..
δεν εχω αυτο το σφιξιμο στο στηθος ολη την ωρα...
συνειδητοποιω οτι η ψυχολογια του ανθρωπου ειναι ισως πιο περιπλοκη και απο τον οργανισμο του..
αλλα υπαρχει τροπος για να την γιατρευουμε οταν δεν ειναι καλα...
αρκει να προσπαθησουμε..
κατι που σημερα μας φαινεται ακατορθωτο μπορει αυριο να καταφερουμε να το φερουμε κοντα μας....
Αυτο το φορουμ ειναι το καλυτερο που εχω μπει..
θελω πραγματικα να αρχισω να απανταω κ εγω στα ποστ σας αλλα δεν ξερω σχεδον τιποτα πανω σε θεματα φαρμακων, κρισεων πανικου κλπ
καταλαβαινω ομως οτι ειναι καταστασεις πολυ δυσκολες για τους ανθρωπους...ξερω πως παλευετε καθε μερα με τον εαυτο σας για να νικησετε ολα αυτα..
Σας αξιζει για ολα ενα μεγαλο μπραβο......

Χαίρομαι που βοήθησα αλλά μην \"μαλώνεις\" τον εαυτό σου εάν κάποια στιγμή αισθάνθηκες όπως σου περιέγραψα. Όλοι μας θέλουμε να ανήκουμε κάπου, όποιος πει το αντίθετο μάλλον θα λέει ψέματα. Όσο όμως περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε που αξίζει, για μας, να ανήκουμε. Ποιές παρέες μας πάνε, ποιές φιλίες μπορούν να χαρακτηριστούν αληθινές κτλ. Και δεν προσπαθούμε να αποδείξουμε τίποτα μέσα σ\' αυτές. Απλά είμαστε οι εαυτοί μας. (με ακριβά ρούχα, χωρίς ακριβά ρούχα, πεσμένοι, ευδιάθετοι, τα πάντα). Κοίτα τι αξίζει για σένα (ας πούμε μία πραγματική, αληθινή, ειλικρινής, ανιδιοτελή φιλία που θα σε γεμίζει δεν συγκρίνεται ούτε κατά διάνεια, με το να είσα ντυμένη με Gucci από την κορυφή ως τα νύχια). Οι κανόνες των άλλων δεν είναι δικοί σου κανόνες. Εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Quote:

---

Originally posted by ilianna_
Αυτο το φορουμ ειναι το καλυτερο που εχω μπει..
θελω πραγματικα να αρχισω να απανταω κ εγω στα ποστ σας αλλα δεν ξερω σχεδον τιποτα πανω σε θεματα φαρμακων, κρισεων πανικου κλπ
καταλαβαινω ομως οτι ειναι καταστασεις πολυ δυσκολες για τους ανθρωπους...ξερω πως παλευετε καθε μερα με τον εαυτο σας για να νικησετε ολα αυτα..
Σας αξιζει για ολα ενα μεγαλο μπραβο......

---

Αγαπητή Ilianna.....ότι έχεις γράψει ως τώρα σε αυτό το φόρουμ είναι εξίσου πολύτιμο και βοηθητικό.Σαφέστατα εδώ δεν είναι ένα φόρουμ επιστημονικής ενημέρωσης όπου μπαίνουν αποκλειστικά ψυχίατροι και ψυχολόγοι και μιλούν για θέματα ψυχοφαρμακολογίας ή περισσότερο ψυχοδυναμικών προσεγγίσεων.Εδώ κατα βάση...ο καθένας καταθέτει την εμπειρία της κατάστασης του.Η έκφραση του προβλήματος μας είναι ένα πολύ ενισχυτικό χτύπημα στην πλάτη για κάθε έναν που αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα ...είναι σαν να του λέμε \"δεν είσαι μόνος\"...κι αυτήν την πληροφορία ακόμα και αν του την πεί κάποιος ειδικός δεν γίνεται τόσο πειστική όσο αν του την πεί κάποιος που περνάει απ την ίδια κατάσταση.Εκφράζοντας κανείς την πρόοδο που κάνει ....ενισχύει ακόμα περισσότερο την θεραπευτική ελπίδα και για τους άλλους.Κάθε βήμα που κάνεις εσύ μπροστά...είναι ένα βήμα και για όλους τους υπόλοιπους...και αυτό ισχύει όχι μόνο για το φόρουμ αυτό αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.Νομίζω οτι αυτό είναι που κάνει τόσο ξεχωριστό αυτό το φόρουμ.