Originally posted by LOGOPSYXOS
Quote:
Originally posted by Ικαρος
Φίλε \"LOGOPSYXOS\",
Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις, αλλά κάθε φορά, που μου στέλνεις μήνυμα, μου ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση και τη διάθεση. Να\'σαι καλά! Πρέπει να ξέρεις ότι, σε αντιμετωπίζω σαν \"ειδικό\" και δίνω μεγάλη βαρύτητα στις συμβουλές σου. Ίσως γιατί με αποφορτίζουν.
Σ\'ευχαριστώ πολύ.
Φιλικά,
Ίκαρος.
Αγαπητέ Ίκαρε....το μόνο που κάνω εγώ είναι να διατυπώνω την άποψη μου-οπτική γωνία μέσα απο αυτά που γράφω...όλα τα υπόλοιπα (αποφόρτιση,ανέβασμα διάθεσης και αυτοπεποίθησης) τα κάνεις μόνος σου βλέποντας τον εαυτό σου μέσα απ τις εναλλακτικές οπτικές γωνίες.Με τον ίδιο τρόπο...η φόρτιση σου,το κατέβασμα της διάθεσης και της αυτοπεποίθησης σου είναι πάλι αποτέλεσμα της αντίστοιχης οπτικής γωνίας μέσα απ την οποία βλέπεις την πραγματικότητα σου.Συνεπώς δεν είμαι ούτε εντός ούτε εκτός εισαγωγικών ειδικός (μιας και δεν έχω κάποια σχετική ειδίκευση) αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι εδώ μέσα έτσι κι εγώ επικοινωνώ τις οπτικές μου.
Σίγουρα θα έχεις πάει κινηματογράφο...και ανάλογα με το έργο που παίζεται άλλες φορές θα έχεις βγεί χαρούμενος απ την σκοτεινή αίθουσα,άλλες με την αδρεναλίνη σου στα ύψη και άλλες φορές συγκινημένος ή και μελαγχολικός.Γνωρίζεις ότι η ιστορία που βλέπεις δεν είναι αληθινή (τουλάχιστον για τους ηθοποιούς που έχουν κάποιο ρόλο σε αυτήν) ωστόσο οι χρωματισμοί και τα ειδικά εφέ της εικόνας,οι θέσεις της κάμερας,οι διάλογοι και η μουσική επένδυση είναι που σου υποβάλουν τα αισθήματα που βιώνεις στην ταινία...άν και ξέρεις ότι τίποτα δεν συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα.ʼν πήγαινες να δείς όλο το γύρισμα της ταινίας ....το making off όπως λέγεται σε καμμιά περίπτωση δεν θα είχες την ίδια εντύπωση.Θα έβλεπες ηθοποιούς να προσπαθούν να αποδώσουν έναν ρόλο υπο τις οδηγίες ενός σκηνοθέτη και στα πλαίσια πάντα ενός σεναρίου.Κατα την ώρα του γυρίσματος μπορεί να συνέβαιναν χίλια δυο ευτράπελα...να τους έπιανε νευρικό γέλιο,να είχαν εκφράσεις που να μην ικανοποιούσαν τον σκηνοθέτη,να χρειάζονταν να γυρίσουν πολλές φορές την ίδια σκηνή μέχρι να πετύχουν την καλύτερη λήψη.Στο τελικό μοντάζ το περιτό υλικό πετιέται και γίνεται η όποια ειδική επεξεργασία χρειάζεται ώστε η καλύτερη λήψη μιας σκηνής να εμπλουτισθεί με εικονικά και ηχητικά εφέ που εξυπηρετούν τον σεναριακό στόχο φορτίζοντας μας με το ανάλογο συναίσθημα.
Εεεε λοιπόν κάτι ανάλογο συμβαίνει καθημερινά μέσα στο μυαλό μας.Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι το δικό μας καθημερινό γύρισμα...και εκεί μπορούν να συμβούν πολλά και διάφορα.Ωστόσο υπάρχει ένα \"σενάριο\" στα πλαίσια του οποίου πρέπει να κινηθούμε,υπάρχει ένας σκηνοθέτης που μας καθοδηγεί ώστε να υποδυθούμε καλύτερα τον ρόλο μας και φυσικά υπάρχει και το τελικό μοντάζ που επιλέγει τις \"καλύτερες\" σκηνές για το συγκεκριμένο σενάριο και τις εμπλουτίζει με εφέ που μεγιστοποιούν την συγκινησιακή μας φόρτιση.Στην περίπτωση μας όμως τον ρόλο του σεναριογράφου,σκηνοθέτη και μοντέρ τον έχουν τα πιστεύω μας.Αυτά είναι που απο ένα γεγονός (γύρισμα) παράγουν ένα ταινιάκι (τελικό μοντάζ ολόκληρου του γυρίσματος) το οποίο παίζει μέσα στην σκοτεινή αίθουσα του μυαλού μας και μας φορτίζει όπως μας φορτίζει.Λόγου χάρη πρόκειται κάποιος να παίξει το σενάριο \"ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟΣ\".Στο γύρισμα (καθημερινότητα) μια εσωτερική φωνούλα (σκηνοθέτης) κατα κάποιο τρόπο του υποβάλει το πως αισθάνεται και αντιδρά....πχ με πλησιάζει μια κοπέλα που μου κάνει ένα κλίκ...εγώ κάνω ότι μπορώ για να μην της δώσω ένα ανάλογο κλίκ και με την συμπεριφορά μου την αποθαρύνω.Η αποθάρυνση αυτή της φέρνει \"πίκρα\" και προσπαθεί η κοπέλα να αποτραβηχτεί απο αυτήν την δυσάρεστη αίσθηση υποκύπτοντας στον πρώτο εξωστρεφή τύπο που θα της την \"πέσει\".Εντάξει μπορεί ο τύπος αυτός να είναι για γέλια...αλλά λειτουργεί ως το καλύτερο αντικαταθλιπτικό για την άβολη κατάσταση την οποία εγώ της προκάλεσα.Στο τελικό μοντάζ λοιπόν θα έχουμε ένα πλάνο στο πρόσωπο μου που μια λάμψη ξεπετιέται στο μάτι του την ώρα που βλέπω την κοπέλα και το αμέσως επόμενο πλάνο θα είναι αυτό της κοπέλας που υποκύπτει στον άλλον τύπο....όλα τα ενδιάμεσα παραλείπονται.Έτσι επιτυγχάνεται κατα τον καλύτερο τρόπο ο σεναριακός στόχος και για πολλές μέρες μετά εγώ βλέποντας αυτό το ταινιάκι μπαίνω ακόμα περισσότερο στο πετσί του ρόλου μου.(Το παράδειγμα είναι υποδειγματικό...υπάρχουν πολλά ακόμα πλάνα στην καθημερινότητα μας που στο τελικό μοντάζ αφαιρούνται).ʼν βεβαίως μπορούσαμε να δούμε το ταινιάκι που παίζεται στο μυαλό του τυπά που μας έφαγε το κορίτσι.....σίγουρα στο δικό του τελικό μοντάζ δεν υπάρχει η έλξη που μπορεί να ένιωσε η κοπέλα για εμάς ή η αποθάρυνση που δοκιμάσε εξαιτίας της στάσης μας.Στο δικό του ταινιάκι πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αυτός και εμείς μπαίνουμε κάπου στο τέλος σε ένα πλάνο όπου το ζευγαράκι απομακρύνεται με γέλια και εμείς κοιτούμε με θλίψη.Βεβαίως το δικό του σενάριο είναι άλλο \"ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ\".
